(Αγιοκατατάξη 27 Νοεμβρίου 2017- Ημερομηνία μνήμης 22 Νοεμβρίου)
"Μια μέρα ο Γέροντας διαβαζε τον βίο του αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ και στα σημεία που έλεγε ότι ο άγιος είδε τα σκηνώματα του Παραδείσου, αναρωτήθηκε πώς μπορεί να είναι αυτές οι Μόνες.
Ξαφνικά έπεσε το βιβλίο από τα χέρια του και βρέθηκε σ' ένα ωραίο μέρος. Μπροστά του ήταν ένας δρόμος κατάφυτος με βιολέτες ευωδιαστές και δίπλα του καθόταν ένας γέροντας, ο όσιος Δαυίδ. Ο γέροντας ήθελε να προχωρήσει αλλά δίσταζε για να μην σπάσει τα λουλούδια γιατί ήταν πολύ πυκνά φυτεμένα. Τότε του λέει ο όσιος Δαυίδ." Προχώρα και μη φοβάσαι. Τα λουλούδια δεν είναι απ'αυτά που ξέρεις. Δεν σπάζουν." Κι όντως, δεν έσπασαν όταν προχώρησε. Προχωρώντας βλέπει μπροστά του ένα κατηφορικό χωματόδρομο και σκέφθηκε πως αν περνούσε από εκεί κάποιο αυτοκίνητο, θα κινδύνευε.
Ο γέροντας τον καθησύχασε, λέγοντας του ότι σε αυτό το μέρος, δεν υπάρχουν αυτοκίνητα και του συνέστησε να συνεχίσει να βαδίζει στο δρόμο του.
Γύρω του υπήρχαν όμορφα σπίτια με ολάνθιστους κήπους αλλά δεν φαινόταν να μένει κάποιος άνθρωπος μέσα. Λέει λοιπόν στον όσιο Δαυίδ."Γέροντα πολύ θα ήθελα να μένω εδώ και να προσεύχομαι όλη μέρα". Τότε ο όσιος σήκωσε το χέρι του και του έδειξε το σπιτάκι που ήταν προορισμένο για τον ίδιο. Και μόλις έγινε αυτό, ο γέροντας Ιάκωβος σαν από θαύμα επέστρεψε στο κελί του..."
(Γέροντες της Ορθοδοξίας)
https://www.facebook.com/profile.php?id=100008488784728&hc_ref=ARS55T_TcoTqEQN65pqQSVFw-dHvScllekWHCmnAqhzWpvu6Yy5zGBSXiti-IdejWlY
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου