Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013, ώρα 20:30
Κέντρο Τέχνης Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο
Διάρκεια έκθεσης, έως 9-2-2013
Με αφορμή την έκθεση η Παρασκευή Τσιμά, Ιστορικός – Αρχαιολόγος, Υπεύθυνη στο «Στέκι Παιδιού» και επιστημονική Υπεύθυνη στο ΚΔΑΠ Νεάπολης και Λεχωνίων γράφει…….
«Παράθυρα»
Στο Στέκι μας, στο χώρο της βιβλιοθήκης υπάρχει ένα παράθυρο που βλέπει σε ένα μικρό ακάλυπτο. Πολύ συχνά το παρατηρώ γιατί ενώ η αρχική του εικόνα είναι αποκαρδιωτική, πίσω μπαλκόνια πολυκατοικιών που συγκεντρώνουν όλη τη χαμένη αισθητική του Έλληνα, εκεί ανάμεσα στα γκρίζα και στα θολά ξεφυτρώνουν λίγα δέντρα, μια λεμονιά, μια αγγελική, μια νεραντζιά και μια μωβ βοκαμβίλια που την εποχή της ανθοφορίας της αιχμαλωτίζει όποιον στρέψει το βλέμμα του σε αυτή. Αυτό το ταπεινό παράθυρο δείχνω και στα παιδιά όταν καθόμαστε στον κύκλο, που συνοψίζει την τέχνη της ζωής, την τέχνη να βλέπεις και να ξεχωρίζεις το ωραίο εκεί που φαίνεται να μην υπάρχει τίποτα, την τέχνη να σκέφτεσαι και να κοιτάζεις τον άλλο κατάματα και να τον αποδέχεσαι με όλη του τη διαφορετικότητα.
Εννέα άνθρωποι, εννέα καλλιτέχνες που ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο μίλησε στα παιδιά για αυτή την τέχνη, την τέχνη της ανατροπής, της δύναμης της να αλλάζει τους ανθρώπους, τον τρόπο που «βλέπουν» τη ζωή, που βλέπουν ένα παράθυρο. Ένα παράθυρο λοιπόν και τα μάτια που το κοιτάζουν, δεκάδες παιδικά μάτια, αστραφτερά, αθώα, ανατρεπτικά και έτοιμα να δώσουν τις δικές τους μοναδικές απαντήσεις στο θαύμα της ζωής.
Το ένατο εργαστήριο πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 8 Ιανουαρίου με την Εικαστικό – Μαρία Παπαδημητρίου και το τμήμα α2’ του 5ου γυμνασίου Βόλου στο «Στέκι Παιδιού» του Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π. ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ του Δήμου Βόλου.
Στο πρόγραμμα συμμετείχαν οι: Αναστασία Δημουλάκη, Αθηνά Φουστέρη και Ευτύχης Ευθυμίου φοιτητές του Τ.Α.Μ. του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Η Εικαστικός – Μαρία Παπαδημητρίου παρουσιάζει στα παιδιά το έργο της με θέμα " Το Στέκι Παιδιού" και παράλληλα εξηγεί πώς θα δουλέψει μαζί τους.
Η ενασχόληση με την τέχνη από όπου κι αν προέρχεται η πρόσκληση, είναι καλοδεχούμενη. Άλλωστε τα καλλιτεχνικά στέκια του Δήμου Βόλου έχουν συμβάλλει πολύ στην εκφραστική διέξοδο των παιδιών τα τελευταία χρονιά.
Όταν η συμμετοχή των παιδιών στα εργαστήρια είναι συνεχόμενη και όχι αποσπασματική, και υπάρχει συνεργασία με το σχολείο ή άλλους φορείς, δημιουργούνται οι προυποθέσεις στο να διαμορφωθεί ένα καλλιτεχνικό κοινό.
Ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά ζωγραφίζουν απ’ τα πρώτα χρόνια της ζωής τους και χωρίς να διδαχτούν μια τέτοια διαδικασία, χρησιμοποιούν ιδιαίτερα εκφραστικούς συμβολισμούς. Οπότε σε κάθε φάση της ανάπτυξης ενός παιδιού, ακόμη και όταν δεν υπάρχει λεκτική συναισθηματική διέξοδος είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα συμβεί μέσα απ’την τέχνη, όταν θα υπάρξει αφορμή. Αυτή την αφορμή θέλουμε να τους δώσουμε εμείς.
Λίγα λόγια για την καλλιτέχνη
Η Μαρία Παπαδημητρίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957 και σπούδασε ζωγραφική και παιδαγωγικά στην École nationale supérieure des beaux-arts στο Παρίσι. Από το 2001 διδάσκει Εικαστικές Τέχνες στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Το 2003 της απονέμεται το Βραβείο ΔΕΣΤΕ για την ικανότητά της να ενεργοποιεί συνεργασίες και συλλογικές δραστηριότητες που συνδέουν άμεσα την τέχνη με την κοινωνία. Έχει παρουσιάσει το έργο της σε σημαντικά μουσεία όπως Museo Nacional Reina Sofía στη Μαδρίτη της Ισπανίας , στο Kunsthaus και τη New Gallery of the Joanneum Federal State Museum στο Γκρατς της Αυστρίας στη Κunsthalle Fridericianum στο Κassel της Γερμανίας, στήν Ευρωπαική Μπιεννάλε Manifesta 4, στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας, 1st Bienal de Arquitectura Arte y Paisaje de Canarias στην Ισπανία, 7th Gwangju Biennale, στην Κορέα κλπ.
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την παρακάτω ιστοσελίδα:
“Κοστούμια από χαρτί”
Το όγδοο εργαστήριο πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου με τον Ζωγράφο – Νίκο Ποδιά και την τάξη β΄ του 6ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου στο Στέκι Παιδιού του Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π - ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ του Δήμου Βόλου.
Ο Ζωγράφος – Νίκος Ποδιάς παρουσιάζει στα παιδιά το έργο του με θέμα “Κοστούμια από χαρτί” και παράλληλα εξηγεί πώς θα δουλέψει μαζί τους.
Το έργο που επέλεξα να δουλέψω μαζί με τα παιδία είναι ένα κοστούμι του Μεγαλέξανδρου φτιαγμένο από χαρτί, σαν αυτά που συνήθιζε να φτιάχνει και να φορά με μεγάλη χαρά ο λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος. Το έργο αυτό έγινε το 2009 με αφορμή την έκθεση του Εικαστικού Συλλόγου Βόλου «20 Καλλιτέχνες +1 Λόγος» στο Αρχοντικό Ζαφειρίου με θέμα την προσωπικότητα και το έργο του ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ.
Ο λόγος που επέλεξα το συγκεκριμένο θέμα είναι για να δημιουργήσουμε μαζί με τα παιδιά τρισδιάστατα κοστούμια από χαρτί που να μπορούν να φορεθούν από τα ίδια και με αφορμή το δημιουργικό αυτό παιχνίδι να έρθουν σε επαφή με το έργο αλλά και την προσωπικότητα του Θεόφιλου.
Η ανταπόκριση των παιδιών δικαίωσε πλήρως την επιλογή του θέματος και έκανε πολύ ευχάριστες και δημιουργικές τις δύο αυτές συναντήσεις μας.
Αν θα έπρεπε να επιλέξω ένα από τα στοιχεία που ξεχωρίζουν στο εικαστικό αποτέλεσμα των παιδιών θα ήταν σίγουρα το στοιχείο της χαράς με την οποία δημιουργούν και φορτίζουν αυτό που κάνουν δίνοντας του ξεχωριστή αξία.
Από τον τρόπο που αντιμετώπισαν τις συγκεκριμένες συναντήσεις μας τα παιδιά θα ξεχώριζα το στοιχείο της δεκτικότητας με την οποία παρακολούθησαν όλες τις δραστηριότητες του προγράμματος.
Θέλω να πιστεύω πως τέτοιου είδους εκπαιδευτικά προγράμματα-εργαστήρια συμβάλουν κατά πολύ στη δημιουργία μελλοντικού φιλότεχνου κοινού, όπως και στην συναισθηματική και νοητική ανάπτυξη των παιδιών που τα παρακολουθούν.
Η τέχνη άλλωστε θα πρέπει να έχει σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση ενός παιδιού για να ισορροπεί την στείρα απομνημόνευση γνώσεων με την ανάπτυξη της δημιουργικής σκέψης.
Αν τα παιδιά μου ζητούσαν να τους εξηγήσω τι σημαίνει τέχνη θα τους έλεγα πως τέχνη γενικά θεωρείτε η προσπάθεια αποτύπωσης των αισθήσεων αλλά και των συναισθημάτων μας μέσα από διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με την τέχνη, και πως αυτό έχει να κάνει με το σώμα μας όσον αφορά τις αισθήσεις και την ψυχή μας όσον αφορά το συναίσθημα. Θα τους έλεγα επίσης πως ο καλλιτέχνης είναι τις περισσότερες φορές ένας τυχερός άνθρωπος γιατί σίγουρα αγαπά αυτό με το οποίο ασχολείται.
Από μικρό παιδί μου άρεσε πολύ να ζωγραφίζω τα πάντα και με διάφορα υλικά ένα όμως από τα αγαπημένα μου θέματα ήταν η ελληνική μυθολογία και φυσικά αγαπημένα μου υλικά ήταν τα πινέλα και οι τέμπερες μου.
Στην περίπτωση που διέκρινα πως κάποιο παιδί έχει ένα ξεχωριστό ταλέντο θα το παρακινούσα σίγουρα να ασχοληθεί περισσότερο με αυτό.
Το μάθημα των «Καλλιτεχνικών» στα σχολεία θα έπρεπε να διδάσκεται αποκλειστικά από ανθρώπους που το έχουν σπουδάσει και μέσα σε εργαστήρια που να μπορούν να υποστηρίξουν ένα τέτοιο μάθημα και όχι σε κοινές αίθουσες διδασκαλίας.
Κατά την γνώμη μου δεν υπάρχει τέχνη που να απευθύνεται κατά προτεραιότητα στο παιδικό κοινό μιας και η τέχνη και η τέχνη απευθύνεται σε όλους ανεξαρτήτου ηλικίας.
Τα αγαπημένα μου παιχνίδια όταν ήμουν παιδί ήταν αυτά που έπαιζα με τους φίλους μου τις περισσότερες φορές έξω στην γειτονιά αλλά και σήμερα το αγαπημένο μου παιχνίδι είναι η παρέα των φίλων μου και τα ταξίδια.
Λίγα λόγια για τον Ζωγράφο.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Το 1999 αποφοίτησε από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών, όπου σπούδασε ζωγραφική με καθηγητή το Δημήτρη Μυταρά και σκηνογραφία με καθηγητή το Γιώργο Ζιάκα. Το 2001 ως υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη σκηνογραφία στο Central Saint Martins College of Art and Design του Λονδίνου και στην Hochchule fur Gestaltung und Kunst της Ζυρίχης.
Εκθέσεις:
2012 «Προσωποποιώ» ομαδική έκθεση του Εικαστικού Συλλόγου Βόλου στο Κέντρο Τέχνης «Τζόρτζιο ντε Κίρικο», Βόλος.
Συμμετοχή στην ετήσια Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης “ROOMS 2012” στο Ξενοδοχείο “St George Lycabettus” στο Κολωνάκι, καθώς και στην ομαδική έκθεση “Rooms 2012 plus+” στην Αίθουσα Τέχνης Καππάτος, Αθήνα.
2011 Παρουσίαση του “SanatorioProject” στο «Πεδίο Δράσης Κόδρα 2011» του Δήμου Καλαμαριάς, Θεσσαλονίκη.
Σχεδιασμός, οργάνωση και παραγωγή, από κοινού με την εικαστικό Χατζηνικολάου Μαρία Ανδρομάχη, του “SanatorioProject”, μιας In Situ δράσης-έκθεσης στον χώρο του πρώτου σανατορίου στην Ελλάδα στα Χάνια Πηλίου με την συμμετοχή είκοσι καλλιτεχνών.
www.sanatorioproject.blogspot.com
www.sanatorioproject.blogspot.com
www.sanatorio-archives.blogspot.com
Συμμετοχή στην ομαδική έκθεση “The Landlady and the passing clouds” στην Καλαμάτα.
Ομαδική έκθεση «Εργόχειρο» στον εκθεσιακό χώρο του βιβλιοπωλείου «Χάρτα» στον Βόλο.
2010 Παρουσίαση της δράσης «Αδέλφια / Fratelli, τα παιδία του Εβαρίστο ντε Κίρικο» στο σιδηροδρομικό σταθμό Αγριάς Βόλου σε συνεργασία με τον Δήμο Αγριάς και το «Πορφυρογένειο Ίδρυμα Αγριάς».
2009 Συμμετοχή στο project για Έλληνες και Ιταλούς καλλιτέχνες «Αδέλφια / Fratelli, τα παιδία του Εβαρίστο ντε Κίρικο» που πραγματοποιήθηκε κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών Αγριάς-Μηλεών με τη συνεργασία των ομάδων, Φιλοπάππου και Ilmotorediricerca και των Δήμων Μηλεών, Αρτέμιδος και Αγριάς, υπό την αιγίδα των Ιδρυμάτων Ise e Giorgio de Chirico, Roma και Morra, Napoli.
Συμμετοχή στην ομαδική έκθεση του Εικαστικού Συλλόγου Βόλου «20 Καλλιτέχνες +1 Λόγος» με θέμα προσωπικότητα του ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ στο «Αρχοντικό Ζαφειρίου» σε συνεργασία με τον καλλιτεχνικό οργανισμό του Δήμου Ιωλκού.
Συμμετοχή στην ομαδική έκθεση «Έκπληξη» που διοργάνωσε το “artAZ” με την υποστήριξη του Δήμου Αθηναίων στην Αίθουσα «Κωνσταντίνος Καβάφης» της «Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων.
2008 Ομαδική έκθεση «Διάνοιξη Επικοινωνίας» του Εικαστικού Συλλόγου Βόλου στο «Πορφυρογένειο Ίδρυμα» Αγριάς Βόλου.
2007 Συμμετοχή στην ομαδική έκθεση «7 Καλλιτέχνες, μία συνάντηση» στο Κέντρο Τέχνης «Τζόρτζιο ντε Κίρικο», Βόλος.
Ομαδική έκθεση «Τέχνη στην Πόλη» με αφορμή τον εορτασμό της παγκόσμια ημέρα Μουσείων, οργάνωση: Καλλιτεχνικός Οργανισμός Δήμου Βόλου σε συνεργασία με τον Εμπορικό Σύλλογο Βόλου.
2006 Ατομική έκθεση ζωγραφικής στον χώρο του art café «Βάμμα Νυκτός» στον Βόλο.
Ομαδική έκθεση στο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Ιωνίας Βόλου με αφορμή τα εγκαίνια του χώρου.
2005 Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Νέας Τεχνολογίας «Άυλος Κόσμος» που διοργάνωσε το Υφυπουργείο Νέας Γενιάς στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού.
Συμμετοχή στο video art festival «Μηδέν» που πραγματοποιήθηκε στο ιστορικό κέντρο της Καλαμάτας.
Έκθεση-video installation στο κτίριο «Σπίρερ», Βόλος.
2004 Ατομική έκθεση ζωγραφικής στα πλαίσια των «Εικαστικών Διαδρομών» του Δήμου Νέας Ιωνίας Βόλου στον εκθεσιακό χώρο του «Μεταξουργείου».
2003 Συμμετοχή στο «Αφιέρωμα στους Βολιώτες δημιουργούς στο πέρασμα του αιώνα. Ε´ μέρος: η σημερινή γενιά» στο Κέντρο Τέχνης «Τζόρτζιο ντε Κίρικο». Διοργάνωση: Καλλιτεχνικός Οργανισμός Δήμου Βόλου.
Βίντεο προβολές “we all people”. Διοργάνωση: “Fournos” Κέντρο για την Τέχνη και τις Νέες Τεχνολογίες, Αθήνα.
2000 Συμμετοχή στο μαραθώνιο δημιουργίας και ανακύκλωσης “Trash Art” στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων.
1999 Ομαδική έκθεση στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων στα πλαίσια διαγωνισμού της Τράπεζας Κύπρου, με θέμα την αλλαγή της χιλιετίας.
1996 Ομαδική έκθεση στο Λαογραφικό Μουσείο Μακρινίτσας Πηλίου.
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Χριστός γεννάται, δοξάσατε» πραγματοποιείται με μεγάλη επιτυχία ήδη από το 2005 στο «Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών» Νεάπολης. Από τη φετινή χρονιά παρουσιάζεται και στο «Στέκι Παιδιού» της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης του ΔΟΕΠΑΠ ΔΗΠΕΘΕ και στο ΚΔΑΠ Λεχωνίων της ΚΕΚΠΑ ΔΙΕΚ Δήμου Βόλου.
Στόχος του προγράμματος είναι να γνωρίσουν τα παιδιά το γεγονός της Γέννησης του Χριστού μέσα κυρίως από την απεικόνισή της στη βυζαντινή τέχνη. Γνωρίζοντας τα στοιχεία της Γέννησης (η Παναγία, ο Χριστός, η φάτνη, το αστέρι, οι Μάγοι με τα δώρα τους, ο Ιωσήφ, οι ποιμένες, οι άγγελοι) θα «διαβάσουν» την εικόνα της Γέννησης μαθαίνοντας έτσι το συμβολισμό κάθε στοιχείου της σύνθεσής της. Τα παιδιά έρχονται σε επαφή με την ελληνική παράδοση, τα χριστουγεννιάτικα ήθη κι έθιμα του τόπου μας, τους και παραδοσιακά κάλαντα. Στο δεύτερο μέρος του προγράμματος τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν το δικό τους έργο με θέμα τη «Γέννηση» με την καθοδήγηση του εικαστικού.
Για το συγκεκριμένο πρόγραμμα συνεργάζονται: Ιστορικός αρχαιολόγος, θεατρολόγος, μουσικοπαιδαγωγός και εικαστικός. Το πρόγραμμα έχει διάρκεια 3 ώρες, ολοκληρώνεται με τη λειτουργία εργαστηρίου ζωγραφικής ή κεραμικής και απευθύνεται στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του νομού Μαγνησίας.
"Το φιλόδοξο στυλό"
Το έβδομο εργαστήριο πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου με τον Εικαστικό - Αλέξανδρο Ψυχούλη και το τμήμα γ΄ δημοτικού του τέταρτου δημοτικού σχολείου Βόλου στο Στέκι Παιδιού.
Ο Εικαστικός, Αλέξανδρος Ψυχούλης παρουσιάζει στα παιδιά το έργο του με θέμα "Το φιλόδοξο στυλό" και παράλληλα εξηγεί πώς θα δουλέψει μαζί τους.
Διάλεξα στη τύχη μια προσωπογραφία στεφανωμένη με καρέκλες, φτιαγμένη με μπλε στυλό διαρκείας. Δεν ήταν το θέμα που μ’ ενδιέφερε αλλά ο τρόπος που είναι φτιαγμένη· με τα στυλό που τα παιδιά στο σχολείο συνηθίζουν να γράφουν βαρετά πράγματα. Είπα στα παιδιά πως τα στυλό είναι στεναχωρημένα γιατί κανένας δεν τους ζητάει να γράψουν κάτι διαφορετικό από αριθμούς και γράμματα.
Μπήκαν αμέσως στο νόημα. Μου αποκάλυψαν πως λίγο πολύ όλα χρησιμοποιούσαν το στυλό για να ζωγραφίζουν εκείνα τα πράγματα που δεν θα ήθελαν ποτέ να σβηστούν. Πήγαιναν στην τρίτη τάξη του Δημοτικού, ήταν οκτώ χρονών και είχαν έντονα την αγωνία ότι κάποιος θα τους σβήσει αυτά που ζωγραφίζουν, αυτά που φαντάζονται, αυτά που ονειρεύονται.
Ήταν περήφανοι γι αυτό που κατάφεραν. Όταν τέλειωσαν κάθισαν σχεδόν σιωπηλά, πράγμα δύσκολο για παιδιά οκτώ χρονών που έχουν δουλέψει για ώρες χωρίς διάλειμμα. Δεν ήθελαν να φύγουν.
Ο στόχος δεν είναι να φτιάξουμε τους μελλοντικούς φιλότεχνους αλλά ανθρώπους που μπορούν να διαχειριστούν δημιουργικά τα βιώματά τους μέσω της τέχνης. Χρειαζόμαστε δράστες πιο πολύ απ’ ότι θεατές.
Το χάρισμα και το ταλέντο δεν είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για έναν καλιτέχνη. Ιστορικά υπήρξαν παραδείγματα καλλιτεχνών που το ταλέντο τους δυσκόλεψε. Πάλεψαν με την ευκολία και τον εντυπωσιασμό για να φτάσουν στο ουσιαστικό. Η σύγχρονη τέχνη δεν έχει ανάγκη από βιρτουόζους, είναι υποχρέωσή μας να μάθουμε σε κάθε παιδί τις στρατηγικές και τις πρακτικές της καλλιτεχνικής δημιουργίας κι εκείνο να αποφασίσει πως θα τις χρησιμοποιήσει στο μέλλον.
Τα παιδιά δεν έχουν καμιά ανάγκη να τους εξηγήσεις τι είναι η Τέχνη. Το αντιλαμβάνονται μ’ έναν τρόπο τόσο αυθόρμητο και ολοκληρωμένο που οι μεγάλοι είναι αδύνατον να βιώσουν. Το ανοίκειο γι αυτά είναι να τους εξηγήσεις τι είναι ο καλλιτέχνης. Δεν μπορούν να πιστέψουν πως αυτό που τους δίνει τόση ικανοποίηση μπορεί να αποτελεί επάγγελμα για έναν ενήλικα. Ούτε εγώ ακόμα δεν το έχω πιστέψει εδώ που τα λέμε.
Όταν ήμουν μικρός αυτό που διασκέδαζα πραγματικά ήταν να παίρνω έναν λεπτό σπάγκο και να κάνω επαναλαμβανόμενα κόμπους. Το σκοινί άρχιζε να αποκτά όγκο και να παίρνει περίεργα σχήματα. Με γοήτευε το ότι αυτή η διαδικασία δεν είχε κάποιο τέλος. Όσο περισσότερους κόμπους έκανα τόσο πιο ενδιαφέρον και απροσδόκητο ήταν το αποτέλεσμα.
Στα εφτά μου το αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν ένα καφέ σκούρο άλογο ρομπότ σε πραγματικές διαστάσεις. Στο λαιμό του είχε τέσσερα κουμπιά διαφορετικού χρώματος. Ένα κίτρινο για βάδισμα, ένα πράσινο για τροχασμό, ένα γαλάζιο για τριποδισμό και ένα κόκκινο για καλπασμό. Το άλογο αυτό δεν είχε όνομα, ούτε και υπήρχε έξω από τη φαντασία μου. Έχω κάνει μεγάλους περιπάτους μ’ αυτό το ρομπότ. Σήμερα αγαπημένο μου παιχνίδι είναι ο υπολογιστής μου.
Λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη.
Ο Αλέξανδρος Ψυχούλης γεννήθηκε στο Βόλο το 1966 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.
Τα πρώτα του έργα είναι αλληλεπιδραστικές εγκαταστάσεις οι οποίες ενεργοποιούνται από τον θεατή και διερευνούν το υποσυνείδητό του, αποκωδικοποιώντας σε εικόνες ή ήχους τους φόβους του, τις επιθυμίες του ή τις αναμνήσεις του. Η διερεύνηση του τοπίου της ψηφιακής πραγματικότητας αποτελεί και σήμερα κεντρικό άξονα της δουλειάς του η οποία αποτελείται από εγκαταστάσεις στο χώρο, animation, και ζωγραφική.
Το 1997 του απονέμεται το βραβείο Benesse για το έργο του Black Box με το οποίο συμμετέχει στην 47η Biennale της Βενετίας.
Έχει πραγματοποιήσει 15 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
"Δωμάτιο"
Το έκτο εργαστήριο πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 19 Νοεμβρίου με την Ζωγράφο – Χριστίνα Στεφανούλη και το τμήμα νηπίων του Παιδικού Σταθμού «Ιάσονας» της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης του ΔΟΕΠΑΠ ΔΗΠΕΘΕ Δήμου Βόλου στο Στέκι Παιδιού.
Η Ζωγράφος Χριστίνα Στεφανούλη παρουσιάζει στα παιδιά το έργο του με θέμα "Προσωπικό Ημερολόγιο" και παράλληλα εξηγεί πώς θα δουλέψει μαζί τους.
Στο εργαστήριο με τα παιδιά επέλεξα ένα έργο με το όνομα " Δωμάτιο". Μέσα από αυτόν τον πίνακα όπου φαίνεται η φθορά, ο χρόνος, η εγκατάλειψη ήθελα να δούνε το "δικό μου" δωμάτιο σε αντίθεση με το δικό τους παιδικό δωμάτιο όπου υπάρχει ζωή.
Στην επαφή μου με τα παιδιά τα στοιχεία που με εντυπωσίασαν πραγματικά ήταν η θέληση τους να μάθουνε και να δούνε και η αγωνία τους στο να δημιουργήσουν το δικό τους έργο. Όσο για το αποτέλεσμα εφόσον έχουμε να κάνουμε με παιδιά αυτό που ξεχωρίζει είναι η αθωότητα τους.
Μέσω της Τέχνης καλλιεργείται η πρωτοτυπία, η φαντασία, ο πειραματισμός και γενικά προσφέρονται ευκαιρίες για έκφραση της αυθεντικότητας και μοναδικότητας του κάθε παιδιού.
Σαν παιδί μου άρεσε πάρα πολύ να ζωγραφίζω αυτά που είχα γύρω μου και ότι είχε να κάνει με την φύση χρησιμοποιώντας ξυλομπογιές, νερομπογιές κτλ.
Λίγα λόγια για την Ζωγράφο:
Γεννήθηκε στο Βόλο το 1981.
Το 2001 εισήχθη στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών με υπεύθυνους καθηγητές τους
Γ. Τσακίρη και Κ. Μορταράκο από όπου και αποφοίτησε το 2006.
Ζει και εργάζεται στο Βόλο.
Έλαβε μέρος στις εξής ομαδικές εκθέσεις:
2003 Γκαλερί Πάτσης ,Ιωάννινα
2005 ¨Έκθεση Φοιτητών του τμήματος εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. στα πλαίσια της Φοιτητικής Εβδομάδας
2006 “ ekcrisis II” , καπναποθήκες Π , Ξάνθη
2006 Καλλιτεχνική συνάντηση μοντέρνας τέχνης “belle arte lamia”, Λαμία
2006 ‘ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία’ , Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, Θεσσαλονίκη
2006 4η Μπιενάλε των φοιτητών των Ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών Ελλάδος, εκθεσιακός χώρος Μaris hotels, Ηράκλειο Κρήτης
2007 Μεταφορά της 4ης Μπιενάλε των φοιτητών των Ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών Ελλάδος στον εκθεσιακό χώρο του Μετρό στο Σύνταγμα, Αθήνα
2007 Μεταφορά της 4ης Μπιενάλε των φοιτητών των Ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών Ελλάδος στο Τορόντο του Καναδά
2007 Έκθεση αποφοίτων Σχολής Καλών Τεχνών στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης
Τέχνης, Θεσσαλονίκη ( Βραβείο εργαστηρίου )
2008 Gallery Red, Αθήνα
2008 Έκθεση βραβευθέντων αποφοίτων σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ, Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης
2009 Εικαστικός Σύλλογος Βόλου, "Διαθέσεις", Πολιτιστικό Κέντρο Ν.Ιωνίας, Βόλος
2010 Εικαστικός Σύλλογος Βόλου, "Τσέπης Art", Χάρτα, Βόλος
2011 Χριστουγεννιάτικη έκθεση ζωγραφικής, Δεκέμβριος, Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο
"Προσωπικό Ημερολόγιο"
Το πέμπτο εργαστήριο πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 12 Νοεμβρίου με τον Ζωγράφο – Ιωακείμ Μιναρετζόπουλο και το τμήμα ε’ του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κάτω Λεχωνίων στο Κ.Δ.Α.Π. Λεχωνίων Κ.Ε.Κ.Π.Α – Δ.Ι.Ε.Κ. του Δήμου Βόλου.
Ο Ζωγράφος – Ιωακείμ Μιναρετζόπουλος παρουσιάζει στα παιδιά το έργο του με θέμα " Προσωπικό Ημερολόγιο" και παράλληλα εξηγεί πώς θα δουλέψει μαζί τους.
Στο εργαστήριο με τα παιδιά επέλεξα ένα έργο που θα λέγαμε ότι είναι πάρα πολύ προσωπικό. Θα το ονόμαζα ημερολόγιο με στιγμιότυπα και εικόνες από τον περίγυρο του σπιτιού όπου ζούμε με την οικογένεια. Η φύση οπωσδήποτε παίζει τον πρώτο λόγο σ' αυτό το έργο, και για αυτό είχα την αίσθηση ότι εξαιτίας του θέματος θα μιλούσε απευθείας στο νου και στην ψυχή των παιδιών για αυτό και το διάλεξα.
Αυτό που με εντιπωσίασε είναι η αμεσότητα της έκφρασης των παιδιών. Είναι ενθαρρυντικό να βλέπεις ένα έργο σου να λειτουργεί ως πηγή έμπνευσης για τους άλλους και ειδικά για τα παιδιά.
Σίγουρα τέτοιου είδους εργαστήρια, εκπαιδευτικά προγράμματα δεν μπορούν να καλύψουν τα κενά που υπάρχουν στην καλλιτεχνική αγωγή στην δημόσια εκπαίδευση γιαυτό οφείλουμε όλοι να στηρίζουμε αυτές τις προσπάθειες.
Θα πρέπει να υπάρξει συνείδηση της αξίας της καλλιτεχνικής αγωγής κυρίως από τους θεσμικούς φορείς-διαχειριστές της εξουσίας ώστε επιτέλους να δώσουμε ώθηση σ' έναν τομέα που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο περιθώριο της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Η τέχνη έρχεται να αφυπνίσει και κυρίως να καλλιεργήσει εκείνα τα χαρακτηριστικά που βρίσκονται εν υπνώσει στα νέα παιδιά όπως είναι η σκέψη, η φαντασία, ο στοχασμός ή άσκηση δεξιοτήτων αλλά και η συνειδητοποίηση της σημασίας της δημιουργικής έκφρασης. Η τέχνη προσθέτει-προσδίδει μια νέα διάσταση στην ανθρώπινη ζωή. Της δίνει ένα βάθος που δεν το φθάνουμε με την συνήθη προσέγγιση των πραγμάτων.
Ο καλλιτέχνης είναι κυρίως δημιουργός. Είναι ο άνθρωπος που ζει και μέσα στην πραγματικότητα του εμπειρικού κόσμου αλλά ταυτόχρονα βιώνει και ένα κόσμο εσωτερικό με πάθη, φαντασίες, όνειρα και συγκινήσεις. Όλες αυτές τις εμπειρίες και τα βιώματα κατορθώνει και τα μετουσιώνει, τα μεταμορφώνει σε αισθητικές μορφές.
Η εικονογράφηση παιδικών βιβλίων μας έχει δώσει δείγματα πολύ υψηλού εικαστικού επιπέδου. Το έργο τέχνης όμως είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Το αληθινό έργο τέχνης παράγεται μέσα σε συνθήκες απόλυτης ελευθερίας. Οποιοσδήποτε περιορισμός (έστω και ηλικιακός) δεσμεύει την σκέψη και την φαντασία του καλλιτέχνη. Ούτως η αλλιώς η μεγάλη τέχνη απευθύνεται σε όλους και άρα και στα παιδιά.
Όταν ήμουν μικρός μου άρεσαν πάρα πολύ τα τοπία και τα πρόσωπα (ότι ζωγραφίζω και τώρα δηλαδή). Μερικές φορές αντέγραφα σχέδια και πίνακες από παλιούς μεγάλους ζωγράφους καθώς και εικόνες από αγιογραφίες κυρίως με μολύβια, ξυλομπογιές και λίγο αργότερα με νερομπογιές. Μου άρεσε πάντα το παιχνίδι με τους φίλους στη γειτονιά όσο για σήμερα παίζω …… πια μόνο με τα χρώματα.
Λίγα λόγια για τον Ζωγράφο:
Ο Ιωακείμ Μιναρετζόπουλος γεννήθηκε στο Βόλο Μαγνησίας στην Ελλάδα το 1967.
Το 1989 ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας όπου και αποφοίτησε το 1995.
Από το 1992 μέχρι και σήμερα έχει συμμετάσχει σε πολλέςομαδικές εκθέσεις ( Ελλάδα και Εξωτερικό) ενώ από το 1996 έως σήμερα έχει πραγματοποιήσει 9 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα με κύρια πηγή έμπνευσης τον Άνθρωπο και την φύση μελετώντας την αρχαία ελληνική τέχνη.
Το 1990 ξεκίνησε την ζωγραφική αποκατάσταση τοιχογραφιών σε παλαιά αρχοντκά σπίτια και στην συνέχεια έκανετοιχογραφίες σε αρκετές ιδιωτικές κατοικίες στην Ελλάδα.
Επίσης από το 1994 ασχολήθηκε με την ζωγραφική σκηνικώνσε θεατρικές παραστάσεις στην Αθήνα.
Το 2011 συμμετείχε στην ζωγραφική ένος μεγάλου ταμπλώ της Ε.Δοξιάδη για μία καθολική εκκλησία στην Μαγιόρκα της Ισπανίας.
Ζει και εργάζεται στο Βόλο.
"Ένα πείραμα σε βάθος"
Το τέταρτο εργαστήριο πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 30 Οκτωβρίου με τον Ζωγράφο – Γεώργιο Κουρκούβελο και το τμήμα στ1΄ του 5ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου στο Στέκι Παιδιού του Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π - ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ του Δήμου Βόλου.
Ο Ζωγράφος – Γεώργιος Κουρκούβελος παρουσιάζει στα παιδιά το έργο του με θέμα " Τρίκερι " και παράλληλα εξηγεί πώς θα δουλέψει μαζί τους.
«Το έργο «Τρίκερι» είναι ένα τοπίο, ένας τόπος , που εικονίζει μία άγρια ελιά σε έναν ήσυχο κόλπο στο νησί Τρίκερι. Το φως του είναι διάχυτο, λευκό, ήμερο. Η όλη εικόνα δείχνει πρωτόλεια, αρχέγονη, μυθολογική. Τα παιδιά έχουν άμεση πρόσβαση σε τέτοιους «πρώτους» τόπους, όσο είναι παιδιά ακόμα, που σημαίνει είναι «ολόκληρα», αγαθά και μετέχουν της κοινής μας φύσεως. Θα λέγαμε πως το «Τρίκερι» είναι ένας τόπος όμοιος με εκείνους που συναντούσε ο Οδυσσέας ή οι Αργοναύτες.
Στα παιδιά όλα είναι «έτοιμα», αυτό θαυμάζουμε. Αν προσέξουμε τα έργα τους όλα γίνονται μέσα σε ένα φως, είναι αφηγηματικά, τα σχήματα «απλώνονται» σαν χρωματιστά σεντόνια στον ήλιο. Είναι σαν την Αρχαία Τέχνη.
Ο λόγος των εργαστηρίων είναι η γνώση της τέχνης (ως γνωριμία με την ποιότητα) και μαζί πως διακρίνεται το πνεύμα της εποχής μέσα από τα έργα του ανθρώπου, από αρχής του κόσμου. Η μεγάλη Τέχνη έχει λόγο, αν μπορούμε να τον δείξουμε, τότε έχουν λόγο και αυτά τα εργαστήρια. Ο λόγος της Τέχνης έλκει και μαζί αποκαλύπτει την πραγματικότητα του ανθρώπου και του κόσμου. Η Τέχνη παραστατικά θα λέγαμε είναι ένα παράθυρο με θέα. Στη θέα αυτή ο άνθρωπος παρηγορείται, όπως όταν παίρνουμε βαθιά ανάσα από την κορυφή ενός βουνού βλέποντας το τοπίο γύρω μας.
Οι καλλιτέχνες παλιά ήταν ανώνυμοι και λέγονταν τεχνίτες, αυτό σημαίνει ότι δεν τους άνηκε το έργο απλά μετείχαν της παραδόσεως και προσέφεραν τους καρπούς στην πόλη τους όπως ένας γεωργός.
Η ζωγραφική είναι μαραθώνιος θέλει αντοχή, υπήρξαν άνθρωποι που με μεγάλη προσπάθεια μπήκαν στην Σχολή Καλών Τεχνών και έπειτα τα παράτησαν. Το αιτούμενο δεν είναι ο επαγγελματισμός, η «επιτυχία», μην ξεχνάμε πως έργα «περιθωριακών» θαυμάζουμε σήμερα, όπως του Χαλεπά, του Θεόφιλου κ.α.. Πολλοί ποιητές ή ζωγράφοι είχαν και μια δεύτερη ασχολία για επιβίωση. Αν τώρα ένα παιδί έχει ταλέντο, ζωγραφίζει όπως μιλάει, είναι σαν το νερό και να θέλεις να το φρενάρεις εκείνο θα βρει το δρόμο.
Το «καλλιτεχνικά» στα σχολεία μπορούν να δώσουν την γεύση μίας «ξένης» εικόνας πέραν της πεζότητας και του ορθολογισμού που έχει επικρατήσει σήμερα. Παλιά οι άνθρωποι έλεγαν «πήγαινε παιδί μου σχολείο για να γίνεις άνθρωπος», σήμερα λένε «άντε να πάρεις κανένα πτυχίο για να βολευτείς και εσύ», η διαφορά είναι τεράστια, όσο ο ουρανός από την γη.
Τα μικρά παιδιά μόνο έχουν ανάγκη το «τραγούδι της μαμάς», από εκεί και πέρα ζητούν τον Ηρακλή για να μεγαλώσουν αλλά οι άθλοι του αφορούν όλους και σε όλες τις εποχές, δεν είναι αποκλειστικά «παιδικοί». Το ίδιο ισχύει και για τα έπη του Ομήρου κλπ. Σήμερα μεγαλώνοντας με όλα αυτά τα «παιδικά» το σώμα «φουσκώνει» και η ψυχή μένει «κουτάβι».
Λίγα λόγια για τον Ζωγράφο:
Ο ζωγράφος Γιώργος Κουρκούβελος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1969, σπούδασε ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας την περίοδο 1988 - 1993 με δασκάλους τον Π. Τέτση και Χ.Μπότσογλου και χαρακτική στο εργαστήριο του Θ. Εξαρχόπουλου. Παράλληλα μάθαινε την τέχνη της ζωγραφικής από τον ζωγράφο Κ. Παπατριανταφυλλόπουλο.
Διορίστηκε στην μέση εκπαίδευση το 1997 στο 2ο Γυμνάσιο Βόλου. Έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και πέντε στον Βόλο.
Γιώργος Κουρκούβελος
"Τα πουλιά"
Το τρίτο εργαστήριο πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 31 Οκτωβρίου με την Εικαστικό – Γλύπτρια Βασιλική Πέρκα και το τμήμα ε΄ του 23ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου στο Κ.Δ.Α.Π Νεάπολης του Κ.Ε.Κ.Π.Α-Δ.Ι.Ε.Κ του Δήμου Βόλου.
Η Εικαστικός – Γλύπτρια Βασιλική Πέρκα παρουσιάζει στα παιδιά το έργο της με θέμα " Τα πουλιά " και παράλληλα εξηγεί πώς θα δουλέψει μαζί τους.
«Από μικρό παιδί ζωγράφιζα τοπία, θέματα της φύσης. Σκάλιζα ξύλα, έπαιζα με τις πέτρες και το χώμα. Μεγαλώνοντας, η ενασχόληση μου με την γλυπτική με έφερε σε επαφή με τον πηλό και την τέχνη της κεραμικής. Η χαρά του να δίνεις μορφή σε μια άμορφη μάζα όπως ο πηλός, καθώς κι ο συνδυασμός της γλυπτικής με τα χρώματα με ενέπνευσαν να συμμετέχω σε αυτό το εκπαιδευτικό πρόγραμμα.
Ο ρόλος της τέχνης στη διαμόρφωση και διάπλαση του χαρακτήρα του παιδιού είναι καθοριστικός. Διαμορφώνει πολύπλευρους και ολοκληρωμένους χαρακτήρες. Σ’ ένα σχολείο που είναι μονόπλευρα προσανατολισμένο στην ανάπτυξη του νου, η τέχνη βοηθάει το παιδί ν’ αναπτύξει το πνεύμα του να ξεδιπλώσει την ψυχή του, να εκφραστεί και να καλλιεργήσει τη δημιουργικότητά του.»
Η Βασιλική Πέρκα γεννήθηκε στα Τρίκαλα. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από το 1991 έως το 1996 στο εργαστήριο του Θ.Παπαγιάννη και Ε.Πανουργιά. Παράλληλα παρακολούθησε το εργαστήριο Αγιογραφίας και Νωπογραφίας.
Το 1994 ως υπότροφος του προγράμματος Erasmus φοίτησε στην Academie de Beaux Arts στις Βρυξέλες στο τμήμα της γλυπτικής και χαρακτικής. Αφού πειραματίστηκε με διάφορα υλικά (μάρμαρο, ξύλο) εκτιμώντας τις πλαστικές και εκφραστικές ιδιότητες του πηλού, δουλεύει μέχρι σήμερα μ’ αυτό το υλικό προσθέτοντας ταυτόχρονα και χρώμα.
Το 1995 πήρε υποτροφία έτους από το ΙΚΥ και το 1996 αποφοίτησε με άριστα. Από το 1996 έως το 1998 έζησε και εργάστηκε στη Ρώμη. Είχε εκεί την ευκαιρία να μελετήσει από κοντά τους μεγάλους δασκάλους της Αναγέννησης και να παρακολουθήσει την πορεία της μοντέρνας τέχνης. Από το 1999 ως το 2003 δίδαξε στο τμήμα κεραμικής του Δημοτικού ΙΕΚ Βόλου. Από το 2001 εργάζεται στη Μέση εκπαίδευση και το 2004 στο Τ.Ε.Ε Ειδικής Αγωγής Βόλου. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις.
