Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς: "Τί είναι ο ανθρώπινος νους χωρίς το Χριστό";


ΠΗΓΗ: Ελληνικά και Ορθόδοξα

Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς


Χωρίζεται ο άνθρωπος από τον Χριστό; Τότε χωρίζεται από την μοναδική λογική έννοια του «όντος» του, της ζωής του, της υπάρξεώς του. Χωριζόμενος ο άνθρωπος από τον Χριστό, χωρίζεται και από την μόνη λογική έννοια της ψυχής του, του «νοός» του, της συνειδήσεώς του, του θελήματός του, του σώματός του.

Τί είναι ο ανθρώπινος νους χωρίς τον Χριστό;
Είναι ένας μαρτυρικός, βασανιστικός θρήνος. Τί είναι η ψυχή του ανθρώπου χωρίς τον Χριστό; Είναι ένα ομιλούμενο σκιάχτρο. Τί είναι η συνείδησή του, ή βούλησή του; Είναι ένας απελπισμένος τυφλός. Τί είναι το σώμα του χωρίς το Χριστό; Είναι ένα αηδιαστικό, σιχαμερό σκουλήκι. Τί είναι το θέλημα του; Είναι ένας αβοήθητος εγκληματίας. Τί είναι γενικά ο άνθρωπος χωρίς τον Χριστό; Είναι ένα φοβερό εξωτερικό θέαμα. Έτσι και κάθε άλλο δημιούργημα, από τον άγγελο μέχρι και το πιό ασήμαντο ον, χάνει κάθε λογική έννοια της υπάρξεώς του, αν δεν διατηρήσει στο «είναι» του, τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Η αμαρτία είναι η μοναδική διασπαστική δύναμη, που χωρίζει και διακόπτει κάθε δεσμό με τον Θεό. Χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό, χωρίζει τον άγγελο και κάθε άλλο όν. Έτσι, απομακρύνοντας η αμαρτία τον άνθρωπο από τον Θεό, τον καταβυθίζει στη μωρία, στην χωρίς νόημα κατάσταση, στο θάνατο, στο διαβολισμό (στο κράτος του διαβόλου). Γι’ αυτό και ο φιλάνθρωπος Κύριος, ο Θεός Λόγος έγινε άνθρωπος και με την ένωση στον Εαυτό Του, της Θείας και ανθρώπινης φύσεως, «ασυγχύτως και αδιαιρέτως», καθάρισε την φύση μας από την αμαρτία, την παραφροσύνη, τον θάνατο και τον διάβολο.
Έτσι ο Θεάνθρωπος Κύριος πέρασε στη γη όλα τα μαρτύριά μας, έζησε όλες μας τις θλίψεις, και σ’ εμάς τους «πολύ­πλευρα νεκρούς» ξανάδωσε ζωή, μας αναβίωσε από τις «θνη­τότητές» μας, μας ανέστησε από τους τάφους μας και μας αναβίβασε στα ουράνια (Εφεσ. 2, 6-8).
Με την Θεανθρώπινη ζωή Του και την ολόπλευρη Θεανθρώπινη «οικονομία» της σωτηρίας, ο Κύριος Ιησούς Χριστός έδωσε τις Θεοχαριτωμένες δυνάμεις, με τις οποίες οι άνθρωποι γίνονται «οικείοι του Θεού», γίνονται «γεγεννημένοι εκ του Θεού και συν Θεώ», περιτειχίζονται στην αγία εκκλησία και φθάνουν στο πλήρωμα της ζωής και της αιωνιότητας, διαμέσου της ευλογημένης Θεανθρωπότητας (Εφεσ. 2, 10­-22). Σύμφωνα με τον προαιώνιο προορισμό του ανθρώπου από τον Θεό, όλοι είναι δημιουργημένοι για τον ίδιο σκοπό, όλοι είναι κάτω από τον ίδιο Κύριο και Θεό, είναι κάτω από την αιώνια θεϊκή Αλήθεια, την δικαιοσύνη του Θεού και την αγαθότητά Του, όλοι είναι προορισμένοι «εις υιοθεσίαν διά Ιησού Χριστού εις αυτόν, κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού» (Έφεσ. 1, 4-5).
Γι’ αυτό σ’ όλους τους ανθρώπους είτε είναι Ιουδαίοι, είτε είναι Έλληνες, δούλοι ή ελεύθεροι, δόθηκε ένας, ο ίδιος Σωτήρας και μία, η ίδια σωτηρία, τα ίδια μέσα και οι ίδιες δυνάμεις σωτηρίας, ένα και το ίδιο Ευαγγέλιο.
Η σωτηρία επιτυγχάνεται διαμέσου της ευλογημένης, χαριτωμένης ψυχικής ενώσεως με τον Σωτήρα Χριστό.
Και μετά την κοινωνία των ανθρώπων με τις ουράνιες σω­τηριώδεις δυνάμεις, που επιτυγχάνεται με το Ευαγγέλιο, γίνονται κοινωνοί και με όλες τις Θεανθρώπινες λυτρωτικές δυνάμεις, οι οποίες τους καθαρίζουν από κάθε κακία και αμαρτία και τους πληρώνουν, τους γεμίζουν και με όλα τα «ένθεα καλά» (Εφεσ. 3, 6-7).

Και αυτό συντελείται στο Θεανθρώπινο σώμα της Εκκλησίας, στην οποία βρίσκεται όλη η Θεανθρώπινη οικονομία της σωτηρίας, η «οικονομία του μυστηρίου» του Θεού, σε σχέση με το ανθρώπινο γένος και με όλα τα όντα γενικά. Αυτό το παν-θαυμαστό και παν-θαυματουργό μυστήριο της εκκλησίας, θαυμάζεται από τους αγγέλους του Θεού και αποκαλύπτεται και σ’ αυτούς, διαμέσου της εκκλησίας, η «πολυποίκιλος σοφία του Θεού» και μαζί με τους ανθρώπους μαθαίνουν και αυτοί την ανείπωτη και απερινόητη σοφία και αγάπη του Θεού (Εφεσ. 3, 9-10).

"ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΠΝΙΞΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ" Λάρισα: Αυτοκτόνησε μέλος των Ανεξάρτητων Ελλήνων!


Τραγικό τέλος στη ζωή του έδωσε ο 41χρονος, Ν.Τ., πηδώντας στο κενό από τον τρίτο όροφο της πολυκατοικίας όπου διέμενε με τη γυναίκα του, στη συνοικία της Νεάπολης στη Λάρισα.

Όπως αναφέρει το larissanet.gr, ήταν ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, που κρατούσε καλά κρυμμένες τις ευαισθησίες του.Τις αγωνίες και το πάθος του τις έβγαζε το τελευταίο διάστημα μέσα από το κίνημα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, όπου ήταν μέλος της συντονιστικής επιτροπής του νομού Λάρισας.Κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί πως ο άνθρωπος αυτός θα έδινε με τον τρόπο αυτό τέλος στη ζωή του.Το larissanet.gr φέρνει σήμερα στο φως της δημοσιότητας το συγκλονιστικό σημείωμα που έγραψε ο αυτόχειρας λίγες ώρες πριν πηδήξει στο κενό. Ένα κείμενο που συγκλονίζει, μια πραγματική γροθιά στο στομάχι, ένα ακριβές αποτύπωμα της ψυχολογίας χιλιάδων πολιτών που βλέπουν τη ζωή τους τα τελευταία χρόνια να συνθλίβεται.
Το «αφιερώνει» σε όλους όσους «τον έφεραν στο σημείο αυτό».«Δεν μπορώ πλέον να κοιτάξω τους ανθρώπους στα μάτια από ντροπή», γράφει στο σημείωμά του και εύχεται το αίμα του να «γίνει ποτάμι που θα πνίξει» όλους όσους έφεραν τον ελληνικό λαό σ’ αυτή την κατάσταση. Καλεί επίσης όλους του Έλληνες να «ξυπνήσουν και να πάρουν την Ελλάδα στα χέρια τους»
Συγκλονισμένος από την είδηση της αυτοκτονίας, ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Πάνος Καμμένος, έγραψε σε ανάρτησή του στο FB:
«Πονάω πολύ που σου απαντώ Νικόλα στο τελευταίο σου γράμμα.
Είμαι θυμωμένος μαζί σου αλλά και με τον εαυτό μου που έφυγες έτσι.
Ίσως κάνω λάθος που σου γράφω δημόσια αλλά ξεκινήσαμε μαζί φίλε και νιώθω οτι θα το ήθελες αυτό .
Η αλήθεια είναι οτι δεν το περίμενα απο εσένα να φύγεις έτσι.
Νόμιζα οτι μαζί θα αποτρέπαμε πολλούς Έλληνες απο αυτή την πράξη.
Λείπω γιατί δεν μπορώ ανθρώπινα να δώ την γυναίκα σου και τα παιδιά σου στο τελευταίο αντίο.
Δέν είναι η ώρα για μεγάλα λόγια, αλλά σου ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ότι θα δώσω τα πάντα για να πείσω τους ΕΛΛΗΝΕΣ να ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΝ και να φέρουμε την ΛΕΥΤΕΡΙΑ στην Πατρίδα μας.
Φίλε μου Νικόλα.....
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΚΑΙ
ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.....»
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΑΦΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ANIMUS (3)


Συνέχεια από Κυριακή16 Ιουνίου 2013

Barbara Hannah

3.ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΤOΥ ANIMUS(συνέχεια)
 
Μια γυναίκα που είχα συναντήσει πριν από μερικά χρόνια, είχε μια ιδιαίτερα βοηθητική μορφήanimus που την ονόμαζε «Archibald». Δεν έκανε ποτέ τίποτε χωρίς να συμβουλευθή τονArchibald, και σε πρώτη ματιά, φαινόταν πως βρίσκεται σε πολύ αξιοζήλευτη θέση. Αυτός πάντα ήξερε τον σωστό δρόμο για να την βγάζη από τις πιο απελπιστικές καταστάσεις, και, όταν άκουσα κάποτε μια μακριά περιγραφή σχετικά με τα κατορθώματά του, ομολογώ ότι εντυπωσιάσθηκε πάρα πολύ. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούσε κανείς να αποφύγη το αίσθημα ακόμη και τότε, ότι η γυναίκα αυτή εξαρτιόταν όλο και περισσότερο από αυτήν την μορφή, και μερικοί από εμάς προσπάθησαν να την προειδοποιήσουν ότι θα έκανε καλά να βάλη ένα ερωτηματικό μπροστά στην παντοδυναμία του Archibald. Αλλά αυτός είχε ήδη κερδίσει περισσότερη επιρροή επάνω της από οποιαδήποτε ανθρώπινη φωνή, και αυτή συνέχισε να εμπιστεύεται ολοκληρωτικά τον εαυτό της στην καθοδήγηση του. Το πράγμα κατέληξε, όπως θα μπορούσε κανείς να περιμένη, στο να κυριεύεται όλο και περισσότερο η γυναίκα από αυτή την μορφή, που η προηγούμενη θετική της επίδραση έγινε προοδευτικά όλο και πιο αρνητική. Εάν είχε μπορέσει να διατηρήση μια πιο κριτική, δικιά της, οπτική γωνία, από την οποία θα ήταν δυνατόν να αναγνωρίση την διπλή φύση αυτής της μορφής, δεν θα είχε πέσει σε αυτήν την παγίδα.
Μπορεί να φαίνεται παράξενο στον αναγνώστη το ότι οποιαδήποτε ψυχικά υγιής γυναίκα θα μπορούσε να προσωποποίηση τον ασυνείδητο νου ή το πνεύμα της σε τέτοιο βαθμό, ώστε να τον συμβουλεύεται για την καθημερινή της ζωή, και να αναφέρεται σε αυτόν με το όνομαArchibald. Όπως θα δούμε αργότερα, είναι πραγματικά ανοιχτό το ερώτημα για το αν η γυναίκα αυτή έπραξε σοφά ανακατεύοντας τόσο πολύ τον animus με την εξωτερική καθημερινή της ζωή. Αλλά – όπως δείχνει τόσο καθαρά οJung στο κεφάλαιο σχετικά με την Anima και τονAnimus («Δύο δοκίμια επάνω στην αναλυτική ψυχολογία», σ.σ. 202 κ.ε.) στο έργο του «Η σχέση ανάμεσα στο Εγώ και το Ασυνείδητο»  –  ηanima και ο animus πραγματικά κάνουν την παρουσία τους αισθητή με τέτοιο τρόπο, ώστε μπορεί κανείς να κατανοήση καλύτερα τον πραγματικό τους χαρακτήρα εάν μεταχειρισθή αυτές τις μορφές σαν αυτόνομες προσωπικότητες, με δική τους ζωής και βούληση. Λέει ότι το να τις εκλαμβάνουμε με πολύ προσωπικό τρόπο μας βοηθάει στο να αναγνωρίσουμε την προσωπικότητα τους, και κάνει δυνατή την δημιουργία μιας σχέσης με αυτές τις μορφές (Οπ., σ. 218 ).
Η εμπειρία αυτών των ανθρώπων, όπως αναφέραμε πιο πριν, είναι συνήθως ανεπαρκής για να μας πείση αμέσως ότι έχουμε έναν προσωποποιημένο νου ή πνεύμα, που μας επηρεάζει χωρίς να το γνωρίζουμε. Επομένως πρέπει τώρα εξετάσουμε με συντομία πώς μπορούμε να συλλάβουμε τον animus «επί το έργον» μέσα μας, και έτσι να αποκτήσουμε εμπειρία του από πρώτο χέρι.
Ίσως ο πιο συνηθισμένος και λιγότερο δυσάρεστος τρόπος να κάνουμε την γνωριμία με τον animus μας είναι μέσω των ονείρων μας. Στα όνειρα εμφανίζεται συνήθως προσωποποιημένος, και εκεί ακριβώς μαθαίνουμε για πρώτη φορά να τον βλέπουμε σαν ένα πρόσωπο. Οι πολλές μορφές που μπορεί να πάρη είναι αρκετά γνωστές, και θετικές και αρνητικές, ανθρώπινες και δαιμονικές, ζωώδεις και θεϊκές. Πολύ συχνά εμφανίζεται σαν μια εξουσιαστική μορφή, σαν ιερέας ή μοναχός, σαν δάσκαλος ή κυβερνήτης. (Του αρέσει ιδιαίτερα να μας λέη τί θα πρέπει να κάνουμε, και να αντικαθιστά τα ένστικτά μας με ένα δίκτυο από γνώμες). Εμφανίζεται στα όνειρα πολύ συχνά με την μορφή πραγματικών ανδρών που γνωρίζουμε ή γνωρίσαμε, του πατέρα – που είναι ο πρώτος φορέας της εικόνας  του –   του αδελφού, του συζύγου, του αγαπημένου κ.ο.κ.
Ο animus επίσης πολύ συχνά εμφανίζεται σαν πολλαπλότητα. Ο Jung ανέφερε το έργο « Ο πατέρας της Christina Alberta», του MG.Wells, πολλές φορές στα σεμινάριά του, σαν ένα εξαιρετικό παράδειγμα του τρόπου, με τον οποίο εργάζεται ο animus μέσα στην γυναίκα. Το κορίτσι κάνει κάθε είδους ανόητα πράγματα κατά την διάρκεια της ημέρας, αλλά το βράδυ συγκροτεί ένα είδος «δικαστηρίου της συνείδησης», το οποίο της λέει ακριβώς τί έπραξε. Αυτό είναι ένα είδος ανεξερεύνητης σκέψης από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγη, και το οποίο απεικονίζει επιτυχημένα την αυτόνομη λειτουργία του ασυνειδήτου νου της γυναίκας.
 Ο παπαγάλος, ο Old Nick (Σ.τ. Μ.: Γέρο Νικόλας. Έτσι ονομάζουν στα αγγλικά τον διάβολο), στην ¨Χώρα του πράσινου δελφινιού» της Elisabeth Goudge, παίζει παρόμοιο ρόλο. Συνεχώς καταστρέφει της φανταστικές γνώμες της Marianne για τον εαυτό της, και πάντοτε ξαναεμφανίζεται με κάποια συντριπτική παρατήρηση, ακριβώς την στιγμή που αυτή ελπίζει πως εξαφανίσθηκε σε κάποιο σεισμό, πόλεμο ή πυρκαγιά. 
Μια από τις τεχνικές που συνιστά ο Jung για να γνωρισθούμε με τον animus μας είναι να εξετάσουμε προσεκτικά τα λόγια μας, και περισσότερο ακόμη τις σκέψεις μας, και συνεχώς να τις ανακρίνουμε, καθώς περνούν μέσα από το μυαλό μας με τον εξής τρόπο: «Εγώ το σκέφθηκα αυτό; Από πού ήρθε αυτή η σκέψη; Ποιος την σκέφθηκε;» Αυτή είναι μια τεχνική πάρα πολύ δυσάρεστη, και πάντοτε βρίσκουμε εύλογες δικαιολογίες για να την αποφύγουμε, όπως ότι δεν έχουμε καιρό, και τα παρόμοια. Αλλά εάν μπορέσουμε και υποχρεώσουμε τον εαυτό μας να την εφαρμώση, και να καταγράψη το αποτέλεσμα – επειδή ξεχνάμε παρόμοιες σκέψεις σχεδόν πριν τις κάνουμε – αυτό που θα προέλθη θα είναι εξαιρετικά καθοδηγητικό.
Ο χώρος που συνήθως ο animus μάς κάνει περισσότερο δυστυχισμένους, είναι όταν παρενοχλεί τις σχέσεις μας. Όπως αναφέραμε πιο πριν, η κυρίαρχη αρχή για τις γυναίκες και την anima είναι ο Έρως, ενώ για του άνδρες και τον animus ο Λόγος. Ενώ ο Έρως θέλει να συνδέση και να συνενώση, ο Λόγος θέλει να διακρίνη, και γι’ αυτό να ξεχωρήση, Ο animusεπομένως, μπορεί να έχη πολύ ισχυρή επίδραση στο να μας αποκόψη από τους άλλους. Εάν η σχέση μας – με τον σύζυγο, τον ψυχαναλυτή ή κάποιον άλλο – είναι αρκετά σημαντική για εμάς, θα υποφέρουμε πολύ από αυτήν την άποψη. Αλλά αυτό το γεγονός αποτελεί επίσης ένα πολύτιμο κίνητρο για να ερευνήσουμε και να ανακαλύψουμε την φύση του animus. Πραγματικά πολλές φορές σ’ αυτόν ακριβώς τον χώρο πειθόμαστε για την πραγματικότητα αυτής της μορφής, που προηγουμένως την δεχόμασταν μόνο θεωρητικά. Όταν διάφορες γνώμες – που πάντοτε τις δεχόμασταν σαν Ευαγγέλιο – μας χωρίζουν από κάποιον, που η παρουσία του είναι ζωτική για την συναισθηματική μας ζωή, έχουμε την δυνατότητα, για πρώτη φορά, να αναρωτηθούμε σχετικά με το κύρος τους, σε ένα χώρο όπου καμμιά λογική και κανένα επιχείρημα δεν θα είχε καμμία ισχύ.
Μπορούμε να βρούμε πολλά σχετικά με αυτήν την άποψη στο βιβλίο «Η ψυχολογία της μεταβίβασης», καθώς και σε ένα καινούργιο έργο του Jung σχετικά με τον συμβολισμό του Ταυτού, που έχει τον τίτλο «Αιών», και μόλις εκδόθηκε στα Γερμανικά (Rascher, Ζυρίχη, 1951 «Άπαντα, Τόμος 9, μέρος 2).
Στον ίδιο χώρο, των ζωτικής σημασίας σχέσεων με κάποιο πρόσωπο από το αντίθετο φύλο, ανακαλύπτουμε συνήθως για πρώτη φορά τονanimus σε κατάσταση προβολής. Για όσο καιρό η προβολή ταιριάζει στον αποδέκτη, πραγματικά, έχουμε συνήθως πλήρη άγνοια ότι υπάρχει. Αλλά αργά ή γρήγορα, εάν η σχέση είναι αρκετά σημαντική, θα δοθή σίγουρα αφορμή για δημιουργία προβλημάτων. Αυτή η πλευρά του προβλήματος μας περιγράφεται με τέλειο τρόπο από την κ. Jung στο έξοχο άρθρο της: «Μια συμβολή στο πρόβλημα του animus», (στο έργο του C.G.Jung «Η πραγματικότητα της ψυχής» (Ζυρίχη, 1934, σ.σ. 296 κ.ε. Αγγλική έκδοση από το A.P.C. της Νέας Υόρκης το 1957:Animus και Anima» της Emma Jung).
Αν και υπάρχουν εξαιρέσεις, οι περισσότερες γυναίκες – όταν έχουν δοκιμάσει την πραγματικότητα του animus πέρα από κάθε αμφιβολία – έχουν εξαιρετικά αρνητικά συναισθήματα απέναντί του. Αυτός προφανώς πάντα ματαιώνει τα σχέδιά μας, καταστρέφει τις σχέσεις μας, αντικαθιστά τα υγιή ένστικτά και συναισθήματά μας με μια απλή συλλογή από γνώμες, και με λίγα λόγια μας εμποδίζει από το να ζούμε την ζωή μας φυσιολογικά σαν γυναίκες. Αυτό είναι μια υπερβολική αλήθεια για τον animus στην αρνητική του πλευρά, και εάν δοκιμάσουμε μόνο αυτήν την πλευρά, θα αναγκαστούμε αργά ή γρήγορα να αναρωτηθούμε: Γιατί ξέρω τόσο λίγα για τον ίδιο τον νου μου; Γιατί έχω τόσο κακές σχέσεις με τον animus μου; Τί κακό κάνω και πάντα με παρεμποδίζει; Προφανώς πρώιμες εμπειρίες σχετικές με τον animus σε προβολή – ένα αρνητικό πατρικό σύμπλεγμα, για παράδειγμα – παίζουν μεγάλο ρόλο σε αυτό το σημείο, και πρέπει πάντα να λαμβάνωνται υπ’ όψη. (Σημ: Δεν δίνω έμφαση στο πατρικό σύμπλεγμα σε αυτό το σύγγραμμα, επειδή οι επιδράσεις του είναι συγκριτικά αρκετά γνωστές, αλλά, δεδομένου ότι έχουν εξαιρετικά μεγάλη ακτίνα δράσεως, θα ήταν μεγάλο λάθος να τις υποτιμήσουμε). Αλλά, όπως λέει ο Jung στο έργο του «Ψυχολογία και Αλχημεία»: «Ο,τιδήποτε αμαρτίες έχουν διαπράξει οι γονείς και οι πρόγονοι σε βάρος του παιδιού, γίνονται δεκτές από τον  ε ν ή λ ι κ ο  σαν δική του έμφυτη κατάσταση, με την οποία πρέπει να συμφιλιωθή. Μόνο ένας ανόητος ενδιαφέρεται για την ενοχή άλλων ανθρώπων, την οποία δεν μπορεί να αλλάξη. Ο σοφός άνθρωπος θα αναρωτηθή: Ποιος είμαι εγώ που μου συμβαίνουν όλα αυτά; Για να βρη την απάντηση σε αυτό το μοιραίο ερώτημα, θα κοιτάξη στο βάθος του ίδιου του εαυτού του» («Ψυχολογία και Αλχημεία:: Rascher Ζυρίχη, 1944, σ. 169. «Άπαντα, τόμος 12, σ. 112.)
Εάν λοιπόν αποφασίσουμε να μεγαλώσουμε, να ε ν η λ ι κ ι ω θ ο ύ μ ε, με την έννοια που δίνει εδώ ο Jung, και θελήσουμε να θέσουμε το «μοιραίο ερώτημα» για την απάντηση του οποίου θα πρέπει να κοιτάξουμε «στο βάθος του ίδιου του εαυτού μας», δεν θα είμαστε σε θέση να απαντήσουμε πριν αντιμετωπίσουμε την «Auseinandersetzung» (Σημ: Αυτή η αμετάφραστη γερμανική λέξη σημαίνει πλήρη διάλογο, ανάλυση, κατάληξη σε μια συμφωνία  ή συνδιαλλαγή. Ο Philip Metman προτείνει τον όρο «εξωτερίκευση») με τον ίδιο μας τονanimus.
Όπως αναφέραμε πιο πριν, ο animus είναι πάντα διπλός: έχει μια αρνητική και μια θετική όψη. Εάν συναντάμε συνεχώς την αρνητική πλευρά του, μπορούμε να υποθέσουμε – όπως συνήθως συμβαίνει με τις ανθρώπινες σχέσεις – ότι δεν βλέπουμε την πραγματική του όψη.
4. ΔΙΑΛΟΓΟΣ  ΜΕ  ΤΟΝ  ANIMUS
Αυτό μας φέρνει σε κάποιο δρόμο συνδιαλλαγής με τον animus ο οποίος προτείνεται στο χωρίο που ήδη αναφέραμε από το έργο «Η σχέση ανάμεσα στο Εγώ και το Ασυνείδητο». Ο Jungλέει: «Ένας άνδρας είναι κατά περίεργο τρόπο δικαιολογημένος όταν μεταχειρίζεται την animaτου σαν μια αυτόνομη προσωπικότητα, και της θέτει άμεσα, προσωπικά ερωτήματα»· και προσθέτει: «Τ ο  ε ν ο ώ  α υ τ ό  σ α ν  μ ι α  π ρ α κ τ ι κ ή ς φ ύ σ ε ω ς  τ ε χ ν ι κ ή» (Σημ.: «Δύο δοκίμια επάνω στην αναλυτική ψυχολογία», σ. 219. Οι υπογραμμίσεις δικές μου).
Αυτές οι συζητήσεις με την anima ή τον animusείναι μια μορφή της ονομαζόμενης «ενεργητικής φαντασίας», μιας τεχνικής που είναι αξεπέραστη στο να μας παρέχη ένα μεσαίο έδαφος, όπου θα μπορούν να συναντηθούν το συνειδητό και το ασυνείδητο. (Είναι εξ ολοκλήρου έξω από τα όρια αυτού του συγγράμματος να θίξη κάτι περισσότερο από το πλαίσιο αυτού του ζητήματος, αν και συνδέεται στενά με το θέμα μας). Αυτή είναι, πάντως, μια τεχνική που δεν απευθύνεται σε όλους, και δεν θα πρέπει να χρησιμοποιηθή επιπόλαια, επειδή έχει αποτελέσματα που δεν μπορεί να προβλέψη κανείς. Αυτό ισχύει στην πραγματικότητα για κάθε είδους διαλογισμό. Είναι πολύ γνωστό, για παράδειγμα, ότι οι πνευματικές ασκήσεις του Αγ. Ιγνατίου Λοϋόλα είναι τόσο εξαντλητικές, ώστε μερικοί άνθρωποι αποτρέπονται από αυτές, ή τους δίνονται οι ασκήσεις μόνο σε μετριασμένη μορφή. Μια άλλη όψη του ίδιου προβλήματος είναι πολύ φανερή στην ζωή των αδελφώνBrontë (Βλέπε: Guild LectureNo 68) που έδωσαν το μεγαλύτερο μέρος της ενεργητικότητάς τους στον εσωτερικό κόσμο, και κατά συνέπεια εξασθένησαν την ανταπόκρισή τους στον εξωτερικό κόσμο.
Είναι αλήθεια ότι μια σύγχρονη γυναίκα – η οποία αντιμετωπίζει το υποσυνείδητό της κινούμενη από το ότι η ζωή της παρουσιάζει προβλήματα εξ αιτίας του ότι γνωρίζει πολύ λίγα για τον ίδιο της τον νου ή τον animus – βρίσκεται σε πολύ διαφορετική θέση από ότι οι Brontë. Εν τούτοις, δεν είναι ποτέ υπερβολικό να τονίζουμε ότι η τεχνική της ενεργητικής φαντασίας θα πρέπει να χρησιμοποιείται με την μεγαλύτερη σοβαρότητα ή αλλοιώς να μην χρησιμοποιείται καθόλου. Εξ άλλου, μια σχέση με τον ψυχαναλυτή, ή με κάποιον άλλον, που θα δείξη κατανόηση και θα προσφέρη ένα σημείο επαφής με τον εσωτερικό κόσμο, είναι απαραίτητη. Ευτυχώς, ίσως, έχουμε, ή τουλάχιστον σχεδόν όλοι έχουμε, πολύ μεγάλες αντιστάσεις για την χρησιμοποίηση αυτής της τεχνικής. Πολύ λίγοι άνθρωποι την προσεγγίζουν, εκτός αν βρεθούν αναγκασμένοι να το κάνουν. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι το όλο πράγμα είναι μια καθαρή εφεύρεση του μυαλού τους, ή αλλοιώς το φοβούνται από την αρχή. Μερικοί άνθρωποι, πραγματικά, φαίνονται να χρησιμοποιούν αυτή την τεχνική με κάποιου είδους μοιραία ευκολία, μπορούν να παράγουν ένα πλήθος από φανταστικές εικόνες, χωρίς αυτό – από όσο μπορεί να δη κανείς εξωτερικά – να έχη οποιοδήποτε άμεσο αποτέλεσμα επάνω τους. Αυτό συμβαίνει πιθανώς επειδή δεν δίνονται ενεργητικά σε αυτήν την ασχολία, και έτσι αυτή παραμένει χωρίς αποτέλεσμα, και από θετική και από αρνητική σκοπιά. Παραδείγματα παθητικής και ενεργητικής στάσης απέναντι στις φανταστικές εικόνες, βρίσκονται στο κεφάλαιο «Η τεχνική» του βιβλίου «Η σχέση ανάμεσα στο Εγώ και στο Ασυνείδητο» (σ.σ. 233 κ.ε.).
Η μορφή της ενεργητικής φαντασίας που αναφέρει ο Jung στην παράγραφο που αναφέραμε από τα «Δύο δοκίμια», είναι εκείνη της δημιουργίας διαλόγου με μια προσωποποιημένη anima ή animus. Μας λέει εδώ ότι η τέχνη βρίσκεται στο να παραχωρής στον αντίπαλό σου μια φωνή, να θέτης τα μέσα έκφρασης στην διάθεσή του ή της.
Αυτή η τεχνική χρειάζεται πολλή εξάσκηση. Πρέπει κανείς να μάθη, για παράδειγμα, να θέτη ένα ερώτημα ενεργητικά, και έπειτα να είναι τελείως παθητικός, μέχρι η απάντηση να έρθη από μόνη της. Έπειτα από λίγο καιρό οι απαντήσεις είναι συνήθως τόσο απομακρυσμένες από ό,τι θα μπορούσε να σκεφθή κανείς συνειδητά, ώστε η ιδέα ότι κανείς εφευρίσκει την απάντηση εξαφανίζεται αυτόματα. Αλλά, από την άλλη μεριά, είναι επικίνδυνο το να παίρνη κανείς τις απαντήσεις για Ευαγγέλιο. Πρέπει κανείς πάντοτε να προσπαθή να ανακαλύψη ποιος μιλάει, και, όταν η συζήτηση τελειώση, να την ζυγίζη πολύ προσεκτικά, σαν ένα διάλογο με έναν άνθρωπο πρόσωπο με πρόσωπο. Ανακάλυψα ότι μπορεί κανείς να μάθη πράγματα υψίστης αξίας για τον animus του, και φυσικά και για άλλες μορφές, εάν εμφανισθούν· επί πλέον, αυτή η μέθοδος είναι η καλύτερη που γνωρίζω για να έρθουμε πραγματικά σε μια συμφωνία με το ασυνείδητο. (Σημ: Λέγοντας «αυτή η μέθοδος» εννοώ την ενεργητική φαντασία γενικά. Η οπτική μορφή – στην οποία η γυναίκα παρακολουθεί τον animus της αντικειμενικά, και μαθαίνει να παίρνη και αυτή μέρος στο παιχνίδι – είναι τουλάχιστον εξ ίσου αποτελεσματική. Μερικές γυναίκες προτιμούν να διευθετούν τα πράγματα σιωπηλά με τον animusτους, απλώς αισθανόμενες την παρουσία του, και ούτω καθεξής. Το σπουδαίο εδώ είναι να βρη κανείς τον δρόμο που του ταιριάζει).
Μια μέρα, μια γυναίκα που συνήθιζε να ασκή πολύ την ενεργητική φαντασία ενώ μιλούσε στονanimus της, , προς μεγάλη της έκπληξη αυτός παρατήρησε: «Εσύ και εγώ είμαστε σε μια φοβερά δύσκολη θέση. Είμαστε δεμένοι μαζί σαν Σιαμαίοι, και όμως ανήκουμε σε εντελώς διαφορετικές πραγματικότητες. Ξέρεις, η δική σου πραγματικότητα είναι ακριβώς τόσο αόρατη και φασματική για εμένα, όσο η δική μου για εσένα». Η γυναίκα παραδέχθηκε ότι αυτό δεν το είχε ξανασκευθή. Υπέθετε απλοϊκά ότι ο animusέβλεπε όλα όσα υπάρχουν στην δική μας πραγματικότητα όπως εμείς οι ίδιοι. Στην πραγματικότητα, μερικές από τις επεμβάσεις του της είχαν δώσει την εντύπωση ότι αυτός έβλεπε τα πράγματα με υπερβολική οξυδέρκεια, και γι’ αυτόν τον λόγο μπορούσε τόσο συχνά να μας ξεπερναή σε εξυπνάδα!
Η γυναίκα τότε τον ρώτησε: «Αλλά εάν η δική μας πραγματικότητα έχει τόσο λίγη ουσία για εσένα, γιατί ανακατεύεσαι σ’ αυτήν τόσο συχνά;» Αυτός απάντησε: «Εάν αφήσεις κάτι αγίνωτο, δημιουργεί ένα κενό, και είτε το θέλω είτε όχι, είμαι αναγκασμένος να επέμβω. Αλλά καταλαβαίνω αρκετά καλά ότι με τους όρους του δικού σας κόσμου, αυτό μπορεί να είναι συχνά έξω από τα επιτρεπτά όρια».
Ο Jung παρατήρησε συχνά ότι όταν επεμβαίνει οanimus στην καθημερινή μας ζωή, αυτό συνήθως συμβαίνει σε έναν χώρο , όπου δεν έχουμε δώσει στο ζήτημα ολόκληρη την συνειδητή μας προσοχή, ιδιαίτερα όπου έχουμε κάποιο αδύνατο σημείο στον χώρο του συναισθήματος. Αλλά μου φαίνεται πως η παρατήρηση σχετικά με τις δύο πραγματικότητες είναι πολύ διαφωτιστική. Μας δείχνει, για παράδειγμα, ότι ο animus έχει ακριβώς τόση ανάγκη από πληροφορίες από εμάς για την δική μας πραγματικότητα, όσο έχουμε κι’ εμείς από αυτόν για την δική του. Επί πλέον, ακριβώς όπως αυτός μπορεί να μας βοηθήση μέσα στον αόρατο κόσμο του συλλογικού ασυνειδήτου, έτσι, προφανώς κι’ εμείς μπορούμε να τον βοηθήσουμε μέσα στον χώρο της δικής μας πραγματικότητας. Βλέπουμε επίσης εδώ γιατί ήταν τόσο επικίνδυνο για την γυναίκα με τον animus που είχε το όνομαArchibald να τον συμβουλεύεται για όλες τις λεπτομέρειες την καθημερινής της ζωής.
 (συνεχίζεται)

Αμέθυστος 

Ο Σταυρός ο δικός μας και ο Σταυρός του Χριστού


Σταυρός ο δικός μας και ο Σταυρός του Χριστού
 
Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ


Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι.
Τι σημαίνει τον σταυρόν αυτού; Γιατί αυτός ο σταυρός αυτού, δηλ. ο ωρισμένος για κάθε άνθρωπο, τίθεται παράλληλα με τον σταυρό του Χριστού;

Ο σταυρός μας: λύπες και παθήματα της επίγειας ζωής, που για κάθε άνθρωπο είναι δικά του.
Ο σταυρός μας: η νηστεία, η αγρυπνία και οι άλλες ευσεβείς ασκήσεις με τις οποίες ταπεινώνεται η σάρκα και υποτάσσεται, στο πνεύμα. Αυτές οι ασκήσεις πρέπει για τον καθένα να είναι ανάλογες με τις δυνάμεις του και γι' αυτό για τον καθένα είναι δικές του.
Ο σταυρός μας: οι αμαρτωλές μας κλίσεις ή τα πάθη μας, που για κάθε άνθρωπο είναι δικά του. Με μερικά από αυτά γεννιόμαστε, με άλλα μολυνόμεθα στον δρόμο της ζωής.

Σταυρός του Χριστού είναι η διδασκαλία του Χριστού.
Μάταιος και ανώφελος είναι ο σταυρός μας, έστω και αν είναι βαρύς, αν δεν μεταβληθή σε Σταυρό του Χριστού με το να ακολουθούμε τον Χριστό.
Ο Σταυρός του, για τον μαθητή του Χριστού, είναι Σταυρός του Χριστού. Γι' αυτό ο μαθητής του Χριστού είναι απολύτως πεπεισμένος ότι ο Χριστός άγρυπνα τον παρακολουθεί, ότι ο Χριστός του στέλνει τις θλίψεις σαν απαραίτητη και αναπόφευκτη προϋπόθεσι της χριστιανικής ιδιότητος, ότι καμμιά θλίψις δεν θα τον πλησιάζη, αν δεν σταλή από τον Χριστό, ότι με τις θλίψεις ο Χριστιανός γίνεται του Χριστού, συμμέτοχος του κλήρου Του στη γη και —χάρις σ' αυτό— στον ουρανό!
Ο σταυρός του, για τον μαθητή του Χριστού, γίνεται σταυρός του Χριστού. Γι' αυτό ο αληθινός μαθητής του Χριστού θεωρεί ως μοναδικό σκοπό της ζωής του την εκπλήρωσι των εντολών του Χριστού. Αυτές οι αγιώτατες εντολές γι' αυτόν είναι σταυρός, στον οποίον αυτός συνεχώς ανασταυρώνει τον παλαιόν άνθρωπο συν τοις παθήμασιν αυτού και ταις επιθυμίαις.
Γίνεται λοιπόν φανερό γιατί, για να πάρωμε τον σταυρό μας, χρειάζεται προκαταβολικά να απαρνηθούμε τον εαυτό μας ακόμη και μέχρι σημείου να χάσωμε την «ψυχή» μας.
Τόσο πολύ και τόσο γερά εζυμώθη η αμαρτία με την πεσούσα φύσι μας, ώστε ο Λόγος του Θεού δεν παύει να την ονομάζη «ψυχή» του πεπτωκότος ανθρώπου.
Για να πάρωμε στους ώμους τον σταυρό, πρέπει πρώτα να απαρνηθούμε το σώμα, ως προς τις κακές του επιθυμίες, και να του χορηγούμε μόνον τα απαραίτητα για τη συντήρησι. Πρέπει να δούμε την δικαιοσύνη μας μέσω της απάνθρωπης αδικίας ενώπιον του Θεού· το λογικό μας μέσω του τελείου παραλογισμού· και τέλος, αφού με όλη τη δύναμι της πίστεώς μας αφιερωθούμε στον Θεό και στην αδιάκοπη μελέτη και εφαρμογή του Ευαγγελίου, να απαρνηθούμε το θέλημα μας.
Αυτός που απαρνήθηκε τον εαυτό του κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι ικανός να λάβη τον σταυρό του. Με υποταγή στον Θεό, επικαλούμενος τη βοήθεια του Θεού να του ενισχύση τις ασθενείς δυνάμεις, κοιτάζει άφοβα και χωρίς να σαστίζη την θλίψι που πλησιάζει, ετοιμάζεται μεγαλόψυχα και ανδρεία να την υπομείνη, ελπίζει ότι δι' αυτής θα γίνη κοινωνός των παθημάτων του Χριστού, θα φθάση να ακολουθή μυστικά τον Χριστό, όχι μόνο με τον νου και την καρδιά, αλλά και με τα έργα και με όλη του τη ζωή.
Ο σταυρός είναι βαρύς, όσο εξακολουθεί να είναι «ο σταυρός μας». Όταν μεταβληθή σε «σταυρό του Χριστού» γίνεται ασυνήθιστα ελαφρός: Ο ζυγός μου χρηστός εστι και το φορτίον μου ελαφρόν, είπε ο Κύριος.
Ο μαθητής του Χριστού παίρνει στους ώμους του τον σταυρό, όταν ομολογή ότι του άξιζαν οι θλίψεις που του έστειλε η θεία Πρόνοια.
Ο μαθητής του Χριστού τότε και μόνον τότε βαστάζει τον σταυρό του όπως πρέπει, όταν παραδέχεται, ότι αυτές ακριβώς οι θλίψεις που του έστειλε ο Θεός και όχι άλλες, είναι απαραίτητες για την κατά Χριστόν μόρφωσί του και την σωτηρία του.
Το να βαστάζη κανείς τον σταυρό του με υπομονή, αυτό σημαίνει ότι βλέπει σωστά και έχει επίγνωσι της αμαρτίας του. Στην επίγνωσι αυτή δεν υπάρχει κανένα στοιχείο αυταπάτης. Εκείνος που παραδέχεται ότι είναι αμαρτωλός, και ταυτόχρονα γογγύζει και φωνάζει για τον σταυρό του, δείχνει ότι με την επιπόλαιη επίγνωσι της αμαρτίας του απλώς κολακεύει τον εαυτό του και αυταπατάται.
Το να βαστάζη κανείς τον σταυρό του με υπομονή, αυτό είναι η αληθινή μετάνοια.
Ενώ είσαι καρφωμένος στον σταυρό, εξομολογήσου στον Κύριο επί τα κρίματα της δικαιοσύνης αυτού, πρόλαβε την κρίσι του Θεού, κατηγόρησε τον εαυτό σου, και θα λάβης άφεσι των αμαρτιών σου.
Ενώ είσαι καρφωμένος στον σταυρό, ομολόγησε τον Χριστό, και θα σου ανοιχθούν οι πύλες του παραδείσου.
Από τον σταυρό σου δοξολόγησε τον Κύριο, διώχνοντας μακρυά σου κάθε σκέψι γογγυσμού και πικρίας, θεωρώντας τα σαν έγκλημα και βλασφημία.
Από τον σταυρό σου ευχαρίστησε τον Κύριο για το ανεκτίμητο δώρο, για τον σταυρό σου, για την μεγάλη ευλογία σου, για την ευλογία να γίνης μιμητής του πάθους του Χριστού.
Από τον σταυρό θεολόγησε: Ο σταυρός είναι το αληθινό και μοναδικό σχολείο. Το φυλακτήριο και ο θρόνος της αληθινής θεολογίας. Χωρίς σταυρό δεν υπάρχει ζώσα γνώσις του Χριστού.
Μη ζητάς την χριστιανική τελειότητα στις ανθρώπινες αρετές! Δεν βρίσκεται σ' αυτές! Είναι κρυμμένη στον σταυρό του Χριστού!
Ο «σταυρός σου» μεταβάλλεται σε «σταυρό του Χριστού», όταν ο μαθητής του Χριστού τον βαστάζη με πραγματική επίγνωσι της αμαρτωλότητός του που της πρέπει τιμωρία. Όταν τον βαστάζη με ευγνωμοσύνη προς τον Χριστό, με δοξολογία του Χριστού. Η δοξολογία και ευχαριστία δίνουν στον πάσχοντα πνευματική παρηγοριά. Η ευχαριστία και η δοξολογία γίνονται η υπεράφθονη πηγή της απρόσιτης και ακή¬ρατης χαράς, που υπερπλημμυρίζει την καρδιά, ξεχύνεται στην ψυχή, ξεχύνεται ακόμη και στο σώμα.
Ο Σταυρός του Χριστού και μόνον κατά το σχήμα του είναι για τα σαρκικά μάτια στάδιο σκληρό. Για τον μαθητή όμως και οπαδό του Χριστού είναι το αγώνισμα που δίνει τη μεγαλύτερη δυνατή πνευματική ηδονή. Τόσο είναι μεγάλη αυτή η ευχαρίστησις, ώστε η θλίψις καταπίνεται εντελώς από την ευχαρίστησι, και ο οπαδός του Χριστού στις πιο σκληρές δοκιμασίες δοκιμάζει μόνον ευχαρίστησι.
Η νεαρά άγια Μαύρα έλεγε στον νεαρό σύζυγο της Τιμόθεο, που υπέμενε τα φρικώδη βασανιστήρια και την προσκαλούσε να λάβη μέρος στο μαρτύριο: «Φοβούμαι, αδελφέ μου, μη δειλιάσω, όταν θα ιδώ τα φρικτά βασανιστήρια και τον ηγεμόνα να θυμώνη· μήπως λόγω της ηλικίας μου δεν αντέξω και δεν υπομείνω». Της απάντησε ο μάρτυς:
«Έλπισε στον Κύριο μας Ιησού Χριστό, και τα βασανιστήρια θα γίνουν για σένα λάδι, που θα αλείφη το σώμα σου, και δροσερό αεράκι, που θα ανακουφίση όλους τους πόνους σου».
Ο Σταυρός είναι η δύναμις και η δόξα όλων των απ’ αιώνος αγίων.
Ο Σταυρός είναι ο ιατρός των παθών, ο όλεθρος των δαιμόνων.
Θανατηφόρος είναι ο σταυρός για κείνους, που δεν μετέβαλαν τον «σταυρό τους» σε «σταυρό του Χριστού», που όταν έχουν σταυρό γογγύζουν κατά της θείας Προνοίας, την βλασφημούν, απελπίζονται και απογοητεύονται. Οι αμετανόητοι αμαρτωλοί που δεν θέλουν να συναισθανθούν την αξία του σταυρού τους, πεθαίνουν τον αιώνιο θάνατο και στερούνται, εξ αιτίας της ανυπομονησίας τους, την αληθινή ζωή, την ζωή με τον Θεό. Γι' αυτούς η αποκαθήλωσίς τους γίνεται μόνον για να κατεβούν με την ψυχή τους στον αιώνιο τάφο, στην φυλακή του άδου.
Ο Σταυρός του Χριστού, τον μαθητή του Χριστού που σταυρώνεται επάνω του, τον ανυψώνει από τη γη. Ο μαθητής του Χριστού, ο σταυρωμένος στον δικό του σταυρό, φρονεί τα υψηλά, με τον νου και την καρδιά του κατοικεί στον ουρανό και αξιώνεται να θεωρή τα μυστήρια του Πνεύματος εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.
Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν —είπεν ο Κύριος— απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι. Αμήν.

Αγιορείτικη Μαρτυρία
impantokratoros.gr

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΑΠΟ ΜΟΥΣΟΥΜΑΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥΣ – ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ…


Συντάχθηκε απο τον/την Mavrogenous Στις .
PARASTRATIOTIKESMOYSOY
Το μείγμα είναι έτοιμο..
Από την μία πλευρά οι Άγγλοι της EDL..English Defence League..κι από την άλλοι οι ισλαμιστές μετανάστες της IDL...Islamic Emergency Defence..
Τώρα αναμένουμε την «έκρηξη».. Παραστρατιωκές ομάδες σχηματίζουν οι μουσουλμάνοι στη Βρετανία σε μια προσπάθεια όπως λένε να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις που δέχονται με «ευέλικτο και ισλαμικό» τρόπο.
Η οργάνωση ονομάζεται Islamic Emergency Defence (IED) και το όνομά της δεν είναι τυχαίο καθώς έγινε με τρόπο ώστε να προσομοιάζει στον όρο IED που σημαίνει αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός και είναι η κυριότερη αιτία των θανάτων των Βρετανών στρατιωτών στο Αφγανιστάν.
Ο Anjem Choudary μουσουλμάνος κληρικός ο οποίος περιγράφεται ως κήρυκας του μίσους από τα βρετανικά ΜΜΕ βρίσκεται πίσω από την δημιουργία της ομάδας. Όπως λέει η νέα αυτή ομάδα δημιουργήθηκε για να σταματήσει ομάδες αγνώστων να πραγματοποιούν επιθέσεις εναντίον αθώων μουσουλμάνων,
Μάλιστα όπως ανάφερε ο ίδιος έχει δημιουργηθεί ειδική γραμμή βοήθειας στην οποία η αθώοι μουσουλμάνοι μπορούν να καλούν αντί για την αστυνομία ώστε οι επιθέσεις να αντιμετωπίζονται με ευέλικτο και ισλαμικό τρόπο.
Στο ιστολόγιο της οργάνωσης αναφέρεται πως σκοπός μας είναι η δημιουργία ενός εθνικού δικτύου στο οποίοι μουσουλμάνοι εθελοντές θα είναι έτοιμοι να προστατέψουν κάθε άλλο μουσουλμάνο έναντι οποιαδήποτε λεκτικής ή φυσικής επίθεσης.
Οι μουσουλμάνοι δεν πρέπει να φοβούνται να προστατεύουν τους εαυτούς τους και τους αδελφούς τους ή τις αδελφές τους από πράξεις χουλιγκανισμού γιατί είναι εθνικό, λογικό και πάνω από όλα ισλαμικό.
Σύντομα και στην Ελλάδα. Με τα «μυαλά» που έχουμε είναι πια θέμα χρόνου για να γίνει. Εκεί που δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα μειονότητας είτε εθνικής είτε θρησκευτικής στον Ελλαδικό χώρο από την επανάσταση μέχρι και σήμερα ξαφνικά προδοτικές ηγεσίες φρόντισαν μέσα σε 20 μόλις χρόνια να το δημιουργήσουν.
elladatora

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Φαρισαϊσμός εναντίον Νικολαϊτισμού.

Φαρισαϊσμός εναντίον Νικολαϊτισμού.

ΟΙ ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ

και

Σχετίζεται άμεσα με την Χριστολογία και τα αδιάβλητα πάθη
Του Πρωτοπρεσβυτέρου  Βασιλείου Βολουδάκη
«Πορνεία ου γάμος ουδέ γάμου αρχή» (Μ. Βασίλειος)  

Η συνέχεια στην ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ
  
Εμφανίστηκε ξαφνικά, μέρα πεντηκοστής, αυτό το σκοτεινό παλιό κείμενο του πρ. Βολουδάκη ενάντια στις προγαμιαίες σχέσεις και ενάντια στον Γιανναρά, για άγνωστους λόγους. Ίσως πλησιάζουν εκλογές και ο Γιανναράς είναι η προσωπικότης ακόμη, που μπορεί να φέρει διασημότητα! Θεμέλιο της επιχειρηματολογίας ο Μ.Βασίλειος ο οποίος πάλεψε με την ειδωλολατρία στην εποχή του και η ειδωλολατρία στηρίζεται στην πορνικότητα. Και μόνον. Γι’αυτό και συμβολίζεται μέ τον Ταύρο, σύμβολο της σεξουαλικής δύναμης. ο Κύριος όμως, το Ευαγγέλιο, πολέμησε κατ’αρχάς τον Φαρισαϊσμό. Ο οποίος είχε αυτονομήσει τον Νόμο. Πίστευε πώς μπορεί ο άνθρωπος να εφαρμόσει τον Νόμο. Γιατί όμως; Διότι ο Φαρισαϊσμός είχε ανακαλύψει κάτι απάνθρωπο. Την νομιμότητα. Την νομιμοφροσύνη. Που καθιστά μάταιη την ενσάρκωση και την Σωτηρία και την Εκκλησία. Ο Φαρισαϊσμός μοίραζε και μοιράζει ακόμη πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης, πολύ πρίν εκδοθούν τα συγχωροχάρτια της παποσύνης. 

Και μόνον στην συνέχεια προσέλαβε την προφητική Π.Δ. και τα απολωλότα. Τους Εθνικούς. Τους τελώνες και της πόρνες, τους Σαμαρείτες και τους Έλληνες. Απέναντι σ’αυτή την Φαρισαϊκή Εκκλησία που συγχέει την νομιμότητα με την Σωτηρία, ο Απ.Παύλος θα είναι το αιώνιο σκάνδαλο. Και δέν είναι τυχαίο πώς ο Απ.Παύλος δέν ταιριάζει ούτε στους Οικουμενιστές. Απύθμενο Ορθόδοξο θράσος, να φυλακίσουμε τον Κύριο, τον Θεό, στα όρια μίας μυστηριακής νομιμοφροσύνης, όπως ο Προτεσταντισμός τον περιόρισε στα όρια της λογικής και ο Πάπας στην αποστολική διαιώνιση, χωρίς την Αγιότητα.
Μόνον η πορνεία καταστρέφει την ανθρώπινη οντότητα; Η υπερηφάνεια, η φιλαργυρία; Πάθη που κυριαρχούν ανενόχλητα τον πρ.Βολουδάκη; Η μετάνοια ενώνει με τον Κύριο. Και μόνον.Η συναίσθηση τής αμαρτίας. Κατανοεί άραγε τις ευχές που διαβάζει; Ότι η Εκκλησία ανήκει στους Αγίους; Προσπαθεί ή είναι ήδη σωσμένος; Έχει φόβο θεού ή είναι μικρός Θεός ο ίδιος και εμείς οφείλουμε να τον φοβόμαστε;
Απο τον καρπό φαίνεται το δέντρο. Είναι απόλυτη συμβουλή καί προστασία απο τους ψευδοπροφήτες. Ποιοί είναι δηλαδή οι καρποί όλων αυτών των νόμιμων γάμων; Ή των παπάδων; Ο λαός γνωρίζει, απλώς δέν τα ανεβάζει στην συνείδηση του, ακόμη. Που είναι αυτά τα παιδιά της νομιμοφροσύνης; Τα παιδιά των Κανόνων;
Τα παιδιά του Ορθόδοξου σωλήνα; Σήμεραζούμε ημέρες κρίσεως. Πράγματα που σε καιρό Ειρήνης μπορούσαν να υπάρχουν και να συνυπάρχουν, χρειάζονται ξεκαθάρισμα. Δέν μπορούμε πλέον να συνεχίσουμε να είμαστε παθητικοί, διότι οδηγήσαμε την ζωή σε αδιέξοδο. ΔΕΝ ΕΝΣΑΡΚΩΘΗΚΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ. ΟΥΤΕ ΙΔΡΥΣΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΙΣ ΜΩΡΟΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ ΜΕΡΙΚΩΝ ΑΧΡΙΣΤΩΝ. 
Οι κανόνες που προέκυψαν από τις συνόδους προστατεύουν την Εκκλησία και τους πιστούς από την αίρεση. Τηρώντας λοιπόν τους κανόνες δεν κινδυνέυουμε από την αίρεση. Είναι σύνορα, πού καλό είναι να τα αποφεύγουμε. Δεν μπορούν οι κανόνες να μας οδηγήσουν στον Κύριο, να μάς κάνουν Χριστιανούς, δεν έχουν αυτόν τον σκοπό. ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.  

Αμέθυστος. 

