Εφαντάζετο αμυδρώς μίαν εικόνα, μίαν οπτασίαν, εν ξυπνητόν όνειρον. Ωσάν η χιών να ισοπεδώση και ν’ ασπρίση όλα τα πράγματα, όλας τας αμαρτίας, όλα τα περασμένα: Το καράβι, την θάλασσαν, τα ψηλά καπέλα, τα ωρολόγια, τας αλύσεις τας χρυσάς και τας αλύσεις τας σιδηράς, τας πόρνας της Μασσαλίας, την ασωτίαν, την δυστυχίαν, τα ναυάγια, να τα σκεπάση, να τα εξαγνίση, να τα σαβανώση, διά να μη παρασταθούν όλα γυμνά και τετραχηλισμένα, και ως εξ οργίων και φραγκικών χορών εξερχόμενα εις το όμμα του Κριτού.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Έρωτας στα χιόνια, 1896. Άπαντα, Γ΄
Εκδόσεις Δόμος, 1989

{Xρυσομηλιά, Περτούλι}

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10210143315272895&set=a.2420316460824.132961.1038806835&type=3&theater