Είπα σε έναν Ιεχωβά μια φορά: «Εσείς δεν έχετε φωτογραφίες στά σπίτια σας;».
«Έχουμε», μου λέει.
«Έ, καλά, η μάνα, όταν το παιδί τής λείπει μακριά, δεν φιλάει τήν φωτογραφία του παιδιού της;».
«Την φιλάει», μού λέει.
«Το χαρτί φιλάει ή το παιδί της;».
«Το παιδί της», μού λέει.
«Έ, όπως εκείνη, όταν φιλάει τήν φωτογραφία τού παιδιού της, τού λέω, φιλάει τό παιδί της καί όχι τό χαρτί, έτσι καί εμείς Τόν Χριστό φιλούμε· δεν φιλούμε το χαρτί ή τό σανίδι».
– Γέροντα, καί αν ένα σανίδι κάποτε είχε επάνω τήν εικόνα Τού Χριστού, Τής Παναγίας ή κάποιου Αγίου καί έσβησαν τά χρώματα από τον καιρό, και πάλι δεν πρέπει να το ασπαζόμαστε;
– Ναι, βέβαια! Όταν ασπάζεται ο άνθρωπος με ευλάβεια και θερμή αγάπη τίς άγιες εικόνες, παίρνει τα χρώματα από αυτές και ζωγραφίζονται οί Άγιοι μέσα του. Οί Άγιοι χαίροντα, όταν ξεσηκώνονται από τά χαρτιά ή από τά σανίδια καί τυπώνονται στίς καρδιές τών ανθρώπων.
Όταν ασπάζεται ο Χριστιανός με ευλάβεια τίς άγιες εικόνες καί ζητάει βοήθεια από Τόν Χριστό, Τήν Παναγία, τούς Αγίους, μέ τόν ασπασμό πού κάνει με τήν καρδιά του, ρουφάει μέσα στήν καρδιά του όχι μόνον τη χάρη Τού Χριστού, Τής Παναγίας ή τών Αγίων, αλλά και τον Χριστό ολόκληρο ή την Παναγία ή τόν Άγιο, καί τοποθετούνται πιά στό τέμπλο του Ναού του. «Ναός του Αγίου Πνεύματος είναι ο άνθρωπος» (Α΄ Κορ. 3,16 και 6,19). Βλέπεις, καί κάθε Ακολουθία με τόν ασπασμό τών εικόνων αρχίζει καί με τόν ασπασμό τελειώνει. Εάν το καταλάβαιναν αυτό οι άνθρωποι, πόση χαρά θα αισθάνονταν, πόση δύναμη θα έπαιρναν!– Γέροντα, στήν Παράκληση Τής Παναγίας, σε κάποιο Μεγαλυνάριο γιατί λέει «Άλαλα τα χείλη των ασεβών, τών μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν»;
– Όταν κανείς δεν έχει ευλάβεια και ασπάζεται τις εικόνες, δεν είναι άλαλα τα χείλη του; Και ο ευλαβής, όταν ασπάζεται τις εικόνες, εύλαλα δέν είναι τά χείλη του; Είναι μερικοί πού, όταν προσκυνούν τήν εικόνα, ούτε καν ακουμπούν στην εικόνα. Άλλοι ακουμπούν μόνον τα χείλη τους στην εικόνα, όταν τήν ασπάζονται. Να, έτσι. (Ο Γέροντας ασπάσθηκε μία εικόνα, χωρίς νά ακουσθεί ο ασπασμός). Ακούσατε τίποτε;
Όταν βλέπουμε τίς άγιες εικόνες, πρέπει να ξεχειλίζει η καρδιά μας από αγάπη πρός Τόν Θεό καί τούς Αγίους καί νά πέφτουμε να τίς προσκυνούμε καί νά τίς ασπαζόμαστε μέ πολλή ευλάβεια.
Άγιος Παϊσίος ό Αγιορείτης!
Τήν ευχή του νά έχουμε!🌺
«Έχουμε», μου λέει.
«Έ, καλά, η μάνα, όταν το παιδί τής λείπει μακριά, δεν φιλάει τήν φωτογραφία του παιδιού της;».
«Την φιλάει», μού λέει.
«Το χαρτί φιλάει ή το παιδί της;».
«Το παιδί της», μού λέει.
«Έ, όπως εκείνη, όταν φιλάει τήν φωτογραφία τού παιδιού της, τού λέω, φιλάει τό παιδί της καί όχι τό χαρτί, έτσι καί εμείς Τόν Χριστό φιλούμε· δεν φιλούμε το χαρτί ή τό σανίδι».
– Γέροντα, καί αν ένα σανίδι κάποτε είχε επάνω τήν εικόνα Τού Χριστού, Τής Παναγίας ή κάποιου Αγίου καί έσβησαν τά χρώματα από τον καιρό, και πάλι δεν πρέπει να το ασπαζόμαστε;
– Ναι, βέβαια! Όταν ασπάζεται ο άνθρωπος με ευλάβεια και θερμή αγάπη τίς άγιες εικόνες, παίρνει τα χρώματα από αυτές και ζωγραφίζονται οί Άγιοι μέσα του. Οί Άγιοι χαίροντα, όταν ξεσηκώνονται από τά χαρτιά ή από τά σανίδια καί τυπώνονται στίς καρδιές τών ανθρώπων.
Όταν ασπάζεται ο Χριστιανός με ευλάβεια τίς άγιες εικόνες καί ζητάει βοήθεια από Τόν Χριστό, Τήν Παναγία, τούς Αγίους, μέ τόν ασπασμό πού κάνει με τήν καρδιά του, ρουφάει μέσα στήν καρδιά του όχι μόνον τη χάρη Τού Χριστού, Τής Παναγίας ή τών Αγίων, αλλά και τον Χριστό ολόκληρο ή την Παναγία ή τόν Άγιο, καί τοποθετούνται πιά στό τέμπλο του Ναού του. «Ναός του Αγίου Πνεύματος είναι ο άνθρωπος» (Α΄ Κορ. 3,16 και 6,19). Βλέπεις, καί κάθε Ακολουθία με τόν ασπασμό τών εικόνων αρχίζει καί με τόν ασπασμό τελειώνει. Εάν το καταλάβαιναν αυτό οι άνθρωποι, πόση χαρά θα αισθάνονταν, πόση δύναμη θα έπαιρναν!– Γέροντα, στήν Παράκληση Τής Παναγίας, σε κάποιο Μεγαλυνάριο γιατί λέει «Άλαλα τα χείλη των ασεβών, τών μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν»;
– Όταν κανείς δεν έχει ευλάβεια και ασπάζεται τις εικόνες, δεν είναι άλαλα τα χείλη του; Και ο ευλαβής, όταν ασπάζεται τις εικόνες, εύλαλα δέν είναι τά χείλη του; Είναι μερικοί πού, όταν προσκυνούν τήν εικόνα, ούτε καν ακουμπούν στην εικόνα. Άλλοι ακουμπούν μόνον τα χείλη τους στην εικόνα, όταν τήν ασπάζονται. Να, έτσι. (Ο Γέροντας ασπάσθηκε μία εικόνα, χωρίς νά ακουσθεί ο ασπασμός). Ακούσατε τίποτε;
Όταν βλέπουμε τίς άγιες εικόνες, πρέπει να ξεχειλίζει η καρδιά μας από αγάπη πρός Τόν Θεό καί τούς Αγίους καί νά πέφτουμε να τίς προσκυνούμε καί νά τίς ασπαζόμαστε μέ πολλή ευλάβεια.
Άγιος Παϊσίος ό Αγιορείτης!
Τήν ευχή του νά έχουμε!🌺
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου