ΤΟ Χ

Σαν πέτρες ξέχωρες, σαν βουνά χωρισμένα, σαν σκίσιμο, άνοιγμα.
Μόνο ο πάσχων ζει αυτό τον χωρισμό. Ολόκληρος σχίζεται, κόπτεται στη μέση.
Ούτε κόλαση, ούτε παράδεισος, παρά μονάχα ένα βαθύ ρήγμα, αποκαλυπτόμενη η γύμνια του.
Εκεί ο τυφλός ζητά το φως του.
Ο λόγος του ανθρώπου γεννάται στην απορία, είναι αίτημα και ζήτημα ζωής.
Ο βαθύτερος τόπος.