Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Κούρδοι πολιορκούν τους Τσετσένους απαγωγείς των δύο Μητροπολιτών στη Συρία


ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ ΓΙΑ ΕΠΕΜΒΑΣΗ

Οι Κούρδοι της Συρίας φέρονται να έχουν εντοπίσει τους δύο απαχθέντες μητροπολίτες και ετοιμάζουν επιχείρηση για την διάσωσή τους, ενώ γνωρίζουν και δίνουν στη δημοσιότητα την οργάνωση που κρύβεται πίσω από την απαγωγή τους, πρόκειται για την ισλαμιστική Feteh El-Hesun, η οποία φυσικά ανήκει στο συνοθύλευμα των ισλαμιστών ανταρτών που αυτοονομάζεται συριακή αντιπολίτευση.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του κουρδικού Πρακτορείου Firat News, o Στρατός Λαϊκής Άμυνας του Δυτικού Κουρδιστάν (YPG), εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία η οργάνωση που απήγαγε τους δυο μητροπολίτες στη Συρία, είναι η ισλαμιστική Feteh El-Hesun, η οποία ανήκει στον λεγόμενο Ελεύθερο Συριακό Στρατό, ο οποίος, ως γνωστόν, στηρίζεται ανοικτά από την Τουρκία.
Ομάδες κούρδων μαχητών 300 ανδρών συνολικά, φέρεται να έχουν περικυκλωσει το σημείο στο οποίο έχουν μεταφερθεί οι δύο απαχθέντες μητροπολίτες. Πιθανόν μαζί με τους Κούρδους να βρίσκεται ρωσική ομάδα ειδικών δυνάμεων, καθότι εντυπωσιάζει η ταχύτητα με την οποία βρήκαν το σημείο κράτησης των μητροπολιτών. Αυτή η πληροφορία δεν έχει επιβεβαιωθεί.
Πάντα σύμφωνα με τον YPG μέσω του Πρακτορείου Firat News , δόθηκε από τους Κούρδους διορία προς τους ισλαμιστές της Feteh El-Hesun να απελευθερώσουν τους δυο μητροπολίτες, ειδάλως οι μονάδες του κουρδικού Στρατού Λαϊκής Άμυνας θα πραγματοποιήσουν επιχείρηση για την απελευθέρωσή τους, δείχνοντας έτσι ότι γνωρίζουν την τοποθεσία που κρατούνται οι δυο ιερωμένοι.
Οι Κούρδοι ζητούν επίσης από τους απαγωγείς να ζητήσουν συγνώμη από τους χριστιανούς για το περιστατικό!
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΕΤΕ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΟΠΑΘΕΙΕΣ, ΚΑΡΚΙΝΟ ΚΑΙ ΕΛΚΟΣ ΣΤΟΜΑΧΟΥ!




Ανεβάστε την Θερμοκρασία, να χτυπήσει Κόκκινο. … «στα 35 χρόνια που ασκώ την ιατρική δεν έχω χάσει ούτε έναν ασθενή από καρδιακή 

προσβολή!» Αυτή είναι μια εκπληκτική δήλωση, αλλά ο Dr. John Christopher την κάνει με εμπιστοσύνη σε αυτό που λέει. “..Εάν ακόμη αναπνέουν τους δίνω ένα 
φλιτζάνι τσάι από cayenne (ένα κουταλάκι του γλυκού σε καυτό νερό), και μέσα σε λίγα λεπτά ξαναγυρίζουν στην ζωή !”
Cayenne (Καγιέν, πιπεριές τσίλι) η Καυτή Πιπεριά.
Το cayenne είναι ένας από τους πιο ταχείς δραστικούς ενισχυτές για την καρδιά και αυτό διότι τροφοδοτεί την καρδιά άμεσα. Να πως δουλεύει: Το cayenne διατηρεί την καλή λειτουργία του “ποταμού της ζωής”, επίσης γνωστού σαν κυκλοφορία του αίματος. Ένας μπλοκαρισμένος “ποταμός της ζωής” οδηγεί σε στενώσεις που προκαλούν έλλειψη οξυγόνου, πράγμα το οποίο οδηγεί σε οργανική δυσλειτουργία, αρρώστιες και σε σοβαρές περιπτώσεις καρδιακή προσβολή. Το πιπέρι cayenne λειτουργεί σαν αποφρακτικό που διαπερνά τα μπλοκαρίσματα, προσφέροντας οξυγονωμένο αίμα στα άρρωστα όργανα πολύ γρηγορότερα από οποιοδήποτε φάρμακο ή βότανο.


Αλλά αυτά δεν είναι μόνο αυτά, το cayenne έχει πολλά πλεονεκτήματα υγείας: Το cayenne λαμβανόμενο εσωτερικά σαν τσάι θα σταματήσει την αιμορραγία – ακόμη και σε μια σοβαρή πληγή ή τραύμα από σφαίρα – στις περισσότερες περιπτώσεις μέχρι να μετρήσετε ως το 10. Το cayenne έχει φυσικό ισχυρή εξισορροπητική επίδραση στην πίεση του αίματος. Όταν ενεργήσει στην κυκλοφορία του αίματος – πράγμα που το κάνει αμέσως – ρυθμίζει την πίεση του αίματος από την κορυφή του κεφαλιού σας μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών σας. Έτσι μειώνεται η υψηλή πίεση.
Το cayenne είναι ένα άλλο ένα δώρο στην ανθρωπότητα.
Πάνω από 3.000 επιστημονικές μελέτες καταχωρημένες στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ιατρικής υποστηρίζουν την χρήση του cayenne ότιπρολαμβάνει και θεραπεύει πολλές κοινές ασθένειες. Δεν είναι όλα τα πιπέρια cayenne το ίδιο! Κάθε μια από τις πολλές ποικιλίες έχει διαφορετική χρήση και επίπεδο θερμότητας.
Οι μονάδες θερμότητας ή βαθμοί “Scoville” καθορίζονται από την ποσότητα των χημικών στοιχείων που περιέχονται στο cayenne και τις ρητίνες του. Όσο υψηλότερο το επίπεδο, τόσο πιο καυτό είναι – και όσο πιο καυτό είναι, τόσο πιο ισχυρά θεραπευτικό είναι .
Το Cayenne ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Paprika
Οι μονάδες θερμότητας στα πιπέρια cayenne κυμαίνονται από 0 έως 300.000 μονάδες. Η Paprika εχει 0 μονάδες.
Τα πιπέρια Jalapeno έχουν μεταξύ 50.000 και 80.000 μονάδες. Τα πιπέριαSerrano περίπου 100.000 θερμικές μονάδες. Τα African Bird Peppers έχει κατά μέσο όρο 200.000 θερμικές μονάδες και τα Mexican habañeros είναι μεταξύ στις 250.000 και 300.000 θερμικές μονάδες.
Το Ultra-hot cayenne tincture (από πιπεριές βιολογικής γεωργίας) 300.000 θερμικών μονάδων επιδρά άμεσα στην πίεση σας, φέρνοντας νέο οξυγόνο στα ζωτικά όργανα του σώματος σας και ταυτόχρονα μεταφέρει τα τοξικά απόβλητα από τις ίδιες περιοχές ώστε να αποβληθούν από τον οργανισμό με μεγαλύτερη ευκολία!!!
Είναι πράγματι όπως τα λέει ο καθηγητής. Αν θέλετε να έχετε αποδείξεις απλά δοκιμάστε το, είναι πάμφθηνο αλλά καυτό. Επιλέξτε βιολογικό Cayenne και αρχίστε να το χρησιμοποιείτε από μικρές δόσεις που σιγά σιγά να αυξάνονται.

Επιπτώσεις του Cayenne Pepper Στα Έλκη : Το πιπέρι cayenne είναι μέλος της οικογένειας Capsicum των λαχανικών, που είναι ευρύτερα γνωστή ως πιπεριές τσίλι. Είναι γνωστό βοτανικά ως το Capsicum annuum. Τα οφέλη του πιπεριού cayenne για την υγεία είναι απίστευτα. Μπορεί να κάνει τα πάντα, από τη θανάτωση των καρκινικών κυττάρων ως και να σταματήσει αμέσως τις επιθετικές καρδιοπάθειες. Το πιπέρι cayenne έχει βρεθεί να ‘ναι επίσης αποτελεσματικό στη θεραπεία του έλκους και άλλων γαστρεντερικών ασθενειών
Το πεπτικό έλκος οφείλεται κατά κύριο λόγο σε ένα βακτήριο. Παραγωγή οξέος στο στομάχι πάνω από ορισμένα επίπεδα επιδεινώνει τα συμπτώματα του πεπτικού έλκους. Το πεπτικό έλκος μπορεί να αντιμετωπιστεί με φυτικά φάρμακα όπως το κόκκινο πιπέρι. Το πιπέρι cayenne εμποδίζει τα έλκη σκοτώνοντας τα βακτήρια ενώ βοηθά επίσης στην τόνωση των επιθηλιακών κυττάρων του στομάχου ώστε να εκκρίνει προστατευτικά ουδέτερες ουσίες που εμποδίζουν το σχηματισμό ελκών.
Παλιότερα το πιπέρι cayenne θεωρούνταν ότι αύξανε τον πόνο του έλκους και αποφευγόταν γενικά από τους ασθενείς με έλκος. Ωστόσο, σήμερα, τόσο οι επιστήμονες όσο και μελέτες έχουν δείξει ότι το πιπέρι cayenne είναι μια εξαιρετική επιλογή για τη θεραπεία του έλκους και είναι πολύ χρήσιμο για τη μείωση των συμπτωμάτων στους ασθενείς.
Κάνε κλίκ στην εικόνα να δεις τις μονάδες θερμότητας ή βαθμών “Scoville” των πιπεριών.

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Η Ξηρανθείσα Συκιά (Μεγάλη Δευτέρα)-(Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού)



Επείγεται λοιπόν προς το πάθος και βιάζεται να πιεί το ποτήρι του θανάτου, το σωτήριο για όλο τον κόσμο. Έρχεται πεινασμένος για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, και δε βρίσκει σ᾽ αυτήν καρπό. Γιατί αυτήν υπαινίσσεται μεταφορικά η συκιά. Ποιός δηλαδή τρώει το πρωί; Ο βασιλιάς, ο Κύριος, ο Δάσκαλος. Νιώθοντας πείνα πρωί-πρωί, δεν εμποδίζει την επιθυμία του φαγητού. Δεν συγκρατεί τη φύση Του, αλλά, σαν κάποιος ακρατής κι ακόλαστος, ορμά ανόητα στο φαγητό, σε ακατάλληλη ώρα. Πώς τότε παιδαγωγεί τους μαθητές Του να μην τους νικά το πάθος της επιθυμίας; Δεν είναι έτσι το πράγμα. Αλλά όπως μιλούσε διδάσκοντας με παραβολικούς λόγους, έτσι εκτελεί και τις παραβολές με έργο. Πλησίασε στη συκιά πεινώντας. Η συκιά υποδήλωνε τη φύση της ανθρωπότητας. Ο καρπός της συκιάς είναι γλυκός, τα φύλλα της τραχιά κι άχρηστα κι έτοιμα για τη φωτιά. Αλλά και η φύση της ανθρωπότητας είχε γλυκύτατο τον καρπό της αρετής, έχοντας από το Θεό την εντολή να την καρποφορεί, εξαιτίας όμως της ακαρπίας της στην αρετή έβγαλε τα τραχιά φύλλα.
Πράγματι τί υπάρχει τραχύτερο από τις βιοτικές μέριμνες; Ήταν κάποτε γυμνοί ο Αδάμ και η Εύα και δεν ένιωθαν ντροπή. Γυμνοί στην απλότητα και την απέριττη ζωή τους. Ούτε τέχνη είχαν ούτε βιοτικές μέριμνες. Δεν επινοούσαν τρόπους πως να σκεπάσουν τη γύμνια του σώματός τους. Δεν ντρέπονταν για την ακτημοσύνη τους ούτε για τη λιτότητα της ζωής τους, αλλά, αν και ήταν γυμνοί στο σώμα, τους σκέπαζε η Θεία Χάρη. Δεν είχαν σωματικό φόρεμα, αλλά φορούσαν ένδυμα αφθαρσίας. Όταν όμως παράκουσαν, βρέθηκαν μακριά από τη Χάρη που τους σκέπαζε. Απογυμνώθηκαν από την έκστασή τους προς το Θεό και τη θεωρία Του. Είδαν τη γύμνωση του σώματός τους. Πόθησαν τα ευχάριστα της ζωής. Βρέθηκαν μέσα στη φτωχική και στερημένη ζωή. Έραψαν φόρεμα από φύλλα συκιάς κι έκαναν περιζώματα, έκαναν πολλούς λογισμούς και βρήκαν την τραχιά και γεμάτη μέριμνες και πόνους ζωή. «Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα φας το ψωμί σου. Καταραμένη θα είναι για τα έργα σου η γη, θα βγάλει για σένα αγκάθια και τριβόλια και θα καταλήξεις στη γη» (Γεν. 3, 17, 19).
Απόχτησες γήινα φρονήματα, γι’ αυτό η στροφή σου θα γίνει προς τη γη. Έγινες ένα με τα άλογα ζώα, αφού δεν κατάλαβες ότι είχες τιμητική θέση (Ψαλμ. 48, 13). Ήσουν στους κόλπους του Θεού και δεν κατάλαβες την καρποφόρο αρετή. Προτίμησες την απόλαυση των γήινων κι αγάπησες τη ζωή των αλόγων ζώων. Είσαι γη και θα καταλήξεις στη γη. Θα κληρονομήσεις το θάνατο, όπως τα άλογα ζώα. Αυτός είναι ο λόγος που φοράει και τους δερμάτινους χιτώνες (Γεν. 3, 21). Όντας με το σώμα του ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο –ενώ πρώτα ζούσε στον παράδεισο της τρυφής και κατοικούσε σε βασιλικά διαμερίσματα– απόκτησε έπειτα θνητό και παχύ σώμα, ικανό να αντέχει στους κόπους. Είναι αληθινά τραχιά τα φύλλα της συκιάς της φύσης μας, της απειθάρχητης κακίας της φύσεώς μας. Σ᾽ αυτή τη συκιά, τη φύση δηλαδή της ανθρωπότητας, πήγε ο Σωτήρας πεινώντας και ζητώντας από αυτήν το γλυκύτατο καρπό, δηλαδή τη γλυκύτατη για το Θεό αρετή, με την οποία πραγματοποιεί τη σωτηρία μας. Και δεν βρήκε καρπό, παρά φύλλα μονάχα, την τραχιά και πικρή αμαρτία και ό,τι κακό φυτρώνει από αυτήν. Γι’ αυτό και της λέει επιτιμητικά: «Ποτέ πια δεν θα δώσεις καρπούς» (Ματθ. 11, 19). Γιατί η σωτηρία δεν προέρχεται από τους ανθρώπους. Η αρετή δεν προέρχεται από ανθρώπινη δύναμη. Εγώ θα φέρω τη σωτηρία σας και με το πάθος μου θα σας χαρίσω την ανάσταση. Θα σας χαρίσω επιπλέον και την απαλλαγή από την πολύ σκληρή αυτή ζωή που τώρα ζείτε. Αυτά είπε και βέβαια όπως τα είπε, τα πραγματοποίησε.

 

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

27 Απριλίου 1941: Όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα


ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, Κυριακή του Θωμά. Οι σιδηρόφρακτες Μεραρχίες του Χίτλερ, μετά απο ένα 20ήμερο σκληρών μαχών, επι ελληνικού εδάφους, ευρίσκονται στα πρόθυρα των Αθηνών. Ο καταπονημένος ελληνικός στρατός, πολεμώντας γενναία επι ένα εξάμηνο, εναντίον δύο αυτοκρατοριών, με πανίσχυρους Στρατούς, της Ιταλίας και της Γερμανίας κάμφθηκε μπροστά στον πολυάριθμο, ξεκούραστο και καλά εξοπλισμένο Χιτλερικό Στρατό. 
Η εμπροσθοφυλακή των γερμανικών στρατευμάτων κατηφορίζει απο την Κηφισιά, ενώ ταυτοχρόνως συντεταγμένα τμήματα εισέρχονται στην ελληνική πρωτεύουσα απο την Ιερά Οδό.  
 
Μία Επιτροπή που αποτελείται απο τον φρούραρχο στρατηγό Καβράκο, τον νομάρχη Αττικοβοιωτίας αντιναύαρχο Πεντζόπουλο και τους δημάρχους Αθηναίων Αμβρόσιο Πλυτά και Πειραιωτών Μιχαήλ Μανούσκο, αναμένουν, σκυθρωποί, αμίλητοι, ωχροί και συγκινημένοι στην συμβολή των οδών Βασιλίσσης Σοφίας και Λεωφόρου Αλεξάνδρας στους Αμπελοκήπους για να παραδώσουν την πόλη στον επικεφαλής των γερμανικών στρατευμάτων.
 
Οι κάτοικοι της ανοχύρωτης και αφύλακτης πόλεως των Αθηνών με βουρκωμένα μάτια και λυγμούς απο την συγκίνηση κλείστηκαν στα σπίτια τους και σφάλισαν καλά τα παραθυρόφυλλα. Είναι μια πράξη βουβής διαμαρτυρίας. Δεν θέλουν να δουν την παράδοση. Αρνούνται να σταθούν μάρτυρες της σκληρής και αδυσώπητης εικόνας, να περνά ο εχθρός τα δεσμά της σκλαβιάς στην Ελλάδα.
 
Οι σειρήνες δεν ηχούν όπως τις προηγούμενες μέρες. Και η εχθρική αεροπορία έχει σταματήσει τους βομβαρδισμούς. Ξαφνικά γύρω στις 10 το πρωί, τα βογγητά των μηχανών ταράζουν την ως τότε περίεργη ησυχία στην πόλη… Προπορεύεται ο επικεφαλής του τάγματος των Μοτοσυκλετών της 2ας Τεθωρακισμένης Μεραρχίας αντισυνταγματάρχης Οττο Φόν Σέϊμπεν.
 
Με τεντωμένο το χέρι χαιρετά τους παρισταμένους που ανταποδίδουν τον χαιρετισμό. “ Σας διαβεβαιώ οτι ο γερμανικός στρατός έρχεται ως φίλος φέρων την ειρήνη εις την Ελλάδα” είπε ο Σέϊμπεν στην Επιτροπή. Και μετά τις τυπικές προσφωνήσεις και αντιφωνήσεις υπογράφουν το πρωτόκολλο παραδόσεως της πόλεως των Αθηνών σ΄ ενα στρογγυλό μεταλλικό τραπεζάκι του καφενείου “ Παρθενών” μπροστά απο την βίλλα του Νικολάου Θών, αυλάρχη του βασιλιά Γεωργίου του Α΄.
 
Την ίδια στιγμή ο ραδιοφωνικός σταθμός των Αθηνών διακόπτει την θεία λειτουργία, της Κυριακής του Θωμά, για να μεταδώσει ο αρχιεκφωνητής Κώστας Σταυρόπουλος την έκτακτη είδηση.
 
 
«Εδώ ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών. Έλληνες, οι Γερμανοί εισβολείς ευρίσκονται εις τα πρόθυρα των Αθηνών. Έλληνες, κρατείστε ψηλά την σημαία του Μετώπου. Σε λίγο ο σταθμός αυτός δεν θα είναι ελληνικός. Θα μεταδίδει ανακοινωθέντα του εχθρού. Ο βασιλεύς και η κυβέρνησις ευρίσκονται εις την Κρήτην όπου συνεχίζουν τον αγώνα! Ζήτη το Έθνος» Ακολουθεί ο εθνικός ύμνος…
 
Μία μηχανοκίνητη φάλαγγα κατευθύνεται προς το κέντρο της Αθήνας. Στην Βασιλίσσης Σοφίας οι μοναδικοί που τους υποδέχονται και τους χαιρετούν απο τα μπαλκόνια είναι οι 130 υπάλληλοι της Γερμανικής πρεσβείας, οι περισσότεροι πράκτορες της Γκεστάπο.
 
Ένα απόσπασμα με επικεφαλής τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Ελσνιτς ανεβαίνουν στην Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως. Σύμφωνα με μαρτυρίες ο λοχαγός Γιάκομπι διατάσσει τον στρατιώτη Κωνσταντίνο Κουκκίδη να υποστείλει την ελληνική σημαία.  
 
Φαίνεται διστακτικός στην αρχή αλλά υποκύπτει όταν ο αξιωματικός γίνεται πιο αυστηρός. Κατεβάζει τη σημαία χωρίς να αφήσει τον εχθρό να την μολύνει. Δυο στρατιώτες υψώνουν στην θέση της ελληνικής σημαίας την γερμανική με τον αγκυλωτό σταυρό και το άγημα αποδίδει τιμές.
 
 Ο Ελλην στρατιώτης Κωνσταντίνος Κουκκίδης νοιώθει πληγωμένος και ταπεινωμένος. Και τα συναισθήματα αυτά τον σπρώχνουν να προβεί σε ένα εγχείρημα που θα τρομάξει τον εχθρό. Τυλίγεται την γαλανόλευκη και πέφτει απο τον Ιερό βράχο προς την πλευρά της Πλάκας και σκοτώνεται. Αυτά αναφέρουν αυτόπτες μάρτυρες..
 
Το συνταρακτικό γεγονός μεταδίδεται απο στόμα σε στόμα και συγκλονίζει τους πάντες. Πρώτος το έμαθε ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, ο ιεράρχης που αργότερα αρνήθηκε να ορκίσει κυβέρνηση κουίσλιγκ στην Αθήνα, τον στρατηγό Τσολάκογλου. «Η κυβέρνηση που έχω ορκίσει, συνεχίζει τον πόλεμο στην Κρήτη» είπε στον απεσταλμένο του διορισμένου απο τους γερμανούς, πρωθυπουργού στρατηγού Τσολάκογλου και τον απέπεμψε. 
 
 
Συγκλονισμένοι απο την θυσία του Κουκκίδη ήταν και οι ίδιοι οι Γερμανοί. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, μετά απο σύσκεψη που έγινε στο δημαρχείο της Αθήνας, ως χειρονομία καλής θελήσεως ο ανώτερος στρατιωτικός διοικητής Αθηνών στρατηγός Σαίρνερ, εξέδωσε διαταγή που όριζε :
«παραπλεύρως των Γερμανικών σημαιών επι της Ακροπόλεως και του Δημαρχείου θα υψούνται και αι Ελληνικαί σημαίαι».
 
Την θυσία του Κουκκίδη ανέφερε δυο μέρες μετά, το όργανο της Ναζιστικής νεολαίας “ Λαϊκός Παρατηρητής” αλλά και ο βρετανικός τύπος. Η εφημερίδα «Νταίηλυ Μαίηλ» έγραψε την Δευτέρα 9 Μαίου 1941: Ενας Έλλην παίρνει την σημαία του στο θάνατο. Αναφέρει εκτενέστερα την θαρραλέα πράξη του Κουκκίδη και τις αθρόες συλλήψεις πολιτών απο την Γκεστάπο, μεταξύ των οποίων και τον εκδότη δύο αθηναϊκών εφημερίδων , τον θρυλικό καπετάν – Κόκκο του Μακεδονικού Αγώνα, Δημήτρη Λαμπράκη.
 
Και ενώ συνέβαιναν αυτά στην Ακρόπολη, ένα άλλο άγημα, περνώντας απο τον Άγνωστο Στρατιώτη όπου ακόμα υπήρχε το στεφάνι που κατέθεσε λίγο πριν αναχωρήσει για την Κρήτη ο βασιλιάς Γεώργιος ο Β΄, έστριψε στο Ζάππειο και κατέλαβε τους ραδιοθαλάμους.  
 
Το σήμα του ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών είχε φυγαδευτεί απο τον διευθυντή του σταθμού Δημήτρη Σβολόπουλο. Και αντί της γνώριμης φωνής του αρχιεκφωνητή Κώστα Σταυρόπουλου, οι Αθηναίοι άκουγαν τώρα το σήμα των γερμανικών εκπομπών και τον λοχαγό Γιάκομπι να στέλνει χαιρετισμό στον αρχηγό του τον φύρερ και να του λέει οτι κατέλαβε την Αθήνα.
 
Τα διαδραματιζόμενα στην Αθήνα παρακολουθούσε με συγκίνηση απο το ραδιόφωνο στην Κηφισιά μία μεγάλη μορφή των γραμμάτων, η Πηνελόπη Δέλτα. Έμεινε άναυδη όταν ξαφνικά κόπηκε η ελληνική εκπομπή. Φώναξε την κόρη της να κλείσει το ραδιόφωνο.
 
 Εκείνη έκανε καθώς πρόσταξε η μητέρα της, αλλά επιστρέφοντας στο δωμάτιο την είδε ανήσυχη με μια έκφραση αγωνίας και τρόμου στο πρόσωπό της. Το κακό είχε συμβεί. Η Πηνελόπη Δέλτα είχε δηλητηριασθεί, άρχισε να χάνει το χρώμα της και το βλέμμα της απλανές καρφώθηκε στην οροφή του δωματίου της.
 
Έτσι έσβησε η Πηνελόπη Δέλτα. Οπως δέκα μέρες πρίν, ο πρωθυπουργός Κορυζής με μία σφαίρα στην καρδιά και ο ταγματάρχης Κωνσταντίνος Βερσής αρκετές μέρες πρίν στα Γιάννινα επειδή δεν ήθελε να παραδώσει τα πυροβόλα του στους γερμανούς.
 
Μέσα σε λίγες ώρες τα γερμανικά στρατεύματα απλώθηκαν σε όλες τις συνοικίες της Αθήνας και άρχισαν να περιπολούν και να ελέγχουν. Ταυτοχρόνως, απο το ραδιόφωνο άρχισαν τα διαγγέλματα που υπαγόρευαν μια σειρά απο απαγορεύσεις Και ο κόσμος που βγήκε έξω απο τα σπίτια του για να δεί τι συμβαίνει, άρχισε να συνειδητοποιεί οτι η παρουσία του εχθρού δεν ήταν πρόσκαιρη αλλά είχε προοπτική μονιμότητας και προμήνυε σκληρή σκλαβιά. Τότε άρχισαν και οι πρώτες αντιστασιακές πράξεις.
 
Τρείς νέοι, αντιδρώντας στην παρουσία των Γερμανών που περνούσαν απο την Ιερά Οδό, ανέβηκαν σε ταράτσα κτιρίου και άρχισαν να ανεμίζουν Ελληνικές σημαίες για να δεχτούν τα εκφοβιστικά τους πυρά. Και στην «πλατεία Αγάμων» την σημερινή Αμερικής, και στην Φωκίωνος Νέγρη, τολμηροί φοιτητές ξεφουσκώνουν με καρφιά τα λάστιχα σταθμευμένων γερμανικών αυτοκινήτων.
 
Έτσι άρχισε η ατέλειωτη νύχτα της σκλαβιάς, αλλά ταυτόχρονα και η αντίσταση των Ελλήνων εναντίον του Στρατού κατοχής. Με πρωτοπόρα τη νεότητα, με σκληρούς αγώνες στα βουνά, στους κάμπους και τις θάλασσες οι Έλληνες εμπνεόμενοι απο τα υψηλά ιδανικά της πατρίδας και της ελευθερίας κατόρθωσαν με την ηρωική Εθνική Αντίσταση να σπάσουν τα δεσμά της σκλαβιάς.
 
Θα έπρεπε να περάσουν 1625 ατέλειωτα ημερόνυχτα, φρίκης, πείνας, αγωνίας, μαρτυρίου και θανάτου κάτω απο την μισητή ναζιστική κατοχή για να δούμε την μέρα του λυτρωμού και της λευτεριάς. Μιας λευτεριάς που δυστυχώς δεν είδαν εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριωτών μας που θυσιάστηκαν, ή πέθαναν απο την πείνα και τις κακουχίες.
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Αναπαράσταση του πίνακα του Ρέμπραντ "Νυχτερινή περίπολος" σε εμπ.κέντρο της Ολλανδίας με αφορμή την επαναλειτουργία του Rijksmuseum

Κυριακή των Βαίων Το μικρό γαϊδουράκι του Χριστού και η μητέρα του.... Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς


Ο Ιησούς είχε βρει ένα γαϊδουράκι και κάθισε πάνω του, όπως λέει η Γραφή: «Μη φοβάσαι θυγατέρα μου, πόλη Σιών· να που έρχεται σ' εσένα ο βασιλιάς σου, σε γαϊδουράκι πάνω καθισμένος» (Ιωάν. ιβ',14-15).

Οι άλλοι ευαγγελιστές περιγράφουν με λεπτομέρειες πως ο Κύριος, που ήταν φτωχός και δεν είχε τίποτα στη κατοχή Του, απόκτησε γαϊδουράκι. Γι' αυτό κι ο ευαγγελιστής Ιωάννης το προσπερνάει αυτό, με τη σιγουριά πως είναι γνωστό, και λέει μόνο πως βρήκε ένα γαϊδουράκι.

Ο Λουκάς, που είναι ο πιο περιγραφικός από τους ευαγγελιστές, διηγείται τη θαυματουργική προορατικότητα του Χριστού στον τρόπο που βρήκε το γαϊδουράκι: «Πηγαίνετε στο απέναντι χωριό και, μόλις μπείτε σ' αυτό, θα βρείτε ένα πουλάρι δεμένο, στο οποίο κανένας άνθρωπος ως τώρα δεν κάθισε. Λύστε το και φέρτε το» (Λουκά. ιθ. 30).

  Οι μαθητές Του ξεκίνησαν να εκτελέσουν την εντολή Του και τα βρήκαν όλα όπως τους τα είπε. Μαζί με το ονάριο ήταν κι η μητέρα του. Γιατί ο Κύριος δεν ανέβηκε στη μητέρα του οναρίου αλλά στο μικρό πουλάρι της, όπου κανένας δεν είχε ανεβεί ως τότε; Γιατί η μητέρα δε θ' άφηνε κάποιον ν' ανεβεί πάνω της ή να την οδηγήσει. Η μητέρα του γαϊδάρου αντιπροσωπεύει τον ισραηλιτικό λαό και το μικρό γαϊδουράκι τον ειδωλολατρικό κόσμο. Αυτή την ερμηνεία δίνουν οι άγιοι πατέρες και η ερμηνεία τους είναι αναμφίβολα σωστή.

  Ο Ισραήλ θ' αρνηθεί το Χριστό, ενώ οι ειδωλολάτρες θα τον δεχτούν. Οι περισσότεροι από τους ειδωλολάτρες θα γίνουν φορείς του Χριστού ανά τους αιώνες και θα μπουν μαζί Του στην άνω Ιερουσαλήμ, στη Βασιλεία των Ουρανών. «Αυτά στην αρχή δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές του· όταν όμως ο Ιησούς ανυψώθηκε στη θεία δόξα, τότε τα θυμήθηκαν. Ό,τι είχε γράψει για κείνον η Γραφή, αυτά και του έκαναν» (Ιωάν. ιβ',16). Γενικά οι μαθητές Του καταλάβαιναν πολύ λίγα απ' όλα αυτά που συνέβαιναν στο Διδάσκαλό τους, ωσότου «τους φώτισε το νου» (Λουκά. κδ'45), ωσότου το Πνεύμα του Θεού τους φώτισε με τις πύρινες γλώσσες. Μόνο τότε κατάλαβαν και θυμήθηκαν όλα αυτά που είχαν γίνει.

  «Όλοι, λοιπόν, εκείνοι που ήταν μαζί με τον Ιησού, όταν φώναξε το Λάζαρο από τον τάφο και τον ανέστησε από τους νεκρούς, διηγούνταν όσα είχαν δει» (Ιωάν. ιβ',17-1Cool. Εδώ αναφέρονται δύο ομάδες ανθρώπων: η μια ομάδα ήταν εκείνοι που βρίσκονταν μπροστά στο θαύμα της ανάστασης του Λαζάρου στη Βηθανία και το ομολογούσαν η άλλη ομάδα ήταν οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ, οι επισκέπτες, που είχαν ακούσει από τους πρώτους το θαύμα της νεκρανάστασης του Λαζάρου.

  Οι πρώτοι ήταν μάρτυρες του θαύματος· οι δεύτεροι ήρθαν να συναντήσουν τον Ιησού, επειδή άκουσαν τη μαρτυρία των πρώτων. Την ώρα λοιπόν που ο καπνός από τις θυσίες ανέβαινε από το ναό του Σολομώντος· την ώρα που οι γραμματείς ερευνούσαν εξονυχιστικά το νόμο του Μωυσή· την ώρα που οι ασυγκίνητοι ιερείς ρύθμιζαν αλαζονικά το πρόγραμμα της γιορτής και οι πρεσβύτεροι του λαού προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν τους προσκυνητές πως όλο αυτό το μεγάλο πλήθος είχε μαζευτεί εκεί για χάρη τους· την ώρα που οι Λευίτες μοίραζαν σχολαστικά το μερίδιο των θυσιών που τους ανήκε, οι απλοί άνθρωποι ακολουθούσαν το θαύμα και το Θαυματουργό.

   Υπήρχαν μεγάλα κύματα ανθρώπων απ' όλο τον κόσμο που είχαν γυρίσει την πλάτη τους στο ναό του Σολομώντος, στους ιερείς και σ' εκείνους που έκαναν τις θυσίες, καθώς και σ' ολόκληρο το μηχανισμό της κοινωνίας αγοράς που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει. Όλα αυτά τα κύματα των ανθρώπων τους είχαν στρέψει τα νώτα κι είχαν γυρίσει τα μάτια τους προς το Όρος των Ελαιών, απ' όπου ερχόταν ο Θαυματουργός, ο Μεσσίας.

  Τί άξια είχαν οι νεκροί πύργοι της Ιερουσαλήμ με τους ζωντανούς νεκρούς μέσα τους, μπροστά στις πεινασμένες και διψασμένες ψυχές του λαού που αναζητούσαν ένα παράθυρο στους κλειστούς ουρανούς, για να δουν λίγο το ζωντανό Θεό; Κι οι δύο όψεις της υπερηφάνειας (εκείνης των Ρωμαίων και της άλλης των φαρισαίων) που είχαν κατακλύσει την Ιερουσαλήμ, ήταν αδύνατες να κάνουν έστω και μια τρίχα από άσπρη μαύρη.

  Και να, μπροστά τους κατέβαινε από το Όρος των Ελαιών Εκείνος που με τη φωνή Του κάλεσε από τον τάφο τον τετραήμερο Λάζαρο, τον ανάστησε και τον απάλλαξε από τη φθορά του θανάτου!

  Αχ, πότε θ' απομακρύνουμε και μείς το νου μας από τους υπερήφανους και ισχυρούς μηχανισμούς αυτού του κόσμου και θα τον στρέψουμε προς το ουράνιο Όρος, προς το Βασιλιά Χριστό;

  Πότε θ' αναθέσουμε κάθε ελπίδα μας σ' Εκείνον;

  Η ψυχή μας αναζητά το Νικητή της αμαρτίας και του θανάτου, προβλήματα που η οικουμένη ολόκληρη δεν μπορεί να ξεπεράσει από μόνη της.

  Νικητής είναι ο Χριστός.

  Η ψυχή μας πεινάει και διψά για τον ταπεινό μα ισχυρό Βασιλιά, που είναι ταπεινός στην ισχύ Του, ισχυρός στην ταπείνωσή Του.Η ψυχή μας πεινάει και διψάει για το Βασιλιά που είναι φίλος του καθενός από μας, για το Βασιλιά που η Βασιλεία Του είναι αιώνια και άπειρη, που η αγάπη Του για τον άνθρωπο είναι απροσμέτρητη.

Τέτοιος Βασιλιάς είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός!

Σ' Εκείνον λοιπόν κραυγάζουμε όλοι μας: Ωσαννά! Ωσαννά!

Σ' Εκείνον πρέπει η δόξα κι ο ύμνος, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, την ομοούσια και αδιαίρετη Τριάδα, τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.



(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Καιρός Μετανοίας»)

Το σκίτσο της ημέρας...

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Η ΜΑΥΡΗ «ΕΠΕΤΕΙΟΣ» ΤΟΥ ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ 27 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ – ΕΝΑ ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ



tsernompil
Στις 26 Απριλίου του 1986, στη 01.23.40, η καρδιά της Ευρώπης σταμάτησε να χτυπά. Στην Ουκρανική πόλη Τσερνομπίλ, (Πρίπριατ) ο πυρηνικός αντιδραστήρας εκρήγνυται. Ασύλληπτες ποσότητες ραδιενέργειας σαρώνουν την γηραιά ήπειρο από βορά σε νότο και από ανατολή σε δύση.
Η Σοβιετική Ένωση είναι ανίκανη να αντιδράσει, να προλάβει να συμμαζέψει...
Χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν τις πρώτες ημέρες στην Ουκρανική πόλη, χωριά εκκενώνονται, ο στρατός προσπαθεί να σώσει ότι σώζεται. Η ραδιενέργεια όμως δεν είναι ένας εχθρός που μπορείς να δεις, να τον βάλεις στο στόχαστρο και να τον πυροβολήσεις. Η ραδιενέργεια χτυπά ύπουλα, χτυπά εκ των έσω και αργά η γρήγορα σε σκοτώνει.
Έχουν γραφτεί χιλιάδες, εκατομμύρια αράδες για το τι έφτεξε. Έχουν χυθεί τόνοι μελάνι για τους αθώους ανθρώπους που πέθαναν τους επόμενους μήνες. Έχει τονιστεί η προσπάθεια των ηρώων στρατιωτών που από αέρα και ξηρά, μπήκαν στη μάχη για να βουλώσουν τις τρύπες του αντιδραστήρα και να τον σφραγίσουν, με μοναδικό τους εφόδιο μια πλαστική στολή, τα φτυάρια τους και μια ...αντιασφυξιογόνα μάσκα στην καλύτερη περίπτωση, ή μάσκες χειρουργού στην πλέον συνηθισμένη.
Στο βίντεο που θα δείτε σήμερα μιλάνε οι εικόνες. Σας τονίζουμε ότι είναι ένα βίντεο που σοκάρει. Οι τερατογεννήσεις τους επόμενους μήνες της εκρήξεως ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Η ραδιενέργεια χτυπούσε ύπουλα και τρέλαινε το DNA των ανθρώπων, όταν φυσικά δεν τρέλαινε τα κύτταρα τους. Καρκίνοι, λευχαιμία, τερατογεννήσεις...
Το βίντεο ξεκινάει και δείχνει τις προσπάθειες του προσωπικού του αντιδραστήρα να κλείσει τις τρύπες. Φοράνε μια χειρουργική μάσκα μόνο και είναι ντυμένοι με τα ρούχα τους. Εκείνη τη στιγμή, η ραδιενέργεια που δέχονταν ήταν 1.000.000 περισσότερη από τη Χιροσίμα.
Στη συνέχεια θα δείτε την πτώση του ελικοπτέρου που πετούσε πάνω από την τρύπα του αντιδραστήρα και έριχνε σκυρόδεμα για να την κλείσει. Ο πιλότος δεν είδε τον τεράστιο γερανό και έμπλεξε ο έλικας στα συρματόσχοινα. Το ελικόπτερο έπεσε. Κάποιοι είπαν ότι το πλήρωμα δέχτηκε τόση πολύ ραδιενέργεια που ο αμφιβληστροειδής του πιλότου κάηκε και πετούσε τυφλός για το καθήκον του...
Μέτα θα δείτε τι προκάλεσε η ραδιενέργεια στις έγκυες γυναίκες... Σας ξαναλέμε το βίντεο σοκάρει...
Το Τσερνομπίλ είναι μια νεκρή πόλη. Στα ερείπια της κατοικούν φαντάσματα. Φαντάσματα αθώων που δεν ησυχάζουν... Ο αντιδραστήρας Νο 4 θυμίζει την καταστροφή. Το Λούνα παρκ στο κέντρο της πόλης, με την μεγάλη ρόδα δεν υπάρχει πια...
Δείτε το βίντεο:

Η αγορά πνέει τα λοίσθια, κανείς δεν πληρώνει κανέναν!



Του Γ.Δελαστίκ

Θα θέσουμε το ερώτημα ωμά: Απειλείται όντως μεμαζική κατάρρευση η ελληνική αγορά τους επόμενους μήνες, όπως ισχυρίζονται οι περισσότεροι επιχειρηματίες και ιδίως όσοι δραστηριοποιούνται στο πάσης φύσεως εμπόριο; 

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι συγκαταλεγόμαστε μεταξύ εκείνων που συνήθως ελάχιστη σημασία δίνουν στις υπερβολές των καταστηματαρχών, οι οποίοι όποτε και αν ερωτηθούν, απαντούν ότι δήθεν έχουν
«μείωση κατά 30% ή 40% σε σχέση με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο». Μια περίπου μονίμως επαναλαμβανόμενη απάντηση, που αν τη λάβει κανείς σοβαρά υπόψη του και κάνει τις μαθηματικές πράξεις για τέσσερα – πέντε χρόνια οδηγείται στο παρανοϊκό συμπέρασμα ότι...

ο μαγαζατόρας που μιλάει είναι αδύνατον να υπάρχει με βάση οποιοδήποτε οικονομικό μοντέλο!
Αυτή τη φορά όμως έχουμε σχηματίσει την εντύπωση ότι το μαζικό κλείσιμο δεκάδων χιλιάδων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, ακόμη και μεγάλων στον κλάδο του λιανικού εμπορίου, συνιστά πραγματικό ενδεχόμενο.

Από παντού μας έρχεται το μήνυμα ότι κανένας επιχειρηματίας δεν πληρώνει κανέναν – ούτε καν τους προμηθευτές του! Η μνημονιακή πολιτική της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη αφού εξόντωσε τους εργαζόμενους, τώρα εξοντώνει και τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, ενώ μειώνει δραματικά και τον προσωπικό πλούτο ακόμη και των περισσότερων από τους κορυφαίους εκπροσώπους της επιχειρηματικής ελίτ της Ελλάδας. Σε πρώτη φάση, όλοι οι επιχειρηματίες και οι καταστηματάρχες ωφελήθηκαν από το Μνημόνιο.

Καταβαράθρωσαν τους μισθούς των υπαλλήλων τους, έκαναν μαζικές απολύσεις σε έκταση που ούτε να το ονειρευτούν δεν τολμούσαν, εκμεταλλεύθηκαν στο έπακρο την πλήρη κατεδάφιση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και τον πανικό όσων μισθωτών εξακολουθούν να εργάζονται, αφήνοντάς τους απλήρωτους για δύο, τρεις, πέντε ή και περισσότερους μήνες.

Ο κόσμος ξοδεύει υποχρεωτικά όλο και λιγότερα χρήματα, εστιάζοντας μάλιστα τις δαπάνες του σε όλο και λιγότερα προϊόντα που καλύπτουν σε διαρκώς μεγαλύτερο ποσοστό πρωτίστως θεμελιώδεις ανάγκες. Η εξέλιξη αυτή προκαλεί συνθήκες ασφυξίας στη χρηματική ρευστότητα της αγοράς, πέραν της αυτονόητης μείωσης των κερδών των επιχειρήσεων.

