Συγκλονίζει η αγγελία που έβαλε ένας 49χρονος πατέρας,άνεργος και άστεγος με την οποία αναζητά αγοραστή για τονεφρό του, μέσα στην απελπισία του να βοηθήσει οικονομικά το ανήλικο κοριτσάκι του.
Άστεγος πουλάει το νεφρό του - Αγγελία σοκ στην Ηλεί
φωτό από ilialive«Πουλάω το νεφρό μου. Δυστυχώς πήρα αυτή την απόφαση επειδή είμαι άνεργος και άστεγος. Δεν με ενδιαφέρει αν ζήσω ή αν πεθάνω. Το μόνο που θέλω, είναι να αφήσω κάτι στην 8χρονη κόρη μου…».
Τη συγκλονιστική αυτή μικρή αγγελία, που προκαλεί σοκ και θλίψη, έστειλε στην «Πρωινή» ένας 49χρονος πατέρας, από την ευρύτερη περιοχή του Πύργου, που βρισκέται σε πλήρη απόγνωση…
Όπως γράφει το ilialive, από τη μια στιγμή στην άλλη, ο Σπύρος, βρέθηκε χωρίς δουλειά και σπίτι και με τα χρέη στο δημόσιο και τις τράπεζες να τον κυνηγούν… Μάλιστα, τους τελευταίους τέσσερις μήνες έχει ως μοναδικό του καταφύγιο, το αυτοκίνητο του. Ό,τι του απέμεινε δηλαδή από την πρότερη τακτοποιημένη ζωή του και αυτό, γιατί είχε καταφέρει- τις μέρες της ευημερίας - να το αγοράσει τοις μετρητοίς.
Το οικονομικό και κοινωνικό όμως αδιέξοδο που βιώνει εδώ και λίγους μήνες, ήταν αυτό που τον λύγισε και τον οδήγησε στην πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του. Να σκεφτεί να πουλήσει το νεφρό του, ένα ζωτικό του όργανο για να μπορέσει να αφήσει στην 8χρονη κορούλα του, ένα ικανοποιητικό ποσό για το μέλλον της. Πριν την απόφαση του αυτή, στο μυαλό του, κυριαρχούσε η ιδέα της αυτοκτονίας.
Το να βάλει όμως τέλος στη ζωή του, πέρα από τα «κότσια που χρειάζονται» όπως χαρακτηριστικά είπε, απαιτεί και άλλες προϋποθέσεις τις οποίες δεν διαθέτει. «Ο μόνος λόγος που δεν… «φούνταρα» ήταν το παιδί. Που να το αφήσω… Μόνο για αυτό ζω και αν γίνει το θαύμα και τα καταφέρω, θα προσπαθήσω να το πάρω μαζί μου, ώστε να το απομακρύνω από το ακατάλληλο περιβάλλον που σήμερα ζει».
Τη συγκλονιστική αυτή μικρή αγγελία, που προκαλεί σοκ και θλίψη, έστειλε στην «Πρωινή» ένας 49χρονος πατέρας, από την ευρύτερη περιοχή του Πύργου, που βρισκέται σε πλήρη απόγνωση…
Όπως γράφει το ilialive, από τη μια στιγμή στην άλλη, ο Σπύρος, βρέθηκε χωρίς δουλειά και σπίτι και με τα χρέη στο δημόσιο και τις τράπεζες να τον κυνηγούν… Μάλιστα, τους τελευταίους τέσσερις μήνες έχει ως μοναδικό του καταφύγιο, το αυτοκίνητο του. Ό,τι του απέμεινε δηλαδή από την πρότερη τακτοποιημένη ζωή του και αυτό, γιατί είχε καταφέρει- τις μέρες της ευημερίας - να το αγοράσει τοις μετρητοίς.
Το οικονομικό και κοινωνικό όμως αδιέξοδο που βιώνει εδώ και λίγους μήνες, ήταν αυτό που τον λύγισε και τον οδήγησε στην πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του. Να σκεφτεί να πουλήσει το νεφρό του, ένα ζωτικό του όργανο για να μπορέσει να αφήσει στην 8χρονη κορούλα του, ένα ικανοποιητικό ποσό για το μέλλον της. Πριν την απόφαση του αυτή, στο μυαλό του, κυριαρχούσε η ιδέα της αυτοκτονίας.
Το να βάλει όμως τέλος στη ζωή του, πέρα από τα «κότσια που χρειάζονται» όπως χαρακτηριστικά είπε, απαιτεί και άλλες προϋποθέσεις τις οποίες δεν διαθέτει. «Ο μόνος λόγος που δεν… «φούνταρα» ήταν το παιδί. Που να το αφήσω… Μόνο για αυτό ζω και αν γίνει το θαύμα και τα καταφέρω, θα προσπαθήσω να το πάρω μαζί μου, ώστε να το απομακρύνω από το ακατάλληλο περιβάλλον που σήμερα ζει».
Από τη ζεστασιά το σπιτιού, στο δρόμο…
Όλα ξεκίνησαν πριν έναν χρόνο, όταν απολύθηκε από την εταιρεία που εργαζόταν ως διανομέας. Μέχρι τότε, κατάφερνε να συντηρεί με αξιοπρέπεια, όχι μόνον τον εαυτό του, αλλά και τη μικρή του κόρη η οποία σήμερα ζει με την πρώην σύζυγο του. «Δεν μας έλειπε τίποτα. Ήμασταν μια καλά τακτοποιημένη οικογένεια. Επέστρεψα στον τόπο καταγωγής μου, το χωριό μου στην νότια Ηλεία, πριν εφτά χρόνια. Πάντα εργαζόμουν με ικανοποιητικό μισθό και ουδέποτε είχα σκεφτεί τι μπορεί να μου επεφύλασσε η μοίρα… Μετά το χωρισμό μου, το 2010, ξεκίνησαν και τα οικονομικά προβλήματα. Δάνεια, ασφάλειες, διατροφή… Δεν είναι και εύκολο να συντηρείς δυο σπίτια και να πληρώνεις και τις υποχρεώσεις σου. Αρχές Γενάρη του 2013, πριν ένα χρόνο περίπου, απολύθηκα.
«Πουλάω το νεφρό μου. Δυστυχώς πήρα αυτή την απόφαση επειδή είμαι άνεργος και άστεγος. Δεν με ενδιαφέρει αν ζήσω ή αν πεθάνω. Το μόνο που θέλω, είναι να αφήσω κάτι στην 8χρονη κόρη μου…»
Όσο και να έψαξα για δουλειά, ότι πόρτες και να χτύπησα, τίποτα… Τα νοίκια και οι υποχρεώσεις έτρεχαν. Δεν μπορούσα πλέον να προσφέρω στο παιδί και την πρώην σύζυγο μου τίποτα…» εξιστορεί με τρεμάμενη φωνή και συνεχίζει «…δεν αποτελώ την εξαίρεση. Ξέρετε πόσοι σήμερα βρίσκονται στο δρόμο; Πόσοι άνθρωποι, που δεν τους έλειπε τίποτα, τώρα δεν έχουν ούτε να φάνε; Τα ξέρετε. Και ξέρετε πόσοι άνθρωποι μπήκαν στην διαδικασία να πουλήσουν το νεφρό τους για να επιβιώσουν; Απίστευτα πολλοί. Εκεί μας έφτασαν αυτοί που μας οδήγησαν στην ανέχεια και την εξαθλίωση…».
Ο Σπύρος, κοιμάται τα κρύα βράδια του φετινού χειμώνα στο αυτοκίνητο του. Την ημέρα περιπλανιέται στους δρόμους του Πύργου αναζητώντας εργασία ενώ ένα μεγάλο μέρος του χρόνου του, το περνάει στη ζεστή αίθουσα αναμονής του σταθμού του ΚΤΕΛ. «Ζήτησα τη βοήθεια της Μητρόπολης. Έκανα αίτηση να με δεχτούν σε κάποιο από τα ιδρύματα της, να προσφέρω εργασία με αντάλλαγμα στέγη και τροφή. Ακόμα περιμένω απάντηση… Ο μοναδικός άνθρωπος που με στηρίζει όσο μπορεί, είναι ένας ξάδελφος μου, καθώς φίλοι και συγγενείς εξαφανίστηκαν…».
«Εκλιπαρώ για μια δουλειά…»
Ο απελπισμένος πατέρας δείχνει φωτογραφίες της μονάκριβης κόρης του, από τις εποχές που δεν τους έλειπε τίποτα, από τότε που ζούσαν χαρούμενα και ανέμελα. Που ζούσαν ευτυχισμένοι… Η μια εικόνα διαδέχεται την άλλη, και ο Σπύρος με βουρκωμένα μάτια θυμάται, τα παιχνίδια και τις βόλτες στα πάρκα και τα λούνα Παρκ. Τη ζεστασιά του σπιτιού που είχε και την οικογενειακή γαλήνη που δεν κράτησε…
«Ζήτησα τη βοήθεια της Μητρόπολης. Έκανα αίτηση να με δεχτούν σε κάποιο από τα ιδρύματα της, να προσφέρω εργασία με αντάλλαγμα στέγη και τροφή. Ακόμα περιμένω απάντηση…».
«Η κόρη μου γνωρίζει ότι δεν έχω πλέον σπίτι… Ξέρει ότι ζω μέσα στο αυτοκίνητο και παρά το μικρό της ηλικίας της, όλα τα καταλαβαίνει. Όσο και να την τρελαίνει η κατάσταση αυτή, δεν την αφήνω να νιώσει τον πόνο και τη μοναξιά μου… Με μια αγκαλιά της άλλωστε, ξεχνώ τα πάντα και παίρνω δύναμη. Δύναμη, μόνο για αυτή. Για να παλέψω να επιβιώσω και ποιος ξέρει, αν βρω δουλειά, αν μου προσφέρει κάποιος δουλειά, οποιαδήποτε δουλειά, και ένα σπίτι εντός Ηλείας για να είμαι κοντά στο παιδί μου, τότε θα καταφέρω να ορθοποδήσω. Θα μπορέσω να ρυθμίσω τα χρέη μου και να βάλω μια τάξη ξανά στη διαλυμένη μου ζωή…».
http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=256058&catid=6
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου