Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά. - Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής

 Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά. Όταν η καρδιά μας δεν έχει τον Χριστό, τότε θα βάλουμε μέσα ή χρήματα ή κτήματα ή ανθρώπους. Σας παρακαλώ να εφαρμόσετε αυτήν την εντολή. Όσο μπορείτε να καλλιεργήσετε την αγάπη προς το πρόσωπο του Χριστού. Σε τέτοιο σημείο που όταν θα προφέρετε τ’ όνομά Του να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια σας. Η καρδία σας πρέπει να καίγεται πραγματικά. Τότε Αυτός θα είναι ο δάσκαλος σας. Αυτός θα είναι ο οδηγός σας, ο αδελφός σας, ο πατέρας και ο Γέροντάς σας.

Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής

Aναστάσιος

amethystosbooks.blogspot. 

Δεν είναι απαραίτητα ούτε χρήματα, ούτε τίτλοι για να γνωρίσει κάποιος τον Θεό, αλλά μόνο η ταπείνωση. Ο Κύριος παρέχεται δωρεάν, μόνο χάρη στο έλεος Του. Ο Θεός χαρίζει ειρήνη ακόμη και την ώρα του ύπνου, και χωρίς τον Θεό δεν υπάρχει ειρήνη στην ψυχή. ... Από το βιβλίο "Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης", Αρχιμ.Σωφρόνιου (Σαχάρωφ), σ.248-25

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου 

Τί πνευματικές καταιγίδες, τί τυφώνες και ανεμοστρόβιλους αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που αγωνίζονται να ζήσουν Χριστιανικά, να υπηρετήσουν τον Θεό με την προσευχή, ζητώντας το ανείκαστο Έλεός Του! Μόνο με την Βοήθεια της Χάρης του Θεού, δεν βυθίζεται και δεν ναυαγεί το πλοίο μέσα στο οποίο ταξιδεύουν στη θάλασσα του βίου προς την αιωνιότητα που τους περιμένει. Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης.

ΦΙΛΟΙ ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ

Άγιος Λουκάς Ο Ιατρός : Πρέπει Να Συγχω­ρούμε Τους Άλλους Έτσι Όπως Το Είπε Ο Χριστός

Ταράζεται η καρδιά μας όταν βλέπουμε τις χειρό­τερες εκδηλώσεις των παθών και της αμαρτωλότητας των ανθρώπων. Σωστά είπε ο προφήτης Δαβίδ: «Και ερρύσατο την ψυχήν μου εκ μέσον σκύμνων, εκοιμήθην τεταραγμένος υιοί ανθρώπων, οι οδόντες αυτών όπλα και βέλη, και η γλώσσα αυτών μάχαιρα οξεία» (Ψαλ. 56, 5). Και δεν το λέει για τους φονιάδες και τους κακούργους αλλά για μας τους απλούς ανθρώ­πους. Εμάς μας αποκαλεί λιοντάρια και λέει ότι τα δόντια μας είναι όπλα και βέλη και η γλώσσα ακο­νισμένο σπαθί. Και το σπαθί είναι όργανο του φόνου.

Αν η γλώσσα μας είναι σαν το αιχμηρό σπαθί τό­τε μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε για να φο­νεύουμε τους ανθρώπους. Και όντως πολλές φορές το κάνουμε και δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας δολοφό­νους. Πληγώνουμε την καρδιά του πλησίον με συκο­φαντία και ψέμα, προσβάλλουμε τη δική του ανθρώ­πινη αξιοπρέπεια, ταράζουμε την καρδιά του με κακο­λογία΄ αυτό δεν είναι πνευματικός φόνος;

Ακούμε πως κάποιος από τους γνωστούς ανθρώ­πους μοιχεύει και θυμώνουμε μ’ αυτόν. Δεν είναι δύ­σκολο να θυμώνεις με τους άλλους. Δύσκολο είναι να θυμώνεις με τον εαυτό σου. Έχουμε δικαίωμα να θυ­μώνουμε με τους άλλους ενώ οι ίδιοι δεν έχουμε την καθαρότητα που ζητά από μας ο Χριστός; Πόσοι από μας δεν έχουν κοιτάξει ποτέ γυναίκα ή άνδρα με πό­θο; Λίγοι, πολύ λίγοι.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός κάθε ακάθαρτο βλέμ­μα που ρίχνουμε στη γυναίκα το ονομάζει μοιχεία. Και αν ακόμα δεν την κάναμε με το σώμα, στην καρ­διά μας την είχαμε κάνει.

Ένας μεγάλος ιεράρχης, ο άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ, λέει το εξής: «Τις αμαρτίες που βλέπουμε στους άλλους τις έχουμε και εμείς». Αυτό είναι πολύ σωστό. Όλες οι αμαρτίες που βλέπουμε στους άλλους υ­πάρχουν και μέσα μας, ίσως σε βαθμό πιο μικρό, αλλά έχουμε το ίδιο ακάθαρτη καρδιά που η ακαθαρσία της φανερώνεται με τις προσβολές του πλησίον και το μίσος εναντίον του. Τέτοια ακαθαρσία υπάρχει στην καρδιά κάθε ανθρώπου. Γι’ αυτό, τον λόγο τού μεγάλου Ιεράρχη πρέπει να τον θυμόμαστε και να τον έχουμε πάντα στην καρδιά μας.

Όταν βλέπουμε την αμαρτωλότητα των άλλων πρέπει να δούμε την δική μας καρδιά και να αναρωτη­θούμε: «Εγώ είμαι καθαρός από αμαρτία, δεν υπάρχει μέσα μου το ίδιο πάθος που βλέπω στον αδελφό μου;»

Πάντα θυμόμαστε αυτά που μας προκαλούν μεγα­λύτερη εντύπωση. Θυμόμαστε, για παράδειγμα τους σεισμούς. Και όσο πιο συμπονετική είναι η καρδιά μας τόσο περισσότερο χρόνο θυμόμαστε τα δυστυχήματα. Ενώ οι σκληρόκαρδοι άνθρωποι τα ξεχνάνε πο­λύ γρήγορα.

Δεν δουλεύουν έτσι οι σεισμολόγοι. Πάντα έχουν στο νου τους τούς σεισμούς και κάθε μέρα κάνουν τις ανάλογες μετρήσεις. Απ’ αυτούς πρέπει να παίρνουμε το παράδειγμα. Όπως οι σεισμολόγοι πάντα με προ­σοχή παρακολουθούν τις δονήσεις στο εσωτερικό ή την επιφάνεια της γης, το ίδιο πρέπει εμείς να παρα­κολουθούμε ακούραστα τις κινήσεις της δικής μας καρδιάς και να διώχνουμε από μέσα της κάθε ακαθαρ­σία. Να προσέχουμε τις σκέψεις μας, τις επιθυμίες, τα κίνητρα και τις πράξεις. Να τα αναλύουμε με προσο­χή εξετάζοντας μήπως υπάρχει σ’ αυτά κάτι αμαρτω­λό.

Αν μιμηθούμε τους σεισμολόγους και παρακολου­θούμε με προσοχή τις κινήσεις της δικής μας καρ­διάς, τότε θα συνειδητοποιήσουμε την δική μας αμαρτωλότητα και την αναξιότητα και δεν θα δίνουμε προσοχή σ’ αυτά που κάνουν οι άλλοι και δεν θα τους κα­τακρίνουμε γι’ αυτά που κάνουν.
Προκαλεί αγανάκτηση η συμπεριφορά του κακού δούλου που ο εύσπλαχνος κύριος μόλις του άφησε μεγάλο χρέος δέκα χιλιάδων ταλάντων και εκείνος μόλις είδε κάποιον που του όφειλε μόνο εκατό δηνά­ρια τον έπιασε και άρχισε να τον σφίγγει. Ο φτωχός τον παρακαλούσε και του έλεγε ίδια λόγια που μόλις πριν λίγο ο άσπλαχνος δούλος έλεγε μπροστά στον κύριο: «Μακροθύμησον επ’ εμοί και αποδώσω σοι» (Μτ. 18, 29). Αλλά εκείνος δεν θέλει να περιμένει και βάζει στην φυλακή τον οφειλέτη του.

Τί πιο άδικο μπορεί να υπάρχει;

Είναι έσχατος βαθμός σκληροκαρδίας και ασπλαχνίας, είναι πλήρης απουσία της ευσπλαχνίας, της θέλησης και της ικανότητας να αφήνει κανείς στον πλησίον τα οφειλήματά του. Είναι η λήθη εκεί­νης της αίτησης που κάθε μέρα απευθύνουμε στον Θεό: «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Δεν θέλουμε να αφήνουμε στον πλησίον τα οφειλήματά του, περιμέ­νουμε όμως από τον Θεό να μας αφήσει τα δικά μας.
Την πιο σκοτεινή πλευρά της ψυχής του έδειξε αυτός ο άκαρδος άνθρωπος στον πλησίον του. Ποιά ήταν η αιτία να φερθεί τόσο σκληρά και να καταπα­τήσει το δίκαιο; Πρώτ’ απ’ όλα ήταν ο εγωισμός του, η φιλαυτία του.

Λογάριαζε μόνο τον εαυτό του και δεν σκεφτόταν τους άλλους, μόνο για τον εαυτό του ή­θελε καλό. Όλες οι σκέψεις και επιδιώξεις του ήταν στο να αποκτήσει όσο γίνεται πιο πολλά. Ήταν πολύ μεγάλος εγωιστής. Δεν του αρκούσε ότι πήρε από τον κύριο δέκα χιλιάδες τάλαντα, δεν μπορούσε να ξεχά­σει και εκείνα τα εκατό δηνάρια που του χρωστούσε ο φτωχός.

Ας δούμε όμως τη δική μας καρδιά. Δεν υπάρχει μέσα μας σκληροκαρδία και φιλαργυρία; Πόσοι από μας περιφρονούν τα λεφτά και δεν επιδιώκουν τον πλούτο; Λίγοι, πολύ λίγοι. Φιλαργυρία είναι η αμαρ­τία των περισσότερων ανθρώπων. Αγανακτώντας για την φιλαργυρία του καλού δούλου, πρέπει με ταπείνω­ση να παραδεχτούμε ότι και εμείς ευθυνόμαστε για την ίδια αμαρτία. Στο παράδειγμα του κακού αυτού δούλου βλέπουμε την χειρότερη εκδήλωση του πά­θους του εγωισμού και της φιλαργυρίας. Όμως δεν α­γαπάμε και εμείς τον εαυτό μας πιο πολύ από τον πλη­σίον μας; Τηρούμε την εντολή: «Αγαπήσεις τον πλη­σίον σου ως σεαυτόν» (Μτ. 19, 19);

Αγαπάμε τον εαυτό μας και για τους άλλους λίγο νοιαζόμαστε. Αυτό σημαίνει εγωισμός, είναι το πάθος που σε τέτοια άσχημη μορφή εκδηλώθηκε στην περί­πτωση του κακού δούλου. Ήταν άνθρωπος σκληρόκαρδος και άσπλαχνος. Εμείς όμως μπορούμε να πούμε για τον εαυτό μας ότι τηρούμε την εντολή του Χριστού: «Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υ­μών οικτίρμων εστί;» (Λκ. 6, 36).

Ποιός αγαπάει τον πλησίον του σαν τον εαυτό του; Ποιός τον φροντίζει όπως φροντίζει τον εαυτό του; Μόνο οι άγιοι. Εμείς δεν είμαστε άγιοι γιατί ό­λοι έχουμε τα ίδια πάθη που βλέπουμε στους άλλους, όπως είπε ο άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ.
Πολλές φορές δεν δείχνουμε έλεος στους οφειλέτες μας. Αλλά ο απόστολος Ιάκωβος λέει: «Η γαρ κρίσις ανέλεος τω μη ποιήσαντι έλεος» (Ιακ. 2, 13). Να τρο­μάζουμε ακούγοντας αυτά τα λόγια του αποστόλου για­τί θα έχουμε την ίδια μοίρα με τον άσπλαχνο δούλο, τον οποίο οργισμένος ο κύριος παρέδωσε στους βασα­νιστές, ώσπου να ξεπληρώσει όλο το χρέος.

Στο τέλος της παραβολής ο Χριστός είπε: «Ούτω και ο πατήρ μου ο επουράνιος ποιήσει υμίν, εάν μη αφήτε έκαστος τω αδελφώ αυτόν από των καρδιών υ­μών τα παραπτώματα αυτών» (Μτ. 18, 35).

Μία άλλη φορά ο Χριστός είπε: «Εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος΄ εάν δε μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υ­μών αφήσει τα παραπτώματα υμών» (Μτ. 6, 14-15).

Ο Κύριός μας είπε να προσευχόμαστε με την προ­σευχή που έδωσε στους μαθητές του, η οποία λέει: «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Αυτά τα λόγια επανα­λαμβάνουμε κάθε μέρα.

Βλέπετε ότι η απαίτηση είναι μεγάλη. Δεν μπο­ρούμε όταν, βλέπουμε τις κακίες που κάνουν οι άλλοι, μόνο να αγανακτούμε΄ πρέπει να θυμόμαστε τον λόγο: «πρόσεχε σεαυτόν».

Να προσέχεις πάντα την καρδιά σου, την κάθε κί­νησή της, ακόμα και τις πιο ασήμαντες εκδηλώσεις των παθών μέσα της. Ας θυμόμαστε πάντα τον λόγο του αποστόλου Παύλου στην επιστολή προς Εφεσίους: «Γίνεσθαι δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς καθώς και ο Θεός εν Χρι­στώ εχαρίσατο υμίν» (Εφ. 4, 32). 

Πρέπει να συγχω­ρούμε τους άλλους έτσι όπως το είπε ο Χριστός στο τέλος της παραβολής΄ με όλη την καρδιά.
Ας μάθουμε να κάνουμε αυτό που ζητάει από μας ο Χριστός΄ να είμαστε σπλαχνικοί, όπως είναι εύσπλαχνος ο επουράνιος Πατέρας μας και με όλη την καρδιά να συγχωρούμε στον πλησίον τα παραπτώμα­τά του. Τότε και εμάς θα μας συγχωρήσει ο επουρά­νιος Πατέρας μας.

Αμήν.

 Από το βιβλίο «Αγ. Λουκά επισκόπου Κριμαίας – Λόγοι και ομιλίες» Τόμος Γ’, Εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη» http://www.orthodoxia.online/%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%AF%CE%B1/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC%CF%82-%CE%BF-%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%89%C2%AD/?fbclid=IwAR1W0Bgbvz1Ccgz68hNsNS7nKZGe5hp9bI0ywVfTey_09Firo_OIKfrCErU

Άγιος Νεκτάριος: Αγωνίσου Τον Αγώνα Τον Καλό Και Ο Θεός Θα Σε Ενισχύει

Αγωνίσου τον αγώνα τον καλό και ο Θεός θα σε ενισχύει. Στον αγώνα εντοπίζουμε τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μας

Είναι ο καθρέφτης της πνευματικής μας καταστάσεως. Όποιος δεν αγωνίστηκε, δεν γνώρισε τον εαυτό του. Προσέχετε και τα μικρά ακόμη παραπτώματα.

Αν σας συμβεί από απροσεξία κάποια αμαρτία, μην απελπίζεστε, αλλά σηκωθείτε γρήγορα, προσπέστε στο Θεό που έχει τη δύναμη να σας ανορθώσει. Η μεγάλη λύπη κρύβει μέσα της υπερηφάνεια.
Οι υπερβολικές λύπες και απελπισίες είναι βλαβερές και επικίνδυνες, και πολλές φορές παροξύνονται από το διάβολο για ν’ ανακόψουν την πορεία του αγωνιστή.

Μέσα μας έχουμε αδυναμίες και πάθη και ελαττώματα βαθιά ριζωμένα: πολλά είναι και κληρονομικά. Όλα αυτά δεν κόβονται με μια σπασμωδική κίνηση ούτε με την αδημονία και τη βαριά θλίψη, αλλά με υπομονή και επιμονή, με καρτερία, με φροντίδα και προσοχή.

Ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. Εύχεσθε στο Θεό να σας δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας και αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε, σαν τα παιδιά, στον τόπο που πέσατε, κλαίγοντας και θρηνώντας απαρηγόρητα.

Αγρυπνείτε και προσεύχεστε για να μην μπείτε σε πειρασμό. Μην απελπίζεστε αν πέφτετε συνέχεια σε παλιές αμαρτίες. Πολλές απ’ αυτές είναι και από τη φύση τους ισχυρές και από τη συνήθεια. Με την πάροδο του χρόνου όμως και με την επιμέλεια νικούνται. Τίποτε να μη σας απελπίζει.

Άγιος Νεκτάριος

http://www.orthodoxia.online

Νὰ σκέφτεσθε ὅτι δὲν ἔχουμε τίποτε δικό μας. Ὅλα ὁ Θεὸς μᾶς τὰ ἔχει δώσει.

Νὰ σκέφτεσθε ὅτι δὲν ἔχουμε τίποτε δικό μας. Ὅλα ὁ Θεὸς μᾶς τὰ ἔχει δώσει. 

Ὅλα ὅσα ἔχουμε εἶναι τοῦ Θεοῦ. Μόνον οἱ ἁμαρτίες εἶναι δικές μας. Ἂν δὲν ταπεινωνώμαστε, θὰ λειτουργοῦν σ ̓ ἐμᾶς συνεχῶς οἱ πνευματικοὶ νόμοι, μέχρις ὅτου καμφθῆ ὁ ἐγωισμός μας. Ὁ Θεὸς νὰ δώση νὰ γίνη αὐτό, πρὶν μᾶς βρῆ ὁ θάνατος.
–Μπορεῖ, Γέροντα, ὁ ἄνθρωπος νὰ μὴν καταλάβη ὅτι ἔχουν λειτουργήσει οἱ πνευματικοὶ νόμοι;
–Ἂν δὲν παρακολουθῆ κανεὶς τὸν ἑαυτό του, τίποτε δὲν καταλαβαίνει καὶ ἀπὸ τίποτε δὲν βοηθιέται, οὔτε ὠφελεῖται. –Δηλαδή,
Γέροντα, οἱ πνευματικοὶ νόμοι παύουν νὰ λειτουργοῦν, μόνον ὅταν ταπεινωθῆ ὁ ἄνθρωπος;
–Ναί, κυρίως μὲ τὴν ταπείνωση ἤ, ὅταν ἔχη κανεὶς τὸ ἀκαταλόγιστο. Νὰ σοῦ πῶ ἕνα παράδειγμα: Μιὰ γυναίκα ἔδερνε συνέχεια τὸν ἄνδρα τηςκαὶ αὐτὸς δὲν μιλοῦσε, γιὰ νὰ μὴ χάση τὴν ἀξιοπρέπειά του, γιατὶ ἦταν καὶ δάσκαλος. Λειτουργοῦσαν ὅμως σ ̓ αὐτὸν οἱ πνευματικοὶ νόμοι. Εἶχε ὀρφανέψει μικρὸς ἀπὸ πατέρα καὶ ἡ χήρα μάνα του μὲ μιὰ σύνταξη προσπαθοῦσε νὰ τὸν σπουδάση, νὰ τὸν κάνη δάσκαλο, καὶαὐτὸς τὴν ἔδερνε!
Τί εἶχε τραβήξει ἡ φουκαριάρα ἡ μάνα του! Ὁπότε ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ τὸν δέρνη ἡ γυναίκα του, γιὰ νὰ ἐξοφλήση. Ὕστερα τί γίνεται;
Πεθαίνει αὐτός, καὶ ὁ γιός του ἔδερνε τὴν μάνα του. Ξόφλησε ἔτσι καὶ αὐτή. Παντρεύεται ὁ γιὸς καὶ παίρνει μιὰἐλαφρούτσικη, ποὺ τὸν ἔδερνε καὶ ἔψελνε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη»!
Πῶς οἰκονόμησε ὁ Θεός, γιὰ νὰ ἐξοφλήση καὶ αὐτός! Ἐδῶ ὅμως σταμάτησαν νὰ λειτουργοῦν οἱ πνευματικοὶ νόμοι, γιατὶ αὐτὴ εἶχε τὸ ἀκαταλόγιστο.
Ἡ ταλαιπωρία σ ̓ αὐτὴν τὴν ζωὴ τρώει τὴν κόλαση, λέει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ7.
Δηλαδή, ὅταν λειτουργοῦν σὲ κάποιον οἱ πνευματικοὶ νόμοι, ἀφαιρεῖται ἕνα μέρος ἀπὸ τὰβάσανα τῆς κολάσεως.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Δ’ «Οἰκογενειακή Ζωή» -134-

7.Ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου, Οἱ Ἀσκητικοὶ Λόγοι, Λόγος ΝΕ´, ἔκδ. «Ἀστήρ», Ἀθῆναι 1961, σ. 193.

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .

''Ἀλλοίμονο σέ ἐμᾶς! διότι δέν γνωρίζουμε τό ἀξίωμα τῶν ψυχῶν μας, οὔτε σέ ποιά πολιτεία προσκληθήκαμε, ἀλλά νομίζουμε, ὅτι ἡ ζωή αὐτή καί οἱ ἀσθένειές της καί ἡ κατάστασις τῶν ζώντων καί οἱ θλίψεις τοῦ κόσμου καί αὐτός ὁ κόσμος καί οἱ κακίες καί οἱ ἀναπαύσεις του, εἶναι κάποιο μεγάλο πρᾶγμα..''

''Ἀλλοίμονο σέ ἐμᾶς! διότι δέν γνωρίζουμε τό ἀξίωμα τῶν ψυχῶν μας, οὔτε σέ ποιά πολιτεία προσκληθήκαμε, ἀλλά νομίζουμε, ὅτι ἡ ζωή αὐτή καί οἱ ἀσθένειές της καί ἡ κατάστασις τῶν ζώντων καί οἱ θλίψεις τοῦ κόσμου καί αὐτός ὁ κόσμος καί οἱ κακίες καί οἱ ἀναπαύσεις του, εἶναι κάποιο μεγάλο πρᾶγμα..''

~ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος (Λόγος ΙΗ΄

https://trelogiannis.blogspot.com/

Αόρατος πόλεμος

Αόρατος Πόλεμος

«Παπά- … τι κοιμάσαι; Σήκω να κάνεις προσευχή, γιατί η Πατρίδα κινδυνεύει» (Αγίου Παϊσίου)

Υπέρ του γένους και της Πατρίδος – Άγιος Παΐσιος

…Επεσήμαινε τους εθνικούς κινδύνους, πριν ακόμη φανούν. Βοήθησε πολλούς να δουν ξεκάθαρα τις ξένες προπαγάνδες σε βάρος της Πατρίδος, και όσοι είχαν θέσεις και ευαισθησία έλαβαν τα ανάλογα μέτρα.

Σχετικά με το Μακεδονικό, αναφέρει ανώτατος αξιωματικός: «Εγώ ήμουν μέσα στα πράγματα και δεν είχα πάρει είδηση. Ο Γέροντας μου άνοιξε τα μάτια. Στην αρχή παραξενευόμουν και έλεγα: ¨Τι είναι αυτά που λέγει ο Γέροντας και από πού τα ξέρει; Έπειτα κατάλαβα». Ο Γέροντας ήδη από το 1977, όταν πήγε στην Αυστραλία, ανέφερε το Μακεδονικό θέμα. Αυτά κάποιοι «ειδικοί» τα θεώρησαν «ανεύθυνες φανατικές κινδυνολογίες».

Υπερασπιζόμενος την ελληνικότητα της Μακεδονίας, ανήρτησε στο Αρχονταρίκι του το κείμενο του προφήτου Δανιήλ που αναφέρεται στον βασιλέα των Ελλήνων Αλέξανδρο και δίπλα του μια μεγάλη εικόνα ενός Αγγέλου από Σερβικό Μοναστήρι, να δείχνει το κείμενο.

Παρωμοίαζε το κράτος των Σκοπίων με οικοδόμημα που είναι χτισμένο με τούβλα και με φαρσαλινούς χαλβάδες, που είναι που είναι κομμένοι σε σχήμα τούβλων, και που φυσικό είναι κάποτε να καταρρεύσει.

Το βιβλίο του πρώην υπουργού Βορείου Ελλάδος κ. Νικολάου Μάρτη, «Η πλαστογράφηση της Μακεδονίας», όταν το διάβασε, τον ενθουσίασε. «Δόξα τω Θεώ», είπε, «υπάρχουν και πατριώτες». Πήρε πολλά βιβλία και τα μοίραζε ευλογία. Έγραψε και ένα επαινετικό ποιηματάκι, το οποίο ο κ. Μάρτης συμπεριέλαβε σε νέα έκδοση του βιβλίου του…

…Όταν η Πατρίδα περνούσε περίοδο πολιτικής αστάθειας, λόγω αδυναμίας σχηματισμού κυβερνήσεως, ο Γέροντας πονούσε και ευχόταν πολύ.

Την τρίτη φορά που θα γίνονταν εκλογές σε μικρό χρονικό διάστημα συνέβη το εξής, όπως διηγήθηκε: «Ήταν παραμονή εκλογών. Καθόμουν στο ξυλοκρέββατο στο Αρχονταρίκι και έλεγα την ευχή. Ξαφνικά παρουσιάστηκε ο διάβολος με την μορφή του … (ανωτάτου πολιτικού προσώπου της εποχής εκείνης του οποίου κατέκρινε ενέργειες καταστρεπτικές) και με απειλούσε. Αλλά δεν μπορούσε να πλησιάσει. Ήταν σαν δεμένος, κάτι τον κρατούσε και σφιγγόταν».

Το ίδιο βράδυ ο Γέροντας παρουσιάσθηκε σ’ έναν έγγαμο ιερέα στον ύπνο του. Του είπε αυστηρά : «Παπά- … τι κοιμάσαι; Σήκω να κάνεις προσευχή, γιατί η Πατρίδα κινδυνεύει».

Την σωτηρία του Έθνους την περίμενε από τον Θεό. Έλεγε : «Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του Έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν. Αλλά αφήνει λίγο τα πράγματα, για να φανούν οι διαθέσεις του καθενός».

Για τους πολιτικούς που έκαναν κακό στο Έθνος έλεγε: «Με αναπαυμένη συνείδηση παρακαλώ τον Θεό να τους δίνει μετάνοια και να τους παίρνει, για να μην κάνουν μεγαλύτερο κακό, και να αναστήσει Μακκαβαίους».

Πίστευε ότι ένας μοναχός μπορεί να βοηθήσει ολόκληρο το Έθνος. «Άλλον ο Θεός τον κάνει μοναχό για να βοηθήσει μια οικογένεια και άλλον για να βοηθήσει ολόκληρο το Έθνος. Το Άγιον Όρος πολλά μπορεί να προσφέρει. Μπορεί να δημιουργήσει πάλι το Βυζάντιο από το οποίο προήλθε».

Από το βιβλίο: Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, – Ιερονάχου ΙΣΑΑΚ

simeiakairwn.wordpress.com/2019/01/24/παπά-τι-κοιμάσαι-σήκω-να-κάνεις-προ/?fbclid=IwAR0ym5QAx0wGcpkCNqFz5bppXVfVKyneMRINylhKI9Pwu8BUsSZaPidcuUo

Αγία Νίνα Ισαπόστολος

Ημερομηνία εορτής:	14/01/2019
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 14 Ιανουαρίου εκάστου έτους.
Ιερά Λείψανα:	Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Θεσσαλονίκης και στη Μονή Κύκκου Κύπρου.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγια Νινα Ισαποστολος (296 - 335)

Ο Σταυρός της Αγίας Νίνα

Βιογραφία Η Αγία Νίνα (ή Νίνω) γεννήθηκε στην Καππαδοκία, όπου κατοικούσαν πολλοί Γεωργιανοί και φέρεται ως συγγενείς του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Ο πατέρας της, Ζαβουλών, ευσεβής και φημισμένος στρατιωτικός, πριν ακόμα νυμφευθεί, είχε φύγει από την πατρίδα του Καππαδοκία, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό. Η μητέρα της, Σωσάννα, ήταν αδελφή του Επισκόπου Ιεροσολύμων Ιουβεναλίου. Ο πατέρας της, φλεγόμενος από αγάπη προς τον Θεό, έγινε, με την συγκατάθεση της συζύγου του, μοναχός στην έρημο του Ιορδάνη. Η μητέρα της Αγίας Νίνας τοποθετήθηκε ως διακόνισσα στο Ναό της Αναστάσεως. Την Αγία Νίνα την παρέδωσαν στην ευλαβέστατη Γερόντισσα Νιοφόρα, για να την αναθρέψει. Όταν η Αγία Νίνα μελετούσε το Ευαγγέλιο και έφθασε στο κεφάλαιο που έγραφε για την σταύρωση του Κυρίου, ο λογισμός της σταμάτησε στον χιτώνα του Χριστού. Αναρωτήθηκε που αν βρίσκεται άραγε η επίγεια πορφύρα του Υιού του Θεού. Της είπαν, λοιπόν, ότι κατά την παράδοση, αυτή φυλασσόταν στην πόλη Μιτσχέτη της Ιβηρίας (Γεωργίας). Τη μετέφερε εκεί ο ραβίνος της πόλεως που ονομαζόταν Ελιόζ, ο οποίος την είχε παραλάβει από το στρατιώτη που την κέρδισε στην κλήρωση κάτω από τον Σταυρό. Τα λόγια αυτά χαράχτηκαν βαθιά στην καρδιά της. Και παρακάλεσε την Θεοτόκο να την αξιώσει να πάει στην Χώρα των Ιβήρων, για να προσκυνήσει τον χιτώνα του Υιού και Θεού της. Η Παναγία άκουσε την προσευχή της και εμφανίσθηκε στον ύπνο της Αγίας. Την προέτρεψε να πάει στην Ιβηρία να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Χριστού και της πρόσφερε ένα Σταυρό από κληματόβεργες, που θα ήταν η ασπίδα και ο φύλακάς της. Η Αγία ξύπνησε και είδε στα χέρια της το θαυμαστό Σταυρό. Τον ασπάσθηκε, έκοψε μια κοτσίδα από τα μαλλιά της, την έπλεξε στον Σταυρό και πήγε να συναντήσει αμέσως το θείο της Επίσκοπο Ιουβενάλιο. Εκείνος διέκρινε το θέλημα του Θεού και της έδωσε την ευχή του. Έτσι μετά από εντολή της Θεοτόκου, κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Γεωργία, περί τον 3ο Αιώνα μ.Χ. Η αποστολική της δράση και το χάρισμα της θαυματουργίας οδήγησαν τους βασιλείς της Γεωργίας Μιριάν (265-342 μ.Χ.) και Νάνα στην αλήθεια του Χριστού. Η Αγία βρήκε τον τόπο, όπου είχε εναποτεθεί ο χιτώνας του Χριστού, στον κήπο των ανακτόρων και εκεί ανήγειρε το Ναό του Αγίου Στύλου. Η Αγία Νίνα κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη και ο Θεός την δόξασε διατηρώντας το τίμιο λείψανό της άφθαρτο.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ήχος πλ α' . Τον συνάναρχον λόγον Ως ωραίοι οι πόδες σου οι ζηλώσαντες ακολουθήσαι ταίς τρίβοις των αποστόλων Χριστού, Νίνα σκεύος Παρακλήτου παμφαέστατον’ όθεν τιμώντες σε πιστώς, Γεωργίας φρυκτωρέ φωτόλαμπρε, σε αιτούμεν’ ημών τα σκότη λιταίς σου της αγνωσίας πόρρω σκέδασον. http://www.saint.gr/225/saint.aspx

Κυβέρνηση μας , οι Άγιοι.

Τα χαρακώματα μας, τα τέμπλα των εκκλησιών, εκεί τοίχος  Αγίων ορθοί, , οι μόνοι ζώντες, υπηρετούντες την Αλήθεια,  καθώς η πίστη αναβλύζει από τον Κύριο, ποτάμι που ξεδιψά, που φόβος; Η ένωσή μας με το τέμπλο, η αγάπη μας για  την ζωή των Αγίων ,  θα μας δείξει αυτό που πρέπει να γίνει , Οι ιδεολογίες τελείωσαν , η ζωή μας στο τέμπλο, με τους ζωντανούς.

Ένα πείραμα σε βάθος.

Γέροντα, πώς θα φύγη η μεγάλη ιδέα που έχω για τον εαυτό μου;

– Αν στραφής μέσα σου και γνωρίσης τον εαυτό σου, θα δής τόση ασχήμια,
που θα σιχαθής τον εαυτό σου.
Αν ο άνθρωπος δεν γνωρίση τον εαυτό του για να ταπεινωθή φυσιολογικά, η ταπείνωση δεν μπορεί να του γίνη κατάσταση, για να παραμένη μέσα του η θεία Χάρις. Τότε είναι σε θέση ο διάβολος να του φάη όλα τα χρόνια της ζωής του – ακόμη και τα χρόνια του
Μαθουσάλα να του δώση ο Θεός
–, παίζοντας το παιχνίδι της κολοκυθιάς. Δηλαδή μια θα του φέρνη ο διάβολος τον λογισμό ότι κάτι είναι, μια θα φέρνη αυτός έναν ταπεινό λογισμό ότι δεν είναι τίποτε· μια ο διάβολος, μια ο άνθρωπος, μια θα κερδίζη ο ένας μια ο άλλος, και θα συνεχίζεται το ίδιο βιολί.
– Βλέπω, Γέροντα, ότι όλες οι αδελφές με έχουν ξεπεράσει στην αρετή, ακόμη και οι νεώτερες.
– Αφού δεν ταπεινώθηκες μόνη σου, ταπεινώθηκες από τους άλλους. Ξέρεις τί κάνουν, όταν θέλουν να στείλουν έναν πύραυλο στο διάστημα;
Μετρούν κατεβαίνοντας από τους μεγάλους αριθμούς στους μικρούς: «δέκα, εννιά, οκτώ, επτά..., ένα, μηδέν!». Μόλις φθάσουν στο μηδέν, εκτοξεύεται. Έτσι κι εσύ, τώρα που έφθασες στο μηδέν, θα εκτοξευθής και θα πάς ψηλά. Εσύ φυσική δεν σπούδασες;

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη και Αρετές»

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .

Δεν μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι για την σωτηρία της ψυχής μας.

Πρέπει να μας απασχολή συνέχεια πώς θα σωθούμε. 
Αν δεν μας απασχολή αυτό, θα μένουμε δεμένοι με τα γήινα και θα είμαστε συνέχεια βραχυκυκλωμένοι.
Όταν δεν ξεχνούμε ότι ο σκοπός μας εδώ στην γη είναι η απόκτηση της Βασιλείας του Θεού, τότε μπαίνει μέσα μας η καλή ανησυχία. 
Αυτή η ανησυχία αργά ή γρήγορα θα μεταφέρη την ψυχή μας στον πνευματικό χώρο, όπου θα βρη άφθονο οξυγόνο, θα ζωντανέψη και θα πετάξη ψηλά.
Ο Θεός δεν έδωσε το μυαλό στον άνθρωπο, για να καταγίνεται συνέχεια με το πώς να βρη ταχύτερο μέσο να πηγαίνη από την μια χώρα στην άλλη, αλλά, για να καταγίνεται πρώτα με το κυριώτερο: πώς να φθάση στον προορισμό του, κοντά στον Θεό, στην αληθινή χώρα, στον Παράδεισο.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη και Αρετές» ‐ 30

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .

Γέροντα, τί διαφορά υπάρχει ανάμεσα στην ακηδία και την ραθυμία;

– Ακηδία είναι η πνευματική τεμπελιά, 
ενώ η ραθυμία αναφέρεται και στην ψυχή και στο σώμα. Καλύτερα όμως να λείψουν και τα δύο. 
Η ακηδία και η ραθυμία μερικές φορές κολλούν και σε ψυχές που έχουν πολλές προϋποθέσεις για πνευματική ζωή, που έχουν ευαισθησία, φιλότιμο. Σε έναν αδιάφορο ο πειρασμός δεν κάνει τόσο κακό. 
Ένας ευαίσθητος όμως άνθρωπος, αν στενοχωρηθή, νιώθει μετά ακηδία. Πρέπει να βρη τί τον στενοχώρησε και να το αντιμετωπίση πνευματικά, για να ξαναβρή το κουράγιο και να πάρη μπρός η μηχανή του. 
Να προσέχη να μην αφήνη αθεράπευτες πληγές, γιατί μετά κάμπτεται από τα τραύματά του. Το ψυχικό τσάκισμα, το οποίο στην συνέχεια φέρνει και το σωματικό, τον αχρηστεύει. 
Ο γιατρός δεν βρίσκει τίποτε, γιατί την βλάβη την έχει προκαλέσει ο πειρασμός. Πόσες ψυχές που έχουν φιλότιμο, ευαισθησία, τις βλέπω αχρηστευμένες!

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής».

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .

...δεν έχω να προσφέρω τίποτα στον Άγιο από το να πάω στην χάρη του με τα πόδια...

Ο αγ. Ιουστίνος ο Πόποβιτς πήρε κάποτε έναν αμαξά για να πάει στο πανηγύρι της Μονής του Αγίου Προχόρου. Στον λασπωμένο ανηφορικό δρόμο βλέπει μια γιαγιά να βαδίζει στηριζόμενη στο μπαστούνι της. Την χαιρέτησε και της πρότεινε να ανεβεί στην άμαξα. Εκείνη του απάντησε:
Όχι παιδί μου, δεν έχω να προσφέρω τίποτα στονΆγιο από το να πάω στην χάρη του με τα πόδια, σ’ ευχαριστώ.
Ο π. Ιουστίνος χτύπησε το μέτωπό του με την παλάμη και μονολόγησε:
Ε, Ιουστίνε διδάσκεις δογματική, αλλά την δογματική της γιαγιάς δεν την έχεις ακόμη μάθει.. Πλήρωσε τον αμαξά, κατέβηκε από την άμαξα και ακολούθησε την γιαγιά μέχρι το μοναστήρι.

www.eptalofos.gr

"ΔΙΑΘΗΚΗ" ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΡΟΝΤΕΝ

Νέοι, που επιθυμείτε να γίνετε υπηρέτες της ομορφιάς, ίσως, αν θελήσετε, να συναντήσετε εδώ το απόσταγμα μιας μακρόχρονης εμπειρίας.

Αγαπήστε με ευλάβεια τους μεγάλους δασκάλους που προηγήθηκαν.

Υποκλιθείτε μπροστά στο Φειδία και στο Μιχαήλ Άγγελο. Θαυμάστε τη θεϊκή γαλήνη του ενός, την τρομερή αγωνία του άλλου. Ο θαυμασμός είναι ένα γενναιόδωρο κρασί για τα ευγενικά πνεύματα.

Όμως -προς Θεού- μη μιμηθείτε τους μεγαλύτερούς σας. Με σεβασμό στην παράδοση μάθετε να διακρίνετε το αιώνια γόνιμο, που κλείνει μέσα της: την αγάπη για τη φύση και την ειλικρίνεια. Είναι τα δύο ισχυρά πάθη της μεγαλοφυΐας: λατρεύει τη φύση και ποτέ δεν ψεύδεται. Έτσι η παράδοση δίνει το κλειδί, που θα σας βοηθήσει να δραπετεύσετε από τη ρουτίνα. Η παράδοση, που σας συμβουλεύει να ερευνάτε συνεχώς την πραγματικότητα και που σας απαγορεύει την τυφλή υποταγή σε οποιονδήποτε δάσκαλο.

Η φύση ας είναι η μοναδική σας θεότητα!

Να έχετε απόλυτη πίστη σ’ αυτήν. Να είστε βέβαιοι ότι ποτέ δεν είναι άσχημη και περιορίστε τη φιλοδοξία σας στο να της είστε πιστοί.

Τα πάντα είναι ωραία για τον καλλιτέχνη, γιατί σε κάθε ύπαρξη και σε κάθε πράγμα η διαπεραστική του ματιά ανακαλύπτει το χαρακτήρα, την εσωτερική δηλαδή αλήθεια που διαφαίνεται πίσω από τη μορφή. Και η αλήθεια τούτη είναι η ίδια η ομορφιά. Μελετάτε με δέος: και τότε -να είστε βέβαιοι- θα ανακαλύψετε την ομορφιά, γιατί θα συναντήσετε την αλήθεια.

Δουλεύετε με μανία.

Εσείς, αγαλματοποιοί, δυναμώστε μέσα σας την αίσθηση του βάθους. Το πνεύμα δύσκολα εξοικειώνεται μ’ αυτή την έννοια. Δεν αντιλαμβάνεται ευκρινώς παρά μόνο επιφάνειες. Του είναι δύσκολο να φαντάζεται μορφές σε βάθος. Και όμως εδώ ακριβώς βρίσκεται το έργο σας.

Πρώτα απ’ όλα καθορίστε με σαφήνεια τα κύρια επίπεδα των μορφών που θα σκαλίσετε. Τονίστε με δύναμη την κατεύθυνση που δίνετε σε κάθε μέλος του σώματος, στο κεφάλι, στους ώμους, στη λεκάνη, στις κνήμες. Η τέχνη απαιτεί αποφασιστικότητα. Με την ξεκάθαρη φυγή των γραμμών βυθίζεστε μέσα στο χώρο και κυριαρχείτε στο βάθος. Όταν τα επίπεδά σας βρουν τη σωστή τους θέση, τότε έχετε ανακαλύψει τα πάντα. Το άγαλμά σας είναι κιόλας ζωντανό. Οι λεπτομέρειες γεννιούνται και βρίσκουν τη σωστή θέση από μόνες τους.

Όταν δημιουργείτε, μη σκέπτεστε ποτέ επίπεδα, αλλά ανάγλυφα.

Το πνεύμα σας πρέπει να θεωρεί κάθε επιφάνεια ως προεξοχή ενός όγκου που βρίσκεται πίσω της και την ωθεί. Να φαντάζεστε τις μορφές σαν να κινούνται προς το μέρος σας. Κάθε ζωή αναδύεται από ένα κέντρο, ύστερα αναπτύσσεται και ξεχύνεται από τα μέσα προς τα έξω. Έτσι ακριβώς και στη μεγάλη γλυπτική· πάντα διακρίνει κανείς μέσα της μια ισχυρή εσωτερική ώθηση. Αυτό είναι το μυστικό της αρχαίας τέχνης.

Εσείς, ζωγράφοι, να παρατηρείτε την πραγματικότητα σε βάθος. Δείτε, για παράδειγμα, ένα πορτραίτο ζωγραφισμένο από τον Ραφαήλ. Πώς αυτός ο μεγάλος δάσκαλος απεικονίζει ένα πρόσωπο μετωπικά: στρέφει το στήθος προς το πλάι δίνοντας έτσι την ψευδαίσθηση της τρίτης διάστασης.

Όλοι οι μεγάλοι ζωγράφοι εξετάζουν το χώρο σε βάθος. Στην κατανόηση των όγκων βρίσκεται η δύναμή τους.

Να θυμάστε πάντα: δεν υπάρχουν γραμμές, μόνον όγκοι. Όταν σχεδιάζετε, να μην σας απασχολεί ποτέ το περίγραμμα, αλλά η “αναγλυφικότητα”. Η “αναγλυφικότητα” είναι αυτή που καθορίζει το περίγραμμα.

Να ασκείστε ακατάπαυστα. Επιβάλλεται να εξουσιάσετε την τεχνική σας.

Η τέχνη δεν είναι τίποτε άλλο από αίσθημα. Όμως χωρίς την απόλυτη γνώση των όγκων, των αναλογιών, των χρωμάτων, χωρίς τη δεξιοτεχνία του χεριού, ακόμα και το πιο έντονο αίσθημα παραλύει. Τι θα γινόταν ο πιο μεγάλος ποιητής σε μια ξένη χώρα, αν αγνοούσε τη γλώσσα της; Στη νεότερη γενιά καλλιτεχνών υπάρχουν ποιητές, που, δυστυχώς, αρνούνται να μάθουν να μιλούν. Δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να ψελλίζουν.

Να έχετε υπομονή! Μη βασίζεστε στην έμπνευση.

Αυτή δεν υπάρχει. Τα μοναδικά προσόντα του καλλιτέχνη είναι: σωφροσύνη, προσοχή, ειλικρίνεια και θέληση. Να εκτελείτε το έργο σας ως έντιμοι εργάτες.

Νέοι, να είστε αληθινοί. Αυτό όμως δε σημαίνει: ακριβείς άνευ ουσίας. Υπάρχει μια χαμηλή πιστότητα: αυτή της φωτογραφίας και του εκμαγείου. Η τέχνη δεν αρχίζει παρά μόνο με την εσωτερική αλήθεια. Όλα σας τα σχήματα, όλα σας τα χρώματα να διερμηνεύουν συναισθήματα.

Ο καλλιτέχνης που αρκείται στην ψευδαίσθηση και με δουλοπρέπεια αναπαράγει ανούσιες λεπτομέρειες δε θα γίνει ποτέ μεγάλος καλλιτέχνης. Αν έχετε ποτέ επισκεφθεί κάποιο κοιμητήριο της Ιταλίας, οπωσδήποτε θα παρατηρήσατε με πόση παιδαριώδη αφέλεια οι καλλιτέχνες που ανέλαβαν να διακοσμήσουν τους τάφους προσπαθούν να αντιγράψουν στα αγάλματά τους κεντήματα, δαντέλες και πλεξούδες. Είναι ίσως ακριβείς. Δεν είναι όμως καθόλου αληθινοί, αφού δεν απευθύνονται στην ψυχή.

Σχεδόν όλοι μας οι γλύπτες θυμίζουν αυτούς των ιταλικών νεκροταφείων. Στα μνημεία που βρίσκονται στις δημόσιες πλατείες μας διακρίνουμε μόνο ρεντιγκότες, τετράποδα ή μονόποδα τραπέζια, καρέκλες, μηχανές, μπαλόνια, τηλέγραφους. Κανένα ίχνος εσωτερικής αλήθειας, συνεπώς κανένα ίχνος τέχνης. Να φρίττετε μ’ αυτά τα παλιοπράγματα.

Να είστε βαθιά και άγρια λάτρεις της αλήθειας. Να μη διστάζετε ποτέ να εκφράζετε αυτό που αισθάνεστε, ακόμα κι όταν έρχεται σε αντίθεση με τις παραδεδεγμένες ιδέες. Ίσως να μη σας καταλάβουν στην αρχή. Αλλά η μοναξιά σας δε θα κρατήσει για πολύ. Φίλοι θα τρέξουν γρήγορα κοντά σας, γιατί ό,τι είναι βαθιά αληθινό για έναν άνθρωπο είναι και για όλους.

Ωστόσο, ούτε γκριμάτσες ούτε μορφασμούς για να προσελκύσετε το κοινό. Απλότητα! Αφέλεια!

Τα ωραιότερα θέματα βρίσκονται μπροστά σας: είναι εκείνα που γνωρίζετε καλύτερα.

Ο πολύ αγαπητός μου και τόσο μεγάλος Ευγένιος Καρριέρ, που μας άφησε τόσο γρήγορα, έδειξε τη μεγαλοφυΐα του ζωγραφίζοντας τη γυναίκα και τα παιδιά του. Του ήταν αρκετό να εξυμνεί τη μητρική στοργή, για να είναι υπέροχος. Μεγάλοι καλλιτέχνες είναι εκείνοι που βλέπουν με τα δικά τους τα μάτια αυτά που όλος ο κόσμος έχει δει και είναι σε θέση να διακρίνουν την ομορφιά μέσα σ’ εκείνα, που είναι τόσο κοινά για τους άλλους.

Οι κακοί καλλιτέχνες βλέπουν πάντοτε με τα γυαλιά κάποιου άλλου.

Το ύψιστο είναι να συγκινείσαι, να αγαπάς, να ελπίζεις, να πάλλεσαι, να ζεις. Πρώτα να είσαι άνθρωπος και μετά καλλιτέχνης!

Η αληθινή ευγλωττία χλευάζει την ευγλωττία, έλεγε ο Πασκάλ. Η αληθινή τέχνη χλευάζει την τέχνη. Θα αναφέρω πάλι εδώ το παράδειγμα του Ευγένιου Καρριέρ. Στις εκθέσεις οι περισσότεροι πίνακες δεν είναι τίποτε άλλο από ζωγραφική. Οι δικοί του πίνακες φαίνονταν, ανάμεσα στους άλλους, σαν παράθυρα ανοιγμένα προς τη ζωή!

Να αποδέχεστε τις δίκαιες κριτικές. Εύκολα θα τις αναγνωρίσετε. Είναι εκείνες που επιβεβαιώνουν τις αμφιβολίες που σας βασανίζουν. Όμως να μην πτοείστε από εκείνες που η συνείδησή σας δεν παραδέχεται.

Μη φοβηθείτε τις άδικες κριτικές. Θα εξεγείρουν τους φίλους σας. Θα τους υποχρεώσουν να ξανασκεφτούν για τη συμπάθεια που νιώθουν προς εσάς και θα την εκδηλώνουν με περισσότερο θάρρος, αφού θα κατανοήσουν καλύτερα το λόγο της ύπαρξής της.

Αν το ταλέντο σας είναι πρωτότυπο, στην αρχή δε θα έχετε παρά λίγους οπαδούς και ένα πλήθος εχθρών. Μη χάνετε το θάρρος σας. Οι πρώτοι θα θριαμβεύσουν, γιατί ξέρουν για ποιο λόγο σας αγαπούν, ενώ οι άλλοι αγνοούν γιατί τους είστε μισητοί· οι πρώτοι είναι παθιασμένοι με την αλήθεια και θα στρατολογούν συνεχώς νέους οπαδούς, ενώ οι άλλοι δε θα δείξουν ιδιαίτερο ζήλο για τις λανθασμένες απόψεις τους. Οι πρώτοι είναι σταθεροί, ενώ οι δεύτεροι πηγαίνουν όπου φυσά ο άνεμος. Η νίκη της αλήθειας είναι βέβαιη.

Μη χάνετε τον καιρό σας συνάπτοντας κοσμικές ή πολιτικές σχέσεις. Θα δείτε πολλούς συναδέλφους σας να αποκτούν με ραδιουργίες τιμές και πλούτη. Δεν είναι αυτοί οι αληθινοί καλλιτέχνες. Μερικοί όμως είναι πολύ έξυπνοι και, αν θελήσετε να παραβγείτε μαζί τους στο γήπεδό τους, θα αναλώσετε τόσο χρόνο όσο και εκείνοι, δηλαδή εξ ολοκλήρου την ύπαρξή σας κι έτσι δε θα σας απομείνει ούτε μια στιγμή για να είστε καλλιτέχνης.

Να αγαπάτε με πάθος την αποστολή σας. Δεν υπάρχει ωραιότερη. Είναι πολύ πιο υψηλή απ’ ό,τι ο όχλος πιστεύει.

Ο καλλιτέχνης δίνει ένα μεγάλο παράδειγμα. Λατρεύει τη δουλειά του και η πολυτιμότερη ανταμοιβή του είναι η χαρά που παίρνει μέσα από αυτήν. Στις μέρες μας -τι κρίμα!- προσπαθούν να πείσουν τους εργάτες ότι πρέπει να μισούν τη δουλειά τους και να την σαμποτάρουν. Η ανθρωπότητα όμως δε θα γίνει ευτυχισμένη παρά μόνον όταν όλοι οι άνθρωποι αποκτήσουν ψυχές καλλιτεχνών, δηλαδή όταν όλοι βρίσκουν απόλαυση μέσα από το έργο τους.

Η τέχνη είναι ακόμα ένα υπέροχο μάθημα ειλικρίνειας.

Ο πραγματικός καλλιτέχνης εκφράζει πάντοτε αυτό που σκέπτεται διακινδυνεύοντας να ανατρέψει όλες τις καθιερωμένες αξίες.

Διδάσκει έτσι την ειλικρίνεια στους συνανθρώπους του.

Θα μπορούσε κανείς λοιπόν να φανταστεί τι θαυμάσια πρόοδος θα είχε αίφνης συντελεστεί, αν η απόλυτη αγάπη για την αλήθεια βασίλευε ανάμεσα στους ανθρώπους!

Α, πόσο γρήγορα η κοινωνία θα απέρριπτε πλάνες και ασκήμιες, αφού θα τις παραδεχόταν, και πόσο γρήγορα η γη μας θα γινόταν ένας Παράδεισος!

AUGUSTE RODIN: L’ Art,

Entretiens Réunis par PAUL GSELL,

Bernard Grasset editeur a Paris, 1911

Απόδοση: Σουζάνα Χούλια

Εκδόθηκε από τον "ΟΙΑΚΙΣΤΗ" το 1997

-σε ένα φυλλάδιο εκτός εμπορίου-

για τους φίλους της "ΠΛΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ"

https://kzk-rodin.blogspot.com/2010/03/blog-post.html?fbclid=IwAR1YVY3HC4Gq9XnRe4XYUxrd2UXIqa-5jEPtblmuvRtubOKSr6HTxCPobNA

Γιάννης Τσαρούχης - "Η τάση των Ελλήνων για αυτοκτονία"

Είναι ανιδιοτελής η αγάπη του κακού και του καταστρεπτικού στην Ελλάδα.Ο καθένας κοίταξε να αξιοποιήσει το οικοπεδάκι του όπου κι αν ήταν, όποιο σχήμα κι αν είχε χωρίς να δεχθούν ποτέ ένα ρουσφέτι μεγαλοπρεπές προς όφελος της Ελλάδος. Αν μια κακή πράξη γίνει προς όφελος της Ελλάδος τους απωθεί· αντιθέτως υμνούν ένα έγκλημα και το εκθειάζουν αν βλάπτει τον τόπο.

Γιάννης Τσαρούχης - "Η τάση των Ελλήνων για αυτοκτονία"

Ανδρέας Σινόπουλος

"Πολλὲς φορὲς ταλαιπωροῦνται τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια τῶν γονέων." Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου

–Γέροντα, μιὰ μητέρα δίνει ἁγιασμὸ στὸ παιδί της καὶ τὸ παιδὶ τὸν φτύνει.
Τί νὰ κάνη;
–Νὰ κάνη προσευχὴ γιὰ τὸ παιδί της. Ἴσως καὶ ὁ τρόπος ποὺ δίνει στὸ παιδὶ τὸν ἁγιασμὸ νὰ τοῦ προκαλῆ ἀντίδραση. Γιὰ νὰ εἶναι τὰ παιδιὰ στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ, πρέπει καὶ οἱ γονεῖς νὰ ζοῦν σωστὰ πνευματικά. Μερικοὶ γονεῖς ποὺ θρησκεύουν προσπαθοῦν νὰ βοηθήσουν τὰ παιδιά τους νὰ γίνουν καλὰ παιδιά, ὄχι γιατὶ τοὺς ἀπασχολεῖ ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς τους, ἀλλὰ γιατὶ θέλουν νὰ ἔχουν καλὰ παιδιά. Περισσότερο δηλαδὴ τοὺς στενοχωρεῖ τί θὰ πῆ ὁ κόσμος γιὰ τὰ παιδιά τους, παρὰ μήπως πᾶνε στὴν κόλαση.
Τότε πῶς νὰ βοηθήση ὁ Θεός; Σκοπὸς δὲν εἶναι νὰ πηγαίνουν τὰ παιδιὰ μὲ τὸ ζόρι στὴν ἐκκλησία, ἀλλὰ νὰ ἀγαπήσουν τὴν ἐκκλησία. Νὰ μὴν κάνουν τὸ καλὸ μὲ τὸ ζόρι, ἀλλὰ νὰ τὸ αἰσθανθοῦν ὡς ἀνάγκη. Ἡ ἁγία ζωὴ τῶν γονέων πληροφορεῖ τὶς ψυχὲςτῶν παιδιῶν καὶ ὑποτάσσονται φυσιολογικά. Ἔτσι μεγαλώνουν μὲ εὐλάβεια καὶ μὲ διπλὴ ὑγεία, χωρὶς ψυχικὰ τραύματα.
Ἂν οἱ γονεῖς ζορίζουν τὸ παιδί τους ἀπὸ φόβο Θεοῦ, βοηθάει ὁ Θεὸς καὶ βοηθιέται τὸ παιδί. Ἂν ὅμως τὸ κάνουν ἀπὸ ἐγωισμό, τότε δὲν βοηθάει ὁ Θεός. Πολλὲς φορὲς ταλαιπωροῦνται τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια τῶν γονέων.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Δ’ «Οἰκογενειακή Ζωή» -88-

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .

«…οὐκ ἔστι κτίσις ἀφανὴς ἐνώπιον Αὐτοῦ, πάντα δὲ γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς Αὐτοῦ»

Νά προσευχόμαστε ἁπλά καί ἁπαλά, 
χωρίς πάθος καί ἐκβιασμό. Ξέρομε ὅτι παρελθόν, παρόν καί μέλλον, ὅλα εἶναι γνωστά, γυμνά καί τετραχηλισμένα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 
Ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «…οὐκ ἔστι κτίσις ἀφανὴς ἐνώπιον Αὐτοῦ, πάντα δὲ γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς Αὐτοῦ»

Απόσπασμα από το Βιβλίο
«ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ»
του ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .

".. καιγόμουν ολόκληρος για την αγάπη του Θεού."

«Ξέρεις, πριν από οκτώ χρόνια καιγόταν η καρ­διά μου από αγάπη για τον Χριστό τόσο πολύ, ώστε έλιωναν τα κόκαλά μου σαν λαμπάδες, σαν να ήμουν, δηλαδή, ολόκληρος μια πυρκαγιά.
Και καιγόμουν ολόκληρος για την αγάπη του Θεού. Αφού μια φορά πήγαινα στις Καρυές και από το πλήθος αυτής της αγάπης του Χριστού διαλύθηκα και δεν μπορούσα να περπατήσω και έπεσα μπρούμυτα σε μια γωνιά εκεί στο δάσος και προσευχόμουν και έκλαιγα και παρακαλούσα τον Θεό να πάρει λίγο από επάνω μου αυτό το κύμα της χάριτος για να μπορέσω να πάω στη δουλειά μου. Δεν μπορούσα να κάνω ούτε ένα βήμα, γιατί καιγόμουν ολόκληρος από την αγάπη του Χριστού.
Εδώ όμως και οκτώ χρόνια περίπου αυτό που αισθανόμουν για τον Θεό το αισθάνομαι για τον κόσμο και έχω μέσα στην καρδιά μου μεγάλο πόνο για τον κόσμο και δεν μπορώ, λιώνω, δεν μπορώ να διώξω κανένα άνθρωπο και μιλώντας με τους ανθρώπους και ωφελώντας τους ανθρώπους παίρνω πίσω αυτό το οποίο τους δίνω και μεταβάλλεται μέσα μου σε προσευχή, όπως ακριβώς τότε που ήμουν τελείως μόνος μου».

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Φίλοι του Αγίου Όρους/Agion Oros - Mount Athos