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Β.ΠΟΥΤΙΝ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ "Η Ελλάδα βιώνει τραγωδία οικονομική, πολιτική και κοινωνική - Η κατάσταση είναι επικίνδυνη"


Για την τραγωδία που βιώνει η Ελλάδα από το Μνημόνιο και την εξαθλίωση του λαού της  μίλησε ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν σημειώνοντας μάλιστα ότι πρόκειται περί «επικίνδυνης κατάστασης».
Χαρακτήρισε τραγωδία όχι μόνο οικονομική, αλλά κοινωνική και πολιτική την κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας  στην χώρα.
Σε ομιλία του στο 17ο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης, είπε ο Ρώσος Πρόεδρος, σημείωσε ότι «Στην Ελλάδα η ανεργία των νέων ξεπερνά το 60%, στην Πορτογαλία και την Ιταλία το 40% και στην Ισπανία το 56%. Τα πράγματα ειδικά στην Ελλάδα είναι πολύ σοβαρά»
«Η ανησυχία των ηγετών του κόσμου από τις διαδικασίες, που αναπτύσσονται αυτήν τη στιγμή στον κόσμο είναι προφανής, διότι η παγκόσμια ανάπτυξη επιβραδύνεται, σε κάθε περίπτωση είναι ασταθής, είναι λίγα τα θετικά μηνύματα, ενώ αντιθέτως είναι πολλοί οι κάθε είδους κίνδυνοι.
Η περασμένη χρονιά ήταν η δυσκολότερη για την παγκόσμια οικονομία μετά την κρίση του 2008-2009. Εν μέσω της αυξανόμενης επιβάρυνσης των κρατών με χρέη η αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ το 2012 ήταν 3,2%», είπε ο κ. Πούτιν κατά τη συνάντησή του με ηγετικούς παράγοντες της Ομάδας του G20 στο πλαίσιο του Διεθνούς Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης.
Γενικά για την ανεργία την ευρωζώνη είπε ότι «μας προκαλούν ανησυχία τα μεγέθη της ανεργίας. Περίπου 200 εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι μεταξύ του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Σε μεμονωμένες χώρες της Ευρώπης όπως η Ελλάδα, η ανεργία ξεπερνά το 25%, πολύ βεβαρημένη είναι η κατάσταση και στη Νότια Αφρική".
Κατά τα λεγόμενα του Β. Πούτιν, οι υποχρεώσεις των κρατών δυστυχώς συνεχίζουν να αυξάνονται με αισθητό ρυθμό, καθώς κατά μέσο όρο το κοινό χρέος των χωρών με ανεπτυγμένη οικονομία με την ολοκλήρωση της περασμένης χρονιάς ήταν 109,3 του ΑΕΠ τους, ενώ στις χώρες του G7 125% του ΑΕΠ τους.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, παρατήρησε ο Β. Πούτιν η αύξηση του χρέους θα συνεχιστεί και τη φετινή χρονιά και θα φθάσει περίπου το 3,3%.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

ΚΑΙ 600 ΠΕΖΟΝΑΥΤΕΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ... Ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις αναπτύσσονται στην Συρία απέναντι στα αμερικανικά F-16




Η Ρωσία απαντά στην απόφαση της Δύσης να εφοδιάσει με βαριά όπλα τους ισλαμιστές αντάρτες με των γνωστό ρωσικό "απόλυτο" τρόπο: Στέλνει ένα ολόκληρο τάγμα πεζοναυτών, επιπλέον των δυνάμεων που έχει αναπτύξει τώρα στην Συρία, αλλά αυτό είναι το ολιγότερο: Για πρώτη φορά ανακοίνωσε η Μόσχα ότι στέλνει αεροπορικές δυνάμεις στο συριακό έδαφος! 
Σύμφωνα με δήλωση του αναπληρωτή διοικητή της ρωσικής Αεροπορίας πτέραρχου Vladimir Gradusov, η Ρωσία στέλνει αεροπορικές δυνάμεις στην Συρία για πρώτη φορά από την έναρξη της κρίσης! 
Το θέμα είχε τεθεί και πέρσι, αλλά δεν είχε ληφθεί απόφαση. Φυσικά πρόκειται για μία απάντηση στη no-fly-zone που σκέπτονται να αναπτύξουν οι ΗΠΑ ή/και το ΝΑΤΟ στην ανατολική Συρία, αλλά και στην δύναμη μαχητικών F-16 που έχουν αναπτύξει οι ΗΠΑ στην Ιορδανία.
Η παρουσία ρωσικών μαχητικών στο συριακό έδαφος φυσικά αποτελεί έναν καινούριο ισχυρό "χαρτί" στην συριακή ρουλέτα. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα αναπτυχθούν μαχητικά αεροσκάφη MiG-29 ή Su-30 φωτό) στην αναβαθμισμένη έκδοση και κλειστής υποστήριξης Su-25 Frogfoot, ενώ αναμένεται η έλευση του αεροπλανοφόρου "Ναύαρχος Κουζνέτσοφ" με τα Su-33 και τα Su-25.
Να σημειώσουμε ότι η αιτιολογία είναι "Προστασία των Ρώσων πολιτών" που σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένας σκοπός για εκκένωση της Συρίας.
Επίσης στέλνονται και δύο αποβατικά με επιπλέον 600 πεζοναύτες. Πρόκειται για τα πλοία που ήδη βρίσκονται στην περιοχή από τα μέσα Μαϊου, και αποτελούν μέρος της μόνιμης ναυτικής ρωσικής ναυτικής δύναμης που περιπολεί στην Α.Μεσόγειο. Η απόσταση από την Συρία καλύπτεται εντός ολίγων ωρών. 
Σύμφωνα με το Interfax τα δύο πλοία που κατευθύνονται στην Συρία είναι το μεγάλο αποβατικό Nikolai Filchenkov και το καταδρομικό Ναύαρχος Kulakov, το καθένα μεταφέρει από 300 πεζοναύτες, με υποστήριξη από 20 άρματα μάχης και 15 ΤΟΜΑ
Έτσι ο πτέραρχος Vladimir Gradusov δήλωσε "Δεν θα εγκαταλείψουμε τους Ρώσους πολίτες στην εμπόλεμη ζώνη, θα τους υποστηρίξουμε αν χρειαστεί".
Όταν ρωτήθηκε για την αποστολή αεροπορικής δύναμης στη Συρία, για το αν θα προστατέψει την αποβατική δύναμη απάντησε, "Θα δράσουν όπως διαταχθούν".
'Ηδη οι Ισραηίνοί εμφανίζοντα θορυβημένοι: "Εάν χτυπηθεί έστω ένας Ρώσος στρατιώτης από "κατα λάθος" δυτικό χτύπημα σε κάποια επέμβαση αυτό θα δώσει την δικαιολογία για την ανάπτυξη περισσότερων ρωσων στρατιωτών στην πολύπαθη χώρα" αναφέρει δημοσίευμα του debka.
Συν τοις άλλοις η World Tribune η αμερικανική εφημερίδα σημειώνει ότι η αξία της Συρίας είναι ότι αποτελεί "προκεχωρημένο φυλάκιο" καθότι το σιιτικό τόξο από Λίβανο μέχρι Ιράν προστατεύει την "κοιλιά" της Ρωσίας στον Καύκασο όπου ζουν σουνιτικοί πληθυσμοί.
Εάν το τόξο σπάσει αυτοί οι πληθυσμοί θα ενωθούν με σαλαφιστικά σουνιτικά καθεστώτα, τα οποία θα προκαλούν ζημιές στη ρωσική επικράτεια με την ενίσχυση Τσετσένων αυτονομιστών-εξτρεμιστών, σε μια περιοχή όπου διέρχονται πολλοί αγωγοί μεταφοράς φυσικού αερίου.
Αλλώστε αυτός είναι ο στόχος της Δύσης, και για αυτό ξεκίνησε η ιστορία αυτή, με τελικό σκοπό τον γεωπολιτικό φυλακισμό της Ρωσίας, και την επιβίωση του αμερικανικού imperium για άλλα 100 χρόνια...
Tμήμα ειδήσεων defencenet.g
r

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

Εἶναι καὶ γιὰ τοὺς λαϊκοὺς ἡ ὑπακοή;


Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Ἡ ὑπακοὴ εἶναι μεγάλη ἀρετὴ  ποὺ ἀρέσει στὸ Θεὸ καὶ τὸν εὐχαριστεῖ. Καὶ ὅπως ἔλεγε ὁ γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης: «Βεβαιώθηκε μὲ πείρα ὅτι ἡ ὑπακοὴ εἶναι ἀνώτερη τῆς προσευχῆς». Ἡ ὑπακοὴ ὅμως εἶναι καὶ θεοδίδακτη. Ἀφοῦ ὁ Κύριος καὶ Θεὸς Ἰησοῦς Χριστὸς προσευχόμενος στὴ Γεθσημανὴ πρὸς τὸν Θεὸ Πατέρα ἔλεγε: «...ἀλλ΄ οὐ τί ἐγὼ θέλω, ἀλλ΄ εἰ τί σὺ» (Μάρκ. ΙΔ΄ 36) κάνοντας ἔτσι ὑπακοή. 
Πολλοὶ ὅμως λέγουν ὅτι ἡ ὑπακοὴ εἶναι ἀρετὴ μόνο τῶν μοναχῶν οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν ὑποσχέσεις καὶ ἔχουν ὑποταχθεῖ σὲ κάποιον γέροντα. Ἐν μέρη αὐτὴ ἡ σκεπτικὴ εἶναι σωστή. Οἱ λαϊκοὶ ἔχουν μὲν τὸν πνευματικό τους ἀλλὰ δὲν δεσμεύονται μὲ τὴν τυφλὴ ὑπακοὴ τῶν μοαναχῶν πρὸς τὸν Γέροντα, ὅμως ἀπὸ ΄κεῖ καὶ πέρα ὀφείλουν νὰ ἐφαρμόζουν ὅσα τοὺς ὑποδεικνύει ὁ πευματικὸς τους ὁ ὁποῖος ἂν τοὺς βάλει κάποιους κανόνες (κομποσχοίνια, μετάνοιες, ἀγνάγνωση Ἁγίας Γραφῆς, Πατερικῶν βιβλίων κλπ) ἀλλὰ καὶ στὶς ἄλλες ὑποδείξεις ποὺ κρίνει ὁ πνευματικός τους πρέπει νὰ ὑπακούουν. Γιατί ἂν δὲν ὑπακούσουμε θὰ πέσουμε στὴν παγίδα τοῦ διαβόλου. Ἡ ὑπακοὴ αὐτὴ δὲν εἶναι δέσμευση ἀλλὰ εἶναι ἐλευθερία, γιατί ὑπακούοντας ἔτσι ξεφεύγουμε ἀπὸ τὴ σκλαβιὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ τὸν σατανᾶ. 
Βέβαια, οἱ λαϊκοὶ δὲν κάνουν τὴν τυφλὴ ὑπακοὴ τοῦ ὑποτακτικοῦ ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὴν δική τους διάκριση ὅσα εἶναι σύμφωνα μὲ τὴν Ἐκκλησία μας. Αὐτὸ δὲν σημαίνει...
ὅτι προφασιζόμενοι τὴ διάκριση θὰ ἀρχίσουν νὰ ἀθετοῦν τὶς ὑποδείξεις τοῦ πνευματικοῦ καὶ θὰ κάνουν ὅ,τι τοὺς συμφέρει. Μὴ γένοιτο! Ὑπακοὴ δὲν θὰ κάνουν μόνον ὅταν ὁ πνευματικός τους εἶναι λ.χ. αἱρετικὸς καὶ διδάσκει αἱρετικά. Ἂν δὲν συμβαίνει ὅμως κάτι τέτοιο ὀφείλει νὰ τὸν ὑπακούει. 
Τέλος, ἂς θυμηθοῦμε ξανὰ τὰ λόγια του Ἁγίου Γέροντος Ἐφραὶμ τοῦ Κατουνακιώτου: «Ἔκανες ὑπακοὴ θὰ πᾶς στὸν Παράδεισο, δὲν ἔκανες ὑπακοή, δὲν  πάει νὰ κάνεις νοερὰ προσευχή, δὲν πάει νὰ μεταλαμβάνεις, δὲν πάει νὰ λειτουργᾶς προορίζεσαι γιὰ τὴν κόλαση. Νὰ καὶ ὁ Ἀδάμ, νὰ καὶ ὁ προφήτης Ἐλισσαῖος, νὰ καὶ ὁ Γιεζή, ὅλα αὐτὰ τὰ παραδείγματα βεβαιώνουν ὅτι ὁ Θεὸς περισσότερο ἀναπαύεται στὴν ὑπακοὴ παρὰ στὶς ἄλλες ἀρετές, νὰ ποῦμε. Καὶ οἱ ἄλλες ἀρετὲς συνδράμουν, ὅπως ἐνεργεῖ ἡ ὑπακοὴ δὲν ἐνεργοῦν οἱ ἄλλες ἀρετές. Γι΄αὐτὸ περισσότερο ἐπιμεληθεῖτε τὴν ὑπακοή». 
Αὐτὰ ἰσχύουν γιὰ τοὺς λαϊκοὺς ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς μοναχούς.
Ἀγαθάγγελος

H KΡΙΣΗ «ΓΕΝΝΗΣΕ» ΠΑΙΔΙΑ - ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

Φεύγουν από τα μαιευτήρια σαν τους... κλέφτες οι νέοι γονείς


Αποκλεισμένα, πια, από τις παροχές υγείας τα περισσότερα ζευγάρια, καταφεύγουν σε δραστικές λύσεις προκειμένου να καταφέρουν να πάρουν τα νεογέννητα παιδιά τους απο τα μαιευτήρια παρά την αδυναμία τους να πληρώσουν: τα «απαγάγουν».

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις μαιευτηρίων που κράτησαν «ομήρους» τα νεογέννητα μωρά μέχρι οι νέοι γονείς να βρουν χρήματα να πληρώσουν τα έξοδα τοκετού και νοσηλείας.

Τους τελευταίους μήνες, όμως, αυξάνονται οι περιπτώσεις γονέων που νύχτα φεύγουν σαν τους κλέφτες από τα δημόσια νοσοκομεία με τα παιδιά τους και χωρίς, φυσικά, να ολοκληρώσουν τις γραφειοκρατικές διαδικασίες προκειμένου τα παιδιά να δηλωθούν στα ληξιαρχεία.

Με αυτόν τον τρόπο, καταγγέλλουν οι Γιατροί του Κόσμου, έχει δημιουργηθεί μια «στρατιά» παιδιών που φτάνουν στην ηλικία της εγγραφής στα σχολεία και τυπικά «δεν υπάρχουν».

«Ο πραγματικός Γολγοθάς αρχίζει όταν το παιδί φτάσει στην ηλικία των πέντε ή έξι ετών. Πολλές οικογένειες βρίσκονται στη δεινή θέση να πρέπει να αντιμετωπίσουν πια τη σκληρή γραφειοκρατία, για να αποδείξουν ότι το παιδί υπάρχει και ότι είναι δικό τους», λέει στο newpost ο Νικήτας Κανάκης.

Και περιγράφει το Γολγοθά μιας οικογένειας που με «δανεικό» βιβλιάριο υγείας έκανε εισαγωγή στο μαιευτήριο και όταν έληξε η νοσηλεία «πήραν στις 2 τη νύχτα το παιδί και βγήκαν από το μαιευτήριο κυριολεκτικά σαν κλέφτες. Τώρα το παιδί είναι έξι χρονών και στα μητρώα είναι γραμμένο με το επίθετο που είχε το βιβλιάριο».

Σε ακόμα πιο δεινή θέση, μετανάστες που ζουν επί δεκαετίες στη χώρα, έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική κοινωνία, όμως για οικονομικούς, επίσης, λόγους, δεν διαθέτουν τα έγγραφα που θα έπρεπει να «συνοδεύουν» τα παιδιά τους.

«Αυτοί ζουν το πραγματικό δράμα», λέει ο Νικήτας Κανάκης. «Μια ελληνική οικογένεια θα ταλαιπωρηθεί, αλλά στο τέλος θα καταφέρει να αποδείξει ότι το παιδί είναι δικό της και τους λόγους για το οποίο δεν έχουν τα έγγραφα. Οι οικογένειες των μεταναστών κινδυνεύουν ακόμη και να χάσουν τα παιδιά μέσα από τα χέρια τους λόγω απέλασης».

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Φρίκη στη Βουλή! Τιμοκατάλογος με ανθρώπινα όργανα


Τιμοκατάλογο ανθρωπίνων οργάνων κατέθεσαν στη Βουλή, οι Γ.Δημαράς καιΓ.Αβραμίδης.
Οι βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ με ερώτησή τους στον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζο ζητούν από τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζο να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να «μην μετατραπεί η Ελλάδα σε αποθήκη διαθέσιμων ανθρώπινων ανταλλακτικών» ενώ επικαλούνται...
στοιχεία από «το επιστημονικό portal Medical Transcription» σύμφωνα με τα οποία «έναςνέος ώμος κοστίζει 500 δολάρια , δηλαδή όσο έναν iPad κατέθεσαν.

Δείτε τον ενδιαφέροντα τιμοκατάλογο: 

-Ζεύγος μάτια: $ 1.525
-Κρανίο: $ 607
-Κρανίο με δόντια: $ 1.200
-Ώμος: $ 500
-Χέρι και Αντιβράχιο: $ 385
-Μισό λίτρο αίματος: $ 337
-Σπλήνα: $ 508
-Στομάχι: $ 508
-Λεπτό Έντερο: $ 2.519
-Νεφρά: $ 262.000
-Χοληδόχος κύστη: $ 1.219
-Δέρμα: $ 10 ανά τετραγωνική ίντσα
-Στεφανιαία: $ 1.525
-Καρδιά: $ 119.000
-Ήπαρ: $ 157.000

Οι δύο βουλευτές αναφέρονται στο νόμο Λοβέρδου βάσει του οποίου από 1-7-2013 όλοι οι πολίτες της χώρας είναι εν δυνάμει δότες και σημειώνουν ότι ο νόμος της κυβέρνησης Παπανδρέου «με τον οποίο ρυθμίζονται οι γενικές αρχές και οι προϋποθέσεις αφαίρεσης οργάνων από ζώντες και θανόντες ανθρώπους με σκοπό τη μεταμόσχευση. προκαλεί αμφισβήτηση και αφήνει υποψίες σε έναν τόσο ευαίσθητο τομέα» και προσθέτουν «η Ελλάδα μετατρέπεται εν αγνοία της πλειοψηφίας των πολιτών σε τροφοδότη χώρα οργάνων και ανθρώπινων ιστών για όλο τον πλανήτη».

Επιπλέον ζητούν συγκεκριμένες απαντήσεις από τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζο πως θα καταπολεμήσουν τα συναισθήματα ανασφάλειας των πολιτών και ζητούν σε δει σε βάθος τη διάταξη περί «εικαζόμενης συναίνεσης».