Η κατάσταση επιδεινώνεται λόγω της ουσιαστικής χρεοκοπίας των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες δίνουν όλο και λιγότερα δάνεια με όλο και σκληρότερους όρους, στους οποίους διαρκώς λιγότερες επιχειρήσεις είναι σε θέση να ανταποκριθούν.
Το «στέγνωμα» της αγοράς από χρήμα γίνεται όλο και πιο αισθητό, οδηγώντας σε σοβαρές αλλαγές το πλαίσιο εντός του οποίου αναπτύσσεται η επιχειρηματική δραστηριότητα. Σοβαροί και συνετοί, ακόμη και επί δεκαετίες, επιχειρηματίες φέρονται πλέον και μεταξύ τους ως αφερέγγυοι απατεώνες: προσπαθούν να μην εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι σε όσους έχουν δοσοληψίες μαζί τους.
Οσα χρήματα εισπράττουν τα παρακρατούν στο σύνολό τους και τα χρησιμοποιούν για να πληρώσουν το ηλεκτρικό ρεύμα, το ενοίκιο, την εφορία, να δώσουν ίσως κάτι σε υπαλλήλους τους έναντι των μισθών που τους χρωστούν και φυσικά πρωτίστως για να περάσουν οι ίδιοι. Ακόμη και όσοι έχουν αποταμιευμένα μεγάλα ποσά χρημάτων, δεν είναι τρελοί για να τα ρίξουν στις επιχειρήσεις τους μέσα σε αυτό το κλίμα οικονομικής κατάρρευσης των πάντων στη χώρα μας.

Προτιμούν να τα κρατήσουν και μάλιστα να τα βγάλουν στο εξωτερικό για να τα σιγουρέψουν από τις αρπακτικές διαθέσεις του Σαμαρά και των ομοίων του. Μέσα σε αυτόν τον φαύλο κύκλο της πολιτικής της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, όλο και περισσότεροι επιχειρηματίες απαιτούν να πληρώνονται μετρητά για κάθε συναλλαγή με αποτέλεσμα να συρρικνώνεται διαρκώς ο όγκος των συναλλαγών αφού η επιχειρηματική πίστωση περιορίζεται δραστικά.

Με ιλιγγιώδη ταχύτητα υποσκάπτεται η θέση και σχεδόν όλων των υγιών μέχρι πρότινος επιχειρήσεων. Καθώς πλέον οι πάντες χρωστούν στους πάντες, όλες σχεδόν οι ελληνικές επιχειρήσεις αρχίζουν να συγκροτούν ένα πολλαπλά αλληλοδιαπλεκόμενο πλέγμα που απειλείται με συνολική κατάρρευση κολοσσιαίων κοινωνικών επιπτώσεων, αν όντως αυτή λάβει χώρα – πράγμα που είναι απολύτως βέβαιο αν συνεχιστεί η ίδια ολέθρια πολιτική των Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη, τα φληναφήματα των οποίων ουδείς επιχειρηματίας πλέον πιστεύει.

"ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ" ΕΝ ΟΨΕΙ ΕΡΕΥΝΩΝ Α.Νταβούτογλου: "Δεν υπάρχει έγκυρη συνθήκη για το που ανήκουν τα νησιά του Αιγαίου"!



"Mη έγκυρες" χαρακτηρίζει τις Συνθήκες της Λοζάνης και των Παρισίων με τα οποία τα νησιά του Αιγαίου, πλην Ιμβρου, Τενέδου και ορισμένων βραχονησίδων περιήλθαν οριστικά στην Ελλάδα, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του βουλευτή από το Κοτσάελι, Lütfü Türkkan.
Η ερώτηση αφροούσε για το καθεστώς το οποίο ισχύει στα νησιά του Αιγαίου και αν αυτό διέπεται από τις συνθήκες της Λοζάνης του 1923  και των Παρισίων του 1946 (παραχώρηση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα), τόνισε ότι "το ζήτημα είναι θέμα ερμηνείας των σχετικών συνθηκών".
Είναι η πρώτη φορά που προβαίνει σε τέτοια συνολική αμφισβήτηση των συνθηκών που διέπουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς των νησιών του Αιγαίου και σίγουρα είναι προεόρτιο αυτών που θα ακολουθήσουν με τις έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Ο Νταβούτογλου δήλωσε συγκεκριμένα ότι "τα θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο με την Ελλάδα, δεν καθορίζονται από μια έγκυρη συμφωνία, ώστε να επιλύονται τα προβλήματα που δημιουργούνται μεταξύ των δύο πλευρών".
Πρακτικά ο Α.Νταβούτογλου λέει ότι "Δεν υπάρχει καμία συμφωνία που να προσδιορίζει το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Αιγαίου" κι αυτό το λέει για πρώτη φορά...
Ο Τούρκος βουλευτής, Lütfü Türkkan στην ερώτηση του προς τον υπουργό Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, που είχε καταθέσει στην Βουλή  ζητούσε εξηγήσεις "πως μετά  τις 9 Σεπτεμβρίου του 1922 όταν ο Κεμάλ Atatürk και οι συνεργάτες του πέταξαν) τους Έλληνες στρατιώτες  στη θάλασσα, ο Ελληνικός Στρατός μετά από 90 χρόνια επέστρεψε πάλι σε αυτά τα νησιά που φαίνονται να κατέχονται από την Ελλάδα".
Γίνεται αναφορά για τα νησιά: Koyun, Hurşit, Fornoz, Eşek, Nergizçik, Bulamaç, Kololimnoz, Keçi, Sakarcılar, Koçbaba κλπ. δηλαδή Αγαθονήσι, Καλόλιμνος, Φούρνοι, Φαρμακονήσι κλπ
Μάλιστα ο Τούρκος βουλευτής σημειώνει ότι "Στα νησιά αυτά είναι έκδηλη η παρουσία των Ελλήνων στρατιωτών και χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών και κυματίζει η ελληνική σημαία, ενώ σε ένα μόνο από αυτά υπάρχει ένα τζαμί"! .
"Ποιος επέτρεψε τον ελληνικό στρατό να ξαναγυρίσει; Είναι αλήθεια ότι τους επετράπη και γιατί;"ρωτάει.
Αλλά το σημαντικό δεν είναι το λέει ο Τούρκκος βουλευτής, αλλά τι του απαντά ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου. Ο οποίος ουσιαστικά "πετάει στο καλάθι των αχρήστων" τις συνθήκες που έχει υπογράψει η Τουρκία.
"Ορισμένες από τις νησίδες και τις βραχονησίδες στο Αιγαίο που βρίσκονται ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα συνδέονται με το ιδιοκτησιακό καθεστώς στο Αιγαίο, για το οποίο σήμερααπουσιάζει (σ.σ.: !!!) μια διεθνής συμφωνία για τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων των δύο χωρών".
Μάλιστα κατηγορεί την Ελλάδα ότι έχει παραβιάσει τόσο την συνθήκη της Λοζάνης όσο και των Παρισίων για τον αφοπλισμό των νησιών του Αιγαίου.
Και υποστηρίζει (και εδώ είναι το ενδιαφέρον) ότι "Η χώρα μας έχει ανοίξει έναν διάλογο με τη γειτονική Ελλάδα για τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων, ώστε να επιλυθούν τα συνοριακά προβλήματα. Πρόσθεσε ότι η Τουρκία έχει αρχίσει την προσέγγιση αυτή με τη γειτονική χώρα, για το καθεστώς του Αιγαίου, ήδη, από το 1996 και ότι η πολιτική της χώρας βρίσκεται προς αυτήν την κατεύθυνση".
Υπάρχει όντως τέτοιος διάλογος σε εξέλιξη. Απαιταίται άμεση τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλου και "φίλου" - κατά δήλωση του ιδίου - του Α.Νταβούτογλου
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr
 

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

ΟΙ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΓΙΟΥΓΚΙΑΝΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ (19)




Συνέχεια από Παρασκευή 12 Απριλίου 2013 
Αντανακλάσεις της ψυχής
MarieLouise von Franz

Γ. Επαναπρόσληψη των προβολών. (Η περισυλλογή). 
Η δυνατότητα της  α φ ο μ ο ί ω σ η ς περιεχομένων σε προβολή αντί για την αποτρεπτική απόρριψή τους στον εξωψυχικό χώρο δεν έρχεται μέχρις ότου αρχίζουν να εμφανίζoνται τα σύμβολα του Ταυτού. Από αυτό το κέντρο ξεκινούν τάσεις που ωθούν προς την ενατένιση και την στοχαστική περισυλλογή της προσωπικότητας. Τα περιεχόμενα που διακρίνονται τώρα ότι έχουν προβληθή, αναγνωρίζονται συγχρόνως σαν κομμάτια της ψυχικής ολότητας του ίδιου του ατόμου. Κατά συνέπεια, η ψυχική ενέργεια που αφήνει αυτά τα περιεχόμενα ρέει τώρα προς το εσωτερικό κέντρο αυτού του ατόμου, ενισχύοντάς το και αυξάνοντας την έντασή του.
Μια άλλη απεικόνιση της ίδιας διαδικασίας που εμφανίζεται αυθόρμητα ανάμεσα στα περιεχόμενα του ασυνειδήτου είναι η εικόνα, ή το μυθολογικό θέμα, της «περισυλλογής» διασκορπισμένων μονάδων ή σπινθήρων φωτός σε μια ταξινομημένη, ομόκεντρη ενότητα. Αυτό απαιτεί από την συνειδητή πλευρά ης προσωπικότητας μια προσπάθεια να σχηματίση μια όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική εικόνα της φύσης του ίδιου του προσώπου. «Είναι μια πράξη αυτo-περισυλλογής, ένα μάζεμα αυτών που είναι σκορπισμένα, όλων των πραγμάτων μέσα μας που δεν έχουν ποτέ σχετισθή κατάλληλα… με σκοπό την επίτευξη πλήρους συνειδητότητας». Το αίτημα να ενεργήσουμε έτσι προέρχεται από το Ταυτό. Τα αποσχισμένα προηγουμένως περιεχόμενα της ψυχής κάποιου συνειδητοποιούνται έτσι και αφομοιώνονται. «Η αυτό-περισυλλογή», γράφει ο Jung,, «είναι μια συγκέντρωση του εαυτού μας». Η φράση «όλα τα πράγματα μέσα μας που δεν έχουν σχετισθή κατάλληλα» αναφέρεται στο φαινόμενο της ονομαζόμενης τμηματικής ψυχολογίας, δηλαδή στο γεγονός ότι σε πολλούς ανθρώπους διάφορες πλευρές της ψυχής τους είναι χωρισμένες. Για παράδειγμα, έχουν ένα είδος ηθικής για τις Κυριακές και ένα άλλο για την δουλειά τους· πιστεύουν στην εντολή «αγαπήσεις τον πλησίον σου», όχι όμως αν ο πλησίον σου τυχαίνει να είναι μαύρος· κάνουν κάθε προσπάθεια να είναι τίμιοι και ειλικρινείς, αλλά όχι και στον τομέα της πολιτικής, και ούτω καθεξής. Αυτές οι διαφορετικές περιοχές δεν «αποχωρίσθηκαν», σε μια ορισμένη στιγμή· ο χωρισμός τους αντιπροσωπεύει ένα αρχικό επίπεδο εγωικής συνείδησης· είναι μια χαλαρή δομή αρχικά χωριστών, απομονωμένων νησιών συνειδητότητας που έχουν σταδιακά συνενωθή. Οι ραφές, επομένως, είναι ακόμη ορατές σε πολλούς ανθρώπους.
Εάν προσπαθήσουμε να κάνουμε αναδρομή στην παιδική μας ηλικία, βλέπουμε πώς στην αρχή θυμόμαστε μόνο απομονωμένες φωτεινές στιγμές συνειδητότητας, που έχουν δημιουργηθή από κάποια βαθειά εντύπωση. Μόνο γύρω στον όγδοο ή δέκατο χρόνο τους οι περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να έχουν μια περισσότερο συνεχή ανάμνηση της ζωής τους. Από ψυχογενετική πλευρά, επίσης, η ανθρώπινη συνείδηση φαίνεται πως έχει προέλθει από τέτοιες ξαφνικές λάμψεις συνειδητότητας. Αυτό το ψυχολογικό γεγονός εικονίζεται στο μυθολογικό μοτίβο εκείνου του ψυχικού πυρήνα, ή ψυχικού μορίου, που ήδη αναφέραμε.
Στην Στωική φιλοσοφία υπάρχει η θεωρία ότι οι ατομικές ανθρώπινες ψυχές είναι σπινθήρες του κοσμικού πύρινου αιθέρα, δηλαδή της παγκόσμιας ψυχής, και ακόμη ότι και ηθικές τάσεις, κρίσεις και ιδέες ανάβουν μέσα στις ψυχές σαν μικρές σπίθες (σ π ι ν θ ή ρ ε ς, i g ni c u l i = μικρές φλόγες). Αυτά είναι τα έμφυτα πνευματικά περιεχόμενα (n o t i o n e s + έννοιες) που είναι κοινά σε όλους τους ανθρώπους και συνιστούν το ανώτερο, πιο πνευματικό μέρος της ψυχής τους. Όταν ένας άνθρωπος προσπαθεί πραγματικά να ζήση μια πνευματική ζωή, αυτοί οι «σπινθήρες» σταδιακά ενώνονται σε  έ ν α  εσωτερικό λογικό φως.
Αυτή η ιδέα των σπινθήρων της ψυχής ή των φωτεινών πυρήνων της, βρίσκεται επίσης στα συστήματα διαφόρων Γνωστικών, αν και εκεί διαμορφώνεται με περισσότερο μυθολογικό – εικονογραφικό τρόπο. Οι Οφίτες, για παράδειγμα, δίδασκαν ότι όταν το θηλυκό πνεύμα του Θεού περιφερόταν πάνω από τα νερά, δεν μπορούσε να υποφέρη την λαμπρότητα του φωτός του Θεού και έπεσε στο χάος, με σπινθήρες από το φως του Πατέρα ακόμη κολλημένους πάνω της. Με την βοήθεια αυτών των τελευταίων σπινθήρων προσπάθησε πάλι να ανυψωθή. Όταν όλοι οι σπινθήρες περισυλλεγούν και μπουν στον αιώνιο αθάνατο αιώνα, τότε η δημιουργία θα έχει φθάσει στο πλήρωμά της. Οι Βαρβηλογνωστικοί δίδασκαν ότι αντί για σπινθήρες φωτός ήταν ο σπόρος της θεότητας που είχε εξαπλωθή σε όλη την ύλη. Όταν ένας άνδρας συγκρατεί τις γεννητικές του δυνάμεις, βοηθάει την θεότητα να ξανακερδίση το σπέρμα της. Σε ένα από τα συγγράματά τους η Προφήτισσα βλέπει έναν επιβλητικό άνδρα (το Θεό) και τον ακούει να λέη: «Εγώ είμαι εσύ, και εσύ είσαι εγώ, και όπου είσαι εσύ, εκεί είμαι εγώ, και  ε ί μ α ι  σ κ ο ρ π ι σ μ έ ν ο ς  σ ε   ό λ α  τ α  π ρ ά γ μ α τ α, και από όπου θέλεις μπορείς να με μαζέψης, αλλά μαζεύοντάς με μαζεύεις τον εαυτό σου».
Η πρώτη πραγματεία του  C o r p u s  H e r m e ti c u m  περιγράφει αυτό το κομμάτιασμα του αρχικού ανθρώπου με παρόμοιο τρόπο. Ο αθάνατος Άνθρωπος, εικόνα της Θεότητας, έσκυψε από τα κατοικητήρια των Ουράνιων σφαιρών και έδειξε την όμορφη θεϊκή του μορφή στον κόσμο της κατώτερης φύσης. Η φύση είδε την εικόνα του να αντανακλάται στο νερό, την σκιά του πάνω από την γη. Αυτός, όμως, καθώς είδε την εικόνα του, που τόσο του έμοιαζε, την ερωτεύθηκε και ήθελε να μείνη εκεί για πάντα. Έπειτα κατέβηκε παίρνοντας άλογη μορφή (το σώμα). Αλλά η Φύση πήρε τον αγαπημένο της μέσα της, τυλίχτηκε γύρω του και ενώθηκαν, γιατί η αγάπη τους ήταν φλογερή. Από τότε κάθε ανθρώπινο πλάσμα έχει μέσα του έναν θνητό φυσικό άνθρωπο και μια αθάνατη ανθρώπινη ουσία, που είναι μέρος του κοσμικού Ανθρώπου. Μέσω της αυτογνωσίας αυτό το κομμάτι μπορεί πάλι να κερδίση το φως και την αιώνια ζωή.
Ο αλχημιστής και Γνωστικός Ζώσιμος ο Πανοπολίτης (τρίτος αιώνας μ.Χ.) υποστήριξε μια παρόμοια θεωρία. Σύμφωνα με αυτήν, ο «μεγάλος φωτεινός άνθρωπος» (ο Άνθρωπος – Αδάμ) κατοικούσε στον Παράδεισο. Εκεί πείσθηκε από τις κακές ουράνιες δυνάμεις να ντυθή με το σχήμα του γήινου Αδάμ και να πάρη μια μορφή ικανή να υποφέρη, για να φωτίση και να σώση τους φωτεινούς ανθρώπους που του έμοιαζαν· έπειτα επιστρέφει στο βασίλειο του φωτός. Το αλχημιστικό έργο του Ζώσιμου ήταν αφιερωμένο αποκλειστικά στην επίτευξη της απελευθέρωσης του εσωτερικού φωτεινού ανθρώπου.
Η διδασκαλία των Μανιχαίων (Σ. τ. Μ.: οπαδοί του Μάνεντος ή Μανιχαίου (214 -278 μ.Χ.), Πέρση μάγου που προσπάθησε να συνδυάση τον Χριστιανισμό με τον δυισμό της αρχαίας θρησκείας του Ζαρατούστρα (Ζωροαστρισμό). Κατά τον Μάνεντα δύο αιώνια βασίλεια αντιμάχονται το ένα το άλλο: το βασίλειο του Θεού (του αγαθού, του φωτός) και το βασίλειο του Σατανά (του κακού ή του σκότους). Ο κόσμος έγινε από την ανάμειξη των καλών και των κακών στοιχείων. Μέσα στον άνθρωπο υπάρχει η διαμάχη της αγαθής και της κακής ψυχής. Η απολύτρωση βρίσκεται στον χωρισμό αυτών των δύο βασιλείων με την  γ ν ώ σ η, που είναι ανώτερη από την  π ί σ τ η.
Οι Μανιχαίοι ήταν οργανωμένοι με επικεφαλής 12 «αποστόλους» και 72 «επισκόπους». Διακρίνονταν σε ακροατές ή νεοφώτιστους και τέλειους. Πληροφορίες για τον τρόπο ζωής και τις πεποιθήσεις τους αντλούμε από το έργο του αγίου Αυγουστίνου, ο οποίος είχε αποδεχθή για ένα διάστημα την διδασκαλία τους.
Ο Μανιχαϊσμός διαδόθηκε στην Β. Αφρική, την Ρώμη, την Περσία, την Ινδία, το Θιβέτ, ο Τουρκεστάν κλπ. Φαίνεται πως έσβησε τον 11ο αιώνα, δίνοντας όμως υλικό για νεώτερες αιρέσεις, όπως των Παυλικιανών και των Βογομήλων. Επηρεασμένη από τους Γνωστικούς, υποστηρίζει επίσης ότι ο άνθρωπος που προσπαθεί να αποκτήση την αθανασία και την τελειότητα πρέπει να απελευθερώση και να διασώση τα σπέρματα φωτός που είναι σκορπισμένα σε όλη την δημιουργία, ακόμη και στις πέτρες και τα φυτά, καθώς αυτά είναι μόρια της πάσχουσα ψυχής του Λυτρωτή. Με όμοιο τρόπο, σύμφωνα με τους Γνωστικούς Σηθιανούς, ένας μικρός σπινθήρας από το αρχικό φως του Θεού έπεσε στην ύλη, και είναι έργο του θνητού ανθρώπου να αφιερώση τον εαυτό του στο να βοηθήση το ανώτερο φως να ενώση τον σπινθήρα πάλι με τον εαυτό του.
Αυτά τα Στωικά και Γνωστικά κείμενα αποκαλύπτουν δύο δρόμους σκέψης στον προσεκτικό αναγνώστη. Σύμφωνα με τον πρώτο, ο κάθε άνθρωπος περιέχει μέσα του διάφορα είδη σπινθήρων, τους σπινθήρες των συλλογικών παραστάσεων, και πρέπει να τους μαζέψη σε μια ενότητα (σε μερικές παραλλαγές πρέπει να συγκεντρώση σπινθήρες φωτός ακόμη και από τον εξωτερικό κόσμο). Σύμφωνα με τον δεύτερο, οι πνευματικές ψυχές των ανθρώπων ή ορισμένων εκλεκτών ανθρώπων είναι οι ίδιες σπινθήρες που συγκεντρώνονται από έναν θεό-άνθρωπο και λυτρωτή, και οδηγούνται πάλι σε ενότητα με τον Θεό ή με τον θεϊκό κόσμο. Μεταφρασμένη σε ψυχολογική γλώσσα, η πρώτη διαδικασία εικονίζει το πώς ένα ανθρώπινο ον «μαζεύει» ή «περισυλλέγει», τον εαυτό του μέσω του διαλογισμού, και, για παράδειγμα, με την βοήθεια των ονείρων του συνειδητοποιεί τα συμπλέγματα και τις προβολές του, και με αυτόν τον τρόπο εξελίσσεται σε μια πνευματικά και ηθικά πιο ολοκληρωμένη και πιο πλήρη προσωπικότητα. Όπως είναι γνωστό, ο Jungονόμασε αυτόν τον δρόμο πορεία της εξατομίκευσης. Το Ταυτό βρίσκεται, λέει ο Jung, σε μια δημιουργική σχέση με το εγώ, και συγχρόνως το ατομικό ανθρώπινο ον είναι η μορφή με την οποία το Ταυτό εκδηλώνεται. Η περισυλλογή ή το μάζεμα της θεϊκής φωτεινής ουσίας στην Γνώση και τον Μανιχαϊσμό αντιστοιχεί ψυχολογικά στην αφομοίωση του Ταυτού μέσω της μεταφοράς αποσχισμένων περιεχομένων μέσα στην συνείδηση.
Τα μυθολογικά θέματα, όμως, που αναφέραμε πιο πάνω, επίσης παρουσιάζουν μια διαδικασία περισυλλογής που έχει την αρχή της στον θεάνθρωπο ή άνθρωπο του φωτός ή κάποια άλλη παρόμοια μορφή Ανθρώπου-Λυτρωτή, και η οποία ενώνει τις πολλές ξεχωριστές ανθρώπινες ψυχές σε μια ενότητα, δηλαδή σε μια πραγματική κοινότητα. Επομένως, όχι μόνο το άτομο ολοκληρώνεται καθεαυτό, αλλά έρχεται στο φως μια κοινότητα που επίσης παριστάνει ένα σύνολο. Στην αρχαιότητα αυτό το σύνολο ονομαζόταν Άνθρωπος. Ψυχολογικά αυτό σημαίνει ότι μια οργανικά ενωμένη κοινότητα γίνεται ορατή. Μια παρόμοια ομάδα ανθρώπων δεν οργανώνεται με νόμους ή με όργανα δύναμης· στον βαθμό που κάθε άτομο σχετίζεται με το Ταυτό μέσα του, θα πάρη πολύ φυσικά την θέση που δικαιούται σε μια κοινωνική τάξη ψυχολογικού χαρακτήρα. Στον Μεσαίωνα αυτή η ιδέα εκφραζόταν με την πίστη ότι η  e c c l e s Ia   s p i r i t u a l i s  (πνευματική εκκλησία) είναι το σώμα του Χριστού, του Ανθρώπου. Γι’ αυτό ο Jung γράφει: «Κάνοντας έκκληση στα αιώνια δίκαια του ανθρώπου, η πίστη δένεται αδιάσπαστα με μια ανώτερη τάξη, όχι μόνο εξ αιτίας του ιστορικού γεγονότος ότι ο Χριστός αποδείχθηκε ένας ρυθμιστικός παράγοντας για πολλές εκατοντάδες χρόνια, αλλά επίσης επειδή ο εαυτός αντισταθμίζει αποτελεσματικά τις χαώδεις συνθήκες, ανεξάρτητα με πιο όνομα είναι γνωστός: γιατί ο εαυτός είναι ο Άνθρωπος πάνω και πέρα απ’ αυτόν τον κόσμο, και μέσα του περιέχεται η ελευθερία και η αξιοπρέπεια του ατομικού ανθρώπου». Η ενοποίηση ή ολοκλήρωση του ατόμου και η αφομοίωσή του στην υψηλότερη ενότητα των πολλών εμφανίζεται έτσι να είναι μια  τ α υ τ ό χ ρ ο ν η δ ι α δ ι κ α σ ί α, όπως τόσο όμορφα εκφράζεται στο «Ευαγγέλιο της Εύας», όταν ο μεγάλος θεάνθρωπος λέει στην Προφήτισσα: «Και από όπου και εάν θέλης μπορείς να με μαζέψης, αλλά μαζεύοντάς με μαζεύεις τον εαυτό σου».
Αυτό το διπλό μοτίβο της διαδικασίας της συλλογής συναντάται επίσης στην χριστιανική εποχή. Και εδώ ο Ωριγένης είναι αυτός που μίλησε με ιδιαίτερη σαφήνεια γι’ αυτό. Στο σχόλιό του για το πρώτο βιβλίο του Σαμουήλ (Σ. τ. Μ.: πρόκειται μάλλον για την αρχή του βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης Βασιλειών Α΄: «Άνθρωπος ήν εξ Αρμαθαίμ…), στην τέταρτη ομιλία του λέει: «Η τ α ν   κ α π ο τ ε   έ ν α ς  ά ν θ ρ ω π ο ς. Εμείς, που είμαστε ακόμη αμαρτωλοί, δεν μπορούμε ακόμη να αποκτήσουμε αυτόν τον τίτλο τιμής, γιατί κάθε ένας μας δεν είναι ένας αλλά πολλοί… Δες πώς αυτός που νομίζει τον εαυτό του ένα δεν είναι ένας, αλλά φαίνεται πως έχει τόσες προσωπικότητες όσες έχει διαθέσεις, όπως πάλι η Γραφή  λέει: «Ένας ανόητος αλλάζει σαν το φεγγάρι». Και σχετικά με το χωρίο του Ιεζεκιήλ 9, 1 ο Ωριγένης τονίζει με περισσότερη σαφήνεια: «όπου υπάρχουν αμαρτίες, υπάρχει πλήθος… αλλά όπου βρίσκεται η αρετή, υπάρχει μοναδικότητα, υπάρχει ένωση». Στον λόγο του πάνω στο χωρίο Λευιτικό, 5,2, λέει: «Κατανόησε ότι έχει μέσα σου αγέλες βοδιών… κοπάδια προβάτων και κατσικιών.. κατάλαβε ότι τα πετεινά του αέρα είναι επίσης μέσα σου… κατανόησε ότι εσύ ο ίδιος είσαι ένας άλλος κόσμος σε μικρογραφία και έχεις μέσα σου τον ήλιο και την σελήνη, καθώς και τα αστέρια». Το ατομικό ανθρώπινο ον πρέπει, μέσα από ηθική προσπάθεια, να συνενώση αυτήν την πολλαπλότητα σε μια προσωπικότητα. Όσον αφορά τις πολλές ατομικές ψυχές όλης της ανθρωπότητας, η κάθε μια με την σειρά της θα ενταχθή σε μια ενότητα μέσα στον Χριστό, με το να ενωθή με το  μ υ σ τ ι κ ό  σ ώ μ α  του, την Εκκλησία.
Το πρώτο στάδιο δείχνει την διαδικασίας της εσωτερικής ενοποίησης της προσωπικότητας με την πορεία της εξατομίκευσης. Το δεύτερο στάδιο, όμως, αναφέρεται σε μια ιδιαίτερη διαδικασία που πάντα συνοδεύει την εξατομίκευση στο κάθε ξεχωριστό πρόσωπο: δηλαδή την ανάπτυξη σχέσης με ορισμένους συνανθρώπους και με το σύνολο της ανθρωπότητας, μια σχέση που πηγάζει όχι από το εγώ, αλλά από ένα υπερβατικό εσωτερικό κέντρο, το Ταυτό.

Δ. Εξατομίκευση και σχέση.

Συμβαίνει πολλές φορές στην ψυχολογική πράξη, όταν ένα πρόσωπο έχει καταληφθή από προβολές που το τυφλώνουν σε σχέση με το ανθρώπινο περιβάλλον του και μετά αυτές αποσύρονται, σε πολλές περιπτώσεις αυτό με κανένα τρόπο να μην εκμηδενίζη ούτε να παραμερίζη την  σ χ έ σ η. Αντίθετα, μια γνήσια, «βαθύτερη» σχέση αναδύεται, που δεν στηρίζεται πια σε εγωιστικές διαθέσεις, αγώνες ή ψευδαισθήσεις, αλλά μάλλον στο αίσθημα της σύνδεσης του ενός προς τον άλλον, μέσω μιας απόλυτης, αντικειμενικής αρχής. Αυτό εκφράζεται ωραία στην Brihadaranyaka –Upanishad: «Πραγματικά ένας σύζυγος δεν είναι τόσο αγαπητός ώστε να αγαπάς τον σύζυγο, αλλά ώστε να αγαπάς το Ταυτό, έτσι ένας σύζυγος είναι αγαπητός. Πραγματικά μια σύζυγος δεν είναι τόσο αγαπητή ώστε να αγαπάς την σύζυγο, αλλά ώστε να αγαπάς το Ταυτό, έτσι μια σύζυγος είναι αγαπητή… Αληθινά το Ταυτό πρέπει να ιδωθή, να ασκουσθή, να αναγνωρισθή, να προσεχθή… Όπου γίνεται ορατό το Ταυτό… εκεί όλα γίνονται γνωστά».
Το ακόλουθο όνειρο μπορεί να παραστήση τον τρόπο με τον οποίο μια σχέση που καθοδηγείτο από το «Υπερπέραν», δηλαδή από το Ταυτό, παρουσιάσθηκε στα όνειρα ενός άνδρα που βρισκόταν στην πορεία προς την εξατομίκευση. Ο ονειρευόμενος, που ήταν παντρεμένος, είχε ερωτευθή βαθειά μια άλλη γυναίκα, επίσης παντρεμένη, και μετά από μακρά και έντονη αντίσταση είχε αρχίσει μια σεξουαλική σχέση μαζί της. Την στιγμή του ονείρου και οι δύο σκέφτονταν να πάρουν διαζύγιο από τους τωρινούς συντρόφους τους, για να μπορέσουν να παντρευτούν. Ονειρεύθηκε το εξής:
«Ήμουν με τον δάσκαλό μου, ο ποίος ήταν μια αόρατη παρουσία, στην άκρη μιας σφαίρας που την ονόμαζε «η υπέρτατη πραγματικότητα», κάτι χωρίς χρόνο και χώρο, απερίγραπτο· μόνο αυτοί που το είχαν δει μπορούν να περιγράψουν αυτήν την εμπειρία, μια κατάσταση «όλα και τίποτε», «παντού και πουθενά», «όλοι και κανένας», σαν «την λέξη που δεν έχει ακόμη ειπωθή». Με κάποιο τρόπο ο δάσκαλος με βοήθησε να βγάλω δύο όντα ή «πράγματα» έξω από αυτήν την υπέρτατη πραγματικότητα. Δεν τα είδα αλλά ήξερα γι’ αυτά. Για να τα κάνω ορατά, ο δάσκαλος με βοήθησε να τραβήξω ένα ασημένιο-γκρι ύφασμα, που έμοιαζε σαν σύννεφο, από τον χώρο όπου βρισκόμασταν μετέωροι. Ντύσαμε τα δύο όντα με αυτό, και ένα τρίτο «κάτι» που χώρισε τα δύο. Μόλις τα είδα ντυμένα, βαθειά έκπληξη με κατέλαβε. «Αυτά είναι άγγελοι», φώναξα. «Ναι», απάντησε ο δάσκαλος, «αυτό ακριβώς είστε». Είδα το γκρίζο παραπέτασμα που χώριζε τους δύο αγγέλους, και ο δάσκαλος εξήγησε: «Αυτό είναι το πέπλο της ψευδαίσθησης». Είχε πολλές τρύπες. Συγκινήθηκα βαθειά και φώναξα: «Φεύγει, φεύγει», και αισθανόμουν ότι χιλιάδες χρόνια που είχα ζήσει με την μισο-συνειδητή ελπίδα ότι θα διαπερνιόταν το πέπλο τώρα εκπληρώνονταν. Πήγα στον άγγελο που ήταν «εγώ», και είδα ένα ασημένιο κορδόνι να τον συνδέη με ένα μικροσκοπικό πλάσμα, που ήταν επίσης «εγώ» στον κόσμο της ψευδαίσθησης. Ένα άλλο κορδόνι έφθανε σε μια γυναίκα, κάτω χαμηλά· ήταν η Alberta [γυναίκα που αγαπούσε]. Οι δύο άγγελοι φαίνονταν εντελώς όμοιοι· ήταν χωρίς φύλο και μπορούσαν να «σκεφθούν μαζί» σε ένα είδος ταυτότητας. (Αυτό έχει συμβεί μερικές φορές στην Alberta και σ’ εμένα στην πραγματικότητα «κάτω χαμηλά»). Και σκεφθήκαμε: Ένα τόσο μικρό κομμάτι της συνείδησής μας ζη μέσα σε αυτά τα μικρά πλάσματα, και ανησυχούν τόσο πολύ για τέτοια ασήμαντα πράγματα. Καημένα πλάσματα». Είδαμε ότι η ένωσή τους μπορούσε να πραγματοποιηθή με αληθινά σωστό τρόπο μόνο εάν τα δύο μικρά πλάσματα εκπλήρωναν τις υποχρεώσεις τους στις οικογένειές τους και τους συγγενείς τους και δεν ακολουθούσαν της εγωιστικές τους επιθυμίες. Και αμέσως καταλάβαμε καθαρά ότι θα ήταν αμάρτημα απέναντι σε αυτήν την «υπέρτατη πραγματικότητα» (αμάρτημα κατά του Αγίου Πνεύματος;) εάν δεν προχωρούσαμε στην διαδικασία της αμοιβαίας συνειδητοποίησης».
Η μορφή του δασκάλου στο όνειρο είναι μια προσωποποίηση της ώθησης για εξατομίκευση εκ μέρους της προσωπικότητας του ονειρευόμενου στην πορεία της προς την ολότητα, και έτσι «γνωρίζει» περισσότερα από το εγώ του. Οι δύο αγγελικές μορφές που αναδύονται από το σκοτάδι και την αοριστία του ασυνειδήτου είναι όψεις των ίδιων των δύο εραστών, όπως εμφανίζονται στο ασυνείδητο, με την πραγματικότητα της υπερ-συνειδητής μορφής τους. Όπως εξηγεί ο Jung στην «Ψυχολογία της Μεταβίβασης» και όπως έχουμε ήδη αναφέρει,  τ έ σ ε ρ ε ι ς  μορφές παίρνουν μέρος σε κάθε βαθύτερη συνάντηση άνδρα και γυναίκας, τα δύο συνειδητά εγώ και ο animus και η anima, οι αντιθέτου φύλου προσωποποιήσεις του ασυνειδήτου στα δύο ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Σε αυτό το όνειρο είναι όντα χωρίς φύλο – μια αντιστάθμιση στο γεγονός ότι η σεξουαλικότητα βρισκόταν πολύ στο προσκήνιο της συνείδησης και στου δύο συντρόφους εκείνη την στιγμή. Οι άγγελοι είναι «αγγελιοφόροι του Θεού», απεσταλμένοι από το βαθύτερο επίπεδο του συνειδητού, εκεί όπου όλες οι διαφορές διαλύονται σε ένα άγνωστο. Αλλά ακριβώς από αυτό το βαθύτατο επίπεδο που υπερβαίνει την εγωική προσωπικότητα έρχεται η συνειδητοποίηση στον ονειρευόμενο ότι θα πρέπει να εκπληρώση τις γήινες υποχρεώσεις του προς τους συνανθρώπους του. Το μοναδικό, λοιπόν, μήνυμα αυτού του ονείρου, είναι αναμφισβήτητα ότι η εξατομίκευση δεν είναι μια εγωκεντρική υπόθεση, αλλά απαιτεί και χρειάζεται απόλυτα την ανθρώπινη σχέση.
Δεν είναι μόνο, πάντως, η σχέση ανάμεσα στον άνδρα και την γυναίκα, που περιλαμβάνεται σε αυτήν την ένωση μέσω του Ταυτού· είναι επίσης πολλές άλλες σχέσεις του ανθρώπου με τους συνανθρώπους του. Η Γνωστική αίρεση των Περατών διδάσκει ότι από την θεϊκή αρχική ουσία του κόσμου, από «το νερό που δίνει μορφή στον τέλειο άνθρωπο», δηλαδή από το ασυνείδητο και την ώθηση εκ μέρους του για εξατομίκευση, «κάθε πλάσμα εκλέγει αυτό που προσιδιάζει σε αυτό», δηλαδή που το χαρακτηρίζει. Αυτό που ανήκει έλκεται προς αυτό «περισσότερο από ό,τι ο σίδηρος από τον μαγνήτη». Αυτό σημαίνει ότι οι δεσμοί με τους άλλους ανθρώπους προκαλούνται από το Ταυτό, και αυτές οι σχέσεις ρυθμίζονται με πολλή ακρίβεια όσον αφορά την εγγύτητα ή την απόσταση μεταξύ των προσώπων. Θα μπορούσε κανείς να το περιγράψη αυτό σαν  τ η ν  κ ο ι ν ω ν ι κ ή  λ ε ι τ ο υ ρ γ ί α  τ ο υ  Τ α υ τ ο ύ. Κάθε πρόσωπο συγκεντρώνει γύρω του την δική του «ψυχική οικογένεια», μια ομάδα ανθρώπων που δεν δημιουργείται από σύμπτωση ή από απλά εγωιστικά κίνητρα, αλλά μάλλον από ένα βαθύτερο, πιο ουσιαστικό πνευματικό ενδιαφέρον ή ανησυχία: α μ ο ι β α ί α   ε ξ α τ ο μ ί κ ε υ σ η. Ενώ οι σχέσεις που βασίζονται απλά στην προβολή χαρακτηρίζονται από την γοητεία και την μαγική εξάρτηση, αυτό το είδος της σχέσης μέσω του Ταυτού, έχει κάτι αυστηρά αντικειμενικό, παράξενα υπερπροσωπικό μέσα του. Προκαλεί ένα αίσθημα άμεσης, άχρονης «συνύπαρξης». Ο συνηθισμένος δεσμός του συναισθήματος, λέει αλλού ο Jung, πάντα περιέχει προβολές που θα πρέπει να αποσυρθούν, εάν κανείς θέλει να κατορθώση να φθάση στον εαυτό του και στην τελειότητα. «Η αντικειμενική γνώση βρίσκεται κρυμμένη πίσω από την έλξη της συναισθηματικής σχέσης· φαίνεται πως είναι το κεντρικό μυστικό». Σε αυτόν τον κόσμο που δημιουργείται από το Ταυτό συναντάμε όλους εκείνους στους οποίους ανήκουμε, που αγγίζουμε τις καρδιές τους· εδώ «δεν υπάρχει απόσταση, αλλά άμεση παρουσία».
Δεν υπάρχει πορεία εξατομίκευσης σε ένα οποιοδήποτε άτομο, που δεν προκαλεί συγχρόνως αυτήν την σχέση του με τους συνανθρώπους του.
Μαζί με αυτό το μυθολογικό θέμα της περισυλλογής των σπινθήρων φωτός, υπάρχει ένα άλλο μοτίβο αρχετυπικών εικόνων που αναφέρεται στην συγκέντρωση ορισμένων ανθρώπων μέσω του παράγοντα του Ταυτού. Είναι το μοτίβο της «Στρογγυλής Τράπεζας», γύρω από την οποία κάθονται τα ατομικά πρόσωπα. Η εσωτερική ενοποίηση της προσωπικότητας παρουσιάζεται συχνά στα όνειρα με αυτήν την εικόνα, όπως επίσης και η προσκόλληση σε φίλους που είναι μέλη της ίδιας ομάδας, και τελικά σε όλο το ανθρώπινο γένος. Η Στρογγυλή Τράπεζα του Αρθούρου, όπως περιγράφεται στους θρύλους του Grail, είναι η πιο γνωστή. Λέγεται γι’ αυτήν στην Queste delSaint Graal (αναζήτηση του ιερού Graal):
«Γνωρίζεις ότι από την έλευση του Ιησού χριστού τρείς ήταν οι σπουδαιότερες τράπεζες στον κόσμο. Η πρώτη ήταν η Τράπεζα του Ιησού Χριστού, στην οποία οι Απόστολοι έφαγαν σε ορισμένες περιπτώσεις. Αυτή ήταν η Τράπεζα που στήριζε σώματα και ψυχές με τροφή ουράνια… Και ο άμωμος Αμνός που θυσιάστηκε για την λύτρωσή μας ίδρυσε αυτήν την Τράπεζα.
Έπειτα από αυτήν την Τράπεζα υπήρξε μια άλλη σε  ο μ ο ί ω σ η  κ α ι  α ν ά μ ν η σ η  εκείνης. Ήταν η Τράπεζα του ιερού Grail, εξ αιτίας της οποίας έγιναν ορατά πολλά θαύματα σε εκείνη τη χώρα, στον καιρό του Ιωσήφ από την Αριμαθαία, όταν ο Χριστιανισμός ήρθε για πρώτη φορά σε αυτήν την γη.
Έπειτα από αυτήν την τράπεζα ιδρύθηκε η Στρογγυλή Τράπεζα, με την συμβουλή του Μέρλιν· και δεν ιδρύθηκε χωρίς μεγάλη συμβολική σημασία. Γιατί αυτό που σημαίνει η ονομασία Στρογγυλή Τράπεζα είναι η κυκλικότητα του κόσμου και της θέσης των πλανητών και των στοιχείων του στερεώματος… έτσι ώστε θα μπορούσε να πη κάποιος ότι με την Στρογγυλή Τράπεζα συμβολίζεται ολόκληρο το σύμπαν».
Στην Πέμπτη Σούρα του Κορανίου (στίχοι 112 -115), ο θεός στέλνει ένα τραπέζι από τον ουρανό στον Ιησού και τους Αποστόλους του· επάνω του υπάρχει ένα ψάρι, σαν σύμβολο ότι θα τους θρέψη. Εξ αιτίας όμως των αμαρτιών της ανθρωπότητας, αυτό το τραπέζι αναλαμβάνεται από τον θεό. Υποψιάζομαι ότι οι απολαύσεις του τραπεζιού, που σύμφωνα με την αντίληψη τόσων πολλών λαών τις χαίρονται οι νεκροί στον Παράδεισο του Υπερπέραν, αναφέρονται στο ίδιο μυθολογικό θέμα, στην εικόνα μιας ανθρώπινης κοινότητας που δημιουργείται και διευθύνεται από το Ταυτό. Επειδή όμως αυτός είναι ένα στόχος της ανθρωπότητας που δεν έχει ακόμη υλοποιηθή, εμφανίζεται στους περισσότερους μύθους σαν ένας μεταθανάτιος στόχος, δηλαδή κάτι που βρίσκεται ακόμη στο Υπερπέραν, κρυμμένο στο ασυνείδητο.

(συνεχίζεται)

Αμέθυστος