ZOUGLA PORT

Τα μηνύματα των απεγνωσμένων εμπόρων

Πρώτη καταχώρηση: Πέμπτη, 31 Μαΐου 2012, 13:00

Λουκέτα, κατεβασμένα ρολά και ξεθωριασμένες επιγραφές αποτυπώνουν τη θλιβερή πραγματικότητα στο Ηράκλειο Κρήτης. Εμπορικοί δρόμοι που μέχρι πριν από λίγα χρόνια έσφυζαν από ζωή, ερημώνουν και πίσω από τις σκονισμένες βιτρίνες κρύβονται ανθρώπινα δράματα.

Επιχειρηματίες που έχασαν τα πάντα και είναι σήμερα «βουτηγμένοι» στα χρέη, αλλά και εργαζόμενοι που γεμίζουν πλέον τις λίστες ανεργίας.

Θύματα της κρίσης, δεκάδες έμποροι στο Ηράκλειο έχασαν επιχειρήσεις δεκαετιών, καθώς δεν μπόρεσαν να αντέξουν σε μια αγορά που αργοπεθαίνει, περιμένοντας ακόμα την... ανάπτυξη.

Επιχειρηματίας, «θύμα της κρίσης» όπως ο ίδιος λέει έπειτα από 22 χρόνια δουλειάς, έκλεισε την επιχείρησή του και αποχαιρέτησε τους πελάτες του γράφοντας λίγες λέξεις στη βιτρίνα του καταστήματός του, ενώ έστειλε το δικό του μήνυμα στους πολιτικούς, καλώντας τους να αγαπήσουν περισσότερο τους Έλληνες.



Πηγή: prismanews

http://www.zougla.gr/greece/main

Αίτηση απαλλαγής από το στρατό (Πραγματική Επιστολή)! θα λιώσετε στο γέλιο!!!

Αίτηση απαλλαγής από το στρατό (Πραγματική Επιστολή)! θα λιώσετε στο γέλιο!!!

Κύριε Υπουργέ Άμυνας, επιτρέψτε μου να σας εκθέσω το πρόβλημά μου και να σας ζητήσω να τακτοποιήσετε το θέμα μου.
Περιμένω να μου “έρθει το χαρτί” για να παρουσιαστώ στο στρατό. Είμαι 24 χρονών και έχω παντρευτεί μια χήρα 44 χρονών, η οποία έχει μια κόρη…
25 χρονών, την οποία παντρεύτηκε ο πατέρας μου. Επομένως ο πατέρας μου, αφού παντρεύτηκε την κόρη μου, είναι γαμπρός μου. Επιπλέον η κόρη μου, αφού είναι σύζυγος του πατέρα μου, έγινε και μητριά μου.

Η γυναίκα μου κι εγώ αποκτήσαμε τον περασμένο Ιανουάριο ένα γιο. Κατά συνέπεια εκείνος, είναι αδερφός της συζύγου του πατέρα μου και κουνιάδος του πατέρα μου. Είναι όμως και θείος μου, αφού είναι αδερφός της μητριάς μου. Άρα ο γιος μου είναι θείος μου.

Η σύζυγος του πατέρα μου απέκτησε τα Χριστούγεννα ένα γιο, ο οποίος είναι ταυτόχρονα αδερφός μου, αφού είναι γιος του πατέρα μου, και εγγονός μου, αφού είναι γιος της κόρης της γυναίκας μου. Τότε εγώ είμαι αδερφός του εγγονού μου και, επειδή ο σύζυγος της μητέρας κάποιου είναι πατέρας του, αυτό έχει ως αποτέλεσμα εγώ να είμαι πατέρας της κόρης της γυναίκας μου και αδερφός του γιου της. Επομένως είμαι ο παππούς μου.

Δεδομένου αυτού, σας παρακαλώ να με απαλλάξετε, αφού ο νόμος απαγορεύει πατέρας, γιος και εγγονός να υπηρετούν ταυτόχρονα στον στρατό.
mychannel.gr

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2012/05/blog-post_1117.html

Master Drawings London, 2012

Posted by Charley Parker at 2:12 pm

Master Drawings London is a coordinated sale of master drawings by a number of galleries in London, UK, from 27 June to 5 July, 2012.
This is apparently the 12th such sale, and the event has a dedicated website from which you can access an online catalog. Though it unfortunately takes the form of one of those cutesy page-flipping online magazines, you can zoom in on the images and, if you click the “Menu” button at upper left, you can download a PDF version.
“Drawings” in this case means works on paper and includes watercolor and oil sketches.
(Images above: Charles-Joseph Natoire [with detail], Il Guercino, Eva Gonzalés, Adrian Zingg, Giovan Battista Dell’Era, Jean-Francois Millet, Adolph Menzel, William Callow [with detail])

http://www.linesandcolors.com/

Ίσως η Ευρώπη δεν έφυγε ποτέ από το δείλημα : Μέσα στην άμαξα με τον μεθύστακα παρέα , ή έξω στην φύση υποταγμένος στην ατμόσφαιρα; Σε κάθε περίπτωση μέτρο η εξουσία.

Ενα Πείραμα σε Βάθος

Ένας ζωγράφος της σύγχρονης Ελλάδας

 

New Greek Art

Ο Δημήτρης Αναστασίου είναι άξιος εκπρόσωπος μιας καλλιτεχνικής γενιάς του ΣΗΜΕΡΑ. Οι τελευταίοι πίνακές του «Εξιστορημένες εικόνες» αποτελούν «κολάζ» σκηνών απόλυτα σύγχρονων και ρεαλιστικών. Σαν τις εικόνες που έχει η γενιά μας.

«Μια εικόνα μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός ανθρώπου, αλλά δεν είναι τόσο πολύ θέμα της εικόνας, όσο θέμα του ανθρώπου που θα τη δει», ισχυρίζεται.
[Πατήστε τον τίτλο για να διαβάσετε όλη τη συνέντευξη.]

Επιτέλους, δε ζωγραφίζουν όλοι οι Ελληνες καλλιτέχνες μαραμένα λουλούδια σε βάζα και αυλόπορτες με ενοίκους που ζουν ακόμα στο 60. Υπάρχουν νέοι δημιουργοί που δεν αναπαράγουν δοκιμασμένες λύσεις του παρελθόντος, που δε ζουν με εμμονή σε αξίες που (όπως είναι λογικό) δεν υπάρχουν πια και νοσταλγία για την «ανοιχτή» κοινωνία της μεταπολεμικής Ελλάδας. Υπάρχουν νέοι που φιλοτεχνούν το σήμερα.

Ο Δημήτρης Αναστασίου αποφεύγει στερεότυπες εικόνες της ελληνικής εικαστικής Τέχνης και προσεγγίζει τη ζωγραφική του με ευρωπαϊκή ματιά. Αντίστοιχα, «ευρωπαϊκή» είναι και η κοσμοθεωρία του: έχει ζήσει στη Γερμανία, νιώθει συγγενής με τους Φλαμανδούς ζωγράφους, μετακινείται με ποδήλατο -δεν οδηγεί Ι.Χ., δε συνεισφέρει στην κίνηση και τη ρύπανση.

Ενδιαφέρον: Δημιουργεί χαρακτήρες αυθύπαρκτους, χωρίς όμως να ψάχνει τραγικούς ήρωες. Ανάγει μικρά καθημερινά αντικείμενα σε σύμβολα και προσωπικές ιστορίες σε συλλογικές αφηγήσεις. Ωστόσο, δεν ζητά εξηγήσεις από το κοινό: «Μια καλώς εννοούμενη παρερμηνεία, δηλαδή μια ερμηνεία πλάι στη δική μου, τη θεωρώ πάρα πολύ γόνιμη».

Δεν είναι υπέρμαχος της άποψης ότι η τέχνη θα φτιάξει τον κόσμο, «διότι τη δημιουργούν άνθρωποι που πάσχουν, όπως όλος ο υπόλοιπος κόσμος».

Πιστεύει ότι μέσω της Τέχνης η παρακμιακή πτυχή της πραγματικότητας μπορεί να οδηγήσει σε κάτι γόνιμο, σε μια διαδικασία αυτογνωσίας. «Εγώ κάνω μια μικρή κατάθεση. Μπορεί κάποιος άνθρωπος αυτό το πράγμα να το χρησιμοποιήσει με εξαιρετικό τρόπο, αλλά πιο πολύ είναι δικό του θέμα. Δηλαδή μια εικόνα μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός ανθρώπου, αλλά δεν είναι τόσο πολύ θέμα της εικόνας, όσο θέμα του ανθρώπου που θα τη δει», δηλώνει στη συνέντευξή του.


Ο Υπνοβάτης, λάδι σε μουσαμά


- Θα χαρακτηρίζατε τη ζωγραφική σας αναπαραστατική;

Σαφώς ρεαλιστική. Στην πρώτη ενότητα με τους «Πίνακες που αναπαριστούν πίνακες» η αναπαράσταση ήταν περισσότερο εννοιολογικής χροιάς. Στη δεύτερη ενότητα με τη συλλογή «Εξιστορημένες εικόνες» η αναπαράσταση είναι αφηγηματική και συμβολική.

- Χρησιμοποιείτε πάντα τη συγκεκριμένη τεχνοτροπία;

Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου είχα κάνει κάποιες απόπειρες και πειραματισμούς με άλλα είδη, αλλά ήταν σαν να φοράω ξένα ρούχα.

- Γιατί είστε τόσο συχνά «παρών» στους πίνακές σας;

Οι περισσότεροι πίνακές μου είναι αυτοβιογραφικοί. Δηλαδή, διηγούνται μια ιστοριούλα: Στον πρώτο πίνακα της ενότητας, αρχικά ο κεντρικός ήρωας είναι μόνος του, διχασμένος. Μόνη είναι και η κοπέλα. Μετά αρχίζει να προσεγγίζει ο ένας τον άλλον. Γενικά, ο τύπος στις εικόνες μου, έχει πάντα περίεργη σχέση με τον εαυτό του. Η κοπέλα πάντα είναι εγκιβωτισμένη. Τη βλέπεις σ ένα τετράγωνο, σε ένα ορθογώνιο, σ ένα δωμάτιο…

- Η ενασχόλησή σας με τη ζωγραφική ήταν παιδικό όνειρο ή προέκυψε στην πορεία;

(Γελάει) Στη δικιά μου περίπτωση ουσιαστικά ήταν κάτι αντίστοιχο με αυτό που συμβαίνει με τους δικηγόρους ή τους γιατρούς, που κατά κάποιο τρόπο νιώθουν ότι πρέπει να ασχοληθούν με αυτό το αντικείμενο! Οι γονείς μου είχαν όνειρο να γίνουν ζωγράφοι και με το που είδαν ότι εγώ έχω κλίση, ήταν σχεδόν δεδομένο. «Ο μικρός θα γίνει ζωγράφος», έλεγαν.

- Αποφοιτήσατε με «άριστα» το 2006 από την Καλών Τεχνών. Ποια είναι η εμπειρία που αποκομίσατε από την ακαδημαϊκή εκπαίδευση;

Νομίζω ότι την Τέχνη ούτε μπορείς να την διδάξεις ακριβώς, ούτε να την διδαχθείς ακριβώς. Είναι κάτι πολύ προσωπικό. Υπάρχουν εξαιρετικοί ζωγράφοι που δεν πάτησαν πότε το πόδι τους στην Καλών Τεχνών και κακοί ζωγράφοι οι οποίοι έκαναν μεταπτυχιακά κτλ. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι το πανεπιστήμιο είναι ένας πολύ ωραίος χώρος για κάθε σπουδαστή, διότι έρχεται σε επαφή με άλλους καλλιτέχνες, με μια εξαιρετική βιβλιοθήκη, με έργα άλλων… Υπάρχουν ζυμώσεις και οσμώσεις.

- Από ποιους ζωγράφους έχετε επηρεαστεί, από ποια ρεύματα;

Aγαπώ πάρα πολύ τους Φλαμανδούς. Θεωρώ το Βαν Άικ το σπουδαιότερο ζωγράφο που έχω «δει» ποτέ μου. Ακόμα, τον Ντιξ, τον Μπέκμαν... Ανακάλυψα ζωγράφους που δεν τους ήξερα πριν και ότι υπάρχει ένα είδος ζωγραφικής που το αισθάνομαι, ενώ είναι τόσο μακρινό. Η ζωγραφική των Βοριοευρωπαίων μου είναι πολύ συγγενής.


Φλαμανδικό Όνειρο (2): «Πώς Μπόρεσες;», μολύβι και χρωματιστά μολύβια σε χαρτί

- Γιατί υπάρχουν σταθερά μοτίβα στους πίνακες σας, όπως η γυμνή γυναίκα, ο σκύλος, η κόκκινη κλωστή;

Υπάρχουν μικρά σύμβολα που επαναλαμβάνονται. Το νήμα κατά κάποιο τρόπο είναι η κλωστή της αφήγησης που συνδέει τους πίνακες. Όπως λέει το παραμύθι «κόκκινη κλωστή δεμένη»... Κάθε σύμβολο έχει τη δική του βαρύτητα και τη δική του αφηγηματική και συμβολική λειτουργία. Λειτουργεί όπως μια σειρά με αυτοτελή επεισόδια: βλέπεις τους ίδιους χαρακτήρες, οι οποίοι όμως εξελίσσονται...

Γενικά, στο δικό μου το μυαλό, ό,τι υπάρχει στον πίνακα έχει ένα συμβολισμό. Ωστόσο, μια καλώς εννοούμενη παρερμηνεία, δηλαδή μια ερμηνεία πλάι στη δική μου, τη θεωρώ πάρα πολύ γόνιμη. Δεν θεωρώ ότι μπορεί να υπάρξει λάθος ερμηνεία στη τέχνη.

-Τα έργα σας έχουν όλα συμβολισμούς ή μπορεί να είναι απλά ένα καθημερινό σκηνικό;

Ούτως ή άλλως σε αυτό το χώρο δε χωράει το ατύχημα, αντίθετα με την πραγματικότητα που μπορεί να συμβεί ο,τιδήποτε. Ο χώρος είναι ελεγχόμενος. Οπότε τα πάντα μπορούν να συμβολοποιηθούν, χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι τα πάντα λειτουργούν μόνο ως σύμβολα.


Bleib Treu Cafe, λάδι σε μουσαμά

- Γιατί τα πρόσωπα στους πίνακές σας είναι μελαγχολικά και ψυχρά;

Αυτό έχει να κάνει με μια γενικότερη θεώρηση. Τα έργα έχουν περισσότερο κοινωνικό περιεχόμενο, δεν αφορούν τις μικρές ζωές των ανθρώπων. Προσπαθώ να μην σχολιάζω, να μην κριτικάρω, αλλά περισσότερο να θέτω ερωτήματα που μου φαίνονται ενδιαφέροντα και γόνιμα. Οι άνθρωποι είναι απόμακροι, σαν μαριονέτες που τους άφησε τις κλωστές ο χειρίστης και έχουν μια ζωή δικιά τους, αλλά ταυτόχρονα δεν είναι υπαρξιακοί ήρωες, οι οποίοι κουβαλούν τις αποφάσεις τους... Έτσι ζωγράφιζα από παλιά και αναρωτιόμουν γιατί.

Τελικά μοιάζει πάρα πολύ ο τρόπος που ζωγραφίζω με τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τον κόσμο, οπότε γι αυτό είναι απροσδιόριστη η φύση των χαρακτήρων. Δε σημαίνει απαραίτητα ότι θέλω να περάσω κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα μέσα από τη ζωγραφική μου, απλώς προσπαθώ ό,τι κάνω να το κάνω καλά και ελπίζω να είναι αρκετό αυτό.

- Η κρίση σας έχει επηρεάσει στον τρόπο που ζωγραφίζετε; Ο διπλός εαυτός έχει καμία σχέση με αυτή;

Ο διπλός εαυτός ξεκίνησε το 2007, οπότε ήταν μια προσωπική κρίση, ένας έντονος διχασμός καθαρά ψυχολογικής υφής και όχι κοινωνικά επιβαλλόμενος.

- Μα δε σας επηρεάζει η κατάσταση που ζούμε;

Προσπαθώ να μην με επηρεάζει καθόλου. Η κρίση ελπίζω ότι είναι κάτι που έρχεται και παρέρχεται, η δικιά μου η σχέση με τη ζωγραφική θα ήθελα να είναι πολύ πιο σταθερή. Υπό αυτή την έννοια θα ήθελα να μην με επηρεάσει καθόλου.

- Γενικά είστε απαισιόδοξος;

Η κρίση πολλές φορές είναι και μια καλή ευκαιρία να δημιουργηθούν φοβερά έργα Τέχνης. Οπότε δεν είμαι ούτε αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος αλλά ναι θεωρώ ότι θα περάσουμε πολύ δύσκολα, δύσκολες μέρες, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό.



- Ακούμε συχνά ότι στην Ελλάδα το βασικό πρόβλημα είναι η κρίση αξιών. Η Τέχνη μπορεί να λειτουργήσει σαν αντίδοτο στην κρίση;

Η κρίση αποτελείται από τους ανθρώπους που ζουν σε μια κοινωνία. Αν η κοινωνία πάσχει από διάβρωση, τότε και οι ίδιοι άνθρωποι υποφέρουν από αυτή και συνεπώς και οι καλλιτέχνες είναι αλλοτριωμένοι. Δεν είμαι υπέρμαχος της άποψης ότι η Τέχνη θα φτιάξει τον κόσμο, διότι τη δημιουργούν άνθρωποι που πάσχουν, όπως όλος ο υπόλοιπος κόσμος.

Ωστόσο, η Τέχνη έχει αυτό το μαγικό: να δίνει μια μορφή στον κόσμο εντελώς διαφορετική από αυτή που υπάρχει στην πραγματικότητα. Η παρακμή, που αλλού μπορεί να λειτουργήσει αρνητικά, στην Τέχνη λειτουργεί αντίστροφα, μπορεί να έχει θετικό πρόσημο. Αυτή η παρακμή μπορεί να λειτουργήσει, αν όχι παιδευτικά, σίγουρα αυτοαξιολογικά, ας πούμε ως μια διαδικασία αναστοχαστικής αυτοαξιολόγησης.

Αλλά δεν είμαι της άποψης «βάλε μπρος και πάμε να φτιάξουμε τον κόσμο». Ας ξεκινήσουμε πρώτα από τον εαυτό μας και με μικρά βηματάκια μπορεί να αλλάξει κάτι. Στην ιστορία και συγκεκριμένα στην ιστορία της Τέχνης υπήρξαν μανιφέστα, τεράστια οράματα, μεγάλες αφηγήσεις, ωστόσο πιστεύω ότι αυτά έχουν ξεπεραστεί...

Μου άρεσε κάτι που διάβασα. Το είπε ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος όταν τον ρώτησαν αν η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και απάντησε «Αυτό εξαρτάται από τον κόσμο». Εγώ κάνω μια μικρή κατάθεση. Μπορεί κάποιος άνθρωπος αυτό το πράγμα να το χρησιμοποιήσει με εξαιρετικό τρόπο, αλλά είναι πιο πολύ δικό του θέμα. Δηλαδή μια εικόνα μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός ανθρώπου, αλλά δεν είναι τόσο πολύ θέμα της εικόνας, όσο θέμα του ανθρώπου που θα τη δει.

-Με τη τεχνολογία πώς τα πάτε; Με τη φωτογραφία για παράδειγμα.

Καλά. Τη χρησιμοποιώ αρκετά. Αντί να έχω ανθρώπους να μου ποζάρουν, λειτουργώ πλέον με φωτογραφίες, κολλάζ. Φτιάχνω τις εικόνες μου, τις στήνω με κολάζ φωτογραφικά και τις ζωγραφίζω. Με το ζουμ εστιάζω στη λεπτομέρεια που με ενδιαφέρει. Γενικά φωτογραφίζω πιο πολύ για παράδειγμα πατώματα, φάτσες ανθρώπων, ρούχα. Μετά όλα αυτά τα συνθέτω στις εικόνες αυτές.

- Πόσο καιρό δουλέψατε τη συλλογή «Εξιστορημένες εικόνες»;

Αυτές τις 10 εικόνες -χωρίς βέβαια να δουλεύω μόνο αυτές παράλληλα έκανα και άλλα πράγματα- τις ξεκίνησα στο Βερολίνο το 2007 και τελευταία ολοκληρώθηκε το Μάρτιο του 2012 λίγο πριν την έκθεση τον Απρίλιο, ένα μήνα πριν. Οπότε ήταν λίγο λιγότερο από 5 χρόνια αυτή η ενότητα.


Θάνατος στην Φλωρεντία , μολύβι σε χαρτί


- Ζει κανείς από την τίμια ζωγραφική;

Ναι. Δύσκολα, αλλά ναι. Μπορεί. Σαφώς είναι δύσκολο, εννοείται πως δε γίνεται κανείς ζωγράφος επειδή θέλει μια σταθερή δουλειά με ένα σταθερό εισόδημα. Θέλει και κάποιες θυσίες. Επίσης, μια κάποια υποστήριξη από την οικογένεια καλό είναι να υπάρχει, τουλάχιστον μέχρι να πουλήσεις κάποιο έργο. Αλλά πρέπει να σου πω είμαι αρκετά αισιόδοξος. Για τα λίγα πράγματα που χρειάζομαι, ζω αξιοπρεπώς και δε θέλω και πολλά παραπάνω. Αν και εφόσον είναι τέτοιες οι απαιτήσεις σου γίνεται.

- Άρα τι θα συμβουλεύατε ένα νεαρό ζωγράφο που ισχυρίζεται ότι είναι το όνειρο του αυτό;

Αν μπορείς να έχεις μια άλλη επαγγελματική απασχόληση και να ζωγραφίζεις ως χόμπι τότε καλύτερα κάνε κάτι άλλο, είναι πιο εύκολο. Αν είναι να γίνεις ζωγράφος, είναι δύσκολο. Διότι ειδικά στην Αθήνα υπάρχουν πάρα πολλοί ζωγράφοι, πολύ λίγες γκαλερί, ελάχιστοι συλλέκτες που αγοράζουν. Τα νούμερα είναι αποκαρδιωτικά, αν δεις πόσοι καλλιτέχνες είμαστε εγγεγραμμένοι στο καλλιτεχνικό επιμελητήριο αναλογικά με το πόσες γκαλερί υπάρχουν και πόσους αγοράζουν έργα Τέχνης. Πρέπει να είσαι τυχερός, να δουλεύεις πολύ... Οπότε ναι, δεν είναι κάτι που θα πρότεινα με ευκολία, αλλά αν κάποιος πραγματικά αισθάνεται ότι αν δεν το κάνει αυτό δε θα είναι καλά, τότε να το κάνει.

Εγώ μπαίνω στο ατελιέ μου και αισθάνομαι πάρα πολύ ωραία. Είμαι πραγματικά ευτυχισμένος. Συνειδητοποίησα ότι είμαι πολύ τυχερός με αυτό που κάνω σε κάποιες διακοπές που είχαμε πάει καμία 20αριά μέρες. Καθόμασταν στην προβλήτα και βλέπαμε το πλοίο να έρχεται σιγά σιγά. Γυρνάω και βλέπω την παρέα μου με κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα και έλεγαν «ωχ, άντε τώρα σε 11 μήνες πάλι διακοπές και πώς αντέχεις». Μα εγώ ανυπομονούσα να φτάσει το καράβι για να γυρίσω πίσω! Ε, τότε κατάλαβα ότι είναι πολύ μεγάλος πλούτος αυτός. Δεν μετριέται σε λεφτά βέβαια, αλλά νιώθεις το σπάνιο συναίσθημα της ψυχικής πλήρωσης.


Επόμενες εκθέσεις:

Ίδρυμα Π. και Μ. Κυδωνιέως, Άνδρος (Αύγουστος)

«Πρέσπεια» στις Πρέσπες, φεστιβάλ αφιερωμένο στο Θεόδωρο Αγγελόπουλο για το 2012 (Αύγουστος)

Μόνιμη συνεργασία και συμμετοχή σε ομαδική έκθεση στην γκαλερί Καπλανών 5, Κολωνάκι (www.kaplanon5.gr/)


Το βιογραφικό του Δημήτρη Αναστασίου: http://www.dimitrisanastasiou.gr/bio.htm

Πηγή: http://goodnews.gr/Articles/Enas-zografos-tis-sygchronis-Elladas_1698.html

Το θέμα δεν είναι να φτιάξουμε μία εικόνα, αλλά να μπορουμε να την διαβάσουμε , τι λεει;
Παράδειγμα οι Φλαμανδοί κάνουν "διαλογισμό" μέσο της λεπτομέρειας, "νικούν" την δυστυχία με την ομορφιά μιας δροσοσταλίδας. Ο θαυμασμός για την πλάση νικούσε έλειε το ζωγράφο από κάποια δεσμά και κατά ένα τρόπο τον έθετε τεχνίτη, εκφραστή, ποιητή της χαράς του τόπου του.
Άπό τους Βόρειους ο Ρέμπραντ μόνο στάθηκε και ξεχώρισε τον άνθρωπο από τη γύρω φύση.
Δυστυχής αλλά ξεχώρισε, είδε, έτσι οι λεπτότατες υφές, έγιναν σάρκες, εμφανίστηκε η τραγωδία του.

Ενα Πείραμα σε Βάθος.

ΤΡΙΤΗ 29 ΜΑΪΟΥ 1453 – ΤΡΙΤΗ 29 ΜΑΪΟΥ 2012

 

Αλώθηκε η Κωνσταντινούπολη από τους Οθωμανούς Τούρκους, αλλά όχι η ψυχή του Ελληνισμού.
Ο τελευταίος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ΙΑ΄ τους απάντησε, όταν του ζήτησαν να τους παραδώσει την Πόλιν με αντάλλαγμα να του χαρίσουν την ζωή και αξιώματα: “Το δε την Πόλιν σοι δούναι, ούκ εμόν εστίν ουδ΄ άλλου των κατοικούντων εν αυτή. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών” (Το να σου παραδώσω την Πόλιν δεν είναι δικαίωμα δικό μου και κανενός άλλου από τους κατοίκους της. Από κοινού αποφασίσαμε, ελεύθερα, να πεθάνουμε και να μην λυπηθούμε την ζωή μας).

Πηγή: UDemand

 

http://amethystosbooks.blogspot.com/

Θρίλερ με το ποίημα του Γκρας

Πρώτη καταχώρηση: Κυριακή, 27 Μαΐου 2012, 17:47

Σε ιλαροτραγωδία με διαμάχη μεταξύ γερμανικών εφημερίδων εξελίσσεται η υπόθεση του ποιήματος με τίτλο «Η Ντροπή της Ευρώπης», του Γερμανού Νομπελίστα συγγραφέα, Γκίντερ Γκρας, για την ελληνική κρίση και την στάση των Ευρωπαίων έναντι της χώρας μας.

Χρησιμοποιώντας ύφος αρχαιοελληνικής ωδής ο Γκίντερ Γκρας, σε ένα ποίημα που προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στη Ελλάδα προειδοποιεί τους Ευρωπαίους ότι κινδυνεύουν με πνευματική πενία αν χάσουν τη χώρα που δημιούργησε τον πολιτισμό τους.

Διατρέχοντας την ελληνική ιστορία με αναφορές από την Αντιγόνη έως και τη Χούντα των Συνταγματαρχών, ο συγγραφέας κάνει λόγο για εγκάθετους των Επιτρόπων που δίνουν το κώνιο στην Ελλάδα «Όμως ο Σωκράτης σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο έως επάνω», λέει, εκφράζοντας έτσι τη συμπόνια ενός ευρωπαίου διανοούμενου.

Το ποίημα δημοσιεύτηκε στην ευρείας κυκλοφορίας έγκυρη γερμανική εφημερίδα «Süddeutsche Zeitung» και έλαβε μεγάλη δημοσιότητα στη χώρα μας.

Πλάνη ή κακοήθεια;

Όλοι δοκίμασαν μία οδυνηρή έκπληξη όταν στη σημερινή έκδοση της επίσης μεγάλης κυκλοφορίας γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung, σε ένα άρθρο με μεγάλη δόση ειρωνείας και σαρκασμού, διάβασαν ότι ο συγγραφέας ουδέποτε έγραψε το εν λόγω ποίημα και ότι επρόκειτο περί φάρσας.

Σύμφωνα με την Frankfurter Allgemeine συντάκτες του σατιρικού περιοδικού «Titanic», γνωστοί για τις φάρσες τους, κατόρθωσαν να πείσουν την Süddeutsche Zeitung ότι το ποίημα είναι γνήσιο. Με τον ειρωνικό τίτλο: «Τι θα έκανε ο Γκίντερ Γκρας χωρίς Ελλάδα», η εφημερίδα τονίζει ότι αυτή τη φορά οι φαρσέρ το παραξήλωσαν, αφού αστειεύονται «με μία χώρα που απειλεί την παγκόσμια ειρήνη».
Μάλιστα, η εφημερίδα θεωρεί το ποίημα κακό και ασυνάρτητο και αναφέρει ότι οι συντάκτες του το έγραψαν παραθέτοντας τυχαία αποσπάσματα από τα αποτελέσματα της Google που βρίσκει κανείς στο λήμμα «Ελλάδα». Το δημοσίευμα προκάλεσε κλαυσίγελο στην Αθήνα σε μία εποχή όπου η συλλογική ψυχολογία είναι ιδιαίτερα βεβαρυμμένη λόγω της κρίσης.



Η zougla.gr επικοινώνησε με συνεργάτιδα του Γερμανού Νομπελίστα, υπεύθυνη έκθεσης για το έργο του, στο Μουσείο Gunter Grass-House στην πόλη Lübeck της Γερμανίας. Η κ. Ένγκμπεργκ έκπληκτη, δήλωσε ότι θεωρεί αυτονόητο ότι η πατρότητα του ποιήματος ανήκει στο Γκίντερ Γρας, εξέφρασε τη συμπάθεια της για τη χώρα μας, παρέπεμψε, ωστόσο, για επίσημη ενημέρωση στον ίδιο τον συγγραφέα και την γραμματέα του.

Αργά το απόγευμα της Κυριακής, δημοσιεύματα ελληνικών διαδικτυακών μέσων υποστηρίζουν ότι και ο ίδιος ο Νομπελίστας επιβεβαίωσε ότι είναι ο συγγραφέας του ποιήματος.

Το ζήτημα, που φαίνεται να εξελίσσεται σε διαμάχη μεταξύ γερμανικών ΜΜΕ αφήνει μία πικρή γεύση στη χώρα μας λόγω του ιδιαίτερα αρνητικού, επιθετικού έως και εχθρικού ύφους της εφημερίδας που δημοσίευσε τα περί φάρσας, στις αναφορές της για την Ελλάδα.

Αυτό είναι το ποίημα του Νομπελίστα Γκίντερ Γρας για την Ελλάδα:

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Είσαι πολύ κοντά στο χάος, γιατί δε συμμορφώθηκες πλήρως στην αγορά
κι απομακρύνεσαι απ’ τη χώρα, που ήτανε κάποτε λίκνο για σένα.

Ό,τι με την ψυχή ζητούσες και νόμιζες πως είχες βρει
τώρα σαν κάτι περιττό αποβάλλεις και το πετάς μες στα σκουπίδια.

Ολόγυμνη σαν οφειλέτης διαπομπεύεται, υποφέρει η χώρα εκείνη
που έλεγες πως της χρωστάς ευγνωμοσύνη.

Στη φτώχια καταδικασμένος τόπος, τόπος που ο πλούτος του
τώρα στολίζει τα μουσεία: λάφυρα που έχεις τη φροντίδα Εσύ.

Κείνοι που χίμηξαν με την ορμή των όπλων στη χώρα την ευλογημένη με νησιά
στολή φορούσαν και κρατούσαν τον Χέλντερλιν μες στο γυλιό τους.

Καμιά ανοχή πλέον δε δείχνεις στη χώρα που οι συνταγματάρχες υπήρξαν σύμμαχοι ανεκτικοί.

Χώρα που ζει δίχως το δίκιο, μα με εξουσία που επιμένει πως έχοντας αυτή το δίκιο
ολοένα σφίγγει κι άλλο το ζωνάρι.

Σε πείσμα σου η Αντιγόνη μαυροφορεί - σ’ όλη τη χώρα
πενθοφορεί και ο λαός της που κάποτε σ’ είχε φιλοξενήσει.

Μα οι ακόλουθοι του Κροίσου έχουν στοιβάξει έξω απ’ τη χώρα,
στα θησαυροφυλάκιά σου, ό,τι σαν μάλαμα αστράφτει.

Πιες, επιτέλους, πιες κραυγάζουν επίτροποι σαν μαζορέττες
μα ο Σωκράτης σού επιστρέφει γεμάτο πίσω το ποτήρι.

Σύσσωμοι, ό,τι σου ανήκει, βαριά θα ρίξουν την κατάρα
θεοί, αφού η θέλησή σου ζητά ξεπούλημα του Ολύμπου.

Χωρίς του πνεύματος τροφή, τότε κι εσύ θα καταρρεύσεις
δίχως τη χώρα που ο νους της, Ευρώπη, εσένα έχει πλάσει.

Günter Grass

(απόδοση στα ελληνικά Γιάννης Ευθυμιάδης - Σοφία Γεωργαλλίδη)

Επιμέλεια: Πάνος Πικραμένος-Φίλιππος Καραμέτος 

Πηγή: http://www.zougla.gr/politiki/article/8riler-me-to-pima-tou-gras

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΕΤΣΗΣ «Οι πολιτικοί δεν λογαριάζουν τους πνευματικούς ανθρώπους»

 

«Ποτέ οι Έλληνες πολιτικοί δεν λογαριάζουν τους πνευματικούς ανθρώπους και δημιουργούς», δήλωσε ο ζωγράφος και ακαδημαϊκός Παναγιώτης Τέτσης από την Κύπρο, όπου βρέθηκε για τα εγκαίνια έκθεσής του, με αφορμή την έναρξη της λειτουργίας του Μουσείου Τεχνών στη Λευκωσία.

«Ποτέ οι Έλληνες πολιτικοί δεν λογαριάζουν τους πνευματικούς ανθρώπους και δημιουργούς», δήλωσε ο ζωγράφος και ακαδημαϊκός Παναγιώτης Τέτσης από την Κύπρο, όπου βρέθηκε για τα εγκαίνια έκθεσής του, με αφορμή την έναρξη της λειτουργίας του Μουσείου Τεχνών στη Λευκωσία. «Εγώ είμαι, εκτός των άλλων, και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ουδείς μας λαμβάνει υπόψη. Ασκείται μια εκπαιδευτική πολιτική και το κράτος ουδέποτε ρώτησε την Ακαδημία τη γνώμη της», πρόσθεσε ο Τέτσης στο περιθώριο των εγκαινίων.

Ο γνωστός ζωγράφος και δάσκαλος με οργή μίλησε και για τη στάση των Ευρωπαίων, τους οποίους χαρακτήρισε «αδίστακτους»: «Δεν φαίνεται να εννοούν στην πράξη ότι η Ελλάδα είναι η κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού και ότι ανήκει στην ευρωπαϊκή οικογένεια».

Πηγή: http://nikos-arts.blogspot.com/

Όσο οι πολιτικοί είναι Έλληνες άλλο τόσο και οι δημιουργοί σήμερα είναι πνευματικοί άνθρωποι.

Δηλαδή τι πνευματικό καρπό θα μπορούσε να γεννήσει η ερώτηση ενός Κράτους σε μία Ακαδημία; Τι από τα δύο έχει σχέση με την "κοιτίδα του πολιτισμού;" 

Ενα Πείραμα σε Βάθος

Τρεχούμενο νερό

Πως η  τέχνη αφορά όλους; Όχι λόγο αυτής κάθε αυτής αλλά διά του Λόγου που φέρει.
Γιατί η τέχνη στόχο έχει να φέρει αυτόν τον Λόγο ατόφιο και κατά την φύση της να τον δείξει σε όλους, και με τρόπο από τα μέσα της έλκει ως αγκίστρι. Γιατί τρόπος είναι η τέχνη και άνευ του Λόγου είναι σάρκα. Όπως το κιούπι δίχως το λάδι είναι μόνο πηλός.
Είδα στην εξοχή ένα ρυάκι να τρέχει συνεχώς, δίπλα ακριβώς υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Μέσα είδα την εικόνα του Αγίου και ήταν πηγή που έρεε συνεχώς  βαθιά καθαρά πράσινα νερά, μυρωδάτα. Οι Άγιοι στον Πανσέληνο μοιάζουν με πέτρες λευκές, πλυμένες, μέσα σε ρυάκι βαθύ πράσινο που ρέει συνεχώς από ωκεανό και όλο αυτό μαζί και πηγή, μέσα στο χρυσό φως του φωτοστέφανου.



Όπως και τα ψηφιδωτά που μοιάζουν  με εκείνον τον λόγο του Κυρίου " λέγω υμίν ότι εάν ούτοι σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται". Και από εκεί που ήταν δάπεδα στους αρχαίους χρόνους, ορθώθηκαν μέσα στους Ναούς , και από σκόρπια κομμάτια στο χώμα , ενώθηκαν υπό τον Λόγο και έγιναν λίθοι πολύτιμοι, σώμα , Φωνή.

Ένα Πείραμα σε Βάθος

ΒΕΡΟΛΙΝΟ : ΣΥΖΗΤΑ ΓΙΑ ΠΙΘΑΝΑ ΣΧΕΔΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΝ… ¨ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ¨

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαΐου 24, 2012

ΛΕΖΑΝΤΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΤΕΧΝΙΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ…” ( DERTODISTEINMEISTERAUSDEUTSCHLAND… ) / Γκράφιτι σε πόλη της Γερμανίας

ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ¨german-foreign-policy¨( 21/5 )
http://www.german-foreign-policy.com/de/fulltext/58332
Μετάφραση και σχόλια του ¨ΝΤΑΝΤΟΝ¨
Ελεύθερη η αναδημοσίευση με αναφορά στην πηγή

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΌ ΣΗΜΕΊΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΆΚΤΗ – ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΉ :

Το “G.F.P” (german-foreign-policy , Informationen zur Deutschen Außenpolitik ) είναι μια ειδησεογραφική ιστοσελίδα η οποία με την συνεργασία Γερμανών προοδευτικών δημοσιογράφων και Ακαδημαϊκών αποτελεί ένα ¨Παρατηρητήριο – Συστηματικής Παρακολούθησης των διαχρονικών αποικιοκρατικών – ιμπεριαλιστικών στόχων της Εξωτερικής Πολιτικής της Γερμανίας από το 1870 ( 2ο Ράιχ ) μέχρι σήμερα¨.


Ιδιαίτερα επικεντρώνεται στην διαχρονική Γερμανική Πολιτική για τις Μειονότητες στην Ευρώπη ( DeutscheVolkstumspolitik ) , αποκαλύπτοντας την ιμπεριαλιστική πολιτική του ¨διαίρει και βασίλευε¨ με στόχο την εξυπηρέτηση των οικονομικών – κατακτητικών στόχων της άρχουσας οικονομικής τάξης της Γερμανίας ( πρώην φεουδάρχες – Γιούνγκερ , χρηματιστές – τραπεζίτες και βιομήχανοι ).
Από την πρώτη στιγμή το “G.F.P.” κατήγγειλε την αποικιοκρατική πολιτική της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα με αφορμή την δρομολογούμενη οικονομική κρίση που ¨ξέσπασε ξαφνικά¨ το 2009.
Πέρα από το ιδεολογικό τους πλαίσιο ( θα μπορούσε να τους κατατάξουμε στην ¨Γερμανική Αντιιμπεριαλιστική Αριστερά ¨) , οι τοποθετήσεις τους έχουν επιστημονικό χαρακτήρα και είναι – πέρα από τις συνήθεις συνθηματολογίες που συναντάμε αλλού – πάντα επαρκώς τεκμηριωμένες.
Το δε ¨Αρχείο¨ τους αποτελεί μια ¨Κιβωτό¨ γνώσεων που συνθλίβει τις ονειρώξεις των ψεύτο-¨Ευρωπαϊστών ¨ και των φίλων του ιδιόμορφου ¨Κρατικού Καπιταλισμού της Γερμανίας¨ , ο οποίος -εκτός – Γερμανίας προωθεί τον νεοφιλελεύθερο ¨φονταμελιστικό καπιταλισμό¨ και την διάλυση των μικρών – περιφερειακών της Γερμανίας – κρατών υπέρ μιας Αυτοκρατορίας που την ονομάζει ¨Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση¨ και ¨Ομοσπονδιακή Εμβάθυνση¨ σε Υπερκράτος , όπως πρόσφατα ζήτησε , πέρα των γνωστών κ.κ. Φίσερ , Σρέντερ και χθες ο πρόεδρος της Ε.Κ. Τράπεζας Jörg Asmussen , και ο κ. Σόϊμπλε , κατά την παραλαβή του βραβείου που φέρει το όνομα του μεγάλου Ευρωπαίου Οραματιστή και
Σφαγέα ¨Καρλομάγνου¨ στο Άαχεν.
Σε αντίθεση μάλιστα με κάτι Έλληνες προοδευτικούς ¨Φιλέλληνες¨ , το ¨G.F.P¨ έχει τονίσει στην αρθρογραφία-αναλύσεις του στο παρελθόν πως ο Γερμανικός ρατσισμός απέναντι στην Ελλάδα εγκαινιάσθηκε με το θεώρημα του ¨Φάλμεράϋερ¨ , το οποίο εξυπηρετούσε τους ιμπεριαλιστικούς στόχους της Γερμανίας στα Βαλκάνια.
Διευκρίνιση : Λόγω του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για την Ελλάδα και της ¨ειδικής επικαιρότητας¨ θέσαμε το ¨2ο μέρος του άρθρου που μιλά για τα μαύρα – Γερμανικά – σενάρια¨ σαν εισαγωγή στην παρούσα δημοσίευση και το ¨1ο¨ μέρος της αρχικής δημοσίευσης , η οποία μιλά για τις ¨γενικές πολιτικές εξελίξεις σε σχέση με την οικονομική κρίση , το ευρώ , τον ρόλο της Γερμανίας και την Ελλάδα , σαν ¨2ο¨ μέρος.
¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨
Vom Stellenwert der Demokratie (Deutsche Diskussion über Gewaltszenarien in Griechenland) –
Η Αξία της Δημοκρατίας , Η Γερμανία συζητά για σενάρια βίας στην Ελλάδα

ΑΘΗΝΑ – ΒΕΡΟΛΙΝΟ ( Αποκλειστικό ρεπορτάζ του “G.F.P.” ) . Μπροστά στην διεξαγωγή των νέων εκλογών στην Ελλάδα η άρχουσα τάξη της Γερμανίας ( deutscheEliten) εξετάζει διάφορα σενάρια βίαιων παρεμβάσεων , ώστε να εξασφαλιστεί ο παραπέρα έλεγχος της Αθήνας.
Μεταξύ άλλων συζητιούνται η εγκαθίδρυση – δημιουργία ενός Προτεκτοράτου ( Αποικιακό καθεστώς προστασίας ) , όπως επίσης την πιθανότητα ενός Στρατιωτικού Πραξικόπημα ( Putsch ) και την αποστολή Στρατιωτικών ¨Ειρηνευτικών¨ Δυνάμεων (Schutztruppen ) σε αυτή την χώρα της Νότιο-Ανατολικής Ευρώπης. ¨
Προτεκτοράτο/ Αποικία
Η άρχουσα τάξη της Γερμανίας , εκείνες οι ηγετικές της Ελίτ οι οποίες δεν θέλουν να λάβουν υπόψη τους τις προτεινόμενες αλλαγές από τον P. Krugmanκαι πολλούς άλλους ( εκτός Γερμανίας ) ειδικούς επί των οικονομικών ζητημάτων , προχωρά ακάθεκτη στην συζήτηση και εξέταση ¨εναλλακτικών σεναρίων βίας¨ για τη λύση του ελληνικού προβλήματος. ( 7 , βλέπε σχετικό άρθρο στο αρχείο δημοσιευμάτων του “G.F.P.” : ¨Η Γερμανική Ένωση Μεταφοράς Πόρων¨ , δηλαδή η ¨Ε.Ε” , DiedeutscheTransferunion, BerlinseuropäischeRezession, VerelendungmadeinGermanyundTarnenundtäuschen).
Στις αρχές του μήνα ο διευθυντής του γνωστού ¨Ινστιτούτου Παγκόσμιας Οικονομίας¨ του Αμβούργου , ThomasStraubhaar , δημοσίευσε άρθρο σε μια εφημερίδα με το οποίο ζητούσε να τεθεί η Ελλάδα υπό καθεστώς Κηδεμονίας ( Προτεκτοράτου )και μάλιστα αυτό να γίνει ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ( 8 , ¨Χρειαζόμαστε την δημιουργία ενός Προτεκτοράτου¨,ThomasStraubhaar: “WirbraucheneinProtektorat”;www.tagesspiegel.de 06.05.2012.
Σύμφωνα με αυτές τις δυνάμεις η Ελλάδα σαν χώρα είναι ένα ¨αποτυχημένο-ανίκανο κράτος¨ ( σημείωση συντάκτη μεταφραστή : “failedstate” , , τ΄ οποίο ¨δεν είναι σε θέση να κάνει από μόνο του μια νέα αρχή ¨ . Η Αθήνα χρειάζεται υποστήριξη για την δημιουργία αποτελεσματικών κρατικών δομών¨ ( 8 ,Athenbenötige “UnterstützungbeiderSchaffungfunktionsfähigerstaatlicherStrukturen” , στο ίδιο , οπερ , Χρειαζόμαστε την δημιουργία ενός Προτεκτοράτου¨ , ThomasStraubhaar: “WirbraucheneinProtektorat”; www.tagesspiegel.de06.05.2012¨ ).
Γι ΄αυτούς τους λόγους θα πρέπει να μετατραπεί το Ελληνικό “failedstate” σε ένα ¨Ευρωπαϊκό Προτεκτοράτο¨ . ¨Απέναντι σε αυτό το καθήκον καλείται ν΄ανταποκριθεί η Ε.Ε.¨, δηλώνει ο κ.Straubhaar .
Απόσπασμα :
¨ Η Ε.Ε. θα έπρεπε να υποστηρίξει την Ελλάδα στον εκσυγχρονισμό των κρατικών της δομών σε όλα τα επίπεδα , κυρίως να την ενισχύσει με υπαλλήλους στην δημόσια διοίκηση , εφοριακούς και διαχειριστές ταμειακών υπηρεσιών¨ .

Όμως , συνεχίζει , οι… ¨οι ενέργειες αυτές θα πρέπει να γίνουν με περισσή ευαισθησία¨, ώστε να αποτραπεί η αίσθηση προσβολής της εθνικής υπερηφάνειας, αξιοπρέπειας και η αντίσταση συντεχνιακών ομάδων ¨ .

Και αυτές οι δηλώσεις αφορούν ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος που είναι υποτίθεται σύμμαχο με την Γερμανία , την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ στην υπεράσπιση της δημοκρατίας.
Παρένθεση , σημείωση συντάκτη-μεταφραστή : ¨
Προφανώς υπάρχει η εμπειρία από το ¨Καθεστώς Κηδεμονίας¨ που είχε εγκαινιάσει μετά τον 1ο Π.Π. η ¨Κοινωνία των Εθνών¨ για πρώην Αποικίες των Ευρωπαϊκών Κρατών , που βρισκόντουσαν στο μεταβατικό στάδιο της ¨απελευθέρωσης¨ τους σε καθεστώς ¨ημι –αυτονομίας¨ , δηλαδή Κηδεμονίας , αλλά και από τα πρόσφατα Προτεκτοράτα που ίδρυσε η ¨Ευρωπαϊκή Ένωση¨, για πρώτη φορά μετά από την λήξη του 2ου Π.Π. , στην Βοσνία και το Κόσσοβο).
Επίσης , προσοχή , η καθιέρωση – εισαγωγή του όρου “failedstate” ( αποτυχημένου η ανίκανου κράτους ) από τους Γερμανούς ¨νέο-ιμπεριαλιστές με την γραβάτα¨ ( Ακαδημαϊκούς και δημοσιογράφους ) , η οποία ¨δικαιολογεί¨ την εγκαθίδρυση – δημιουργία Νέο- Αποικιών ( Προτεκτοράτων ) ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ “rogstate” ( ¨κράτος ταραχοποιός¨ ) που αποτέλεσε την ¨νομιμοποιητική¨ βάση του ¨δημοκρατικού ιμπεριαλισμού ¨ για τις – μέχρι τώρα- ¨ανθρωπιστικές¨ στρατιωτικές επεμβάσεις του στην Γιουγκοσλαβία , Αφγανιστάν και Ιράκ ).
¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨
Το Πραξικόπημα

Ήδη γίνονται συζητήσεις και για την πιθανότητα ενός πραξικοπήματος στην Αθήνα. ¨Η Ελλάδα απειλείται από μια ολική κατάρρευση¨ ( χάος ) , δηλώνει ο παλαιός σύντροφος του Γιόζεφ Φίσερ ( πρώην υπουργού εξωτερικών της Γερμανίας ) και βουλευτής στο Ευρωκοινοβούλιο του ¨ LesVerts¨ ( το Γαλλικό αντίστοιχο του Κόμματος των Πρασίνων της Γερμανίας ) , ο Ντανιέλ Κόν-Μπεντίτ.
Ο Κον Μπεντίτ θεωρεί πως είναι αναπόφευκτη μια εκτεταμένη ανάμειξη στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.
Απόσπασμα :
¨ Όσο αφήνουμε τους Έλληνες να προσπαθούν να βρουν λύσεις από μόνοι τους (durchwursteln , να ανακατεύονται ) , διακινδυνεύουμε την έκρηξη ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος¨ ( 9 , DanielCohn-Bendit: “SionlaisselesGrecssedébrouillerseuls, onrisqueuncoupd’Etatmilitaire”;www.lemonde.fr 10.05.2012 )

Παρένθεση , σημείωση συντάκτη – μεταφραστή :
Είναι γνωστό πως ο κ. Κον-Μπεντίτ είναι οπαδός της ιμπεριαλιστικής η ¨ένοπλης δημοκρατίας¨ και ήταν θερμός υποστηρικτής του Νατοϊκού πολέμου/βομβαρδισμών στην Γιουγκοσλαβία. Είναι οπαδός της θεωρίας ότι η ¨δημοκρατία¨ θα πρέπει να επεμβαίνει σε ξένες χώρες , να ¨βοηθά¨ τους λαούς με εκατόμβες θυμάτων για την επιβολή της ¨δημοκρατίας¨ όπως την φαντασιώνεται ο ίδιος.
Θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε επίσης ότι ο κ. Κον –Μπεντίτ σε πρόσφατη παρέμβαση του , παρουσία του κ. Κ. Σημίτη , σε Διημερίδα στο Βερολίνο (23-24/ 1/2012 ) του Ινστιτούτου Χάινριχ Μπελ (Heinrich-Böll-Stiftung) του κόμματος των ¨Πρασίνων¨ στο Βερολίνο είχε δηλώσει πως ¨για την τρέχουσα κρίση στην Ελλάδα φταίνε και … οι Έλληνες , οι οποίοι υποστήριζαν τους Σέρβους στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας και διαδήλωναν υπέρ των ταυτοτήτων με την αναγραφή του θρησκεύματος… , τονίζοντας παράλληλα πως και οι Γερμανοί στον πόλεμο ήταν ένας συντηρητικός ¨φασιστικοποιημένος λαός¨ που χρειάστηκαν μεταπολεμικά ¨αναμόρφωση¨ από τις ¨δημοκρατικές δυνάμεις¨ !
Σύμφωνα με αυτό το θεώρημα οι ¨συντηρητικοί και μικροαστοί λαοί ¨ ( με τις ¨εθνικιστικές και ρατσιστικές τους προκαταλήψεις¨ ) παράγουν τον φασισμό και τις δικτατορίες και όχι τα κεφαλαιοκρατικά – ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Ένα ¨προοδευτικό¨ θεώρημα που το δέχεται ευχάριστα ο κάθε Σύνδεσμος Βιομηχάνων και Διεθνής Ένωση Τραπεζιτών…
Λογικό είναι το συμπέρασμα πως ¨οι λαοί θα πρέπει να τιμωρούνται – και να δέχονται τις συνέπειες ( και τις οικονομικές όπως σήμερα ) του ¨συντηρητισμού τους¨ ΚΑΙ πως ¨καμιά φορά¨ είναι αναγκαία η στρατιωτική επέμβαση των πεφωτισμένων ¨δημοκρατικών δυνάμεων¨ για τον ¨εκδημοκρατισμό¨ τους , αλά ¨Κον-Μπεντίτ¨.
Και βέβαια η ταύτιση της –υποτιθέμενης- σημερινής ¨εθνικιστικής – συντηρητικής πλειοψηφίας των Ελλήνων¨ με την ¨φασιστική – ναζιστική συνείδηση της πλειοψηφίας των Γερμανών¨ κατά την διάρκεια του Χιτλερικού καθεστώτος , είναι ¨όλα τα λεφτά¨ ( ! ) και προμηνύει , κατά κάποιο τρόπο , ¨το τι μας περιμένει¨ από τις ¨δημοκρατικές¨ δυνάμεις του παγκόσμιου καπιταλισμού ( κυρίως ¨Ευρωπαϊκού¨ ) , που θέλουν τον ¨εκσυγχρονισμό¨ μας και ο ¨φασίστας – συντηρητικός και φαιοκόκκινος λαός¨ το αρνείται …
Μπορούμε να φανταστούμε ποιες ¨δημοκρατικές¨ δυνάμεις θα υποδέχονται με χειροκροτήματα στο Σύνταγμα , όταν -και εάν- ωριμάσουν οι συνθήκες μετά από σωρεία προκλήσεων και ¨απρόοπτων- τυχαίων ¨ γεγονότων , Αμερικάνους , Νατοϊκούς στρατιώτες και την ¨Ευρωχωροφυλακή¨…
Συνέχεια του άρθρο
Γερμανοί πολιτικοί σχολιαστές συμπεραίνουν , βλέπουν ομοιότητες στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα , με αυτή που ίσχυε στην ¨Δημοκρατία της Βαϊμάρης¨ (WeimarerRepublik , η Γερμανία μετά τον 1ο Π.Π. , από 1919 μέχρι 1933 – όπου ανέβηκε ο Χίτλερ στην εξουσία ).

Απόσπασμα :
¨Η χειρότερη περίπτωση (WorstCase ) θα ήταν για την Ελλάδα η επιστροφή (Rückfall, παλινόρθωση η οπισθοδρόμιση ) σε μια Δικτατορία , προειδοποιεί ένας εγνωσμένου κύρους σχολιαστής.

Απόσπασμα :
¨ Η πιθανότητα του σεναρίου εκδήλωσης ενός δικτατορικού πραξικοπήματος αυξάνεται όσο παρατείνεται η πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα¨
Στο ίδιο σχόλιο λέγονται και τα παρακάτω, σχετικά με τον συσχετισμό μιας πιθανής δικτατορίας με το υπαγορευμένο στην Ελλάδα από το Βερολίνο σχέδιο λιτότητας :

Απόσπασμα :
¨ Όπως φαίνονται τα πράγματα , δεν υπάρχει άλλη λύση για την επιβολή των μέτρων λιτότητας της Μέρκελ στους δρόμους της Αθήνας , εκτός από αυτή της ένοπλης καταστολής¨( mitWaffengewaltdurchsetzen ) , ( 10 , ¨Καλώς ήλθατε στην Βαϊμάρη¨, άρθρο του WolfgangMünchau στο Σπίγκελ , WillkommeninWeimar; www.spiegel.de09.05.2012)
ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΝΟΠΛΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ
( Schutztruppen – ¨Δυνάμεις Προστασίας¨ κατά την ιμπεριαλιστική ορολογία )
Πρόσφατα η “Γενική Εφημερίδα της Φρανκφούρτης” ( F.A.Z. , η εφημερίδα δηλαδή που ήδη είχε γράψει από τον Σεπτέμβρη του 2011 για ¨ένα πιθανό Χασάπη που θα χρειαστεί να κυβερνήσει την Ελλάδα , βλέπε πιο πάνω ) ΕΠΑΝΗΛΘΕ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 6ηΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΘΕΣΕ ΣΑΝ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ .
Εάν η Ελλάδα , γράφουν , περάσει σε πτώχευση , τότε θα της ήταν ακόμα πιο αδύνατο σαν “failingstate¨ ( αποτυχημένο κράτος ) να προστατέψει τα εξωτερικά της σύνορα από την είσοδο αλλοδαπών προσφύγων.
Παρένθεση , σημείωση συντάκτη-μεταφραστή :
Εδώ βλέπουμε για άλλη μια φορά το ¨μεταναστευτικό- προσφυγικό ζήτημα¨ σαν μια από τις πιθανότητες για την πρόκληση ξένης στρατιωτικής επέμβασης. Η διεθνής εμπειρία μας λέει ότι τα ιμπεριαλιστικά κέντρα χρησιμοποιούν τον παράγοντα αυτό ¨κατά το δοκούν¨. Μία για να αποτρέψουμε την είσοδο προσφύγων , μια για την ¨προστασία των προσφύγων¨ , για ¨ανθρωπιστικούς λόγους¨ βέβαια… ).

Μπορούμε να πούμε πως τα τελευταία , μετά το 1990 χρόνια που ¨έπεσαν¨ τα τείχη , ο ¨χειρισμός¨ του μεταναστευτικού – προσφυγικού προβλήματος και τα ¨ανθρώπινα δικαιώματα¨, αποτελεί ένα από τα ¨πυρηνικά όπλα¨ του δημοκρατικού καπιταλισμού/ιμπεριαλισμού για την εξυπηρέτηση των ταξικών του συμφερόντων , όπως παλαιότερα τα ¨ατομικά – δημοκρατικά δικαιώματα¨ στον πόλεμο κατά των κρατών του ¨κρατικού καπιταλισμού¨( ¨υπαρκτού¨ Σοσιαλισμού ) .
Συνέχεια του άρθρου…

Τελευταία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ( της Ε.Ε. ) ανακοίνωσε πως είναι υποχρεωμένη να διασφαλίσει την – μόνιμη παραμονή – των δυνάμεων της “FRONTEX” στα Ελληνοτουρκικά Σύνορα. Διότι , εάν η Αθήνα δεν θα μπορεί στο μέλλον να πληρώνει τις συνοριακούς της φρουρούς ή θα πρέπει να τους μισθοδοτεί με ¨δραχμές¨ , τότε αναμένεται να προκύψουν ¨χαοτικές συνθήκες ¨ ( 11 , ¨Το Δ.Ν.Τ. παγώνει τις σχέσεις του με την Ελλάδα , IWFfriertBeziehungenzuAthenein – Wahlkampfbeginnt;FrankfurterAllgemeineZeitung 18.05.2012).

Και είναι πολύ πιθανό ¨ να προκληθούν αναταραχές στη χώρα ¨. Σε αυτή την περίπτωση η βοήθεια προς την Ελλάδα δεν θα αποτελείται πια από δάνεια , αλλά ένα είδος Ανθρωπιστικής Βοήθειας , συμπεραίνει το κύριο σχόλιο της εφημερίδας στην κεντρική της σελίδα.
Απόσπασμα :
¨ Ας ευχηθούμε , κλείνει το σχόλιο του M. Martensστην “FrankfurterAllgemeineZeitung”, πως… ¨ δεν θα πρέπει να σκεφτούμε την εγκατάσταση – Διεθνών Στρατιωτικών Δυνάμεων Προστασίας- , όπως συμβαίνει λίγο βορειότερα της Ελλάδας , με σκοπό την σταθεροποίηση κρατών που βρίσκονται σε αναταραχή…¨ ( 12, Griechenland Eine Schicksalswahl , ” Ελλάδα – Οι καθοριστικές – εκλογές που θα κρίνουν την τύχη της”,http://www.faz.net/aktuell/politik/ausland/griechenland-eine-schicksalswahl-11754500.html ).
¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨
Παρένθεση , σημείωση συντάκτη – μεταφραστή :
Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ΠΩΣ Ο ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΡΘΡΟΥ/”PANZER” , υποτίθεται ¨άρθρου γνώμης¨ ( στα πλαίσια της ¨δημοσιογραφικής ελευθερίας¨ και της ¨ελευθερίας του λόγου¨ θα πουν ορισμένοι αφελείς) ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΠΟΥ ΣΤΙΣ 27.09.2011 ΕΓΡΑΨΕ ΣΤΗΝ , ¨όπως λέγεται ¨ , ΝΑΥΡΧΙΔΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΟΥ –ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ – ΤΗΝ “FRANKFURTERALLGEMEINEZEITUNG”. Τότε ο κ. Michael Martens των ¨Γερμανικών Σεναρίων¨ είχε γράψει ΟΤΙ …

Απόσπασμα :

¨ΑΙΜΟΒΟΡΑ ΣΚΥΛΙΑ – ΧΑΣΑΠΗΔΕΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ¨ΝΟΣΚΕ¨ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ – ΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΤΟ 1919 ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ( Καρλ Λήμπκνεχτ , Ρόζα Λούξεμπουρκ , στο : “Griechenland – Bluthundqualitäten für die Bruchlandung” , http://www.faz.net/aktuell/wirtschaft/europas-schuldenkrise/griechenland-bluthundqualitaeten-fuer-die-bruchlandung-11370635.html ).
Βλέπε επίσης και Αναδημοσίευση στον ¨Οίστρο¨ μιας αρκετά αποκαλυπτικής προκήρυξης : ¨ΤΕΡΜΑ ΣΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟ – ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟ – ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟΘΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ¨ , όπου εκτός των άλλων γίνεται ¨μνεία¨ στο πρώτο άρθρο του κ. Μάρτενς , ο οποίος βέβαια δεν είναι σκύλος που θέλει να γλύψει αίμα , αλλά ¨οσφραίνεται αίμα¨ στην Ελλάδα , εδώ και μήνες. Ο καθένας μπορεί να κρίνει τελικά τι είναι, αυτός και οι μέντορες του στην Φρανκφούρτη , στην πόλη-έδρα του Γερμανικού Χρηματιστηρίου , της DeutscheBankκαι της ¨Ευρωπαϊκής¨-Τράπεζας , όπου εκδίδεται και η ¨Γενική Εφημερίδα της Φρανκφούρτης¨( “F.A.Z.” ).
http://istrilatis.blogspot.de/search/label/%CE%9F%CE%9C%CE%91%CE%94%CE%91%20%CE%95%CE%A1%CE%93%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%91%CE%A3
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ( 1ο μέρος ) ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Το υπαγορευμένο από την Γερμανία σχέδιο λιτότητας ( deutscheSpardiktat ) που οδηγεί την Ελλάδα στην εξαθλίωση συναντά στον λαό μια ολοένα και μεγαλύτερη αντίσταση, η οποία όπως φαίνεται δεν μπορεί ν΄ ανασταλθεί η να κατασταλεί (niederzuhalten ) σε κανονικές δημοκρατικές συνθήκες ( aufdemokratischeWege ) .
Οι προσπάθειες του Βερολίνου να πετύχει την υποταγή της Αθήνας , με την απειλή πως θα της στερηθεί το Ευρώ , απέτυχαν , όπως επίσης και η απαίτηση της Γερμανικής κυβέρνησης (Bundesregierung ) να συνδεθούν οι επόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές με την παράλληλη διεξαγωγή ενός Δημοψηφίσματος για την παραμονή η όχι στην Ευρωζώνη.
Το Βερολίνο απορρίπτει με κατηγορηματικό τρόπο , να αποσύρει το υπαγορευμένο σχέδιο λιτότητας , όπως ζητούν σε παγκόσμιο επίπεδο γνωστοί οικονομολόγοι , και σε αντικατάσταση του να δεχτεί την εισαγωγή νέων προγραμμάτων για την επίτευξη οικονομικής ανάπτυξης , παρά το γεγονός ότι ένας πιθανός αποκλεισμός της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα καταβαράθρωνε όλο το νομισματικό σύστημα του Ευρώ.
Η τελευταία ευκαιρία
Στις νέες εκλογές που προκηρύχθηκαν , μετά την αποτυχία όλων των προσπαθειών για την συγκρότηση κυβέρνησης , για τις 17 Ιουνίου , διαφαίνεται πως θα πλειοψηφήσουν εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που απορρίπτουν αποφασιστικά ( dezidiert) το υπαγορευμένο σχέδιο λιτότητας. Και είναι γεγονός ότι δεν κατάφεραν να συγκροτήσουν κυβέρνηση , παρά την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία τους , τα τρία κόμματα ( σ.σ. μεταφραστή : εννοεί προφανώς την Ν.Δ. , το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ ) που τάσσονται υπέρ της εφαρμογής ( Umsetzung ) των προγραμμάτων λιτότητας (Austeritätsprogramme).
Και οι νέες δημοσκοπήσεις προαναγγέλλουν ήδη την ήττα τους. Το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες βλέπουν την τελευταία ευκαιρία τους να πετύχουν μια στροφή στην υπάρχουσα βούληση της κοινής γνώμης (Meinungsumschwung ) στην εκμετάλλευση του γεγονότος ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων επιθυμεί την διατήρηση του Ευρώ. Ήδη πριν την προκήρυξη των νέων εκλογών ο υπουργός των οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχε δηλώσει πως η Ευρωζώνη θα μπορούσε να αντέξει χωρίς προβλήματα την αποχώρηση της Ελλάδας. Πρόσφατα ο Επίτροπος Εμπορίου της Ε.Ε. , KarelDeGucht , επιβεβαίωσε το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προετοιμάζονται ήδη ( παίρνουν μέτρα , bereitetensich ) για την ενδεχόμενη αποχώρηση της Ελλάδας
Απόσπασμα :
¨Εάν διεξήγαμε τώρα ένα μυστικό δημοψήφισμα για την παραμονή η όχι στην Ευρωπαϊκή Ζώνη , τότε η συντριπτική πλειοψηφία θα τασσόταν ενάντια στην αποχώρηση η για την διατήρηση του Ευρώ. Οι νέες εκλογές αποτελούν την τελευταία ευκαιρία της Αθήνας. Εάν δεν επιτρέψουν , δεν έχουν αποτέλεσμα τον σχηματισμό μιας πλειοψηφίας υπέρ των υπαγορευμένων προγραμμάτων λιτότητας , τότε όλα έχουν τελειώσει… ( σ.σ.μ : για την Αθήνα ) ( 1 ,Euro-ZonedrohtGriechenmitRausschmiss;www.spiegel.de 19.05.2012 , Η Ευρωζώνη απειλεί την Ελλάδα με έξωση , Σπήγκελ , 19.05.2012 )

Δεν έχουν δικαίωμα για σεβασμό
Το Βερολίνο άσκησε συμπληρωματική πίεση στη Αθήνα , για να διεξάγει-συνδέσει τις εκλογές ταυτόχρονα μ’ ένα δημοψήφισμα για την παραμονή στο Ευρώ , με σκοπό να μειώσει τις προοπτικές εκλογικής επιτυχίας των αντιπάλων της λιτότητας. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες ο κ. Σόιμπλε είχε θέσει την πιθανότητα αυτή ( σ.σ.μ.: του Δημοψηφίσματος ) στους Έλληνες συναδέλφους του , την Δευτέρα που μας πέρασε κατά την διάρκεια της σύσκεψης των υπουργών οικονομικών της Ευρωζώνης ( 2 , το ίδιο , οπερ παραπομπή 1 , Σπήγκελ , 19.05.2012 )
Σύμφωνα με πληροφορίες αυτή η προτροπή ( σ.σ.μ. : του κ. Σόιμπλε για Δημοψήφισμα ) υποστηρίζετε και από τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Χριστιανό-Δημοκρατικού/Χριστιανό- Κοινωνικού Κόμματος ( CDU/CSU ). Ο κύριος αυτός έχει γίνει γνωστός με τη δήλωση του ¨Τώρα η Ευρώπη μιλά Γερμανικά¨ ( JetztwirdDeutschgesprochen δες σχετικό άρθρο του G.F.P. (3 ) .
Όπως επιβεβαίωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στην Αθήνα , η Καγκελάριος AngelaMerkel άσκησε πίεση στον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας , Κάρολο Παπούλια , ώστε να προχωρήσει στην υλοποίηση του γερμανικού σχεδίου δημοψηφίσματος.
Τον Νοέμβρη του 2011 το Βερολίνο απέρριψε με βάναυσο τρόπο τον τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, όταν εμφανίστηκε με την ίδια πρόταση στην κοινή γνώμη. Γεγονός που οδήγησε και στην αποπομπή ( πτώση του ).

Η ανοικτή ανάμειξη – επέμβαση της Γερμανικής κυβέρνησης στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις προκάλεσε στην Αθήνα οργισμένες διαμαρτυρίες. Όπως δήλωσε ο πρόεδρος του συντηρητικού κόμματος της Ν.Δ. , Αντώνης Σαμαράς , ¨ Οι Έλληνες δικαιούνται να τους σέβονται ¨ . ¨Το Βερολίνο συμπεριφέρεται απέναντι στην Ελλάδα – σαν να είναι Προτεκτοράτο¨ , είπε ο Αλέξης Τσίπρας , πρόεδρος του Σύριζα. ( 4 , Griechische Empörung über Merkels angeblichen Referendums-Vorschlag; www.faz.net 19.05.2012 )
Η Δύση του Ευρώ
Το Βερολίνο αποκλείει κάθετα κάθε απόκλιση από το βάναυσο πρόγραμμα λιτότητας ( δες και το προηγούμενο άρθρο του G.F.P. ( 5 ) , παρά το γεγονός ότι με αυτή την στάση προσεγγίζεται όλο και περισσότερο η Κατάρρευση όλης της Ευρωζώνης. Τον κίνδυνο αυτής της εξέλιξης επεσήμανε πριν λίγες μέρες και ο οικονομολόγος PaulKrugman ( βραβείο Νόμπελ ) και δεν ήταν ο πρώτος .
Σύντομα , ¨πολύ πιθανά τον επόμενο μήνα ¨ , η Ελλάδα θα ολοκληρώσει την έξοδο της από το Ευρώ , σύμφωνα με την κρίση του κ. Krugman. Αμέσως μετά αναμένεται να ακολουθήσει μια μεγάλη φυγή κεφαλαίων , τουλάχιστον από την Ισπανία και την Ιταλία λόγω επίσης του φόβου της οικονομικής κατάρρευσης , προς την Γερμανία.

Λόγω αυτής της εξέλιξης θα έπρεπε να παρθούν δραστικά μέτρα , όπως περιορισμοί στην εξαγωγή συναλλάγματος ή νέα μέτρα οικονομικής στήριξης των ισπανικών και ιταλικών τραπεζών. Προοπτικά δεν θα μπορέσει να αποφευχθεί η ενίσχυση με αναπτυξιακά – προγράμματα – οικονομικά πακέτα , κυρίως της ισπανικής οικονομίας.

Τελικά αυτό θα οδηγήσει υποχρεωτικά στην αλλαγή της υπάρχουσας στρατηγικής καταπολέμησης της κρίσης , την οποία η Γερμανία προσπαθεί μέχρι τώρα να αποτρέψει με κάθε δύναμη.

Απόσπασμα :

¨Η Γερμανία έχει την επιλογή¨ , δήλωσε ο PaulKrugman : ¨η θα αναγνωρίσει η κυβέρνηση της Γερμανίας την αλλαγή πορείας/στρατηγικής της ή έφτασε το τέλος του Ευρώ¨ Σε ότι αφορά τα χρονικά περιθώρια για την ¨δύση του Ευρώ¨ ο κ. Krugmanδήλωσε: ¨Μιλάμε για τους επόμενους μήνες, όχι χρόνια¨ ( 6 , Η Δύση του Ευρώ , Eurodämmerung;krugman.blogs.nytimes.com 13.05.2012 )
¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨
Επίλογος συντάκτη – μεταφραστή :

¨SIEG – HEIL” – ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗΣ ¨ΕΙΡΗΝΗΣ¨ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΙ ¨ΚΑΠΟΙΟ¨ ΡΑΪΧ ¨ΑΣΦΥΚΤΙΑ…¨ ΓΙΑ ΡΕΒΑΝΣ ΚΑΙ ¨ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ¨ – ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…

« Εάν δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα μάτια σας για να βλέπετε , τότε θα τα χρειαστείτε για να κλάψετε » Ζ.Π. Σαρτρ
Υ.Γ. Περαιτέρω πληροφορίες για το πλαίσιο , τα κίνητρα της Γερμανικής πολιτικής απέναντι στην Ελλάδα μπορείτε να διαβάσετε στις παρακάτω δημοσιεύσεις του “G.F.P.” εδώ :
Α ) Die Folgen des Spardiktats 05.10.2011 , Οι Συνέπειες της υπαγορευμένης πολιτικής λιτότητας , http://www.german-foreign-policy.com/de/fulltext/58165?PHPSESSID=mhoip5blrd695is0k27iuj2114
Β) Ausgehöhlte Demokratie 04.11.2011 , Η Υπονομευμένη – αποδυναμωμένη Δημοκρατία , http://www.german-foreign-policy.com/de/fulltext/58193?PHPSESSID=mhoip5blrd695is0k27iuj2114
Γ) Wie im Protektorat 13.02.2012 , Όπως συμβαίνει σε μια Αποικία- Προτεκτοράτο ,http://www.german-foreign-policy.com/de/fulltext/58264
Δ) Europa: Am Rande des Abgrunds, aber deutsch (II) 24.02.2012 , Η Ευρώπη μπροστά στην κατάρρευση , αλλά όμως… Γερμανική , μέρος ΙΙ ,
http://www.german-foreign-policy.com/de/fulltext/58276
Ε) Nach dem Modell der Treuhand 17.04.2012 , Σύμφωνα με το Μοντέλο Αποκρατικοποιήσεων της ¨Τρόιχαντ¨ ,
http://www.german-foreign-policy.com/de/fulltext/58307
ΣΤ) Verelendung made in Germany 23.04.2012 , Το Γερμανικό μοντέλο εξαθλίωσης ,
http://www.german-foreign-policy.com/de/fulltext/58311
Η) Das Antlitz der Krise 07.05.2012 , Η ακτινοβολία της κρίσης , σχετικά με τα αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών της 6ης Μαΐου ,
http://www.german-foreign-policy.com/de/fulltext/58321
Ζ) Der Berliner Todeswunsch 22.05.2012 , Η επιθυμία θανάτου του Βερολίνου , ΣΗΜΕΡΙΝΟ ( 22/5) άρθρο , το οποίο δεν είναι ακόμα ¨κλειδωμένο¨ για συνδρομητές και μπορεί να μεταφραστεί. http://www.german-foreign-policy.com/de/fulltext/58333

Πηγή: http://olympia.gr/

Έρνεστ Χέμινγουεϊ: "Στην Προκυμαία της Σμύρνης" - Η Μικρασιατική Καταστροφή όπως την έζησε και την κατέγραψε ο μεγάλος νομπελίστας

Γεννήθηκε στις ΗΠΑ το1899. Μόλις 20 χρονών διετέλεσε πολεμικός ανταποκριτής της «Τορόντο Σταρ» στην Ευρώπη και περιέγραψε τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το 1925 εκδίδει το πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο του «Στην εποχή μας» με πρώτο διήγημα το διήγημα «Στην προκυμαία της Σμύρνης».

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις πύρινες ανταποκρίσεις και λογοτεχνικά κείμενα του νομπελίστα συγγραφέα Έρνεστ Χεμινγουέι, που σχετίζονται με τη Μικρασιατική καταστροφή, παρουσιάζονται στο τελευταία τεύχος του περιοδικού «Ελληνική Διασπορά» του ΑΠΕ-ΜΠΕ.

«Το χειρότερο, είπε,ήταν οι γυναίκες με τα νεκρά παιδιά. Δε μπορούσαμε να τις πείσουμε να μας δώσουν τα πεθαμένα παιδιά τους. Είχαν τα παιδιά τους, νεκρά ακόμα και έξι μέρες, αλλά δεν τα εγκατέλειπαν. Δε μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Τελικά έπρεπε να τους τα πάρουμε με τη βία.»

(Από τη συλλογή διηγημάτων του με το γενικό τίτλο «Στην προκυμαία της Σμύρνης»).

Με παραπάνω λόγια κάποιος ήρωας του Χεμινγουέι, που υποτίθεται ότι ήταν αξιωματούχος πολεμικού πλοίου των ΗΠΑ αγκυροβολημένου στη Σμύρνη, περιγράφει τη μεγάλη καταστροφή. Το απόσπασμα είναι από το πρώτο λογοτεχνικό κείμενο που εξέδωσε ο αμερικανός συγγραφέας το 1925, μόλις 26 χρονών τότε, και με το οποίο άρχισε να αποκτά παγκόσμια φήμη. Πρόκειται για τη συλλογή διηγημάτων του «Στην εποχή μας» (In Our Times), όπου το πρώτο του διήγημα, ουσιαστικά ο πρόλογος του βιβλίου, έχει τον τίτλο «Στην προκυμαία της Σμύρνης».

Όσο κι αν μιλάμε για διήγημα, ο συγγραφέας δεν γράφει από απλή φαντασία. Μόλις πριν τρία χρόνια ως ανταποκριτής της καναδικής εφημερίδας “Toronto Star” ο Χεμινγουέι είχε βρεθεί ο ίδιος στον τόπο της καταστροφής και την είχε περιγράψει σε μια σειρά άρθρων του, που εκδόθηκαν το 1985 σε βιβλίο με τον τίτλο: «Dateline: Toronto”.

Ως ανταποκριτής αυτής της εφημερίδας είχε ταξιδέψει από το Παρίσι στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλα μέρη της Τουρκίας στέλνοντας κατά την πορεία του τα άρθρα του στην καναδική εφημερίδα.

Στην έκδοση της 20ής Οκτωβρίου 1922 γράφει:

«Ο άντρας σκεπάζει με μια κουβέρτα την ετοιμόγεννη γυναίκα του πάνω στον αραμπά για την προφυλάξει από τη βροχή. Εκείνη είναι το μόνο πρόσωπο που βγάζει κάποιους ήχους [από τους πόνους της γέννας]. Η μικρή κόρη τους την κοιτάζει με τρόμο και βάζει τα κλάματα. Και η πομπή προχωρά... Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πάρει αυτό το γράμμα να φτάσει στο Τορόντο, αλλά όταν εσείς οι αναγνώστες της Σταρ το διαβάσετε να είστε σίγουροι ότι η ίδια τρομακτική, βάναυση πορεία ενός λαού που ξεριζώθηκε από τον τόπο του θα συνεχίζει να τρεκλίζει στον ατέλειωτο λασπωμένο δρόμο προς τη Μακεδονία».

Τα λόγια αυτά δεν είναι γραμμένα από κάποιον που πρώτη φορά αντικρίζει τη φρίκη του πολέμου. Ο νεαρός Χεμινγουέι είχε ζητήσει να καταταγεί ως εθελοντής στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά δεν έγινε δεκτός λόγω της κακής όρασής του. Αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει εθελοντής νοσοκόμος, να τραυματιστεί σοβαρά δυο φορές στην Αυστρία και τελικά να αποσυρθεί αφού τιμήθηκε με το βραβείο ανδρείας. Κι αυτά πριν να βρεθεί στην Τουρκία ως πολεμικός ανταποκριτής της Toronto Star, μόλις 23χρονών.

Μέσα από το λογοτεχνικό του ταλέντο, που φανερώθηκε μέσα στα επόμενα χρόνια, ο συγγραφέας δίνει συγκλονιστικές περιγραφές μιας περιόδου που έχει σημαδέψει την ψυχή του Νεοέλληνα, μ’ όλο που κοντεύει να περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε.

Σ’ ένα από τα κείμενα αυτά, στο οποίο αναφερθήκαμε ήδη, «Στην προκυμαία της Σμύρνης», που θεωρείται αριστούργημα γραφής και διδάσκεται, καθώς είδαμε στο Ιντερνέτ, στους φοιτητές αγγλικής φιλολογίας σε πολλά πανεπιστήμια, γράφει:

«Είχαμε ρητές εντολές να μην επέμβουμε, να μη βοηθήσουμε... Το πλοίο μας είχε τόση δύναμη που θα μπορούσαμε να βομβαρδίσουμε όλη τη Σμύρνη και να σταματήσουμε το μακελειό, αλλά η εντολή ήταν να μην κάνουμε τίποτα... Το παράξενο ήταν, είπε [ο υποτιθέμενος αξιωματούχος του αμερικάνικου πολεμικού που διηγείται την ιστορία], πώς ούρλιαζαν κάθε νύχτα τα μεσάνυχτα. Δεν ξέρω γιατί ούρλιαζαν αυτή την ώρα.Ήμασταν στο λιμάνι κι αυτές στην προκυμαία και τα μεσάνυχτα άρχιζαν να ουρλιάζουν. Στρέφαμε πάνω τους τους προβολείς και κι αυτές τότε σταματούσαν. ...».

Ο Χεμινγουέι ως πολεμικός ανταποκριτής είναι πιο σαφής. Ξέρει ότι 1.250.000 Έλληνες διώχτηκαν από τα σπίτια τους με την ανταλλαγή των πληθυσμών: «Ό,τι και να πει κανείς για το πρόβλημα των προσφύγων στην Ελλάδα δεν πρόκειται να είναι υπερβολή. Ένα φτωχό κράτος με μόλις 4 εκατομμύρια πληθυσμό πρέπει να φροντίσει για άλλο ένα τρίτο των κατοίκων. Και τα σπίτια που άφησαν οι Μουσουλμάνοι που έφυγαν δεν επαρκούν σε τίποτα, χώρια η διαφορά στο επίπεδο κουλτούρας που είχαν συνηθίσει οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη».

Σε μια άλλη ανταπόκρισή του στη «Σταρ» γράφει:

«Βρίσκομαι σε ένα άνετο τρένο, αλλά με τη φρίκη της εκκένωσης της Θράκης, όλα μου φαίνονται απίστευτα. Έστειλα τηλεγράφημα στη «Σταρ» από την Αδριανούπολη. Δεν χρειάζεται να το επαναλάβω. Η εκκένωση συνεχίζεται.... Ψιχάλιζε. Στην άκρη του λασπόδρομου έβλεπα την ατέλειωτη πορεία της ανθρωπότητας να κινείται αργά στην Αδριανούπολη και μετά να χωρίζεται σ’ αυτούς που πήγαιναν στη Δυτική Θράκη και τη Μακεδονία. .. Δε μπορούσα να βγάλω από το νου μου τους άμοιρους ανθρώπους που βρίσκονταν στην πομπή γιατί είχα δει τρομερά πράγματα σε μια μόνο μέρα. Η ξενοδόχισσα προσπάθησε να με παρηγορήσει με μια τρομερή τούρκικη παροικία: «Δε φταίει μόνο το τσεκούρι, φταίει και το δέντρο». (Toronto Star, 14 Νοέμβρη 1922)

«Η υποχώρηση του ελληνικού στρατού ήταν μια θλιβερή υπόθεση, αλλά δε χρειάζεται να κατηγορούμε γι’ αυτό τον απλό Έλληνα φαντάρο. Ακόμα και όταν γινόταν εκκενώσεις περιοχών οι Έλληνες δρούσαν ως πραγματικοί στρατιώτες. Ο Κεμάλ θα είχε μεγάλο πρόβλημα αν ήταν να τους αντιμετωπίσει στη Θράκη. Ο λοχαγός Wittal του Ινδικού Ιππικού, που βρισκόταν στην Ανατόλια ως παρατηρητής κατά τη διάρκεια του πολέμου των Ελλήνων με τον Κεμάλ, μου είπε: «Οι Έλληνες στρατιώτες ήταν μαχητές πρώτης κατηγορίας.Οι αξιωματικοί τους ήταν άριστοι.... Θα μπορούσαν να έχουν καταλάβει την Άγκυρα και να τελειώσουν τον πόλεμο αν δεν είχαν προδοθεί». Κατά τον Χεμινγουέι η προδοσία αυτή πήγασε και από τους συμμάχους, αλλά και από τον βασιλιά Κωνσταντίνο που αντικατέστησε τους έμπειρους –αλλά βενιζελικούς- αξιωματικούς,με δικούς του «που ποτέ δεν είχαν ακούσει τον κρότο της μάχης». Και τελειώνει με μια πρόταση που δεν θα την έγραφε ποτέ ένας απλός δημοσιογράφος αν δεν είχε μέσα του το ταλέντο του μεγάλου νομπελίστα συγγραφέα: «Όλη μέρα περνούν δίπλα μου, λεροί, εξαντλημένοι, αξύριστοι, ανεμοδαρμένοι στρατιώτες που βαδίζουν στη γκρίζα γυμνή ύπαιθρο της Θράκης. Χωρίς μπάντες, χωρίς [ανθρωπιστικές]οργανώσεις να τους ανακουφίσουν, χωρίς τόπο να ξαποστάσουν, παρά γεμάτοι ψείρες, με βρώμικες κουβέρτες και κουνούπια όλη τη νύχτα. Είναι οι τελευταίοι από αυτό που ήταν κάποτε η δόξα της Ελλάδας. Κι αυτό είναι το τέλος της δεύτερης πολιορκίας της Τροίας» (Toronto Star, 3 Νοεμβρίου 1922).

Μπορεί ο συγγραφέας να ήταν σκληραγωγημένος και από τη φύση του (πλην των άλλων ήταν και μποξέρ) ή από τη ζωή του ως πολεμικός ανταποκριτής, αλλά δε μπορεί αν μη συγκινηθεί με τόσο πόνο. Χρόνια αργότερα, αφού είχε καλύψει δημοσιογραφικά και τον εμφύλιο πόλεμο στην Ισπανία, μιλώντας μέσα από το στόμα ενός ήρωά του γράφει:

«Δε θέλω να κοιμηθώ γιατί έχω τη προαίσθηση ότι αν κλείσω τα μάτια μου στο σκοτάδι και αφεθώ στον εαυτό μου, η ψυχή μου θα βγει από το σώμα».

Σε ένα από τελευταία του άρθρα από την Τουρκία στην Τορόντο Σταρ γράφει:

«Ποιος θα θρέψει τόσο πληθυσμό; Κανένας δεν το ξέρει και μέσα στα επόμενα χρόνια ο χριστιανικός κόσμος θα ακούει μια σπαρακτική κραυγή που ελπίζω να φτάσει και ως τον Καναδά:«Μην ξεχνάτε τους Έλληνες!».

Μόλις πριν από λίγο καιρό η διεθνής «Οργάνωση των Ακαδημαϊκών για τις Γενοκτονίες» αναγνώρισε ως γενοκτονία όχι μόνο αυτή των Ποντίων αλλά και των Ελλήνων της Ανατολίας.

Η κραυγή του Χεμινγουέι έχει επί τέλους φτάσει όχι μόνο στον Καναδά, αλλά και σε όλο τον κόσμο.

του Χρήστου Μαγγούτα

• Λίγα λόγια για τον Έρνεστ Χεμινγουέι

Ο Έρνεστ Χεμινγουέι γεννήθηκε στις ΗΠΑ το 1899. Υπηρέτησε ως εθελοντής νοσοκόμος στον Α’Παγκόσμιο Πόλεμο όπου και τραυματίστηκε βαριά. Μόλις 20 χρονών διετέλεσε πολεμικός ανταποκριτής της «Τορόντο Σταρ» στην Ευρώπη και περιέγραψε τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το 1925 εκδίδει το πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο του «Στην εποχή μας» με πρώτο διήγημα το διήγημα «Στην προκυμαία της Σμύρνης».

Το 1929 εκδίδει το μυθιστόρημα «Αποχαιρετισμός στα όπλα» που γίνεται παγκόσμια επιτυχία. Το 1933κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων του «Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρου». Το 1940δημοσιεύεται το βιβλίο του «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα». Όλα αυτά τα έργα του γυρίστηκαν σε ταινίες, με το τελευταίο να αποσπά βραβείο Όσκαρ ηθοποιίας η Κατίνα Παξινού. Το 1952 εκδίδει το μυθιστόρημα «Ο γέρος και η θάλασσα». Το 1954τιμάται με το βραβείο Νόμπελ για τη λογοτεχνία. Το 1961, σε ηλικία μόνο 62χρονών, αποφασίζει ο ίδιος να δώσει τέλος στην πολυτάραχη ζωή του. (Το άρθρο μας αυτό στηρίχτηκε κυρίως στα βιβλία του «Dateline: Toronto”, 1985, “In Our Times”, 1925 και «On the Quai at Smyrna”, 1995).

ΑΝΑ - MPA
http://www.palmografos.com/permalink/7875.html

πηγή : tvxs

 

Αμέθυστος

Τι σημαίνει ζωγραφίζω αυτό που βλέπω;

Τι σημαίνει ζωγραφίζω αυτό που βλέπω; Θα μπορούσε ο Γκρέκο να υποστηρίξει ότι έκανε αυτό που έβλεπε; Ο Γκρέκο  έβλεπε όταν κατέβαινε το φως στο σκοτάδι του Τολέδο , ο Ρέμπραντ έβλεπε όταν το φως της μέρας απεκάλυπτε το πρόσωπο του δωματίου του, ο Γκόγια έβλεπε ότι άκουγε, οδυρμούς από σκιές και αγγίγματα θανάτου, ο Μονέ με μάτια ανοιχτά χαίρονταν με τις ακτίνες του ήλιου, ο Βαν Γκονγκ  με δεμένο το καβαλέτο στην εξοχή , ζωγράφιζε όπου εκείνος έβλεπε τον Θεό. Σε κάθε περίπτωση βλέπουμε ότι η όραση έρχεται αντάμα με ένα καρδιακό αίτημα, σαν οι χτύποι της καρδιάς να ωθούν την όραση, να την βγάζουν έξω . Μοιάζει με γέννημα, από ένα κρυφό εργαστήρι στο στήθος. Αν έτσι είναι τότε συνάδει είναι ταυτόσημη μιας θέρμης , ζωής . Ένα βαθύ αίτημα ζωής που ζητά την ζωή. Και σαν το πουλί που όπου βρίσκει τροφή κάθεται. Όμως πρόκειται και για βέλος που στοχεύει το γεγονός της ζωής την ίδια την ζωή θα λέγαμε και όχι αφηρημένα την διάχυτη εντύπωση. Αν πάλι είναι έτσι μοιάζει η όραση να γίνεται όχημα κάποιου στόχου ή σκοπού. Σαν τον Νώε που έστειλε το πουλί να δει αν βρει στεριά. Μοιάζει και με ναύτη που ψάχνει τα σημάδια του ουρανού για να προσανατολιστεί. Το απάντημα της ζωής λοιπόν ο λόγος της οράσεως; Θα μπορούσαμε να πούμε τότε , ζωγραφίζω αυτό που βλέπω ή ζωγραφίζω με την ελπίδα να δω; Και έτσι έχουμε την ωραία εικόνα μιας πεταλούδας που βγαίνει από το κουκούλι πετώντας από είδος σε είδος μέρος πλέον της πλάσεως. Όμως η καρδιά συνεχίζει να ωθεί το πετούμενο πέραν του πλατώματος, γιατί στην καρδιά υπάρχει η εικόνα του ομοίου που ζητά το πρωτότυπο. Όλη αυτή λοιπόν η ερωτική αγωνία, που ανάβει από είδη σπέρμα ζωής που υπάρχει μέσα στην καρδιά , είναι το καύσιμο της οράσεως; Πάντως η μεγάλη Δυτική  τέχνη , δείχνει τον άνθρωπο κοινό, πέραν εποχής ή μόδας, σε απορία. Η Βυζαντινή εικόνα όμως έδειξε τον άνθρωπο που έφτασε, που έγινε , που είδε, μοιάζουν αληθινά με οικογενειακές φωτογραφίες.


 

Ένα Πείραμα σε Βάθος.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΩΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ - Ο ANIMUS (6)

JANE WHEELWRIGHT

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7^Ο

ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΤΗΣ ΤΑΥΤΙΣΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ANIMUS ΣΕ ΩΡΙΜΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ:

ΤΡΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

Όταν ήμουν πολύ νέα, οι μεγαλύτερες γυναίκες που ήταν ταυτισμένες με τον animus, ήταν, κατά τη γνώμη μου, κάτι το ανυπόφορο. Ήταν απαιτητικές και προκατειλημμένες ή ήταν άθλια πλάσματα που τρέπονταν σε φυγή με την παραμικρή πρόκληση. Αυτές που είχαν υπερβολική αυτοπεποίθηση ήταν προσκολλημένες στις αιωνόβιες γενικεύσεις τους, στα σλόγκαν τους, ακόμη και όταν τα συγκεκριμένα στοιχεία οδηγούσαν σε αντίθετες αποδείξεις. Συνέχιζαν να αναμασούν τα ίδια πράγματα παρά τον εκνευρισμό των άλλων γύρω τους. Ξεχώριζαν εύκολα, επειδή δεν μπορούσαν πια να βάλουν σαν κάλυμμα την ψευδο-αρσενική συμπεριφορά, και να γίνουν, τουλάχιστον φαινομενικά, επιθυμητές. Ακόμη και για τον εαυτό τους θα πρέπη να ήταν απογοητευτικές. Ήταν αναγκασμένες να αναρωτιούνται, γιατί οι άλλοι τις απέφευγαν ή υπέμεναν την παρουσία τους σιωπηλά. Οι πιο δειλές, που ήταν εξίσου ταυτισμένες με τον animus εξ αιτίας της αυτοκριτικής που τους έκανε, και που φούντωνε τα αισθήματα κατωτερότητας που πήγαζαν από τη σκιά τους, κρύβονταν ή κανόνιζαν έτσι τα πράγματα ώστε να μην τις προσέχουν.

Ξέρω την περίπτωση μιας γυναίκας, απ’ αυτές που διαθέτουν αυτοπεποίθηση, που ήταν πρωτοπόρος στον κόσμο της διανόησης στην αρχή του αιώνα και είχε πετύχει ακαδημαϊκές διακρίσεις. Το ιδανικό της, όπως και όλων των γυναικών του καιρού της, ήταν να παντρευθή και να κάνη παιδιά, γι’ αυτό και δεν προετοιμάσθηκε για κάποιο επάγγελμα. Αντί γι’ αυτό, βυθίστηκε με το οξύ μυαλό της στην πιο προχωρημένη διανοητική, επιστημονική μελέτη. Έγινε μισο-ειδική στους διάφορους τομείς που τράβηξαν το ενδιαφέρον της, όσον καιρό κρατούσαν την προσοχή της. Αντί να δημιουργήση ένα ευτυχισμένο σπίτι για την οικογένειά της, επέβλεπε τη διοίκησή του με σιδερένια θέληση. Επιθυμώντας όσο το δυνατό λιγότερη ενόχληση στο σπίτι, εμπόδιζε ο,τιδήποτε θα μπορούσε να ενοχλήση το διάβασμά της. Μ’ αυτόν τον τρόπο περιόριζε τις αυθόρμητες δραστηριότητες και τη φυσική ανθρώπινη έκφραση της οικογένειάς της. Σκότωσε ό,τι θα μπορούσε να μοιάζη με σπιτική ατμόσφαιρα. Κυβερνούσε σαν ανώτατος άρχοντας σ’ αυτό το νεκρό σπίτι, και διάβαζε ό,τι επιθυμούσε η καρδιά της. Δεν έβαζε όμως σε δοκιμασία αυτά που μάθαινε καθώς προχωρούσε ο καιρός. Συγκρατούσε κομματάκια από εντυπωσιακές πληροφορίες και μυριάδες επιχειρήματα, όλα για να ενισχύσουν κυρίως τις προκαταλήψεις της. Δεν έκανε τίποτε για να διευρύνη την προσωπικότητά της ή να βοηθήση την ανάπτυξη του εαυτού της. Έφτιαξε εντούτοις έναν όμορφο κήπο, πειραματιζόμενη με εξωτικά φρούτα και καλλωπιστικά δέντρα και θάμνους. Ήταν η μόνη της δραστηριότητα που δεν είχε εξάρτηση από τον έναρθρο λόγο. Αυτή η προσπάθεια έκανε ίσως γι’ αυτήν στον ψυχικό τομέα περισσότερα από όλο το διάβασμά της, αλλά δεν μπορούσε να την εκμεταλλευθή με κάποιον σημαντικό τρόπο, άξιο για να τον αναφέρη κανείς. Ο άνδρας της, εντελώς ανυποψίαστος για την επίδρασή της επάνω του, φαίνεται πως ζούσε αποφεύγοντας απλώς τον χώρο του σπιτιού και ασχολούμενος με τις δουλειές του. Αυτή διάβαζε σταδιακά, όλο και πιο δύσκολα βιβλία, και κατόρθωνε να τα καταλαβαίνη σε γενικές γραμμές, εκτός από την ψυχολογία του Jung, αν και είχε τα βιβλία του στο σπίτι της από τον καιρό που δημοσιεύθηκαν.

Όποτε εύρισκε ένα έξυπνο ακροατήριο διηγόταν, σαν την τελευταία λέξη τής επιστήμης, συλλογές από τις ανακαλύψεις της. Τέτοιες πληροφορίες χάνονταν συνήθως ανάμεσα στους ακροατές της, εξ αιτίας της έλλειψης ευαισθησίας εκ μέρους της ως προς τις ανάγκες τους. Αλλά αυτό δεν τη σταματούσε. Ποτέ, ούτε για μια φορά δεν έβαλε σε εφαρμογή αυτά που μάθαινε. Καθώς μεγάλωνε και γινόταν πιο αυταρχική, η γνώση της γινόταν ένα είδος επιθετικού όπλου. Ενδιαφερόταν μόνο για να κερδίζη με τα επιχειρήματά της οποιονδήποτε τολμούσε να την προκαλέση.

Όταν η ιδέα του τέλους άρχισε να εμφανίζεται απειλητικά στα εβδομήντα της, διάβασε ό,τι μπορούσε να βρη επάνω στο θέμα της διατροφής. Αποφάσισε ότι θα ζούσε αιώνια, θα νικούσε τον θάνατο. Το πέτυχε μέχρι περίπου τα ογδονταπέντε της χρόνια. Το ζήτημα του θανάτου έγινε το τελευταίο και μεγαλύτερο επιχείρημα που έπρεπε να νικήση. Άντεξε σε μερικά πλήγματα και ανέβαλε το τέλος κάνοντας ασκήσεις, και όταν μπόρεσε πάλι να χρησιμοποιήση το ένα της χέρι που είχε παραλύσει, άρχισε να αψηφά πιο φανερά τον θάνατο.

Τα επιτεύγματά της θα ήταν αξιόλογα, εάν ο αντικειμενικός σκοπός τους ήταν δημιουργικός. Εξ αιτίας της ταύτισής της με τον animus ήταν, αντίθετα, δραστηριότητες και προσπάθειες με μοναδικό τους σκοπό τη νίκη – τη νίκη με οποιοδήποτε τίμημα. Το τί επρόκειτο να κερδίση, δεν ήταν ποτέ σαφές, εκτός από το ότι αυτό δεν ήταν ποτέ προς την κατεύθυνση εύρεσης νοήματος στην ζωή της. Ο animus είχε γίνει ένα ρομπότ, που, σαν μια μηχανή, τραβούσε τον δικό του ασυναίσθητο δρόμο προς το τέλος.

Το τελευταίο χτύπημα την εξουθένωσε και την άφησε άφωνη: έπρεπε να μπή στο νοσοκομείο. Η μόνη της αντίδραση ήταν να παλαίψη σωματικά. Οι νοσοκόμες την είχαν περιφράξει, για την ασφάλειά της, στο κρεββάτι της, αλλά αυτή πολεμούσε συνεχώς να σκαρφαλώση και να τρέξη μακριά – μακριά από τον θάνατο. Έμεινε έπειτα αναίσθητη, και μετά από πολλές ώρες πέθανε. Ήταν, ως τα τελευταία της, το παιχνιδάκι του animus της. Ποτέ, σε ολόκληρη την ζωή της, δεν χρησιμοποίησε τα τρομερά προτερήματα με τα οποία είχε έρθει στον κόσμο. Ο animus, όντας ο ίδιος νόμος για τον εαυτό του, φρόντισε γι’ αυτό.. Αν είχε ίσως γεννηθή στη σημερινή μας, νεώτερη γενιά, θα μπορούσε να είχε γίνει μια πάρα πολύ επιτυχημένη επαγγελματίας, καθώς και ένα καλό ανθρώπινο πλάσμα.

Όταν ήταν νέα, είχε έναν ζωντανό, χαρούμενο χαρακτήρα, που έγινε αυταρχικός και γκρινιάρης όταν έγινε μεσήλικη. Η ζωηρότητα του λεπτού μυαλού της την έκανε υποφερτή, τουλάχιστον για τον εαυτό της ως τότε. Εγώ το μόνο που μπορούσα να σκεφθώ ήταν: «Τί πήγε χαμένο!». Εάν και μόνο ήξερε, ότι μια γυναίκα πρέπει να δέχεται τις προκλήσεις από τον αντικειμενικό κόσμο, για να είναι σίγουρη ότι ο animus της εντοπίζει τις δυνάμεις του και υπηρετεί τη δημιουργικότητα της, θα είχε βρη νόημα στην ζωή της. Εάν είχε γεννηθή αργότερα, θα ήξερε ότι το αίσθημα της μοναξιάς που ένοιωθε και η αμφίβολη εντύπωση που έκανε στους άλλους σημαίνουν, ότι ο animus της βρισκόταν σε ασυμφωνία με τον εαυτό της, εμποδίζοντας την ψυχική της όραση.

Όταν μια ηλικιωμένη γυναίκα μπορέση σήμερα να αντιληφθή, ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά, μπορεί να σταθή και να κοιτάξη και να ακούση το μουρμουρητό μέσα της. Μπορεί να χρησιμοποιήση ψυχολογική βοήθεια ή την αντιμετώπιση των δυσκολιών στον επαγγελματικό τομέα, ή μπορεί να ερευνήση την όλο και αυξανόμενη φιλολογία επάνω στα γυναικεία θέματα, για να βοηθηθή στην αναγνώριση του εσωτερικού της μηνύματος. Και όποιο και να είναι το εσωτερικό μήνυμα, και για όσο έχει την ενεργητικότητα, πρέπει να προσπαθήση να προχωρήση σταθερά και να αποδεχθή την πρόκληση του εξωτερικού κόσμου. Δεν πρέπει μόνο να σκεφθή, να νοιώση και να υπολογίση· αλλά πρέπει να κάνη κι αυτό που λαχταρούσε να κάνη σε όλη της την ζωή. Ή πρέπει να ακολουθήση και τις πιο ελάχιστες κλίσεις προς δραστηριότητες που την ενδιαφέρουν, αν και μερικές φορές, μόλις που διακρίνονται. Μια γυναίκα έχει σήμερα τη δυνατότητα να αγγίξη τις ανέγγιχτες, μη βιωμένες πλευρές του εαυτού της. Έχει την ευκαιρία να απολαύση μιαν ώριμη, γεμάτη νόημα ζωή.

Μια άλλη ηλικιωμένη γυναίκα που ήξερα, ήταν ο σπιτικός τύπος, και τα πήγαινε θαυμάσια με τα παιδιά. Είχε ταπεινή γνώμη για τον εαυτό της, και είχε συγκεντρώσει μάταια τις ελπίδες της στον άνδρα που είχε παντρευθή. Πέρασε όλη της την ζωή γεμίζοντας απλώς ένα κενό που έπρεπε να γεμίση.

Όταν ήταν απογοητευμένη και απελπισμένη, έπινε πολύ. Ακολουθούσε τα ίχνη του άνδρα της, φοβούμενη να σταθή στα πόδια της. Αυτός πέθανε και την άφησε τελείως αβοήθητη. Πάχυνε πολύ, και σιγά-σιγά πέθανε μοναχική, φοβισμένη και χαμένη. Στη γεροντική της ηλικία, ο animus της την είχε καταλάβει, και της είχε αφαιρέσει την εκτίμηση στον εαυτό της. Αντίθετα με την προηγούμενη γυναίκα, που ο animus της έβαλε εναντίον των άλλων, αυτή ένοιωθε όλο και περισσότερο κατώτερη, εξ αιτίας του αρνητικού χαρακτήρα της εσωτερικής, αρσενικής φωνής. Εάν είχε γεννηθή μια ή δυο γενιές αργότερα, θα μπορούσε να είχε βοηθηθή από το κίνημα των γυναικών, που θέτει σε αμφισβήτηση την υπεροχή των ανδρών. Το κίνημα των γυναικών είναι συλλογικό, και θα αντιμετώπιζε έτσι τον αντικειμενικό χαρακτήρα του animus της. Αλλά είναι δύσκολο να πείσης μια γυναίκα, που η αυτοπεποίθησή της έχει υπονομευθή από τα μέσα, ότι πρέπει να αναλάβη την προσπάθεια να  δ ρ ά σ η. Νικιέται πριν ξεκινήσει. Αλλά υπάρχουν οπωσδήποτε άνθρωποι που, εάν κατανοούσαν τί της συνέβαινε, θα άπλωναν το χέρι για να τη βοηθήσουν ώστε να κλείση τα αυτιά της στον επικριτικό animus μέσα της. Θα μπορούσε να βρη π.χ. μια δουλειά όπου θα βοηθούσε παιδιά.

Μια τρίτη ηλικιωμένη γυναίκα δεν ήταν διανοούμενη όπως η πρώτη, αλλά  ήταν αντίθετα μια αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα, και προικισμένη με κοινωνικά ενδιαφέροντα. Αντίθετα με τη δεύτερη γυναίκα, ήταν κάθε άλλο παρά ηττοπαθής. Η ταύτισή της με τον animus εκδηλωνόταν διαφορετικά. Αντί να είναι προκατειλημμένη, έγινε φοβερή συζητήτρια. Κανείς δεν μπορούσε να της αντιμιλήση. Ο μόνος τρόπος να τα βγάλη πέρα κανείς μαζί της ήταν να είναι 100% ακροατής της, και να ελπίζη ότι η δοκιμασία δεν θα κρατούσε πάρα πολύ. Όταν αυτή η γυναίκα έφτασε στην ώριμη ηλικία της, φαίνεται πως καταλάβαινε ότι ενοχλούσε με κάποιον τρόπο τους ανθρώπους, αλλά δεν ήξευρε και τί να κάνη σχετικά μ’ αυτό. Συντόμεψε τις επισκέψεις της στους φίλους της όλο και περισσότερο, ώσπου σε μιαν τρομερή, μοναχική και απογοητευτική κατάσταση, αυτοκτόνησε τελικά με μιαν υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών. Κι αυτή, όπως κι οι άλλες δυό, δεν  έ κ α ν ε  ποτέ τίποτε άλλο από το να συνεχίζη να ζη επάνω στα πρότυπα της νεανικής της ηλικίας, πολύν καιρό μετά την απώλεια της αποτελεσματικότητάς τους, αποφεύγοντας ιδιαιτέρως την αντικειμενική αντιμετώπιση του εξωτερικού κόσμου.

Ανέφερα αυτές τις τρείς ιστορίες με ορισμένες συγκεκριμένες λεπτομέρειες, για να δείξω πώς αποκαλύφθηκε τελικά ο animus με μιαν τρομακτική, κάτω από την απειλή του θανάτου, μορφή. Η ταύτιση με τον animus είναι δύσκολο να ανιχνευθή, όπως την έχω παρατηρήσει, στη νεανική και μέση ηλικία. Δείχνει όμως το πραγματικό της πρόσωπο στη γεροντική ηλικία!

Ο animus χρειάζεται την πρόκληση του συλλογικού εξωτερικού κόσμου, προκειμένου να τοποθετηθή στην κανονική του θέση, που είναι πίσω από τη γυναίκα και υποστηρίζοντάς την. Ο animus είναι ένα εσωτερικό αρχέτυπο, που αντιστοιχεί σε μιαν εξωτερική, επαγγελματική και αντικειμενική εργασία. Η τραγική γεροντική ηλικία αυτών των τριών γυναικών μού δείχνει πόσο δίκαιο έχει το σύγχρονο γυναικείο κίνημα. Η επαγγελματική εργασία, που βρίσκεται σε συνάρτηση με την έκφραση του animus, είναι κάτι το απαραίτητο για τις γυναίκες, προκειμένου να ωριμάσουν με τον τρόπο που τις προώρισε η φύση. Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Από τη στιγμή που θα επιτευχθή η ισότητα με τον άνδρα, η γυναίκα μπορεί να αποκτήση σαφέστερη συνείδηση και να συγκεντρωθή περισσότερο στο βιολογικό της εγώ.

(συνεχίζεται)

Αμέθυστος