"Η γραμματοσειρά του Ζωγράφου"
Ο ζωγράφος Κώστας Κομνηνός παρουσιάζει στα παιδιά το έργο του με θέμα την πόλη του Βόλου και παράλληλα εξηγεί πώς θα δουλέψει μαζί τους.
"Επέλεξα ένα από τα τελευταία σχέδια μου με θέμα το Βόλο. Το σχεδίασα από το ύψωμα της Επισκοπής, ήθελα να βλέπω την πόλη από ψηλά σαν αερογραφία. Η απόσταση και η οπτική από πάνω δεν αφήνει περιθώρια περιγραφής. Η επιλογή του θέματος, στη συγκεκριμένη περίπτωση της πόλης του Βόλου είναι πολύ προσωπική. Κάθε φορά ανακαλύπτεις την προσωπική σου γραφή ή γραμματοσειρά και εγώ ήθελα να δείξω στα παιδιά το μη σύνηθες, να τα ωθήσω να βρουν τον προσωπικό τους κώδικα, να τα απελευθερώσω από τα πρέπει και να αφουγκραστούν τα θέλω τους.
"Επέλεξα ένα από τα τελευταία σχέδια μου με θέμα το Βόλο. Το σχεδίασα από το ύψωμα της Επισκοπής, ήθελα να βλέπω την πόλη από ψηλά σαν αερογραφία. Η απόσταση και η οπτική από πάνω δεν αφήνει περιθώρια περιγραφής. Η επιλογή του θέματος, στη συγκεκριμένη περίπτωση της πόλης του Βόλου είναι πολύ προσωπική. Κάθε φορά ανακαλύπτεις την προσωπική σου γραφή ή γραμματοσειρά και εγώ ήθελα να δείξω στα παιδιά το μη σύνηθες, να τα ωθήσω να βρουν τον προσωπικό τους κώδικα, να τα απελευθερώσω από τα πρέπει και να αφουγκραστούν τα θέλω τους.
Θεωρώ ότι πολλές φορές τα παιδιά είναι πιο σοβαρά από τους ενήλικες. Αν κάτι τους αρέσει το δείχνουν το ίδιο και το αντίθετο. Εντυπωσιακό ήταν πόσο γρήγορα αφομοίωσαν ένα δύσκολο υλικό όπως το μελάνι όπως και τη γραφή της πένας. Ενδιαφέρον είχε ότι μέσα στην παιδικότητα των σχεδίων τους διέκρινες το χρωματικό πλούτο αλλά και τις προσωπικές τους ιδέες που υλοποιούνταν αυθόρμητα χωρίς δισταγμό και δεύτερη σκέψη. Το σπουδαιότερο όμως ήταν ότι μετά την συνάντησή μου με τα παιδιά δεν υπήρχε πια κούραση ούτε και άγχος, είχαν όλα χαθεί. Ένιωσα νεώτερος και πιο ζωντανός.
Ο ρόλος της τέχνης είναι η ευτυχία του ανθρώπου, η αφύπνιση, η απελευθέρωση από τα στερεότυπα που έχουν καταντήσει τον άνθρωπο αντίγραφο κακού γλυπτού. Τα παιδιά μέσα από την τέχνη ανακαλύπτουν τον εαυτό τους, τα προσωπικά τους θέλω, αποκτούν αίσθημα αυτογνωσίας, ικανοποιούν τις βαθύτερες ανάγκες της ύπαρξης τους, απελευθερώνουν δυνάμεις ικανές να αλλάξουν τη ζωή τους. Κάνουν τη ζωή τους τέχνη και τέχνη τη ζωή."
Λίγα λόγια για τον Ζωγράφο:
Ο Κωνσταντίνος Κομνηνός γεννήθηκε στη Ζαγορά Πηλίου το 1966.
Σπούδασε ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1992 - ΄97) με υποτροφία του ΙΚΥ και του Κασσαβέτειου Ιδρύματος Ζαγοράς.
Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Βόλο, Λάρισα, Δράμα και σε διάφορα χωριά του Πηλίου. Το 2006 εξέθεσε στην γκαλερί ¨Art Present¨, του Παρισιού.
Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις σε Χανιά, Ύδρα, Βόλο, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Λάρισας, Πειραματικό Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Νεάπολη Θεσσαλονίκης, Κοζάνη, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Επίσης στη γκαλερί «Art’ et Miss» στο Παρίσι, στο 22ο Salon de Printemps, La, Ferriere – France. Φέτος συμμετείχε στην ομαδική έκθεση Βολιωτών καλλιτεχνών «Η Τέχνη Στην Πόλη - Οδό Δημητριάδος».
Έχει πάρει μέρος σε συμπόσια καλλιτεχνικής δημιουργίας στη Μακρινίτσα, στη Χαλκιδική και στη Βουλγαρία
Από το 1998 διδάσκει καλλιτεχνικά μαθήματα σε σχολές και ιδρύματα του Βόλου και της Περιφέρειας. (Κέντρο Απεξάρτησης ναρκωτικών ΚΕΘΕΑ ΕΞΟΔΟΣ, ΚΕΚ- ΔΕΟΒ, κ.α). Επίσης από το 1999 διδάσκει καλλιτεχνικά μαθήματα για την προετοιμασία των υποψηφίων στις Σχολές Καλών Τεχνών και από το 2004 διατηρεί το δικό του εργαστήριο. Δίδαξε επίσης σε σεμινάρια Αμερικανών φοιτητών Σχολής Καλών Τεχνών της Καλιφόρνιας στην Άφησσο.
Ασχολήθηκε επίσης με την κατασκευή σκηνικών στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ και στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου, σε καρναβαλικές εκδηλώσεις του Δήμου Βόλου και σε εκδηλώσεις του Δημοτικού ΙΕΚ.
Από το 1999 έως σήμερα διδάσκει ελεύθερο σχέδιο, χρωματολογία και οπτική σύνταξη σε όλες τις ειδικότητες του ΙΕΚ Δήμου Βόλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου