Κυριακή 21 Απριλίου 2019

Κυριακή τῶν Βαΐων «Οἱ λίθοι κεκράξονται»


.
Ἁγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ὅταν ὁ Χριστός ἐπῆγε γιά τελευταία φορά στά Ἱεροσόλυμα, ὁ λαός βγῆκε σέ προϋπάντησή του. Ἀναρίθμητα μάτια Τόν κοίταζαν. Καί ἀμέτρητα στόματα ἐφώναζαν μέ ἐνθουσιασμό: Ὡσαννά Υἱέ Δαβίδ! Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος… Ὁ Βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ!
Μά αὐτό ἔκαμε τούς Φαρισαίους καί πρασίνισαν ἀπό τό κακό τους! Καί εἶπαν στό λαό, νά μήν κραυγάζει! Ἀπάντησε ἤρεμα ὁ Χριστός: «Ἄν αὐτοί σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται». Καί τώρα, εἴκοσι αἰῶνες μετά, μέ ἐρωτᾶς: Πῶς εἶναι δυνατόν νά φωνάξουν οἱ πέτρες; Σοῦ ἀπαντῶ: Μέ πολλούς τρόπους.
Πρῶτος τρόπος: Πέντε μέρες μετά τήν εἴσοδό Του στά Ἱεροσόλυμα, οἱ Ἑβραῖοι σιώπασαν, καί οἱ πέτρες φώναξαν: Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ! Ὅταν αὐτός τή Μεγάλη Πέμπτη ἦταν ἐπάνω στό Σταυρό «ἡ γῆ ἐσχίσθη καί αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν». Αὐτό τό σχίσιμο εἶναι ἡ φωνή τῶν λίθων! Μπορεῖ νά ὑπάρξει γλῶσσα πιό δυνατή καί πιό φοβερή ἀπ᾿ αὐτήν;
Δεύτερος τρόπος: Ὅταν οἱ Ἑβραῖοι σιώπαιναν, οἱ εἰδωλολάτρες φώναζαν “Ὡσαννά”! Οἱ Ἑβραῖοι ἔβλεπαν τούς εἰδωλολάτρες σάν νεκρές πέτρες! Ὅταν λοιπόν οἱ Ἑβραῖοι σιώπαιναν γιά τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, οἱ Ἀπόστολοι τούς ἐκήρυξαν καί τούς ἐβάπτισαν. Καί αὐτοί ἀπό τότε ἔγιναν λίθοι ζῶντες, ζωντανές πέτρες! Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος λέγει: «καί αὐτοί ὡς λίθοι ζῶντες οἰκοδομεῖσθε οἶκος πνευματικός» (Α´ Πέτρ. 2, 5)! Καί νά τώρα, ζωντανές πέτρες, τά εἰδωλολατρικά ἔθνη, δοξάζουν τόν Κύριο. Ἐνῶ ἀντίθετα οἱ Ἑβραῖοι πετρωμένοι σιωποῦν.
Τρίτος τρόπος: Οἱ Ἑβραῖοι σιώπαιναν, μά ἐφώναζαν οἱ λίθοι τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος. Ἀκόμη καί σήμερα μᾶς φωνάζουν: Δέν θά μείνει “λίθος ἐπί λίθον”! Τό καύχημα καί ἡ δόξα τῶν Ἑβραίων, ὁ ναός τοῦ Σολομῶντος, σήμερα δέν ὑπάρχει. Μόνο ἕνας τοῖχος ἔχει ἀπομείνει. Γιά νά πηγαίνουν ἐκεῖ οἱ υἱοί καί οἱ θυγατέρες τῶν Ἑβραίων, νά χτυποῦν τά κεφάλια τους! Καί ὀνομάζεται μέχρι σήμερα “τό τεῖχος τῶν δακρύων”! Ἀπόμειναν οἱ πέτρες αὐτές, γιά νά φωνάζουν!
Τέταρτος τρόπος: Οἱ Ἑβραῖοι πρό πολλοῦ σιωπαίνουν γιά τό Χριστό. Οὔτε χαίρονται. Οὔτε ἑορτάζουν. Οὔτε φωνάζουν Ὡσαννά! Γι᾿ αὐτό καί ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά καταστραφῆ ὁ μοναδικός ναός τους καί νά σταματήσουν οἱ θυσίες! Ἀλλά 100.000 ναοί πέτρινοι χτίσθηκαν ἀπό τότε! Καί δοξολογοῦν ἀνά τήν οἰκουμένη τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Νά λοιπόν, οἱ λίθινοι ναοί κραυγάζουν! Καί οἱ Ἑβραῖοι σιωποῦν.
Πέμπτος τρόπος: Μέχρι τώρα βέβαια δέν φώναξαν οἱ πέτρες! Μά θά φωνάξουν κι᾿ αὐτές, πρίν νά ἔλθει τό τέλος τοῦ κόσμου! Πρίν ἀπό τή δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου! Καί τί εἶπε γιά τή συντέλεια; Ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καί ἡ σελήνη καί τά ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ πεσοῦνται! Ὅλα αὐτά δέν εἶναι ἀπό πέτρα; Ναί. Μά μέ τή γλῶσσα τους, μέ τόν τρόπο τους, θά φωνάξουν!
Ὅταν θά ἔλθουν οἱ ψευδοπροφῆτες καί οἱ ψευδόχριστοι, καί ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν θά “ψυγῆ”, καί ἡ ἀνομία θά πληθυνθῆ, καί μαζί μέ τούς Ἑβραίους θά σιωποῦν ἀκόμη καί οἱ χριστιανοί, τότε θά ἀρχίσουν νά φωνάζουν τά οὐράνια σώματα. Θά φωνάζουν μέ τό δικό τους τρόπο. Μέ τή δική τους γλῶσσα. Καί θά ἀναγγέλλουν τόν ἐρχομό τῆς δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ.

Κυριακή 14 Απριλίου 2019

Γιατί οι άνθρωποι προσπαθούν να φαίνονται πιο σπου­δαίοι και πιο καλοί απ’ ό,τι πραγματικά είναι;



Τα χόρ­τα του αγρού δεν το επιδιώκουν αυτό, ούτε τα ψάρια στο νερό ή τα πουλιά στον αέρα. Γιατί τότε οι άνθρω­ποι το θέλουν τόσο πολύ και το προσπαθούν; Επειδή έναν καιρό ήταν πραγματικά πιο σπουδαίοι και πιο κα­λοί απ’ ό,τι είναι σήμερα κι η σκιά της μνήμης αυτής τους πιέζει να υπερβάλουν σε μεγαλοσύνη και καλοσύ­νη. Κινούνται πάνω σ’ ένα νήμα που πότε τεντώνουν και πότε χαλαρώνουν οι δαίμονες.
Απ’ όλα τα πράγματα που έχουν να μάθουν οι άνθρω­ποι, η ταπείνωση είναι το πιο δύσκολο. Ο Κύριος Ιησούς επομένως διατύπωσε τη διδασκαλία Του για την ταπείνωση με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο, τόσο με το λόγο όσο και με το έργο, με το παράδειγμά Του. Έτσι κανένας δε θα μπορούσε ν’ αμφισβητήσει την ανυπολόγιστη κι αναπόδραστη σπουδαιότητα της ταπείνωσης στο έργο της σωτηρίας του ανθρώπου. Αυτός είναι ο λό­γος που εμφανίστηκε μ’ ένα θνητό ανθρώπινο σώμα, όπως εκείνο που είχε ο Αδάμ μετά την τιμωρία του για την αμαρτία και την πτώση του. Ο αναμάρτητος Κύ­ριος και Δημιουργός των φωτεινών και αστραπόμορφων χερουβίμ, ενδύθηκε τη βαριά και τραχιά στολή ενός καταδικασμένου αμαρτωλού. Δεν είναι από μόνο του αυτό ένα μέγιστο και σαφές μάθημα ταπείνωσης, που πρέπει να μάθει κάθε αμαρτωλός; Ο Κύριος επανέλαβε το μάθημα αυτό με το να γεννηθεί σ’ ένα ποιμενικό σπήλαιο κι όχι σε βασιλικό παλάτι· με το να κάνει συ­ντροφιά με τους φτωχούς και τους περιφρονημένους αμαρτωλούς· με το να πλύνει τα πόδια των μαθητών Του· με το να υποστεί θεληματικά τα πάθη και τελικά να σταυρωθεί· με το να πιει το πικρότερο ποτήρι των βα­σάνων ως την τελευταία σταγόνα.

άγιος Νικόλαος Αχρίδος


Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2019/04/blog-post_14.html#ixzz5l5rx2hUB

Σάββατο 13 Απριλίου 2019

Πώς να βρείτε τον Χριστό


     Ζούσε ένας  μοναχός. Στα νιάτα  του διάβασε το Ευαγγέλιο και έτσι η καρδιά του πυρπολήθηκε με την επιθυμία να βρει τον Χριστό, ότι παραιτήθηκε από τον κόσμο  πήγε στο μοναστήρι. Σε αυτό έμαθε την υπακοή και την παραίτηση από τη θέλησή του, αλλά δεν βρήκε τον Χριστό. Στη συνέχεια έζησε στη μοναξιά, έμαθε σιωπή και προσευχή, αλλά ακόμη και εκεί  Χριστός δεν βρήκε - όπως και πριν,  το μυαλό του κουράστηκε και από τις διαφορές σκέψεις. Στο τέλος μπερδεύτηκε


Αλλά όταν έκοψε τις  σκέψεις, τότε στην καρδιά του μόνο μια σκέψη παρέμεινε - για τον Χριστό. Όταν έκοψε την επιθυμία, υπήρχε μόνο μία επιθυμία - να είναι με τον Χριστό. Όταν έκοψε το πάθος - μόνο η Αγάπη άρχισε να ζει μέσα σ 'αυτό - στον Χριστό.


Κοίταξε στον ουρανό - είδε τον Χριστό παντού,  περπάτησε στη γη - περπάτησε με τον Χριστό και οπουδήποτε ήταν – ζούσε μόνο τον Χριστό. Και ολόκληρη η γη για αυτόν τον μοναχό ήταν ένας Χριστός, και όταν ο μοναχός πέθανε, συμμετείχε μαζί Του και στον Ουρανό.



    Ο παλιός μοναχός είπε: «Η ολότητα της ψυχής που μεταμορφώθηκε από τον Χριστό είναι η αρχή σε μας της αιώνιας ζωής».


ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΑΘΩ.
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/03/blog-post_559.html

Αν όλοι οι άνθρωποι μετανοούσαν και τηρούσαν τις εντολές του Θεού, ο παράδεισος θα ήταν στη γη, γιατί «η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστίν»



Αποτέλεσμα εικόνας για άγιος σιλουανός ο αθωνίτης
του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη
~ Η ψυχή μου Σε γνώρισε, Κύριε, και διηγούμαι τα ελέη Σου στο λαό Σου.
Μη θλίβεστε, λαοί, που είναι δύσκολη η ζωή. Αγωνίζεστε μόνο εναντίον της αμαρτίας και ζητάτε βοήθεια από τον Κύριο, και Αυτός θα σας χαρίσει ό,τι είναι ωφέλιμο, γιατί είναι σπλαγχνικός και μας αγαπά.
Ω, λαοί, με δάκρυα γράφω αυτές τις γραμμές. Η ψυχή μου επιθυμεί να γνωρίσετε τον Κύριο και να δείτε το έλεος και τη δόξα Του. Είμαι εβδομήντα δύο ετών και πλησίασα το θάνατο και γράφω για το έλεος του Κυρίου, το οποίο μου έδωσε ο Κύριος να γνωρίσω με το ´Aγιο Πνεύμα. Ώ, και να μπορούσα να σας ανέβαζα σε ένα ψηλό βουνό, για να μπορέσετε να δείτε από το ύψος της κορυφής το γαλήνιο και σπλαγχνικό πρόσωπο του Κυρίου και να γεμίσουν αγαλλίαση οι καρδιές σας.
Αλήθεια σας λέω· δεν γνωρίζω να έχω κανένα καλό κι έχω πολλές αμαρτίες. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος, όμως, εξάλειψε τις αμαρτίες μου και ξέρω ότι σε όσους παλεύουν εναντίον της αμαρτίας χαρίζει ο Κύριος όχι μόνο την άφεση αλλά και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία δίνει χαρά στην ψυχή και τη γεμίζει με βαθιά και γλυκιά ειρήνη.
Ω, Κύριε, Εσύ αγαπάς το πλάσμα Σου. Και ποιος μπορεί να κατανοήσει την αγάπη Σου ή να γευθεί τη γλυκύτητά της, αν δεν τον διδάξεις Εσύ ο Ίδιος με το ´Aγιο Πνεύμα Σου;
Σε παρακαλώ, λοιπόν, Κύριε, στείλε στον κόσμο Σου τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, για να γνωρίσουν όλοι την αγάπη Σου. Ζέστανε τις θλιμμένες καρδιές των ανθρώπων, για να δοξάζουν με χαρά το έλεός Σου.
Παράκλητε αγαθέ, Σε ικετεύω με δάκρυα, παρηγόρησε τις πονεμένες ψυχές του κόσμου Σου. Δώσε σε όλους τους λαούς να ακούσουν τη γλυκιά φωνή Σου: «Αφέωνται υμίν αι αμαρτίαι». Ναι, Αγαθέ, στην εξουσία Σου είναι να κάνεις θαύματα και δεν υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα από το να αγαπά κάποιος τον αμαρτωλό στην πτώση του. Τον άγιο είναι εύκολο να τον αγαπάς, είναι άξιος.
Ναι, Κύριε, άκουσε την προσευχή της γης. Όλοι οι λαοί αδημονούν· όλοι έχουν περιπέσει στην ακηδία της αμαρτίας· όλοι στερήθηκαν τη χάρη Σου και ζουν στο σκοτάδι.
Ω, λαοί, ας φωνάξουμε στον Κύριο, όλη η γη, και θα εισακουστεί η προσευχή μας, γιατί ο Κύριος χαίρεται με τη μετάνοια των ανθρώπων. Και όλες οι ουράνιες δυνάμεις περιμένουν να απολαύσουμε κι εμείς τη γλυκύτητα της αγάπης του Θεού και να δούμε την ωραιότητα του προσώπου Του.
* * *
Όταν οι άνθρωποι διατηρούν τον άγιο φόβο του Θεού, τότε η ζωή στη γη είναι ευχάριστη και γλυκιά. Τώρα, όμως, οι άνθρωποι άρχισαν να ζουν σύμφωνα με το θέλημά τους και το νου τους. Εγκατέλειψαν τις άγιες εντολές κι ελπίζουν να βρουν χαρά χωρίς τον Κύριο, μη γνωρίζοντας ότι μόνο ο Κύριος είναι η αληθινή χαρά μας και μόνο με τον Κύριο ευφραίνεται η ψυχή του ανθρώπου. Αυτός θερμαίνει και ζωογονεί την ανθρώπινη ψυχή, όπως ο ήλιος ζεσταίνει τα λουλούδια του αγρού και ο άνεμος τα λικνίζει και τα ζωογονεί.
Ο Κύριος μας έδωσε τα πάντα, για να Τον δοξάζουμε. Ο κόσμος, όμως, δεν το καταλαβαίνει. Και πώς μπορεί κάποιος να καταλάβει κάτι πού ούτε το είδε ούτε το γεύθηκε; Κι εγώ, όταν ήμουν στον κόσμο, σκεφτόμουν ποια είναι η ευτυχία στη γη: Είμαι υγιής, κομψός, πλούσιος, αγαπητός στον κόσμο, και γι΄ αυτό είχα κενοδοξία. Όταν, όμως, γνώρισα τον Κύριο εν Πνεύματι Αγίω, άρχισα πια να θεωρώ όλη τη δόξα του κόσμου σαν τον καπνό που τον σκορπίζει ο άνεμος. Η χάρη, όμως, του Αγίου Πνεύματος χαροποιεί και ευφραίνει την ψυχή, και αυτή μέσα σε βαθιά ειρήνη βλέπει τον Κύριο και λησμονεί τη γη.
Κύριε, φέρε πάλι το λαό Σου κοντά Σου, για να δει με το ´Aγιο Πνεύμα το γαλήνιο πρόσωπό Σου, και να απολαύσει την κατά πρόσωπο θέα Σου από αυτή τη γη, και βλέποντας Εσένα, όπως είσαι, να γίνουν όλοι όμοιοι με Σένα.
* * *
Ας είναι δοξασμένος ο Κύριος, που μας έδωσε τη μετάνοια και με αυτή σωζόμαστε όλοι μας χωρίς εξαίρεση. Μόνο όσοι δεν μετανοούν δεν θα σωθούν· κι εδώ βλέπω την απόγνωσή τους και κλαίω από συμπόνια γι΄ αυτούς. Αυτοί δεν γνώρισαν με το ´Aγιο Πνεύμα πόσο μεγάλη είναι η ευσπλαχνία του Θεού. Αν κάθε ψυχή γνώριζε τον Κύριο, θα γνώριζε πόσο μας αγαπά Αυτός, και κανένας δεν θ΄ απελπιζόταν για την σωτηρία του, αλλά ούτε και θα γόγγυζε ποτέ.
Ψυχή που έχασε την ειρήνη, οφείλει να μετανοήσει. Τότε ο Κύριος θα συγχωρήσει τις αμαρτίες της και θα έχει χαρά και ειρήνη. Και δεν χρειάζονται άλλοι μάρτυρες, αλλά το Ίδιο το Πνεύμα μαρτυρεί μέσα μας ότι συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες, και το σημάδι για την άφεση των αμαρτιών είναι ότι μισήσαμε την αμαρτία.
Και τι άλλο να περιμένουμε; Να ζητήσουμε από τους ουρανούς να μας ψάλει κάποιος ένα ουράνιο τραγούδι;Μα στον ουρανό όλα ζουν με το ´Aγιο Πνεύμα και σε μας, στη γη, δόθηκε το ίδιο ´Aγιο Πνεύμα. Και στους ναούς του Θεού οι ακολουθίες τελούνται με το ´Aγιο Πνεύμα. Και στις ερήμους, στα βουνά και στις σπηλιές και παντού οι ασκητές του Χριστού ζουν με το ´Aγιο Πνεύμα. Και αν Το φυλάξουμε, θα είμαστε ελεύθεροι από κάθε σκοτάδι και η αιώνια ζωή θα είναι μέσα μας.
Αν όλοι οι άνθρωποι μετανοούσαν και τηρούσαν τις εντολές του Θεού, ο παράδεισος θα ήταν στη γη, γιατί «η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστίν». Η Βασιλεία του Θεού είναι το ´Aγιο Πνεύμα και το ´Aγιο Πνεύμα είναι το ίδιο στον ουρανό και στη γη.
(Πηγή: Tο βιβλίο «Ο ´Aγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», Αρχιμ. Σωφρόνιου (Σαχάρωφ)

Τρίτη 9 Απριλίου 2019

Για την κάθαρση της καρδιάς χρειάζεται ευχή και αγώνας.


Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα, άτομα στέκονται και υπαίθριες δραστηριότητες


– Γέροντα, πώς καθαρίζει η καρδιά;
– Με την ταπείνωση, την ανεξικακία, την θυσία, την ανιδιοτέλεια, την εξαγόρευση, την άσκηση, την προσευχή, και προπαντός με την ευχή, καθαρίζει η καρδιά. Η ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»,πετάει όλη την σαβούρα που έχει η καρδιά.
– Μπορεί, Γέροντα, μόνο με την ευχή να καθαρίση η καρδιά; 
– Όχι, δεν γίνεται η κάθαρση μόνο με την ευχή, αν παράλληλα δεν υπάρχη ταπείνωση και δεν γίνεται ο ανάλογος αγώνας. Αν προσεύχεσαι και δεν προσπαθής να τηρήσης και τα άλλα που είπα, τότε χαμένος κόπος.
Ή, αν τηρής εκείνα και παραμελής την προσευχή, πάλι χαμένος κόπος.
Αγωνίζεσαι και συγχρόνος προσεύχεσαι, ζητάς την βοήθεια του Θεού με την προσευχή, και έτσι σιγά‐σιγά καθαρίζει η καρδιά.
Αγώνας και προσευχή πάνε μαζί.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»


Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .

Μνήμη Θανάτου, δώρο Θεού



Οι άγιοι Πατέρες μας διδάσκουν ότι, η μνήμη του θανάτου αφ’ ενός μας συγκρατεί από την αμαρτία, αφ’ ετέρου μας παρακινεί να εργασθούμε τις αρετές. Λέγει σχετικά ο αββάς Ησαΐας: «Τρία πράγματα αποκτά με δυσκολία ο άνθρωπος, και είναι αυτά που συντηρούν όλες τις αρετές: Το πένθος, τα δάκρυα για τις αμαρτίες του και η ενθύμηση του θανάτου του. Διότι όποιος καθημερινά συλλογίζεται τον θάνατο και λέγει στον εαυτό του "Μόνο την σημερινή μέρα έχω να ζήσω σ' αυτόν τον κόσμο", ούτος ποτέ δεν θα αμαρτήσει ενώπιον του Θεού, ενώ εκείνος που ελπίζει να ζήσει πολλά χρόνια, θα μπλεχτή σε πολλές αμαρτίες».


Ο μέγας Αντώνιος έλεγε στους μαθητές του: «Για να μην πέφτουμε σε αμέλεια, είναι καλό να συλλογιζόμαστε διαρκώς τον λόγο του αποστόλου Παύλου Καθ' ημέραν αποθνήσκω.

Αν ζούμε έτσι, δηλαδή σαν να πεθαίνουμε κάθε μέρα, δεν θα αμαρτήσουμε». Και εξηγεί ο Άγιος: «Κάθε μέρα, όταν ξυπνήσουμε, να σκεφτόμαστε ότι δεν θα βραδιάσουμε. Και όταν πρόκειται να κοιμηθούμε, να σκεφτόμαστε ότι δεν θα ξυπνήσουμε, αφού η διάρκεια της ζωής μας είναι από την φύση της άγνωστη. Αν έτσι σκεφτόμαστε, ούτε θα αμαρτήσουμε, ούτε θα επιθυμήσουμε τίποτε, ούτε θα οργιστούμε με κανέναν, ούτε θα μαζέψουμε θησαυρούς στην γη. Αντίθετα περιμένοντας καθημερινά τον θάνατο, θα επιδιώξουμε την ακτημοσύνη και θα συγχωρούμε όλα σε όλους».

Η μνήμη του θανάτου οδηγεί στην θερμή και πραγματική μετάνοια. Ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος αναφέρει τα εξής για τον σύγχρονο του μοναχό Ησύχιο: Ζούσε αμελέστατα χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον για την ψυχή του. Κάποτε λοιπόν συνέβη να ασθενήσει πολύ βαριά και να φθάσει στο σημείο ώστε επί μία ώρα ακριβώς να φαίνεται ότι πέθανε. Συνήλθε όμως πάλι, οπότε μας ικετεύει όλους να φύγουμε αμέσως. Και αφού έκτισε την πόρτα του κελλιού του, έμεινε κλεισμένος μέσα δώδεκα χρόνια, χωρίς να μιλήσει καθόλου με κανέναν. Όλο αυτό το διάστημα δεν γευόταν τίποτε άλλο, εκτός από ψωμί και νερό. Καθόταν μόνον εκστατικός μπροστά σ’ εκείνα που είδε στην έκσταση του. Τόσο πολύ σκεπτικός, ώστε ποτέ πλέον δεν άλλαξε η έκφραση του. Ήταν πάντοτε σαν αφηρημένος, χύνοντας αθόρυβα και συνεχώς θερμά δάκρυα. Μόνον όταν πλησίασε η ώρα του θανάτου του, αποφράξαμε την πόρτα και εισήλθαμε μέσα. Και αφού πολύ τον παρακαλέσαμε, τούτο μόνο μας είπε: «Συγχωρήστε με, αδελφοί. Αυτός που γνώρισε τι σημαίνει μνήμη θανάτου, δεν θα μπορέσει πλέον ποτέ να αμαρτήσει». Κι εμείς θαυμάζαμε βλέποντας τον άλλοτε αμελέστατο να έχει μεταμορφωθεί τόσο απότομα με την μακαριστή αυτή αλλαγή και μεταμόρφωση. Αφού τον θάψαμε με ευλάβεια στο κοιμητήριο που βρίσκεται κοντά στο κάστρο, ύστερα από μερικές μέρες αναζητήσαμε το άγιο του λείψανο, αλλά δεν το βρήκαμε. Με το θαυμαστό αυτό σημείο ο Κύριος πληροφόρησε πόσο ευάρεστα δέχθηκε την επιμελημένη και αξιέπαινη μετάνοια του.

Η μνήμη του θανάτου είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Όπως γράφει ο αββάς Ισαάκ «η πρώτη έννοια την οποία τοποθετεί μέσα στην καρδιά του ανθρώπου η θεία φιλανθρωπία και οδηγεί την ψυχή στην ζωή, είναι η ενθύμηση του θανάτου. Στον λογισμό αυτό ακολουθεί με φυσικό τρόπο η καταφρόνηση του κόσμου, και από το σημείο αυτό αρχίζει στον άνθρωπο κάθε αγαθή κίνηση που τον οδηγεί στην ζωή... Τούτο τον λογισμό πολύ τον μισεί ο σατανάς, και προσπαθεί με όλες τις δυνάμεις του να τον εκριζώσει από τον άνθρωπο. Αν ήταν δυνατόν, θα του έδιδε όλα τα βασίλεια του κόσμου, μόνο και μόνο για να εξαφανίσει από τον νου του, με τους περισπασμούς, αυτόν τον λογισμό... Διότι γνωρίζει ο δόλιος ότι, εάν ο λογισμός αυτός παραμείνει στον άνθρωπο, δεν στέκεται πια ο νους του σ’ αυτόν τον ψεύτικο κόσμο, ούτε μπορούν να τον πλησιάσουν οι δαιμονικές πανουργίες».

Η μελέτη του θανάτου καθαρίζει τον νου από τα πάθη. Κατά τους αγίους Πατέρας «εκείνος που εμπορεύεται σωστά τον χρόνο της ζωής του και αφιερώνει όλο τον καιρό στην έννοια και τη μνήμη του θανάτου, κλέβοντας σοφά με την απασχόληση αυτή τον νου του από τα πάθη, αυτός και τις συνεχείς δαιμονικές προσβολές είναι φυσικό να τις βλέπει με περισσότερη οξυδέρκεια από εκείνον που θέλει να ζει χωρίς μνήμη θανάτου». Η μελέτη αυτή βοηθά και στην εκρίζωση των παθών. Ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος γράφει ότι «η ζωηρή μνήμη του θανάτου λιγοστεύει τα φαγητά. Και όταν περικόπτονται με ταπεινοφροσύνη τα φαγητά, κόπτονται μαζί και τα πάθη».
  
Κάποιος επιπόλαια σκεπτόμενος θα έλεγε ότι αυτά ταιριάζουν στους μοναχούς και όχι στους λαϊκούς. Και είναι βέβαια γεγονός ότι η μελέτη του θανάτου είναι απαραίτητη εργασία του μοναχού που έχει νεκρωθεί για τον κόσμο. Όμως η ωφέλεια από την εργασία αυτή είναι πολύ μεγάλη και για τους εν τω κόσμω Χριστιανούς.

Α. Ο θάνατος είναι ο καλύτερος δάσκαλος της ακτημοσύνης. Ο χριστιανός που διδασκόμενος από τον θάνατο θα καταλάβει το νόημα της ζωής, ούτε για χρήματα θα στεναχωρεθεί, ούτε για κληρονομικά θα μαλώσει, ούτε όταν με οποιονδήποτε τρόπο αδικηθεί θα λυπηθεί για τον εαυτό του. Γνωρίζει ότι τα υπάρχοντα του δεν είναι δικά του, αφού σύντομα θα τα αποχωριστεί. Του δόθηκαν για να τα διαχειριστεί με τον καλύτερο τρόπο, ώστε να αγοράσει με τα φθαρτά χρήματα τα άφθαρτα αγαθά. Κατά τον άγιο Συμεών, όλα «τα πράγματα και τα χρήσιμα αντικείμενα που υπάρχουν στον κόσμο είναι κοινά για όλους, όπως ακριβώς το φως και ο ίδιος ο αέρας που αναπνέουμε... Τα πάντα είναι σε όλους κοινά ως προς την χρήση της απολαύσεως, αλλ’ ως προς την κυριότητα δεν ανήκουν σε κανέναν. Όμως η πλεονεξία, αφού εισήλθε σαν τύραννος στην ζωή, μοίρασε με διάφορους τρόπους στους υπηρέτες της αυτά που δόθηκαν από τον Δεσπότη κοινά σε όλους... και αποστέρησε τους άλλους ανθρώπους από την απόλαυση των αγαθών του Θεού. Βέβαια οι υπηρέτες και δούλοι αυτής της τυράννου (της πλεονεξίας), διαδοχικά με την σειρά του ο καθένας, δεν γίνονται κύριοι των υπαρχόντων και των χρημάτων, αλλά πονηροί δούλοι και φύλακες», διότι με τον θάνατο τους αφήνουν αναγκαστικά τους θησαυρούς τους σε άλλους. Όποιος λοιπόν απωθεί την ιδέα του θανάτου και προσκολλάται με όλη του την ψυχή στα φθαρτά, υπάρχει ο φόβος να ακούσει κάποια μέρα τον φοβερό λόγο: Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψνχήν σου απαιτούσιν από σού, α δε ητοίμασας τίνι εσται;

Β. Η μνήμη του θανάτου προξενεί στον πιστό Χριστιανό την υπομονή στην κάθε θλίψη που συναντά. Γνωρίζει ότι ουκ έχει ώδε μένουσαν πόλιν αλλά την μέλλουσαν επιζητεί, και γι' αυτό όχι μόνο δεν γογγύζει στις δοκιμασίες και αδικίες του προσωρινού αυτού κόσμου, αλλά και ευχαριστεί τον Θεό που με τα μέσα αυτά του εξασφαλίζει την αιωνία ζωή . Όποιος φιλοσοφεί σωστά το μυστήριο του θανάτου, αντιμετωπίζει σωστά και όλα τα περιστατικά της ζωής του. Λέγεται ότι ο τετραήμερος Λάζαρος μετά την ανάσταση του δεν γέλασε ποτέ, ενθυμούμενος τα όσα αντίκρισε στον Άδη. Μόνο μια φορά γέλασε όταν είδε κάποιον να κλέβει μια στάμνα, και είπε: Ό ένας πηλός κλέβει τον άλλο πηλό!

Γ. Τέλος, η μελέτη του θανάτου είναι η καλύτερη προετοιμασία για την αναχώρηση από την ζωή αυτή. Το Άγιο Πνεύμα μας διδάσκει: Πάντων το τέλος ήγγικε, σωφρονήσατε ουν και νήψατε εις τας προσευχάς. Η γνωστή φράση "Πρέπει να πεθάνεις πριν πεθάνεις, για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις" δεν είναι απλό λογοπαίγνιο. Εκφράζει μια βαθειά αλήθεια. Πριν από τον σωματικό μας θάνατο πρέπει να προηγηθεί η νέκρωση των παθών και η αποκόλληση από την ματαιότητα του κόσμου, αν θέλουμε να αποφύγουμε τον αιώνιο θάνατο.

Ιερομονάχου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
«Γίνεσθε έτοιμοι»

Κυριακή 7 Απριλίου 2019

Αυτό που θα μας σώσει είναι η πίστη στον Χριστό κ όχι η μόρφωσή μας.




Κάποια αγράμματη αλλά ευσεβής γιαγιά, πήγε μια μέρα στην Εκκλησία κ άκουσε τον ιεροκήρυκα να λέει :
--- Αυτός που δεν διαβάζει την Αγία Γραφή, δεν θα σωθεί !
Η γιαγιά μόλις άκουσε το λόγο αυτόν χλώμιασε, απογοητεύτηκε κ γυρίζοντας σπίτι, λέει στην κόρη της :
--- Παιδί μου θα κολαστώ, διότι δεν διαβάζω την Αγία Γραφή !
Η κόρη της προσπάθησε να την καθησυχάσει, αλλά ματαίως......
Μια μέρα, αποφάσισε η γιαγιά να πάει σε έναν φωτισμένο γέροντα, για να την βοηθήσει . Η γιαγιά μόλις τον είδε, του λέει :
--- Πάτερ μου, δεν θα σωθώ, διότι δεν διαβάζω την Αγία Γραφή, διότι είμαι αγράμματη !
Ο γέροντας όμως την καθησύχασε κ της είπε :
- Κ πώς σώθηκαν τόσοι κ τόσοι αγράμματοι άνθρωποι γιαγιά ; Μάλιστα έχουμε κ Αγίους, που ήταν τελείως αγράμματοι ! Αυτοί πως σώθηκαν ; Τα γράμματα δεν σώζουν, αλλά ούτε κ η αμορφωσιά κολάζει .
Λοιπόν γιαγιά, θα κάνεις το εξής : Θα παίρνεις το Ευαγγέλιο, θα το ανοίγεις στην πρώτη σελίδα, θα βάζεις την παλάμη σου πάνω στο Ευαγγέλιο κ μετά θα πηγαίνεις στο εικονοστάσι κ θα λες την εξής προσευχή : '' Χριστέ μου, αυτά που γράφεις στο Ευαγγέλιο, βάλτα μέσα στην καρδιά μου !' ".Την άλλη μέρα θα βάζεις την παλάμη σου στην δεύτερη σελίδα κ.ο.κ.
Η γιαγιά εφάρμοσε κατά γράμμα τα λόγια του γέροντα για αρκετούς μήνες . Μια μέρα στο σπίτι παίζανε τα εγγονάκια της κ άρχισαν να μιλάνε άσχημα κ να κατακρίνουν .
Η γιαγιά το άκουσε κ τα παρατήρησε, λέγοντάς τα : --- Παιδιά μου, μην κρίνετε για να μην κριθείτε ! Κόκκαλο η κόρη της !
--- Μάνα, αυτό που είπες, από που το άκουσες κ το είπες ; Αυτό το λέει το Ευαγγέλιο, εσύ δεν ξέρεις γράμματα, ποιός σου το είπε ;
--- Παιδί μου, δεν το άκουσα από κάπου, αλλά βγήκε μέσα από την καρδιά μου !
Από την στιγμή εκείνη, άρχισε η γιαγιά να αναπαράγει λόγια του Ευαγγελίου, χωρίς να το καταλαβαίνει ! Η γιαγιά επειδή έκανε υπακοή στον γέροντα με πίστη κ απλότητα, άρχισε ο Χριστός να εμφυτεύει τα λόγια του Ευαγγελίου στην καρδιά της !
Αυτό που θα μας σώσει είναι η πίστη στον Χριστό κ όχι η μόρφωσή μας. Εξάλλου ο Χριστός, επέλεξε αγράμματους ανθρώπους για Μαθητές Του, για να δείξει, ότι μπορεί να σε κάνει πάνσοφο, ακόμα κ αν είσαι αγράμματος, αρκεί να έχει κανείς πίστη κ ταπείνωση.......
~ Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα ~
Ευλογημένη Κυριακή από το Θεό ! Ο Θεός μαζί μας ! Αμήν  Αμήν Αμην

ΦΙΛΟΙ ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