The Winter Storm That Ruined Christmas (Travel): New Photos of the Fallout Read more: http://nation.time.com/2012/12/27/the-winter-storm-that-ruined-christmas-travel-new-photos-from-the-deluge

JOSHUA BICKEL / CORBIS

A major blizzard along Interstate 65 north of Lafayette, Ind., on Dec. 26, 2012.

MARK DUNCAN / AP

The Ohio Turnpike in North Ridgeville, Ohio, during the start of a major winter storm on Dec. 26, 2012. The National Weather Service posted blizzard warnings for a swath of Ohio, from the Indiana border stretching northeast to the Lake Erie region.

CHARLES KRUPA / AP

Luna, a black Lab mix, frolics in fresh snow in East Derry, N.H., on Dec. 27, 2012

HEATHER CHARLES / MCT / ABACA

Waves crash on the breakwall at the 39th Street beach in Chicago on Dec. 26, 2012.

JUSTIN LANE / EPA

Motorists make their way through traffic along the Merritt Parkway as the first effects of a winter storm are felt in Norwalk, Conn., on Dec. 26, 2012.

LARRY ROBERTS / PITTSBURGH POST-GAZETTE / ZUMA PRESS

Bob Lampe, right, waits in the cold for a bus in downtown Pittsburgh on Dec. 26, 2012.

LARRY ROBERTS / PITTSBURGH POST-GAZETTE / ZUMA PRESS

Samuel Silla, 11, from Houston hauls his sled up a hill at the Schenley Oval sports complex in Pittsburgh on Dec. 26, 2012. This was his first time experiencing snow.

JIM WEBER / THE COMMERCIAL APPEAL / LANDOV

Elizabeth Seymour, 9 (front), gets a mouthfull of snow while sledding at the Collierville Landfill near Memphis with Carly Catanzaro, 10, and her sister Ellery Seymour, 10 (back), on Dec. 26, 2012

CHARLES REX ARBOGAST / AP

A lone runner navigates the bike path through a snow storm at Chicago's North Ave. beach on Dec. 27, 2012.

http://nation.time.com

ΠΑΙΡΝΕΙ ΦΩΤΙΑ Η ΠΕΡΙΟΧΗ Πραξικόπημα στο Ιράκ - Κατεπνίγη εν τη γενέσει του - Οι Ιρακινοί "δείχνουν" ΗΠΑ, Σ.Αραβία, Κατάρ

Φαίνεται ότι οι ΗΠΑ επιχείρησαν να καλύψουν τα νώτα τους εν όψει της τελικής φάσης του δράματος στην Συρία με μια κίνηση που δείχνει πόσο έχουν θορυβηθεί από την (πολιτική) αποτυχία τους να ελέγξουν το Ιράκ μόλις εννέα χρόνια μετά την εισβολή του 2003 και την ανατροπή του καθεστώτος Σαντάμ Χουσεϊν: Σημαντικά και έγκυρα αραβικά ΜΜΕ καταγράφουν απόπειρα πραξικοπήματος στην Βαγδάτη προκειμένου να ανατραπεί η κυβέρνηση Μαλίκι από τις ΗΠΑ, μέσω επιχείρησης των συμμάχων των ΗΠΑ, σαουδαραβικών μυστικών υπηρεσιών.

Η ελεγχόμενη από τους σιίτες κυβέρνηση του Ιράκ, έχει μετατρέψει τα σύνορα Ιράκ-Συρίας σε βασική οδό ανεφοδιασμού του καθεστώτος Άσσαντ από το Ιράν και η δορυφοροποίηση του Ιράκ από το Ιράν, με εξαίρεση τις κουρδικές περιοχές, είναι στην πράξη γεγονός!

Πρόκειται για παταγώδη αποτυχία του αμερικανικου πολιτικού σχεδιασμού που απέτυχαν να προβλέψουν την εξέλιξη σε μία χώρα που συνορεύει με το σιιτικό Ιράν και η πλειοψηφία των κατοίκων είναι Άραβες σιίτες!

Η αραβόφωνη ιρακινή εφημερίδα al-Dastour, αναφέρει ότι χθες Κυριακή, αποτράπηκε στην Βαγδάτη πραξικόπημα, καθώς ενημερώθηκε την τελευταία στιγμή η υπηρεσία πληροφοριών του Ιράκ (η οποία έτσι ή αλλιώς ελέγχεται από την αντίστοιχη του Ιράν!) για το επικείμενο κίνημα ενάντια στην κυβέρνηση Μαλίκι ενορχηστρωμένο από μυστικές υπηρεσίες  περιφερειακού αραβικού κράτους (Μάλλον εννούν την Σαουδική Αραβία ή το Κατάρ).

Η Βαγδάτη από χθες στρατοκρατείται, καθώς η κυβέρνηση κατέβασε τον Στρατό (που ελέγχεται από σιίτες αξιωματικούς) στους δρόμους ενώ το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων έχει ειδοποιηθεί ότι θα παραμείνει σε κατάσταση συναγερμού για αόριστη χρονική περίοδο".

Έχουν γίνει αρκετές συλλήψεις, ενώ κατά ορισμένους, το κίνημα εκδηλώθηκε, αλλά καταπνίγηκε μόλις μία μονάδα ειδικών δυνάμεων που έχει εκπαιδευτεί από τους Αμερικανούς, ξεκίνησε από τον στρατώνα της μετά από συμπλοκή που διήρκεσε λίγη ώρα.

"Ένα από τα κράτη της περιοχής επεξεργάστηκεί ένα πραξικόπημα μέσω επαφών με πρώην Ιρακινούς αξιωματούχους του στρατού και διοικητές, αλλά μια άλλη περιφερειακή χώρα ανακάλυψε την συνωμοσία και πληροφόρησε τον Μαλίκι μέσω ενός μυστικού μηνύματος», είπε Ιρακινός αξιωματούχος των υπηρεσιών ασφαλείας, αλλά απέφυγε την κατονομασία κάθε μιας από τις δύο προαναφερθείσες χώρες.

Ο ιρακινός αξιωματούχος των υπηρεσιών ασφαλείας είπε ότι οι συνωμότες ήθελαν να καταλάβουν τη Βαγδάτη και στη συνέχεια να πάρουν τον έλεγχο της πόλης μέσω ενός δικτύου μυστικών πρακτόρων.

Σε σχετικές αναλύσεις του Σαββάτου Άραβας πολιτικός αναλυτής προειδοποιησε ότι η πρόσφατη πολιτική αναταραχή στο Ιράκ ήταν το αποτέλεσμα των εντατικών προσπαθειών και των νέων συνωμοσιών από τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία για την ανατροπή της κυβέρνησης του Μαλίκι.

Μιλώντας στο FNA στη Βαγδάτη το Σάββατο,ο Amir Mousavi δήλωσε ότι χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και η Ιορδανία ακόμα επιδιώκουν την ανατροπή της κυβέρνησης της Βαγδάτης.

"Οι τρέχουσες κινήσεις στο Ιράκ σχεδιάστηκανι ακόμη και πριν από την περίπτωση του πρώην αντιπροέδρου του Ιράκ Tareq al-Hashemi, σε μια προσπάθεια να ξεκινήσουν το χάος στη χώρα", δήλωσε ο Μουσαβί.

Ο Χασεμί, σουνίτης πολιτικός από το κόμα  Iraqiya διέφυγε από τη χώρα μέρες αφότου τα αμερικανικά στρατεύματα εγκατέλειψαν το Ιράκ και σιιτική η κυβέρνηση αλ-Μαλίκι ζήτησε τη σύλληψή του με την κατηγορία ότι διοικούσε μια ομάδα "θανάτου".

Ο Μουσαβί σημείωσε ότι ορισμένες περιφερειακές χώρες ελπίζουν να επιτύχουν τους στόχους τους στη Συρία, με τη δημιουργία μιας χαοτικής κατάστασης στην επαρχία  αλ-Ανμπάρ του Ιράκ.

Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, μερικές απλές έννοιες. Η κυβέρνηση Μαλίκι είναι σιιτική, το Ιράν είναι σιιτικό, η Χεζμπολάχ είναι σιιτική. Και οι τρεις μαζί βοηθούν τον Άσαντ. Άρα αυτό το τόξο βοήθειας η Δύση επιδιώκει να σπάσει.

Αν δεν ανοικτό το "κανάλι" του Ιράκ, η κυβέρνηση Άσσαντ πιθανόν να είχε ρπο πολλού καταρρεύσει, αφού το Ιράν θα αδυνατούσε να περάσει την βοήθεια που τόσο έχει ανάγκη ο Άσσαντ, τουλάχιστον όχι σε μεγάλες ποσότητες.

Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν απλά το εύρος τις περιοχής που απειλείται με γενική ανάφλεξη με αφορμή τα γεγονότα στην Συρία...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ενας ναός για τρεις θρησκείες κατασκευάζεται στο Βερολίνο

Ενας ναός για τρεις θρησκείες κατασκευάζεται στο Βερολίνο

Ένας «Οίκος Προσευχής και Μαθητείας» για χριστιανούς, μουσουλμάνους και εβραίους κατασκευάζεται στην πλατεία Petriplatz (πλατεία του Αγίου Πέτρου) του Βερολίνου. Οι ελπίδες είναι μεγάλες, «όμως ένα κτίριο από μόνο του δεν μπορεί να φέρει κοντά τους ανθρώπους, εάν δεν το επιθυμούν και οι ίδιοι», σημειώνει ο νικητής του σχετικού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού.

Καθημερινά χιλιάδες αυτοκίνητα διασχίζουν τον πολυσύχναστο δρόμο που περνά μπροστά από την Petriplatz στην κεντρική συνοικία Mitte του Βερολίνου.

Είναι ένας έρημος τόπος που όμως θα μπορούσε να μεταμορφωθεί χάρη στον οίκο προσευχής και μαθητείας, ο οποίος θα φιλοξενεί υπό την ίδια στέγη εκκλησία, συναγωγή και τζαμί.

Το νέο κτίριο θα ανεγερθεί στο σημείο όπου βρισκόταν κάποτε η εκκλησία του Αγίου Πέτρου. Εχουν σχεδιαστεί τρεις διαφορετικοί χώροι προσευχής - ένας για χριστιανούς, ένας για μουσουλμάνους και ένας για εβραίους - οι οποίοι θα ενώνονται με διάδρομο, όπου θα μπορούν να διοργανώνονται κοινές τελετές και εκδηλώσεις.

Ο ναός δεν θα έχει θρησκευτικά σύμβολα στο εσωτερικό του, ενώ σε μία από τις αίθουσες θα μπορούν να προσεύχονται μαζίπιστοί από διαφορετικές θρησκείες.

Το σχέδιο του αρχιτεκτονικού γραφείου Kuehn Malvezzi είναι εμπνευσμένο από την παλιά εκκλησία του Αγίου Πέτρου.

Ο ναός θα χτιστεί στα θεμέλια του νεογοτθικού ναού του Αγίου Πέτρου, ο οποίος υπέστη σοβαρές ζημιές στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και κατεδαφίστηκε το 1964.

Με έναν πύργο ύψους 44 μέτρων ο οίκος προσευχής θα θυμίζει φρούριο. Στο εσωτερικό θα υπάρχει θολωτός διάδρομος δύο επιπέδων, ο οποίος θα χρησιμεύει ως χώρος μαθητείας.

Οι εμπνευστές του εγχειρήματος ελπίζουν ότι ο χώρος, ως σημείο συνάντησης διαφορετικών θρησκειών, θα γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ τους, βοηθώντας τους πιστούς να ανακαλύψουν τις ομοιότητές τους.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

http://redskywarning.blogspot.gr/

Η τηλεόραση που σε βλέπει τι κάνεις

Η τηλεόραση που σε βλέπει τι κάνεις

Η νέα γενιά των τηλεοράσεων υψηλής ευκρίνειας (HDTV) και των καλωδιακών που πωλούνται στο κοινό περιέχει δυνατότητες που δεν έχουν πολύ γίνει γνωστές από τις εταιρείες τεχνολογίας: κάμερες, μικρόφωνα και αισθητήρες που έχουν την ικανότητα καταγραφής του κάθε τι που συμβαίνει στο σαλόνι (ή στην κρεβατοκάμαρα). ¨όχι πολύ διαφορετικά από τις τηλε-οθόνες στο μυθιστόρημα του George Orwell «1984», η τηλεόραση θα είναι σύντομα σε θέση να παρακολουθεί ακόμα και να αναλύει διεξοδικά όλα τα άτομα που θα βρίσκονται στην περιοχή των τηλεοπτικών συσκευών.

 

Η εταιρία τηλεπικοινωνιών, Verizon, κατέθεσε πρόταση για κατοχύρωση μιας νέας εφαρμογής που θα έχει ως στόχο την στοχευμένη διαφήμιση που βασισμένη σε πληροφορίες που θα συλλέγονται από την παρατήρηση της συμπεριφοράς του κοινού. Ειδικά διαμορφωμένα συστήματα κάμερας και μικροφώνων, ενσωματωμένα στις τηλεοράσεις των καταναλωτών, θα εντοπίζουν συμπεριφορές,συζητήσεις, ανθρώπους, αντικείμενα ή ακόμα και κατοικίδια που βρίσκονται κοντά στον χώρο της τηλεόρασης.

Αν το σύστημα, για παράδειγμα, καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ένα ζευγάρι τσακώνεται, τότε θα στείλει αυτήν την πληροφορία στον κεντρικό εξυπηρετητή και αυτός, με τη σειρά του, θα εμφανίσει στην τηλεόραση του σαλονιού ή σε οποιαδήποτε κινητή συσκευή, μία διαφήμιση για σύμβουλο γάμου. Αν οι πληροφορίες που συλλέξει ο «Μεγάλος Αδελφός» της Verizon, δείχνουν ότι το ζευγάρι περνάει ένα ρομαντικό απόγευμα, τότε θα εμφανιστεί διαφήμιση για ταξίδια δύο ατόμων ή για προσφορές λουλουδιών ή ακόμα και διαφημίσεις-προτάσεις ρομαντικών ταινιών.

Για πολλά χρόνια οι υπεύθυνοι τεχνολογίας ήθελαν να χρησιμοποιήσουν συσκευές όπως το Kinect της Microsoft, για να εξελίξουν τη στοχευμένη διαφήμιση, όμως η Verizon πηγαίνει τη συγκεκριμένη τεχνολογία ένα βήμα παραπέρα με τη νέα της πατέντα που περιγράφεται από την εταιρία ως «Μέθοδοι και Συστήματα για Παρουσίαση Διαφημίσεων που Σχετίζονται με την Συμπεριφορά των Χρηστών».

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγές: εδώ και εδώ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

Σύντομες ματιές στην αποσύνθεση της Εκκλησίας του Κυρίου

Εκκλησία και Εσχατολογία είναι ο τίτλος του πρώτου κύκλου κατηχήσεως στην προτεσταντική θεολογία, της Ακαδημίας Βόλου του κ. Καλαϊτζίδη. Έλαβαν μέρος όλοι οι πρωτεργάτες της διαλύσεως της πίστεώς μας, ακόμη και ο φιλήσυχος κ. Πατρώνος, αθεράπευτα μολυσμένος πλέον από τον ιό του Αγουρίδη, που σκοτώνει ακόμη μέχρι σήμερα το άνθος της ορθοδόξου ελπίδος, τους νεαρούς φοιτητές της θεολογικής σχολής Θεσσαλονίκης.

Ο κ. Καλαϊτζίδης, προσωπικώς, είναι ο μεγαλύτερος συνεχιστής του έργου του Κοραή, στην σύγχρονη Ελλάδα. Ο Κοραής υπήρξε η μοναδική περίπτωση διανοουμένου που ανεκηρύχθη  σοφός, γράφοντας μόνο εισαγωγές, προλόγους και επιλόγους.

Η εσχατολογία είναι το σύγχρονο Summum Bonum, του προτεσταντισμού αυτή τη φορά, που διαλύει ότι είχε απομείνει στην Εκκλησία, μετά τις λεηλασίες της Λατινικής αιρέσεως.

Το δρομολόγιο αυτής της αποσυνθέσεως είναι πλέον εν πολλοίς γνωστό! Ξεκινά απο τον Αυγουστίνο, με την παρερμηνεία της κατασκευής του ανθρώπου κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν θεού, με την απαίτησή του να γνωρίσει το άκτιστο δια του κτιστού, με τον απόλυτο προορισμό της Ελίτ, που γέννησε τελικώς τον καπιταλισμό (απόδειξη σωτηρίας ο συσσωρευμένος πλούτος, σε απόλυτη αντίθεση με την διδασκαλία του Ευαγγελίου), με το δόγμα της αιωνίου καταδίκης του ανθρώπου λόγω του προπατορικού (καταργώντας τους προφήτες, την Θεοτόκο), με τον ρόλο της Βουλήσεως στην Σωτηρία μας και με την θεσμοποίηση της Ιεραρχίας σαν οργάνου Σωτηρίας (οι προορισμένοι ποιμένες), με την εισαγωγή του Εγώ ή του προσώπου στην Ιστορία και τέλος, με κάτι εντελώς άγνωστο, με την αποτυχημένη του διδασκαλία περί ελευθερίας, η οποία γέννησε τον Χριστιανισμό, την ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Όλα αυτά τα στοιχεία εργάστηκαν για αιώνες στις διάνοιες των Δυτικών και μας έδωσαν καρπό, την Εσχατολογία.

Και κατόρθωσαν το ακατόρθωτο. Να βαπτίσουν την Βυζαντινή ορθοδοξία και πίστη, ΠΑΛΑΙΑ, και τις επινοήσεις του Αυγουστίνου, το ΝΕΟ, που έφερε ο Κύριος στον κόσμο και σώζει.

Κατόρθωσαν να μας πείσουν ακόμη και για την ύπαρξη της ιστορικής σωτηρίας, παρόλα τα νέφη των Αγίων που γεμίζουν ήδη την Βασιλεία των Ουρανών και παρότι η ύπαρξή τους και μόνον είναι η εκπλήρωση των υποσχέσεων του Κυρίου και είναι η ουσία της Θ. Ευχαριστίας. Διότι όπως χωρίς την Ανάσταση του Κυρίου η πίστη μας θα ήταν ματαία, όπως όλων των θρησκειών, και η ύπαρξη των Αγίων, οι οποίοι ζουν ήδη την πρώτη Ανάσταση, επιβεβαιώνει του ΛΟΓΟΥ ΤΟ ΑΣΦΑΛΕΣ.

Ας δούμε λίγα από τού ΛΟΓΟΥ ΤΟ ΑΝΑΣΦΑΛΕΣ των εχθρών του Κυρίου, των γητευτών των αλόγων, που μας παρασύρουν στον γκρεμό!

Ας ξεκινήσουμε από τον κ. Βασιλειάδη, τον διάδοχο του Αγουρίδη, που έχει φτάσει στα τελευταία στάδια της ίωσης. Σελ. 53 : « Η ιστορική διάσταση της εσχατολογίας αποτελεί δομικό στοιχείο της χριστιανικής πίστεως. Η αρχική αυτή οριζόντια ιστορική εσχατολογία, με την οποία η εκκλησία δεν προσδιορίζεται από αυτό που είναι στο παρόν, ή από τον θεσμό που της δόθηκε στο παρελθόν, αλλά απ ' αυτό που θα γίνει στα έσχατα (ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ, μια οραματική διάσταση η οποία εκφράζει την εν υμίν ελπίδα, στο ίδιο επίπεδο με το κομμουνιστικό όραμα της αδελφότητος και ισότητος) επηρεάζει βαθιά την αντίληψη για την αποστολή της Εκκλησίας στον κόσμο και καθορίζεται ως η δυναμική πορεία του λαού του Θεού προς τα έσχατα! (Ένας μάταιος πολλαπλασιασμός του Εβραϊσμού ουσιαστικά. Διότι, όπως οι Εβραίοι περιμένουν ακόμη τον Μεσσία στα έσχατα, έτσι και οι Χριστιανοί δέχονται μεν την έλευση του Μεσσία αλλά περιμένουν και αυτοί την σωτηρία τους στα έσχατα, στην δεύτερη έλευση του Μεσσία», αγκαλιά μέ τούς Εβραίους). Ησυχάζοντες λοιπόν στο περίμενε, ας μην ξεχνούμε την σύντομη, ευτυχώς, διαταραχή της αποστολής της Εκκλησίας, λόγω του Παύλου. «Ο οποίος επέβαλλε, για λίγο ευτυχώς μια κάθετη εσχατολογία, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους της Εκκλησίας, από την ευχαριστιακή /εσχατολογική εμπειρία, στην Χριστολογία. Δηλαδή στον φορέα αυτού του γεγονότος (στον Χριστό) και μάλιστα στην Σταυρική του θυσία. (Αδιαφορώντας για την Ανάσταση, και για την δυνατότητα των Αρχιερέων να φορούν χρυσοστόλιστα αναστάσιμα άμφια και πλουμιστές μίτρες. Απίστευτο και αδιανόητο από ένα χριστιανό να κατηγορεί τον απόστολο Παύλο για παραχαράκτη). Διότι η Εκκλησία πίστευε πάντοτε ότι η "Νέα Ιερουσαλήμ", η ερχόμενη βασιλεία, δεν αποτελούσε μόνον δωρεά του Θεού, αλλά και σφραγίδα και εκπλήρωση (ο άνθρωπος εκπληρώνει, ο Κύριος απέτυχε) κάθε μορφής θετικής και δημιουργικής προσπάθειας του ανθρώπινου γένους με τη μορφή συνέργειας με το δημιουργό καθ' όλη την πορεία της ιστορίας».

Το μόνο πρόβλημα σε αυτό το τέλειο σχέδιο είναι η ενανθρώπιση του Κυρίου. Και γι' αυτό γίνονται προσπάθειες (πετυχημένες καθώς φαίνεται) να την υπερβούμε, πότε με την εικόνα του Επισκόπου, πότε με την υποταγή του Υιού στον Πατέρα, πότε με την ακτίνα των εσχάτων. Η οποία αναπαύεται μόνον στον Επίσκοπο, όπως το παληό καλό Άγιο Πνεύμα αναπαύεται στον Κύριο.

Ας κρατήσουμε γερά στον νού μας όμως, τις αιρέσεις που γέννησε ο Αυγουστίνος, εκτός τών αιρέσεων  του Ακινάτη. Διότι ο Ακινάτης πρόσθεσε νέες αιρέσεις. Την αίρεση του Vico, δηλαδή την Ιστορία σαν Νέα Επιστήμη και του Gioacchino Da Fiore ο οποίος κήρυξε την εποχή του Αγίου Πνεύματος, που μετεξελίχθη στον Λόσκι σαν οικονομία του Αγίου Πνεύματος, για να φτάσει στον σημερινό οικουμενισμό μέσω της εσχατολογίας. Όπως επίσης και την φιλοσοφική αίρεση του Καρτέσιου, σκέπτομαι άρα υπάρχω, η οποία γέννησε το σύγχρονο υποκείμενο και την θεολογία του προσώπου.

Να τις κρατήσουμε, διότι θα τις βρούμε μπροστά μας!

Και ξεκινάμε με τον Γ. Πατρώνο: «Ο Θεός αποκαλύπτεται τριαδικά, δηλαδή τα τρία πρόσωπα ενεργούν ταυτόχρονα, υπάρχουν ταυτόχρονα και λειτουργούν ταυτόχρονα. (Μόνον ο Υιός όμως ενανθρώπησε)! Η ιστορία της δημιουργίας, απ’ αρχής μέχρις εσχάτων, πρέπει να κατανοηθεί τριαδολογικά. Στην πρωτολογία, στο εξαήμερο της δημιουργίας και πριν από την πτώση του ανθρώπου, κυρίαρχο πρόσωπο είναι ο Πατήρ. Στην Ιστορία, που σημαίνει πτώση και λύτρωση, κυρίαρχο πρόσωπο είναι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός. Στο τρίτο στάδιο της εσχατολογίας κυρίαρχο πρόσωπο είναι το Άγιο Πνεύμα. Πρόκειται για την όγδοη ημέρα της βασιλείας του Θεού, της δοξοποίησης και θέωσης του ανθρώπου».  ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΣ Ο Gioacchino Da Fiore

«Έτσι λοιπόν, συνεχίζει ο Γιαγκάζογλου, ο άνθρωπος της νεωτερικότητος θεωρεί ότι έχει την ελευθερία να δημιουργεί ιστορία για όλη σχεδόν την ανθρωπότητα. Θεωρεί την παγκόσμια ιστορία σαν τη δική του ιστορία και τα δικαιώματά του σαν τα ανθρώπινα δικαιώματα.(ΣΕ ΤΙ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΓΝΩΜΗ ΑΡΑΓΕ;)

Η ανάδυση της ιστορικής προοπτικής πρόβαλε ως ανταγωνιστική προς τη φύση. Και η ιστορία σκότωσε τη φύση, αφού προηγουμένως είχε σκοτώσει τον Θεό. Και σήμερα βλέπει με τρόμο την αυτονομία της να μεταλλάσσεται ραγδαία σε ιστορία της τεχνολογίας, οδηγώντας την ιστορία στο τέλος της. Και η ελευθερία του ανθρώπου είναι η αίσθηση που έχει απέναντι από κάθε φυσικό νόμο. Ο ιστορικός Χριστιανισμός όμως βοηθά τον άνθρωπο να ελευθερωθεί και απέναντι της ιστορίας. Διότι εφόσον ο Θεός έγινε άνθρωπος και εισήλθε προσωπικά στην ιστορική διαδρομή του ανθρώπου, (Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΒΑΓΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΤΗΡΓΗΣΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ),  η ιστορία μπορεί να έχει πλέον ένα τέλος, μία έξοδο. Να έχει νόημα και τελικό σκοπό. Αυτή είναι η πρόοδος. Διότι πέρα από τον ιστορικό χρόνο, που προσμετρά τη γένεση και τη φθορά των όντων, υφίσταται ο υπαρξιακός χρόνος των εσχάτων. (ΤΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ).  Ο οποίος υφίσταται ως ένταση και εμπειρία του αδιάστατου χρόνου που ενυπάρχει μέσα στον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος μέσα σ’ αυτόν. Η ελευθερία έχει την ρίζα της στον υπαρξιακό χρόνο. Η ιστορία λοιπόν έχει νόημα μόνον επειδή πρόκειται να φθάσει σε ένα τέλος. Το τέλος δε νοείται ως νίκη τουυπαρξιακού χρόνου έναντι του ιστορικού και του κοσμικού χρόνου(ΚΑΘΑΡΟΣ ΜΑΝΙΧΑΪΣΜΟΣ). Το τέλος του χρόνου δεν είναι μέσα στον χρόνο αλλά λαμβάνει χώρα στον υπαρξιακό χρόνο. Το νόημα της ιστορίας δεν μπορεί να είναι εγγενές της ιστορίας».

Τι σχέδιο είναι τούτο λοιπόν; Είναι απλώς η ανάπτυξη των κατηγοριών της ποσότητος και της ποιότητος του Αριστοτέλη, με νεωτερικούς όρους και η μετονομασία της ουσίας σε νόημα.(ΠΡΟΑΓΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΛΙΜΑΤΣΑΚΗ). Έξυπνη κίνηση, η οποία επιβεβαιώνει τελικώς τον θάνατο του θεού, δηλαδή της Δυτικής μεταφυσικής. Και ευνοεί την απολυτοποίηση του πεπερασμένου που είναι ο τελικός σκοπός του Οικουμενισμού.

Έτσι λοιπόν μετακινείται ολόκληρη η δογματική της σωτηρίας στην καθημερινότητα. Η οποία αναλαμβάνει τον αγώνα της σωτηρίας: την ειρήνη, την οικολογική ισορροπία, την κάλυψη των βασικών οικονομικών αναγκών, την ποιότητα ζωής και τα οποία εκλαμβάνονται πλέον σαν «αρραβώνας» μιας μέλλουσας πιο πλούσιας μακαριότητας (κάτι σαν Μουσουλμανικό παράδεισο). (ΑΙ ΕΤΣΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΣ  Η ΙΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ , Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΑΦΕΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ, ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΒΙΟΤΙΚΗΝ ΑΠΟΘΩΜΕΘΑ ΜΕΡΙΜΝΑΝ, ΜΕΤΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ ΣΕ, ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΒΙΟΤΙΚΗΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΘΑ ΜΕΡΙΜΝΑΝ)

Σε αυτή λοιπόν την τερατώδη μετατόπιση, παίζει κυριάρχο ρόλο η ελευθερία που κήρυξε ο Πελάγιος. «Ο οποίος δίδασκε (επηρεασμένος σε όλα από τον Αυγουστίνο) πως αφού ο άνθρωπος έχει ελεύθερη βούληση, μπορεί να διαλέξει μεταξύ καλού και κακού, μπορεί να πραγματοποιήσει τις εντολές του Θεού. Γιατί τί νόημα θα είχε να δώσει ο Θεός τις εντολές στον άνθρωπο για να σωθεί, αν ήξερε πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να τις τηρήσει; Οι εντολές του Θεού σώζουν γιατί ο άνθρωπος έχει ελεύθερη βούληση να τις εγκολπωθεί, γιατί μπορεί να τις τηρήσει.(ΣΑΝ ΠΡΟΣΩΠΟ) Δεν πρέπει όμως να επηρεάζεται από κληρονομικές δυνάμεις (το παλαιό, το παραδοσιακό, τό οικογενειακό). Υπάρχουν βεβαίως αρνητικές δυνάμεις που τον σπρώχνουν να διαλέξει το κακό και το ψεύδος, αλλά το Βάπτισμα και η Ευχαριστία, συντρίβουν αυτές τις δυνάμεις και έτσι ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει άνετα με τον Θεό και τους άλλους, με δικές του επιλογές. Η σκουριά του παρελθόντος φεύγει με το Βάπτισμα και ο άνθρωπος ελεύθερος μπορεί να πορευθεί κατά βούληση. (Αγάπα και κάνε ό,τι θες)».

Ο Αυγουστίνος, αντιμετωπίζοντας τον Πελάγιο, πρόσθεσε κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο συμπεριλαμβάνεται ακέραιο στο οπλοστάσιο του Οικουμενισμού. Όλα όσα θεωρεί ο Πελάγιος, ικανά να κινήσουν την βούληση προς το ιδανικό και το αγαθό, δεν φτάνουν. Μόνον η έλξη του ιδανικού, η ευχαρίστηση και η ηδονή προς το αντικείμενο του ιδανικού, μπορεί να κινήσει την βούληση. Μόνον ηαγάπη προς το ιδανικό δίνει την χαρά και την ευφροσύνη που μπορούν να κινήσουν την βούληση σε πράξη. Η σχέση μας προς το ιδανικό ή προς τον Θεό, είναι σχέση φιλίας και στην δική του αγάπη για μας ανταποκρινόμαστε με την δική μαςαγάπη.(ΑΝΑΛΟΓΩΣ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΩΝΟΥΜΕ)

Και με την αγαπολογία στον Νου μας, ας δούμε για λίγο τον πρωτεργάτη του Οικουμενισμού, τον κ. Ζηζιούλα. Ο οποίος εκφράζει σχεδόν πάντοτε ένα μεγάλο παράπονο. Ενώ όλες οι μεταλλάξεις που αναφέραμε πραγματοποιήθηκαν, έγιναν αποδεκτές στην Δύση, δεν γίνονται αποδεκτές στην Ελλάδα. Διότι οι πιστοί της Ελλάδος είναι φονταμενταλιστές, Ταλιμπάν, επικίνδυνοι δολοφόνοι. Είναι τέτοια η κατάληψή του από τον λογισμό αυτό, που χάνει την λογική του, που τον έκανε διάσημο. Και μπορούμε εύκολα στα κείμενά του, δίπλα σε συστηματοποιήσεις που δίνουν σοβαροφάνεια στο χάος του, να βρούμε παραγράφους σαν αυτή, αληθινούς μονολόγους αυτοϊκανοποιήσεως: «Εάν ρωτήσουμε τους Έλληνες πιστούς, ποια είναι η ταυτότητα της Εκκλησίας, τί είναι αυτό που την διαφοροποιεί πλήρως από τις άλλες κοινότητες που ζουν μέσα στην Ιστορία και την κοινωνία;  Από τις απαντήσεις που θα μας δίνονταν στο σύγχρονο ορθόδοξο χώρο μας στο "τί είναι Εκκλησία"θα μπορούσαμε να συναγάγουμε τις έξης ομάδες αντιλήψεων που επικρατούν στους πιο πολλούςανθρώπους: την ομολογία πίστεως, την ηθική, την ιεραποστολή, την θεραπεία ή την ψυχολογία».

Η χειρότερη ομάδα αντιλήψεων είναι αυτή που συγκεντρώνεται γύρω από την ομολογία πίστεως. Οι ζηλωτές. Και ενισχύει μάλιστα τα επιχειρήματά του, με παραδείγματα: «Ζηλωτής της Ορθοδοξίας, από αυτούςπου κυκλοφορούν τελευταίως φωνασκούντες, όταν ρωτήθηκε ποιος είναι ο επίσκοπός του, απάντησε "ο Χριστός". Προφανώς ο άνθρωπος αυτός πίστευε ότι μπορεί να είναι Ορθόδοξος χωρίς να ανήκει σε κάποιον επίσκοπο. Για τον άνθρωπο αυτό η Εκκλησία ταυτίζεται με την αποδοχή των δογμάτων, χάρη της οποίας θυσιάζεται η έννοια της ενότητας περί τον Επίσκοπο».(ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ , ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ. ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΔΡΑΜΑ. ΛΕΓΕΤΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ).

«Και όμως αυτός ο ζηλωτής λαός, διαθέτει μια πολύτιμη για την επιχειρηματολογία του έκφραση: Όταν λέμε "πηγαίνω στην Εκκλησία", εννοούμε ότι πηγαίνουμε στο ναό, όπου τελείται η Θ. Ευχαριστία». (Δεν έμαθε ακόμη πως οι Έλληνες έπαψαν να κοινωνούν;).

Αυτή λοιπόν την ταυτότητα Εκκλησίας και Ευχαριστίας, στηρίζει και ο Καβάσιλας. «Η Εκκλησία σημαίνεται εν τοις μυστηρίοις». Και η φράση «εν τοίς μυστηρίοις» σημαίνει απλώς «εν τη Θ. Ευχαριστία»!

Μονοσήμαντη, πρωτόγονη σκέψη, στα όρια του κωμικού. Παραφράζει βιάζοντας βάναυσα τα κείμενα, ‘‘ο αγαθός’’. Το Κυριακό σώμα είναι η Θ. Ευχαριστία, το αξίως ευχαριστήσωμεν, χάνει το αξίως, δεν υπολογίζεται πλέον και η Ευχαριστία δεν έχει περιέχομενο, δεν διάβασε ποτέ τις ευχές, είναι αυθυπόστατη! Το σημαίνεσθαι του Καβάσιλα μεταφράζεται σαν ορισμός, σαν έννοια, την οποία μπορεί το υποκείμενο να ερμηνεύσει όπως θέλει! ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΜΟΝΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΟ.

Και η ταυτότης, η ουσία του γερμανικού ιδεαλισμού, παρουσιάζεται σαν να είναι η ουσία της Ορθοδοξίας. Μάλιστα δε είναι τέτοιο το πάθος της κατά  γράμμα της ερμηνείας, ώστε με απόλυτο θράσος καταργεί την άφεση των αμαρτιών από το περιεχόμενο της Θ. Λειτουργίας. Καταργώντας τον Σταυρό του Κυρίου, την θυσία του Κυρίου, δηλαδή καταργώντας το περιεχόμενο το ίδιο του αγιασμού, προκειμένου να σώσει την υπερηφάνεια των ανθρώπων, η οποία δεν θεραπεύεται χωρίς την θυσία του σταυρού, ακριβώς. Ποτέ ο Εωσφόρος δεν έφτασε τόσο μακριά, όσο ο Ζηζιούλας και οι οικουμενιστές ακόλουθοι.

Λέει: «Για να καταλάβουμε τον ταυτισμό Εκκλησίας και Θ. Ευχαριστίας, πρέπει να ξαναβρούμε την χαμένη αντίληψη για την Θ. Ευχαριστία ως εικόνας της Βασιλείας του Θεού, ως κοινωνίας των εσχάτων. Θεωρούμε συνήθως την Θ. Ευχαριστία ως απεικόνιση ή επανάληψη (είναι ανάμνηση για την ακρίβεια) της θυσίας τού Γολγοθά, ενώ έχει ως απώτερο σκοπό την μετοχή μας στην αιώνια ζωή της Άγιας Τριάδος». Ξεχνώντας το κήρυγμα μετανοίας του Ιδίου του Κυρίου.(ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ).

Και για ποιον λόγο συμβαίνουν όλες οι αλλοιώσεις; Προκειμένου να καταργηθεί η Θεοτόκος. Οπότε η αποδοχή της Λατινικής αιρέσεως θα είναι πιο εύκολη. Προκειμένου να ταυτιστεί η Παλαιά Διαθήκη με τους Εβραίους και όχι με τους προφήτες. Προκειμένου να "μπει" ο Κύριος στην Ιστορία των ανθρώπων και να καταργηθεί η Ιστορία της Σωτηρίας, μια άλλη Ιστορία, που δεν είναι εκ του κόσμου τούτου, η οποία είναι η ίδια η Οικονομία, η ολοκλήρωση της Δημιουργίας. Προκειμένου να καταργηθεί αυτή η Ιστορία της Σωτηρίας, η οποία είναι και η Εκκλησία του Κυρίου. Η εκκλησία που επαγγέλλονται οι Οικουμενιστές, είναι ξεκάθαρα η Εκκλησία που κυνήγησε και σκότωσε τους Κολλυβάδες. Σήμερα με την δράση του Οικουμενισμού, φαίνεται καθαρά η σχέση παπισμού και λουθηρανισμού. Ο Λούθηρος υπήρξε ο λαϊκός πάπας. Όπως έχουμε σήμερα τον Γιανναρά. Το αντίπαλο δέος του κληρικού πάπα, του Ζηζιούλα!

Ας επανέλθουμε. Συνεχίζει λοιπόν μονότονα, την πρωτόγονη σκέψη του: «Η ιστορική σάρκα της Εκκλησίας έχει ως βάση και πηγή της την σάρκωση του Κυρίου. Αν δούμε την Εκκλησία χριστολογικά, δηλαδή ως το σώμα του Χριστού το παρατεινόμενο στους αιώνες, τότε ή Εκκλησία δεν μπορεί να απομακρυνθεί από την Ιστορία.(Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΓΙΝΕ ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ , ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ). Είναι και αυτή, όπως ο Κύριος(αναλόγως) σαρκωμένη στην Ιστορία.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΩΡΑΙΑ: Διότι ο Κύριος δεν προσέλαβε απλώς την ανθρώπινη φύση, την προσέλαβε σε ορισμένη ιστορική στιγμή (χάνεται οριστικά  η Θεοτόκος), μέσα από ένα συγκεκριμένο ιστορικό λαό (χάνονται  οι Προφήτες) και σε ένα συγκεκριμένο χώρο (ολοκληρώθηκε ο Kant, με τον χώρο και τον χρόνο, απαραίτητα όμως στην αντίληψη, όχι στην σωτηρία ή στην ολοκλήρωση της Δημιουργίας.Ο χώρος του Κυρίου υπήρξε η Θεοτόκος, Ζηζιούλα). Και γίνεται λοιπόν απαραιτήτως τοπική Εκκλησία, με χαρακτηριστικά πού προέρχονται από τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες αυτού τού τόπου, την γλώσσα, την τέχνη κ.λπ.». (ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΑΥΤΗ Η ΤΟΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ).

Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ, Η ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗ, Η ΠΤΩΣΗ, ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ  ΣΕ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ.

Αυτή είναι η σύγχρονη αίρεση που λύει ολοκληρωτικά την Σωτηρία μας. Το υποκείμενο κυριαρχεί της Εκκλησίας. Και με την ταύτιση αυτής της Ζηζιουλικής Εκκλησίας (της Οικουμενιστικής) με την Θ. Ευχαριστία,υποτίθεται πως η Εκκλησία γλιτώνει την εκκοσμίκευση, δηλαδή την μετατροπή της σε πνεύμα της εποχής, σε μόδα! Όπως είναι σήμερα το ένδυμα της επιθυμίας. Καί ο Ζηζιούλας γίνεται ιατρός καί θεραπευτής τής εκκλησίας τής ίδιας στή θέση τού Κυρίου. Η εκκλησία τού Ζηζιούλα δέν είναι θεραπευτήριο, όπως τήν δίδαξε ο Ρωμανίδης , ο μεγάλος εχθρός τού Ζηζιούλα, αλλά είναι μιά θεραπευμένη εκκλησία μέ τά γιατροσόφια τού Ζηζιούλα.

Αυτός είναι ο οικουμενισμός. Η ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΗ ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

ΞΕΧΝΟΥΝ ΟΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΟΝ ΠΩΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΤΗΣ Θ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΓΙΑ ΑΙΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. ΞΕΧΝΟΥΝ ΠΩΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΕΣΠΟΖΕΙ Η ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ.

 Και μαζί με αυτούς ξεχνούμε και εμείς την Σωτηρία μας.

Αμέθυστος  

Τραβεστί Δημοκρατία: Ο μεγάλος έρωτας του Φασισμού

ΠΗΓΗ: αἰέν ἀριστεύειν 

Γράφει ο Όθωνας Ιακωβίδης 

Η άνοδος του “ναζιστικού φασισμού”*, στην Ελλάδα του 2012, οφείλεται (και αυτό το κακό, διότι περί κακού πρόκειται, αφού η τελική πολιτική στόχευσή του βρίσκεται στον αντίποδα της Δημοκρατίας) αποκλειστικά και μόνο στην μήτρα όλων των κακών που σήμερα πλήττουν ανελέητα την Ελληνική κοινωνία: στο “βαθύ κράτος” της Ελλάδας, την “κομματοκρατία”, (οριζόμενη σαν “πολιτική νοοτροπία και πρακτική που προτάσσει πάντοτε το κομματικό συμφέρον από το κοινωνικό όφελος”).
Αυτή η κομματική πρακτική, η ίδια που δημιούργησε το τεράστιο χρέος, εξ αιτίας του οποίου (πάλι η ίδια) παρέδωσε την πλήρη κυριαρχία τ;ής χώρας σε χέρια ξένων, δημιούργησε και τις κατάλληλες συνθήκες επώασης και εκκόλαψης του “αυγού του φιδιού” :
• αρχικά, του έδωσε την κατάλληλη θερμοκρασία για την επώαση και εκκόλαψη (δηλαδή την εθνική ταπείνωση που νοιώθει ο κάθε Έλληνας από την υποτίμηση, τόσο της ταυτότητας, όσο και της καθημερινής ζωής του)
• ακολούθως καλλιέργησε την πρώτη τροφή του φιδιού (την αναστάτωση της κοινωνίας από την ασύδοτη λαθρομετανάστευση)
• και τώρα το ταΐζει με δυναμωτικές βιταμίνες που το θεριεύουν. Αυτές, είναι η de facto εκχώρηση κρατικής εξουσίας στις συντεταγμένες ομάδες του “ναζιστικού φασισμού”, που προέκυψε από την αδυναμία του κράτους να προστατεύσει αυτό τό ίδιο, τον πολίτη και να του δώσει ασφάλεια και αξιοπρέπεια στην καθημερινή διαβίωσή του.
Δηλαδή το άθλιο κράτος της ξευτιλισμένης κομματοκρατίας, έχει επιτρέψει (αν δεν έχει εκχωρήσει) στον ναζιστικό φασισμό, που το ίδιο τον αναγέννησε από την τέφρα του, την απόδοση ασφάλειας και αξιοπρέπειας στον Έλληνα πολίτη!!! Πώς να μην γιγαντώνεται;;;
Αυτή η κομματική πρακτική (της κομματοκρατίας) είναι που επέτρεψε την είσοδο στον κοινωνικό οργανισμό, της ασθένειας της λαθρομετανάστευσης που, αντί να αντιμετωπισθεί όσο ήταν ακόμη αντιμετωπίσιμη, εξελίχθηκε σε πεδίο κομματικής εκμετάλλευσης, ενώ ταυτόχρονα η ασθένεια φούντωνε και δημιουργούσε σωρεία άλλων κοινωνικών προβλημάτων (όλα μαζί ας τα πούμε “ιλιγγιώδης αύξηση της εγκληματικότητας”) στα οποία το κράτος φάνηκε εντελώς ανέτοιμο και αδύναμο να αντιμετωπίσει, διότι τα κόμματα που έπαιρναν την κυβέρνηση, το μόνο που τους απασχολούσε ήταν το πως θα αποσπάσουν (ή δεν θα χάσουν) ψήφους από τη μεταχείριση των λαθρομεταναστών, η οποία (αναλόγως του βαθμού “ανθρωπιστικής” αντιμετώπισής τους) επηρεάζει μεγάλες ομάδες πολιτών/ψηφοφόρων.
Η κομματική αυτή επιδίωξη (του προσεταιρισμού των πολιτών/ψηφοφόρων), πέρασε στον κρατικό μηχανισμό και εμφανίστηκε (όπως και ήταν) σαν αδυναμία τού κράτους για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιούργησε η ασύδοτη είσοδος εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων ανθρώπων (με εντελώς διαφορετική νοοτροπία, θρησκεία, ήθη και έθιμα, αλλά και ανάγκες) στην Ελληνική κοινωνία.
Η αδυναμία αυτή, ζέστανε την θερμοκρασία επώασης του “αυγού του φιδιού” και τάισε το φίδι που, εν τω μεταξύ, εκκολάφθηκε, και άρχισε να δαγκάνει αυτούς που δημιούργησαν τα προβλήματα στην Ελληνική κοινωνία, δηλαδή τους μετανάστες, λαθραίους και νομίμους. Αυτός, όμως που δαγκάνει αυτόν που σε ενοχλεί, (αν δεν είναι) γίνεται φίλος σου.
Φυσικό αποτέλεσμα, λοιπόν, να έχουμε σήμερα πολίτες, που καμία σχέση δεν έχουν με τον φασισμό, να τον υποστηρίζουν, καταγράφοντας τεράστια νούμερα υποστηρικτών/ψηφοφόρων του.
Η κατάσταση είναι πολύ επικίνδυνη, καθώς το φάρμακο (“Χρυσή Αυγή”) που παίρνει η κοινωνία για να θεραπεύσει μία ασθένειά της (τα επακόλουθα της λαθρομετανάστευσης), είναι άκρως τοξικό και οδηγεί σε βέβαιη καρκινογένεση. Αν ο καρκίνος ολοκληρώσει τον κύκλο της δημιουργίας του, τότε τα πράγματα γίνονται θανατηφόρα για ολόκληρο τον οργανισμό του ασθενή (την κοινωνία) και όχι για την αρρώστια του.
Η κατάσταση αυτή, γίνεται ακόμη χειρότερη, επειδή η αδυναμία αυτή του κράτους (που κυβερνάται από αυτή την νοοτροπία και πρακτική της κομματοκρατίας) απαξιώνει όλο και περισσότερο την έννοια της Δημοκρατίας, ταυτίζοντάς την με την παρούσα κατάσταση που μόνο Δημοκρατία δεν είναι, καθώς υπάρχουν πλέον όλες οι αποδείξεις ότι την χώρα κυβερνά μία πολιτική και οικονομική Ολιγαρχία, που σφετερίζεται τη δημοκρατική νομιμότητα και, μεταμφιεσμένη, παρουσιάζεται ως Δημοκρατία.
Η ταύτιση αυτή, της Δημοκρατίας με την (πολιτική και οικονομική) Ολιγαρχία που κυβερνά τη χώρα , αποτελεί την καλύτερη κάλυψη και δικαιολογία της “Χρυσής Αυγής” για την αύξηση των υποστηρικτών του ναζιστικού φασισμού στη χώρα μας.
“Να τα καλά της Δημοκρατίας” λέει στον αφελή πολίτη η προπαγάνδα του Ναζιστικού Φασισμού, οδηγώντας, εμμέσως πλην σαφώς, τη σκέψη του στον αντίποδα της Δημοκρατίας, στη Δικτατορία, που είναι και ο γνώριμος τελικός στόχος του Ναζιστικού Φασισμού.
Η κατάσταση επιδεινώνεται με τη σημερινή αντιδημοκρατική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, καθώς το σύστημα την αποκλείει από τα ΜΜΕ (ενώ δικαιούται να έχει παρουσίαση, σύμφωνε με τους κανόνες της Δημοκρατίας) και σκέφτεται να την βγάλει και εκτός νόμου και Κοινοβουλίου !!.
Η Δημοκρατία δεν μπορεί να φοβάται ή να αποφεύγει τις δημοκρατικές διαδικασίες, διότι, απλούστατα, δημοκρατία είναι η τήρηση των δημοκρατικών διαδικασιών.
Στη Δημοκρατία όλοι όσοι συμμετέχουν, δικαιούνται ισηγορίας και ισονομίας.
Στη Δημοκρατία, ο μόνος τρόπος να εξουδετερώσεις τον πολιτικό σου αντίπαλο, είναι ο δημοκρατικός διάλογος. Τα επιχειρήματα και τα αντεπιχειρήματα.
Αυτό είναι το πεδίο της επικράτησης των απόψεων και ιδεών στη Δημοκρατία.
Στην τραβεστί Δημοκρατία, αυτήν που έχει επιβάλλει στη χώρα η κομματοκρατία, ο αντίπαλος (όποιος κι αν είναι αυτός) εξουδετερώνεται με την άθλια ανισηγορία και ανισονομία, δηλαδή αυτά που επικρατούν σήμερα στο προσκήνιο της Ελληνικής πραγματικότητας, επιβεβαιώνοντας ότι στη χώρα δεν υπάρχει Δημοκρατία αλλά μία μεταμφιεσμένη (τραβεστί) σε Δημοκρατία, Ολιγαρχία.
Αυτήν την ύπουλη Ολιγαρχία πρέπει να ξηλώσουμε πατόκορφα, καθώς αποτελεί τον εχθρό του λαού.
Μαζί με αυτήν, θα καταρρεύσει (μέσα από την πολιτική αντιπαράθεση) και ο άλλος αντίπαλος τής Δημοκρατίας, ο Ναζιστικός Φασισμός, καθώς είναι γέννημα και θρέμμα αυτού του μεγάλου Ψεύδους (ότι έχουμε Δημοκρατία) και η συνέχιση και αύξησή του στηρίζεται σ’ αυτό και στη συνέχισή του.
Το ξήλωμα έχει, ήδη, αρχίσει να οργανώνεται.
Όποιος θέλει να βάλει ένα χεράκι, μπορεί να επισκεφθεί το www.2013marathon.org

* Ο όρος “ναζιστικός φασισμός” αποδίδει την πολιτική πρακτική και τον αυτοπροσδιορισμό της, που χρησιμοποιεί η “Χρυσή Αυγή”, ως “Λαϊκός Εθνικισμός”. 
Η Γερμανική λέξη nazionalism (σημαίνει εθνικισμός) και η Ιταλική λέξη Fascismo (που http://amethystosbooks.blogspot.gr/εκφράζει αυταρχική/μιλιταριστική ιδεολογία) αποτελεί την τρέχουσα πρακτική της ΧΑ.

http://amethystosbooks.blogspot.gr/

TO "TΡABAEI" H ΑΓΚΥΡΑ Επεισόδιο στα Ίμια - Τουρκικά περιπολικά καταδίωξαν ελληνικό σκάφος

Nέο επεισόδιο, το δεύτερο μέσα σε τρεις μήνες είχαμε στην περιοχή των Ιμίων μετά από τον εμβολισμό της ακταιωρού του Λιμενικού από σκάφος της τουρκικής Ακτοφυλακής τον περασμένο Σεπτέμβριο. Χθες το πρωί 26 Δεκεμβρίου, όπως αναφέρουν αξιόπιστες πηγές της ΛΣ/Ακτοφυλακής στο defencenet.gr μία «μίνι» ναυμαχία στήθηκε δίπλα από τις βραχονησίδες μεταξύ ελληνικής ακταιωρού και τουρκικών σκαφών.

Ελληνικά αλιευτικά σκάφη από την Κάλυμνο και Λέρο είχαν ρίξει αλιευτικά εργαλεία στην περιοχή, όταν ξαφνικά εμφανίστηκαν τουρκικά σκάφη της Ακτοφυλακής και τους ζήτησαν να αποχωρήσουν γιατί ψάρευαν χωρίς άδεια «στα τουρκικά χωρικά ύδατα».

Οι ψαράδες κάλεσαν σε βοήθεια σκάφος της ΛΣ/Ακτοφυλακής το οποίο έσπευσε στην περιοχή και άρχισαν τα δύο σκάφη να κάνουν επικίνδυνους ελιγμούς ανάμεσα στα ελληνικά αλιευτικά, κυνηγώντας το ένα το άλλο. Μία πηγή αναφέρει ότι ήρθε και δεύτερο τουρκικό σκάφος.

Τα τουρκικά επιχείρησαν αν εμβολίσουν το ελληνικό με αποτέλεσμα αυτό να αποχωρήσει. Λίγο αργότερα αναγκάστηκαν σε αποχώρηση και τα ελληνικά αλιευτικά σκάφη αφού δεν υπήρχε άλλο ελληνικό στην περιοχή για να τα προστατέψει.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Χριστὸς γεννᾶται. Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Χριστὸς γεννᾶται. Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

 

Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε· Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε. ᾌσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ καί, ἵν᾿ ἀμφότερα συνελὼν εἴπω, Εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοί, καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, διὰ τὸν ἐπουράνιον, εἶτα ἐπίγειον.Κἀγὼ βοήσομαι τῆς ἡμέρας τὴν δύναμιν: Ὁ ἄσαρκος σαρκοῦται. Ὁ Λόγος παχύνεται. Ὁ ἀόρατος ὁρᾶται. Ὁ ἀναφὴς ψηλαφᾶται. Ὁ ἄχρονος ἄρχεται. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ Υἱὸς ἀνθρώπου γίνεται, «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13, 8) Ἓν ἐκ δύο τῶν ἐναντίων, σαρκὸς καὶ Πνεύματος· ὧν τὸ μὲν ἐθέωσε, τὸ δὲ ἐθεώθη. Ὢ τῆς καινῆς μίξεως! ὢ τῆς παραδόξου κράσεως! ὁ ὢν γίνεται καὶ ὁ ἄκτιστος κτίζεται καὶ ὁ ἀχώρητος χωρεῖται, διὰ μέσης ψυχῆς νοερᾶς μεσιτευούσης Θεότητι καὶ σαρκὸς παχύτητι. Καὶ ὁ πλουτίζων πτωχεύει· πτωχεύει γὰρ τὴν ἐμὴν σάρκαν, ἵν᾿ ἐγὼ πλουτήσω τὴν αὐτοῦ Θεότητα. Καὶ ὁ πλήρης κενοῦται· κενοῦται γὰρ τῆς ἑαυτοῦ δόξης ἐπὶ μικρόν, ἵν᾿ ἐγὼ τῆς ἐκείνου μεταλάβω πληρώσεως. Τίς ὁ πλοῦτος τῆς ἀγαθότητος; Τί τὸ περὶ ἐμὲ τοῦτο μυστήριον; Μετέλαβον τῆς εἰκόνος καὶ οὐκ ἐφύλαξα· μεταλαμβάνει τῆς ἐμῆς σαρκός, ἵνα καὶ τὴν εἰκόνα σώσῃ καὶ τὴν σάρκα ἀθανατίσῃ. Δευτέραν κοινωνεῖ κοινωνίαν, πολὺ τῆς προτέρας παραδοξοτέραν· τότε μὲν τοῦ κρείττονος μετέδωκε, νῦν δὲ μεταλαμβάνει τοῦ χείρονος. Τοῦτο τοῦ προτέρου θεοειδέστερον· τοῦτο τοῖς νοῦν ἔχουσιν ὑψηλότερον.

Ὁ Χριστὸς γεννιέται, δοξάσατε. Ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὸν οὐρανὸ συναντῆστε (τον). Ὁ Χριστὸς ἐπάνω στὴν γῆ ὑψωθεῖτε. Τραγουδῆστε γιὰ τὸν Κύριο ὅλη ἡ γῆ καὶ νὰ γιὰ νὰ πῶ καὶ τὰ δυὸ μαζί: Νὰ εὐφρανθοῦν οἱ οὐρανοὶ καὶ νὰ ἀγαλλιάσει ἡ γῆ γιὰ τὸν ἐπουράνιο, ἔπειτα ἐπίγειο.Καὶ ἐγὼ θὰ φωνάξω τὴν δύναμη (σημασία) τῆς ἡμέρας: Ὁ ἄσαρκος σαρκώνεται. Ὁ Λόγος γίνεται ὑλικός. Ὁ ἀόρατος ὀρᾶται. Ὁ ἀναφὴς ψηλαφιέται. Ὁ ἄχρονος ἀρχίζει, «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερα ὁ ἴδιος καὶ στοὺς αἰῶνες». Ἕνα (πρόσωπο) ἀπὸ δυὸ ἀντίθετα (φύσεις), σάρκα (ἀνθρώπινη φύση) καὶ Πνεῦμα (Θεία φύση). Ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἡ μιὰ (ἡ Θεία) ἐθέωσε, καὶ ἡ ἄλλη (ἡ ἀνθρώπινη) ἐθεώθηκε. Ὢ τῆς καινούριας μίξεως! Ὢ τῆς παραδόξου συνθέσεως! Ὁ Ὧν δημιουργεῖται καὶ ὁ ἄκτιστος κτίζεται καὶ ὁ ἀχώρητος χωρεῖται διὰ μέσου νοερῆς ψυχῆς ποὺ μεσιτεύει στὴν Θεότητα καὶ (διὰ μέσου) τῆς ὑλικότητας τῆς σάρκας. Καὶ ὁ πλουτίζων πτωχεύει. Ἐπειδὴ πτωχεύει (λαμβάνοντας) τὴν δική μου σάρκα, γιὰ νὰ πλουτήσω ἐγὼ ἀπὸ τὴν δική του Θεότητα. Καὶ ὁ πλήρης ἀδειάζει, ἐπειδὴ ἀδειάζει ἀπὸ τὴν δόξα του γιὰ λίγο, γιὰ νὰ μεταλάβω ἐγὼ ἀπὸ τὴν πληρότητά του. Ποιὸς ὁ πλοῦτος τῆς ἀγαθότητας; Τί εἶναι αὐτὸ τὸ μυστήριο (ποὺ ἔγινε) γιὰ μένα; Μετάλαβα τὴν εἰκόνα (του) καὶ δὲν τὴν ἐφύλαξα. Μεταλαμβάνει τὴν δική μου σάρκα, καὶ γιὰ νὰ σώσει τὴν εἰκόνα καὶ γιὰ νὰ ἀθανατήσει τὴν σάρκα. Δεύτερη πραγματοποιεῖ κοινωνία, πολὺ παραδοξότερη τῆς πρώτης (τῆς δημιουργίας). Τότε μετέδωσε τὸ καλύτερο (τὴν εἰκόνα του), ἐνῷ τώρα μεταλαμβάνει τὸ χειρότερο (τὴν σάρκα μου). Αὐτὸ εἶναι ἀπὸ τὸ προηγούμενο θεοπρεπέστερο. Αὐτὸ εἶναι σὲ ὅσους ἔχουν νοῦ ὑψηλότερο.

«Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε, Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε, Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθηκε. ᾌσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ…» Μ᾿ ἕνα λόγο: Ἂς εὐφραίνωνται οἱ οὐρανοὶ καὶ ἂς ἀγάλλεται ἡ γῆ γιὰ τὸν ἐπουράνιο, ποὺ κατόπιν ἔγινε ἐπίγειος. Ὁ Χριστὸς παρουσιάζεται μὲ ἀνθρώπινο σῶμα, ἀγαλλιᾶσθε μὲ τρόμο καὶ χαρά. Μὲ τρόμο γιὰ τὴν ἐνοχὴ τῆς ἁμαρτίας καὶ μὲ χαρὰ γιὰ τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας…
Πάλι διαλύεται τὸ σκοτάδι, πάλι ὑπάρχει τὸ φῶς. Πάλι τιμωρεῖται μὲ σκοτάδι ἡ Αἴγυπτος καὶ πάλι ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς φωτίζεται μὲ τὸν πύρινο στύλο. Ὁ λαὸς ποὺ καθόταν στὸ σκοτάδι τῆς ἀγνοίας, ἂς δὴ τὸ μεγάλο φῶς τῆς θεογνωσίας. «Τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονε τὰ πάντα καινά». Τὸ νεκρὸ γράμμα ὑποχωρεῖ. Τὸ πνεῦμα ἐπικρατεῖ. Οἱ σκιὲς τοῦ νόμου περνοῦν. Ἡ ἀλήθεια θριαμβεύει. Ὁ Μελχισεδέκ, ποὺ ἦταν ἕνας τύπος, τώρα δείχνει ποιὸν προεσήμαινε, δηλαδὴ τὸν Χριστό. Αὐτός, ποὺ ὡς Θεὸς δὲν ἔχει μητέρα, γεννιέται χωρὶς πατέρα. Γιατί στὸν Δημιουργό της φύσεως δὲν ἰσχύουν οἱ φυσικοὶ νόμοι. Ὅλα τὰ ἔθνη χειροκροτῆστε, γιατί «παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐπὶ τοῦ ὠμοῦ αὐτοῦ καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελος». Ἂς φωνάζῃ δυνατὰ ὁ Ἰωάννης Βαπτιστής: «Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου». Καὶ ἐγὼ θὰ φωνάζω τὴν δύναμη καὶ τὴ σημασία τῆς μεγάλης αὐτῆς ἡμέρας (τῶν Χριστουγέννων).
Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἄναρχος καὶ αἰώνιος, τώρα λαμβάνει ἀρχή. Αὐτὸς ποὺ εἶναι αὐθύπαρκτος, δημιουργεῖται. Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἄπειρος, χωρεῖται στὴν περιορισμένη ἀνθρώπινη φύση. Αὐτὸς ποὺ πλουτίζει μὲ τὰ ἀγαθά Του τὸν κόσμο, γίνεται φτωχὸς, παίρνοντας ἀνθρώπινο σῶμα, γιὰ νὰ πλουτίσω ἐγὼ μὲ τὴν θεότητά Του. Ποιὸς μπορεῖ νὰ παραστήσει πόσος εἶναι ὁ πλοῦτος τῆς ἀγαθότητός Του; Γι᾿ αὐτὸ καὶ σὺ μαζὶ μὲ τὸν Ἀστέρα τρέξε καὶ μαζὶ μὲ τοὺς Μάγους φέρε Του γιὰ δῶρα, χρυσὸ καὶ λιβάνι καὶ σμύρνα. Τίμησέ Τον ὡς Βασιλέα καὶ Θεὸ καὶ ὡς Λυτρωτή, ποὺ νεκρώθηκε γιὰ σένα. Μαζὶ μὲ τοὺς ποιμένες δόξασέ Τον, μὲ τοὺς ἀγγέλους ὕμνησέ Τον, μὲ τοὺς ἀρχαγγέλους σκίρτησε ἀπὸ χαρά. Ἂς εἶναι κοινὴ ἡ πανήγυρις τῶν οὐρανίων καὶ τῶν ἐπιγείων δυνάμεων…»
nektarios.gr

πηγή : Αναβάσεις

http://amethystosbooks.blogspot.gr/

ΑΓ. ΣΥΜΕΩΝ Ν. ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΕΝΝΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

ΑΓ. ΣΥΜΕΩΝ Ν. ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΕΝΝΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

ΑΓ. ΣΥΜΕΩΝ Ν. ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΕΝΝΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ (Συλλαμβάνουν αὐτὸν τὸν Λόγο ὄχι σωματικά, ὅπως τὸν συνέλαβε ἡ Παρθένος καὶ Θεοτόκος, ἀλλὰ πνευματικὰ μὲν πραγματικὰ ὅμως.)
             ΑΓ. ΣΥΜΕΩΝ Ν. ΘΕΟΛΟΓΟΥ:

Ὅτι καὶ πάντες οἱ Ἅγιοι τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ ἐν ἑαυτοῖς συλλαμβάνουσι
τῇ Θεοτόκῳ παραπλησίως καὶ γεννῶσιν αὐτὸν
καὶ γεννᾶται ἐν αὐτοῖς καὶ γεννῶνται ὑπ᾿ αὐτοῦ
καὶ πῶς υἱοὶ καὶ ἀδελφοὶ καὶ μητέρες αὐτοῦ χρηματίζουσιν.

(ΚΕΙΜΕΝΟ – ΝΕΟΕΛ. ΑΠΟΔΟΣΗ)

Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Θεός εἰσελθών ἐν τῇ γαστρί τῆς παναγίας Παρθένου καί σάρκα ἀναλαβόμενος ἐξ αὐτῆς καί γενόμενος ἄνθρωπος ἐτέχθη, ὡς εἴπομεν, ἄνθρωπος τέλειος καί Θεός τέλειος, ὁ αὐτός ἀσυγχύτως τά ἀμφότερα ὤν. Πρόσεχε οὖν· τί τό γεγονός μεῖζον εἰς ἡμᾶς; Ἕκαστος ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων πιστεύομεν εἰς αὐτόν τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ καί Υἱόν τῆς ἀειπαρθένου καί θεοτόκου Μαρίας καί πιστεύοντες δεχόμεθα τόν περί αὐτοῦ λόγον πιστῶς ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, ὅν καί ὁμολογοῦντες τῷ στόματι καί ὑπέρ τῶν προτέρων ἡμῶν ἀνομημάτων μετανοοῦντες ἀπό ψυχῆς, εὐθύς, ὥσπερ ἐν τῇ γαστρί τῆς Παρθένου εἰσῆλθεν ὁ Θεός Λόγος τοῦ Πατρός, οὕτως καί ἐν ἡμῖν αὐτοῖς ὁ λόγος ὅν δεχόμεθα, διδασκόμενοι τήν εὐσέβειαν, ὥσπερ σπόρος εὑρίσκεται. Ἔκστηθι τό φρικτόν ἀκούων τοῦ μυστηρίου καί τόν λόγον πιστόν ὄντα μετά πάσης ὑπόδεξαι πληροφορίας καί πίστεως.

. Συλλαμβάνομεν οὖν αὐτόν οὐχί σωματικῶς, ὡς ἡ Παρθένος καί Θεοτόκος τοῦτον συνέλαβεν, ἀλλά πνευματικῶς μέν, οὐσιωδῶς δέ· καί ἔχομεν αὐτόν ἐκεῖνον ὅν καί ἡ ἁγνή Παρθένος συνέλαβεν, ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, καθώς ὁ θεῖος Παῦλός φησιν· “Ὁ Θεός ὁ εἰπών ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὅς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρός φωτισμόν τῆς γνώσεως τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ”, οἷον εἰπεῖν ἀντί τοῦ “αὐτός ὅλος οὐσιωδῶς γέγονε ἐν ἡμῖν”. Ὅτι δέ οὕτως ἔχει τό λεγόμενον διανοίας, διά τῶν ἑξῆς ἐδήλωσεν οὕτως εἰπών· “Ἔχομεν δέ τόν θησαυρόν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσι”, θησαυρόν τό Ἅγιον Πνεῦμα καλῶν. Ἑτέρωθι δέ καί τόν Κύριον εἶναι πνεῦμα καλεῖ· “Τό γάρ πνεῦμα, φησίν, ὁ Κύριός ἐστιν”. Ταῦτα δέ λέγει ἵνα, κἄν Υἱόν ἀκούῃς Θεοῦ, καί τό Πνεῦμα νοῇς καί συνακούῃς αὐτῷ· κἄν Πνεῦμα πάλιν, καί τόν Πατέρα τούτῳ συνεννοῇς, ἐπειδή καί περί αὐτοῦ “πνεῦμα” φησίν “ὁ Θεός”, πανταχοῦ διδάσκων σε τό ἀχώριστον καί ὁμοούσιον τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ὅτι, ὅπου ὁ Υἱός ἐκεῖ καί ὁ Πατήρ, καί ὅπου ὁ Πατήρ ἐκεῖ καί τό Πνεῦμα, καί ὅπου τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐκεῖ τό πᾶν τῆς τρισυποστάτου θεότητος, ὁ εἷς Θεός καί Πατήρ σύν Υἱῷ καί Πνεύματι τοῖς ὁμοουσίοις, “ὁ ὤν εὐλογητός εἰς τούς αἰῶνας, ἀμήν.

. Τοιγαροῦν καί ὁλοψύχως πιστεύοντες καί μετανοοῦντες θερμῶς, συλλαμβάνομεν, ὡς εἴρηται, τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, ὡς ἡ Παρθένος, παρθένους δηλαδή καί ἁγνάς ἐπιφερόμενοι τάς ἰδίας ψυχάς· καί καθάπερ ἐκείνην ὑπεράμωμον οὖσαν τό πῦρ οὐ κατάφλεξε τῆς θεότητος, οὕτως οὐδέ ἡμᾶς ἁγνάς καί καθαράς ἐπιφερομένους τάς καρδίας καταφλέγει, ἀλλά δρόσος ἡ ἐξ οὐρανοῦ καί πηγή ὕδατος καί ἀθανάτου ζωῆς ῥεῖθρον ἐν ἡμῖν γίνεται. Ὅτι δέ καί ἡμεῖς τό ἄστεκτον πῦρ τῆς θεότητος ὡσαύτως δεχόμεθα, ἄκουσον τοῦ Κυρίου λέγοντος· “Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπί τῆς γῆς”. Ποῖον ἄλλο, εἰ μή τό ὁμοούσιον αὐτοῦ τῆς θεότητος Πνεῦμα, μεθ᾿ οὖ συνεισέρχεται καί συνθεωρεῖται σύν τῷ Πατρί καί αὐτός καί ἔνδον ἡμῶν γίνεται; Ἐπεί δέ ἅπαξ ἐσαρκώθη ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐκ τῆς Παρθένου καί σωματικῶς ἐξ αὐτῆς ἐγεννήθη ἀφράστως καί ὑπέρ λόγον, πάλιν δέ σαρκοῦσθαι ἤ σωματικῶς τίκτεσθαι αὐτόν οὐκ ἐνδέχεται ἐξ ἑνός ἑκάστου ἡμῶν, τί ποιεῖ; Ἐκείνην αὐτοῦ τήν ἄχραντον σάρκα, ἥν προσελάβετο ἐξ ἁγνῶν λαγόνων τῆς παναχράντου Μαρίας καί Θεοτόκου, μεθ᾿ ἧς καί ἐτέχθη σωματικῶς, ἐξ αὐτῆς μεταδίδωσιν ἡμῖν εἰς βρῶσιν· καί τρώγοντες αὐτήν, ὅλον τόν σαρκωθέντα Θεόν καί Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν τόν Χριστόν, τόν Υἱόν αὐτόν τοῦ Θεοῦ καί Υἱόν τῆς παρθένου καί παναμώμου Μαρίας, τόν ἐν δεξιᾷ καθήμενον τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, ἕκαστος ἡμῶν τῶν πιστῶν τῶν ἀξίως ταύτην ἐσθιόντων τήν σάρκα αὐτοῦ, ἐν ἡμῖν ἔχομεν, κατά τό ὑπ᾿ αὐτοῦ εἰρημένον· “Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ”, μηδέποτε ἐξ ἡμῶν προερχόμενον ἤ σωματικῶς γεννώμενον καί χωριζόμενον ἀφ᾿ ἡμῶν. Οὐκέτι γάρ κατά σάρκα γινώσκεται ὤν ἐν ἡμῖν ὥσπερ βρέφος, ἀλλά ἀσωμάτως ἐστίν ἐν σώματι, συνανακιρνάμενος ἡμῶν ταῖς οὐσίαις καί φύσεσιν ἀρρήτως καί θεοποιῶν ἡμᾶς ὡς συσσώμους αὐτοῦ καί σάρκα ὄντας ἐκ τῆς σαρκός αὐτοῦ καί ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ. Τοῦτο τό μεῖζον ἐν ἡμῖν τῆς ἀφράστου οἰκονομίας αὐτοῦ καί ὑπέρ λόγον συγκαταβάσεως, τοῦτο τό φρίκης ἁπάσης γέμον μυστήριον, ὅ καί ἀνένευον γράψαι καί πρός τήν ἐγχείρησιν ἔτρεμον.

. Ἀλλ᾿ ἐπεί βούλεται ἀεί ὁ Θεός τήν πρός ἡμᾶς ἀγάπην αὐτοῦ ἐκκαλύπτεσθαι καί φανεροῦσθαι ἡμῖν, ἵνα καί ἡμεῖς ποτε τήν πολλήν αὐτοῦ ἀγαθότητα ἐννοήσαντες καί αἰδεσθέντες ἀγαπῆσαι προθυμηθῶμεν αὐτόν, ὑπό τοῦ ἄνωθεν κινοῦντος καί φωτίζοντος τάς καρδίας ἡμῶν κινηθείς Πνεύματος διά γραφῆς ὑμῖν δῆλα ταῦτα πεποίηκα τά μυστήρια, οὐχ ἵνα τῆς τόν Κύριον τεκούσης κατά τόν τρόπον τῆς ἀπορρήτου γεννήσεως αὐτῆς ἴσον τινά τῶν ἀνθρώπων ἀποδείξω – μή γένοιτο! – οὐδέ γάρ ἐνδέχεται τοῦτο. Ἄλλη γάρ ἡ ἔνσαρκος τοῦ Θεοῦ Λόγου ἄφραστος γέννησις ἐξ αὐτῆς, καί ἄλλη ἡ πνευματικῶς παρ᾿ ἡμῶν γινομένη· ἐκείνη μέν γάρ, σαρκωθέντα τόν Υἰόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ τέξασα, τό μυστήριον τῆς ἀναπλάσεως τοῦ γένους ἡμῶν καί τήν σωτηρίαν τοῦ κόσμου παντός ἐπί τῆς γῆς τέτοκεν, ἥτις ἐστίν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί Θεός, ὁ τά διεστῶτα ἑνώσας πρός ἑαυτόν καί τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου ἀράμενος· αὕτη δέ, ἐν θείῳ Πνεύματι τόν Λόγον τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ τίκτουσα, ἀεί ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν τό μυστήριον τῆς ἀνακαινίσεως τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν καί τήν κοινωνίαν μετά τοῦ Θεοῦ Λόγου καί ἕνωσιν ἀπεργάζεται, ἥν καί τό θεῖον οὕτω λέγον ὑπαινίττεται λόγιον· “Δι᾿ οὗ ἐν γαστρί ἐλάβομεν καί ὠδινήσαμεν καί ἐτέκομεν πνεῦμα σωτηρίας, ὅ ἐκυήσαμεν ἐπί τῆς γῆς” – ἀλλ᾿ ἵνα φανερωθῇ ἡ ὑπεράπειρος αὐτοῦ πρός ἡμᾶς καί γνησία ἀγάπη καί ὅτι, εἰ βουλοίμεθα, καί πάντες ἡμεῖς κατά τό θεῖον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ λόγιον μήτηρ κατά τόν εἰρημένον τρόπον καί ἀδελφοί αὐτοῦ χρηματίσωμεν καί ἴσοι πάντως τῶν αὐτοῦ μαθητῶν καί ἀποστόλων γενώμεθα, οὐχί κατά τήν ἀξίαν ἐκείνων οὐδέ κατά τάς περιόδους καί τούς κόπους οὕσπερ ὑπέστησαν, ἀλλά κατά τήν χάριν τοῦ Θεοῦ καί τήν δωρεάν, ἥν πλουσίως ἐξέχεεν ἐπί πάντας τούς πιστεύειν καί ἀκολουθεῖν αὐτῷ ἀνεπιστρόφως ἐθέλοντας, καθώς αὐτός τοῦτο βουλόμενος ἀριδήλως βοᾷ· “Μήτηρ μου, φησί, καί ἀδελφοί μού εἰσιν οἱ ἀκούοντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί ποιοῦντες αὐτόν”.

. Εἶδες πῶς πάντας τούς ἀκούοντας τόν λόγον αὐτοῦ καί ποιοῦντας αὐτόν εἰς τήν τῆς μητρός αὐτοῦ ἀξίαν ἀνήγαγε καί ἀδελφούς αὐτοῦ λέγει καί συγγενεῖς τούτους πάντας ἀποκαλεῖ; Πλήν ὲκείνη μέν κυρίως μήτηρ αὐτοῦ καθέστηκεν ὡς σωματικῶς, καθάπερ ἔφθην εἰπών, ἀφράστως τοῦτον καί ἀπειράνδρως ἀποτεκοῦσα, οἱ δέ γε ἅγιοι πάντες κατά τήν χάριν καί τήν δωρεάν συλλαμβάνοντες αὐτόν ἔχουσιν· καί ἐκ μέν τῆς παναμώμου μητρός αὐτοῦ τήν σάρκα αὐτοῦ τήν παναμώμητον ἐδανείσατο, ἀντ᾿αὐτῆς δέ τήν θεότητα αὐτῇ ἐδωρήσατο – ὤ ξένου καί καινοῦ συναλλάγματος! – ἀπό δέ τῶν ἁγίων σάρκα μέν οὐ λαμβάνει, μεταδίδωσι δέ αὐτοῖς τήν τεθεωμένην σάρκα αὐτοῦ. Καί ὅρα μοι τό βάθος τοῦ μυστηρίου. Ἡ μέν οὖν χάρις τοῦ Πνεύματος, ἤγουν τό πῦρ τῆς θεότητος, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν ἐστι καί Θεοῦ ἐκ τῆς φύσεως καί τῆς οὐσίας αὐτοῦ, τό δέ σῶμα αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἐκεῖθεν, ἀλλ᾿ ἐκ τῆς πανάγνου καί ἁγίας σαρκός τῆς Θεοτόκου καί ἐκ τῶν παναχράντων αἱμάτων αὐτῆς, ἐξ ἧς ταύτην ἀναλαβών ἰδιοποιήσατο, κατά τό ὅσιον λόγιον· “Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο”. Ταύτῃ τοι καί μεταδίδωσι τοῖς ἁγίοις ὁ τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἀχράντου Παρθένου υἱός ἐκ μέν τῆς φύσεως καί τῆς οὐσίας τοῦ συναϊδίου Πατρός αὐτοῦ τήν χάριν, ὡς εἴρηται, τοῦ Πνεύματος, ἤτοι τήν θεότητα, καθώς διά τοῦ προφήτου φησί· “Καί ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, ἐκχεῶ ἀπό τοῦ Πνεύματός μου ἐπί πᾶσαν σάρκα” δηλαδή τήν πιστεύσασαν, ἐκ δέ τῆς φύσεως καί οὐσίας τῆς κυρίως καί ἀληθῶς ἀποτεκούσης αὐτόν, τήν σάρκα ἥν ἀνέλαβεν ἐξ αὐτῆς.

. Καί ὥσπερ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, οὕτω καί ἐκ τῆς ἀμωμήτου σαρκός τῆς παναγίας Μητρός αὐτοῦ ἥν ἀνέλαβε μεταλαμβάνομεν ἅπαντες· καί καθάπερ υἱός αὐτῆς καί Θεός ὁ Χριστός καί Θεός ἡμῶν γέγονεν, ἀδελφός δέ ἡμῶν ἐχρημάτισεν, οὕτω καί ἡμεῖς – ὤ τῆς ἀφράστου φιλανθρωπίας! – υἱοί τῆς Θεοτόκου μητρός αὐτοῦ καί ἀδελφοί αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ γινόμεθα, ὡς διά τοῦ μετ᾿ αὐτῆς καί ἐν αὐτῇ γεγονότος ὑπεραμώμου καί ὑπεραγνώστου γάμου γεννηθέντος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ < ἐξ > αὐτῆς, καί ἐξ αὐτοῦ πάλιν πάντες οἱ ἅγιοι. Ὥσπερ γάρ ἐκ τῆς συνουσίας καί σπορᾶς τοῦ Ἀδάμ ἡ Εὔα πρώτη ἔτεκεν καί ἐξ ἐκείνης καί δι᾿ ἐκείνης πάντες ἐγεννήθησαν ἄνθρωποι, οὕτω καί ἡ Θεοτόκος τόν τοῦ Θεοῦ Πατρός Λόγον ἀντί σπορᾶς δεξαμένη συνέλαβε καί ἕτεκε μόνον αὐτόν τόν Μονογενῆ ἐκ τοῦ Πατρός πρό αἰώνων καί μονογενῆ ἐπ᾿ ἐσχάτων ἐξ αὐτῆς σαρκωθέντα· καί παυσαμένη τοῦ συλλαμβάνειν καί τίκτειν αὕτη, ὁ Υἱός αὐτῆς καί ἐγέννησε καί γεννᾷ καθ᾿ ἑκάστην τούς πιστεύοντας εἰς αὐτόν καί φυλάσσοντας τάς ἁγίας αὐτοῦ ἐντολάς. Ἔπρεπε καί γάρ, ἐπεί ἡ ἐν φθορᾷ γέννησις ἡμῶν διά τῆς γυναικός Εὔας ἐγένετο, τήν πνευματικήν γέννησιν ἡμῶν καί ἀνάπλασιν διά τοῦ ἀνδρός, ἤτοι τοῦ δευτέρου Ἀδάμ καί Θεοῦ, γίνεσθαι. Καί ὅρα μοι ἐντεῦθεν τήν τοῦ λόγου ἀκρίβειαν· ἀνδρός θνητοῦ καί φθαρτοῦ ἡ σπορά φθαρτούς υἱούς καί θνητούς διά γυναικός ἀπεγέννησε καί γεννᾷ· ἀθανάτου καί ἀφθάρτου Θεοῦ ἀθάνατος καί ἄφθαρτος Λόγος ἀθάνατα καί ἄφθαρτα τέκνα ἀπεγέννησε καί ἀεί γεννᾷ, ἐκ τῆς Παρθένου πρῶτον αὐτός τεχθείς δηλονότι ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι.

. Κατά τοῦτο οὖν δέσποινα καί βασιλίς καί κυρία καί μήτηρ πάντων τῶν ἁγίων ἡ τοῦ Θεοῦ Μήτηρ ἐστί, οἱ δέ ἅγιοι πάντες δοῦλοι μέν αὐτῆς εἰσι, καθό Μήτηρ ἐστί τοῦ Θεοῦ, (92) υἱοί δέ αὐτῆς, καθό μεταλαμβάνουσιν ἐκ τῆς παναχράντου σαρκός τοῦ Υἱοῦ αὐτῆς. Πιστός ὁ λόγος· ἡ γάρ σάρξ τοῦ Κυρίου, τῆς Θεοτόκου ἐστί σάρξ· καί ἐξ αὐτῆς τῆς θεωθείσης τοῦ Κυρίου σαρκός μεταλαμβάνοντες, ζωήν αἰώνιον μεταλαμβάνειν ὁμολογοῦμέν τε καί πιστεύομεν, εἰ μή τι ἀναξίως καί εἰς κατάκριμα ἑαυτῶν ταύτην μᾶλλον ἐσθίομεν. Συγγενεῖς δέ αὐτῆς τρισσῶς οἰ ἅγιοί εἰσι· καθ᾿ ἕνα μέν τρόπον ὅτι ἐκ τοῦ αὐτοῦ πηλοῦ καί τῆς αὐτῆς πνοῆς εἴτ᾿ οὖν ψυχῆς συγγένειαν ἔχουσι· κατά δεύτερον δέ, ὅτι ἐκ τῆς προσληφθείσης σαρκός αὐτῆς κοινωνίαν καί μετουσίαν ἔχουσι μετ᾿ αὐτῆς· καθ᾿ ἕτερον δέ, ὅτι διά τήν κατά Πνεῦμα ἐγγινομένην ἁγιωσύνην αὐτοῖς δι᾿ αὐτῆς ἐν ἑαυτῷ ἕκαστος συλλαμβάνων ὁμοίως ἔχει τόν τῶν ἁπάντων Θεόν, καθάπερ κἀκείνη τοῦτον ἔσχεν ἐν ἑαυτῇ· εἰ γάρ καί σωματικῶς αὐτός ἀπεγέννησεν, ἀλλ᾿ ὅλον αὐτόν καί πνευματικῶς ἐν ἑαυτῇ πάντοτε εἶχε καί νῦν ἀεί καί ὡσαύτως ἔχει ἀχώριστον.

. Τοῦτο τοίνυν τό τῶν γάμων μυστήριον, ὅ τῷ μονογενεῖ αὐτοῦ Υἱῷ ἐποιήσατο ὁ Πατήρ, ὁ συναΐδιος καί ὁμότιμος· καί ἐκάλεσε πολλούς καί ἀπέστειλε τούς δούλους αὐτοῦ καλέσαι τούς κεκλημένους εἰς τούς γάμους καί οὐκ ἤθελον ἐλθεῖν.

ΠΗΓΗ: apostoliki-diakonia.gr

. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Θεός, ἀφοῦ εἰσῆλθε στὰ σπλάγχνα τῆς Παναγίας Παρθένου καὶ ἔλαβε σάρκα ἀπ᾿ αὐτήν, γεννήθηκε, ὅπως εἴπαμε, τέλειος ἄνθρωπος καὶ τέλειος Θεὸς ἀσυγχύτως. Τί σημαντικότερο ἔγινε ποτὲ γιά μᾶς; Ὅλοι μας πιστεύουμε σ᾿ αὐτὸν τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ Υἱὸ τῆς ἀειπαρθένου καὶ Θεοτόκου Μαρίας καὶ γι᾿ αὐτὸ δεχόμαστε τὸν περὶ αὐτοῦ λόγο μὲ ἐμπιστοσύνη. Ἂν τὸν ὁμολογοῦμε λοιπὸν καὶ μετανοοῦμε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας γιὰ τὶς προηγούμενες ἁμαρτίες μας, τότε ὁ λόγος τῆς εὐσεβείας, τὸν ὁποῖο δεχόμαστε, γεννιέται μέσα μας σὰν σπόρος, ὅπως ἀκριβῶς ὁ Λόγος τοῦ Πατρὸς εἰσῆλθε στὴν γαστέρα τῆς Παρθένου. Θαύμασε τὸ μέγα τοῦτο καὶ ἐκπληκτικὸ μυστήριο καὶ δέξου το μὲ κάθε πληροφορία καὶ πίστη.

. Συλλαμβάνουμε λοιπὸν αὐτὸν τὸν Λόγο ὄχι σωματικά, ὅπως τὸν συνέλαβε ἡ Παρθένος καὶ Θεοτόκος, ἀλλὰ πνευματικὰ μὲν πραγματικὰ ὅμως. Καὶ ἔχουμε μέσα στὶς καρδιές μας αὐτὸν τὸν Ἴδιο ποὺ συνέλαβε καὶ ἡ Ἁγνὴ Παρθένος, ὅπως λέει ὁ θεῖος Παῦλος: «Ὁ Θεὸς ποὺ εἶπε νὰ λάμψει φῶς μέσα στὶς καρδιές μας πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τοῦ Υἱοῦ του» (Β´ Κορ. δ´ 6), σὰν νὰ λέει: Αὐτὸς ὅλος γεννήθηκε ἀληθινὰ μέσα μας. Καὶ ὅτι εἶναι ἔτσι τὸ φανερώνει μὲ ὅσα παραθέτει στὴν συνέχεια: «Ἔχουμε δὲ τὸν θησαυρὸν αὐτὸν μέσα σὲ πήλινα σκεύη» (Β´ Κορ. δ´ 6), ὀνομάζοντας θησαυρὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο ὀνομάζει τὸ Πνεῦμα Κύριο: «Γιατὶ τὸ Πνεῦμα» λέει «εἶναι ὁ Κύριος» (Β´ Κορ. δ´ 6), ὥστε ὅπου ἀκοῦς Υἱὸν Θεοῦ νὰ ἐννοεῖς μαζὶ καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ ἂν πάλι ἀκούσεις γιὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ ἐννοεῖς μαζὶ μὲ αὐτὸ καὶ τὸν Πατέρα, ἐπειδὴ καὶ γι᾿ αὐτὸν λέει: «Πνεῦμα ὁ Θεός» (Ἰωάν. δ´ 24), διδάσκοντάς σε παντοῦ τὸ ἀχώριστο καὶ ὁμοούσιο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅτι δηλαδὴ ὅπου εἶναι ὁ Υἱὸς ἐκεῖ εἶναι καὶ ὁ Πατήρ, καὶ ὅπου ὁ Πατὴρ ἐκεῖ καὶ τὸ Πνεῦμα, καὶ ὅπου τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐκεῖ ὅλη ἡ τρισυπόστατη Θεότητα, ὁ Ἕνας Θεὸς καὶ Πατὴρ μαζὶ μὲ τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Πνεῦμα τοὺς ὁμοουσίους, «αὐτὸς ποὺ εἶναι εὐλογητὸς στοὺς αἰῶνες, ἀμήν» (Ρωμ. α´ 25).

. Ἔτσι ὅταν πιστεύσουμε ὁλόψυχα καὶ μετανοήσουμε θερμὰ θὰ συλλάβουμε ὅπως εἰπώθηκε τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ στὶς καρδιές μας, καθὼς τὸν συνέλαβεν ἡ Παρθένος, προσφέροντάς του κι ἐμεῖς τὶς ψυχές μας παρθενικὲς καὶ ἁγνές. Καὶ ὅπως ἐκείνη δὲν τὴν κατέφλεξε τὸ πῦρ τῆς θεότητας, ἐπειδὴ ἦταν ἁγνὴ καὶ ὑπεράμωμη, ἔτσι οὔτε καὶ ἐμᾶς μᾶς κατακαίει, ὅταν τοῦ προσφέρουμε τὶς καρδιές μας ἁγνὲς καὶ καθαρές, ἀλλὰ γίνεται ἐντός μας δροσιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ πηγὴ ὕδατος καὶ ρεῖθρον ἀθάνατης ζωῆς. Ὅτι δεχόμαστε καὶ ἐμεῖς παρόμοια τὸ ἄστεκτον πῦρ τῆς θεότητας, ἄκουσε τὸν Κύριο ποὺ τὸ λέει: «Πῦρ ἦλθα νὰ βάλω στὴν γῆ» (Λουκ. ιβ´ 49). Τί ἄλλο ἐννοεῖ, παρὰ τὸ ὁμοούσιο πρὸς τὴν θεότητά του Πνεῦμα, μὲ τὸ Ὁποῖο συνεισέρχεται καὶ συνθεωρεῖται μέσα μας καὶ ὁ Ἴδιος ὁ Υἱὸς μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα;

. Ἐπειδὴ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ μία φορὰ σαρκώθηκε ἀπὸ τὴν Παρθένο καὶ γεννήθηκε ἀπὸ αὐτὴν σωματικά, ἀνέκφραστα καὶ ὑπὲρ λόγον καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ σαρκωθεῖ πάλι ἢ νὰ γεννηθεῖ σωματικὰ ἀπὸ τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς, τί προνοεῖ; Μᾶς μεταδίδει γιὰ τροφὴ ἐκείνη τὴν ἄχραντη σάρκα ποὺ προσέλαβε ἀπὸ τὴν πανάχραντη Θεοτόκο, κατὰ τὴν σωματική του γέννηση. Ἂν τὴν μεταλαμβάνουμε ἄξια, ἔχουμε μέσα μας ὅλον τὸν σαρκωθέντα Θεὸ καὶ Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, αὐτὸν τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ Υἱὸ τῆς Παρθένου τὸν καθήμενο στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος λέει: «ἐκεῖνος ποὺ τρώγει τὴν σάρκα μου καὶ πίνει τὸ αἷμα μου μένει μέσα μου καὶ ἐγὼ μέσα του» (Ἰωάν. ϛ´ 56), χωρὶς ὅμως νὰ προέρχεται ἢ νὰ γεννιέται σωματικὰ ἀπὸ ἐμᾶς, ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ μᾶς ἀποχωρίζεται ποτέ. Διότι ἐμεῖς δὲν τὸν αἰσθανόμαστε σὰν σάρκα, ἂν καὶ βρίσκεται μέσα μας ὅπως ἀκριβῶς ἕνα βρέφος, ἀλλὰ ὑπάρχει ἀσωμάτως σὲ σῶμα, ἀναμιγνυόμενος ἀνέκφραστα μὲ τὴν φύση μας καὶ τὴν οὐσία μας καὶ θεοποιώντας μας, ἐπειδὴ γίναμε σύσσωμοι καὶ μ᾿ αὐτὸν δηλαδὴ σάρκα ἀπὸ τὴν σάρκα του καὶ ὀστοῦν ἀπὸ τὰ ὀστά του. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο καὶ φρικτότερο μυστήριο τῆς ἀνέκφραστης οἰκονομίας καὶ συγκαταβάσεώς του, ποὺ δίσταζα νὰ τὸ γράψω καὶ ἔτρεμα νὰ τὸ ἐπιχειρήσω.

. Ὁ Θεὸς ὅμως πάντοτε θέλει νὰ ἀποκαλύπτεται καὶ νὰ φανερώνεται ἡ ἀγάπη του σ᾿ ἐμᾶς, ὥστε καὶ ἐμεῖς κάποτε κατανοώντας τὴν μεγάλη του ἀγαθότητα καὶ αἰσθανόμενοι ντροπὴ νὰ προθυμοποιηθοῦμε νὰ τὸν ἀγαπήσουμε. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἐγὼ παρακινήθηκα ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ποὺ φωτίζει τὶς καρδιές μας καὶ σᾶς φανέρωσα αὐτὰ τὰ μυστήρια γραπτῶς, ὄχι γιὰ νὰ σᾶς ἀποδείξω ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅμοιος μ᾿ αὐτὴν ποὺ γέννησε τὸν Κύριο –μὴ γένοιτο– αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο. Διότι ἄλλη εἶναι ἡ ἔνσαρκη καὶ ἄφραστη γέννηση τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀπὸ τὴν Παρθένο καὶ ἄλλη ποὺ συντελεῖται σέ μᾶς πνευματικῶς. Ἐκείνη γεννώντας ἔνσαρκο τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ ἀπεργάστηκε στὴν γῆ τὸ μυστήριό τῆς ἀναπλάσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μας καὶ τὴν σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου, ποὺ εἶναι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ Θεός, αὐτὸς ποὺ ἕνωσε στὸν ἑαυτό του τὰ διεστῶτα καὶ ἐξάλειψε τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου. Ἐνῷ αὐτὴ (ποὺ συντελεῖται σὲ μᾶς) γεννώντας ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι τὸν Λόγο τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, ἀπεργάζεται ἀκατάπαυστα στὶς καρδιές μας τὸ μυστήριο τῆς ἀνακαινίσεως τῶν ἀνθρώπινων ψυχῶν καὶ τὴν κοινωνία καὶ ἕνωση μὲ τὸν Θεὸ Λόγο, αὐτὴν ὑπαινίσσεται καὶ τὸ θεῖο λόγιο: «Δι᾿ αὐτοῦ συλλάβαμε καὶ ἐγεννήσαμε μὲ πόνο τὸ πνεῦμα τῆς σωτηρίας, τὸ ὁποῖο κυοφορήσαμε πάνω στὴν γῆ» (Ἡσαΐας κϛ´ 18).

. Λοιπὸν δὲν σᾶς φανέρωσα αὐτὰ τὰ μυστήρια γιὰ νὰ ἀποδείξω ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ γεννήσει τὸν Χριστὸ κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ τὸν γέννησε ἡ Παναγία, ἀλλὰ γιὰ νὰ φανερωθεῖ ἡ ὑπεράπειρη καὶ γνήσια ἀγάπη του σ᾿ ἐμᾶς καὶ ὅτι ἂν τὸ θέλουμε ὅλοι μποροῦμε νὰ γίνουμε μητέρα καὶ ἀδελφοί του κατὰ τὸν προαναφερόμενο τρόπο, καθὼς καὶ ὁ ἴδιος τὸ διακηρύττει: «Μητέρα μου καὶ ἀδελφοί μου εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀκοῦνε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ἐκτελοῦν» (Λουκ. η´ 21). Ἔτσι θὰ γίνουμε ἴσοι μὲ τοὺς μαθητὲς καὶ ἀποστόλους του, ὄχι κατὰ τὴν ἀξία, οὔτε κατὰ τὶς περιοδεῖες καὶ τοὺς κόπους ποὺ ὑπέφεραν, ἀλλὰ κατὰ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δωρεὰ τὴν ὁποία ἐξέχεε σ᾿ ὅλους ποὺ τὸν πίστευαν καὶ τὸν ἀκολουθοῦσαν, χωρὶς νὰ στραφοῦν ποτὲ πίσω.

. Εἶδες πὼς ὅλους ἐκείνους ποὺ ἀκοῦνε καὶ πράττουν τὸν λόγο του τοὺς ἀνύψωσε στὴν ἀξία τῆς Μητέρας του καὶ τοὺς ἀποκαλεῖ ἀδελφοὺς καὶ συγγενεῖς του; Ὅμως μόνο Ἐκείνη ὑπῆρξε ἡ κυρίως Μητέρα του, ἐπειδὴ ὅπως ἀνέφερα τὸν γέννησε ἀνερμηνεύτως καὶ χωρὶς ἄνδρα, ἐνῷ ὅλοι οἱ ἅγιοι τὸν συλλαμβάνουν καὶ τὸν κατέχουν κατὰ χάριν καὶ δωρεάν. Καὶ ἀπὸ μὲν τὴν ἄμωμη Μητέρα του δανείστηκε τὴν παναμώμητη σάρκα του καὶ σὲ ἀντάλλαγμα τῆς δώρισε τὴν θεότητα –ὢ τί παράξενη καὶ ἀσυνήθιστη συναλλαγὴ– ἐνῷ ἀπὸ τοὺς ἁγίους δὲν παίρνει σάρκα, ἀλλὰ ἀντίθετα αὐτὸς τοὺς μεταδίδει τὴν θεωμένη σάρκα του. Ἂς ἐξετάσουμε λοιπὸν τὸ βάθος αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου.

. Ἡ χάρη τοῦ Πνεύματος στὸν Χριστό, δηλαδὴ τὸ πῦρ τῆς θεότητος, προέρχεται ἀπὸ τὴν Θεία του φύση καὶ οὐσία. Ὅμως τὸ σῶμα του δὲν ἔχει τὴν ἴδια προέλευση, ἀλλὰ προέρχεται ἀπὸ τὴν πάναγνη καὶ ἅγια σάρκα τῆς Θεοτόκου, τὴν ὁποία προσέλαβε κατὰ τὸ ἱερὸ λόγιο: «ὁ Λόγος ἔγινε σάρκα» (Ἰωάν. α´ 14). Ἔκτοτε ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἀχράντου Παρθένου μεταδίδει στοὺς ἁγίους, ἀπὸ μὲν τὴν φύση καὶ τὴν οὐσία τοῦ συναΐδιου Πατρός του τὴν χάρη τοῦ Πνεύματος, δηλαδὴ τὴν θεότητα, καθὼς καὶ μέσῳ τοῦ προφήτη λέγει: «Θὰ συμβεῖ τοῦτο κατὰ τὶς ἔσχατες ἡμέρες, θὰ ἐκχύσω ἀπὸ τὸ Πνεῦμα μου σὲ κάθε ἄνθρωπο» (Ἰωὴλ γ´ 1), ἐννοώντας κάθε πιστό, ἀπὸ δὲ τὴν φύση καὶ οὐσία ἐκείνης ποὺ κυρίως καὶ ἀληθῶς τὸν γέννησε τὴν σάρκα, τὴν ὁποία ἔλαβε ἀπὸ αὐτή.

. Καὶ ὅπως ἀπὸ τὴν πληρότητά του λάβαμε ὅλοι ἐμεῖς, ἔτσι ἀκριβῶς μεταλαμβάνουμε ἀπὸ τὴν ἄμωμη σάρκα τῆς Παναγίας Μητέρας του, τὴν ὁποία καὶ Ἐκεῖνος προσέλαβε καὶ ὅπως ἔγινε υἱὸς καὶ Θεός της ὁ Χριστὸς καὶ Θεός μας γενόμενος καὶ ἀδελφός μας, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ἐμεῖς –ὢ τί ἀνέκφραστη φιλανθρωπία– γινόμαστε υἱοὶ τῆς Θεοτόκου Μητέρας του καὶ ἀδελφοὶ τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδὴ χάρη στὸν ὑπεράμωμο καὶ ὑπεράγνωστο γάμο ποὺ τελέστηκε μ᾿ αὐτὴν καὶ σ᾿ αὐτὴν γεννήθηκε ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπ᾿ Αὐτὸν πάλι ὅλοι οἱ ἅγιοι.

. Πράγματι, ὅπως ἀπὸ τὴν συνουσία καὶ τὴν σπορὰ τοῦ Ἀδὰμ πρώτη ἡ Εὔα γέννησε καὶ ἀπὸ ἐκείνη καὶ μέσῳ ἐκείνης γεννήθηκαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι καὶ ἡ Θεοτόκος, ἀφοῦ δέχτηκε ἀντὶ σπορᾶς τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ συνέλαβε καὶ γέννησε μόνο τὸν πρὸ αἰώνων μονογενῆ τοῦ Πατρὸς καὶ μετέπειτα σαρκωθέντα δικό της μονογενῆ. Καὶ μολονότι ἡ Ἴδια ἔπαψε νὰ συλλαμβάνει καὶ νὰ γεννᾷ, ὁ Υἱὸς της γέννησε καὶ γεννᾷ καθημερινὰ ὅσους πιστεύουν σ᾿αὐτὸν καὶ τηροῦν τὶς ἅγιες ἐντολές του. Ἀσφαλῶς ἔπρεπε ἡ πνευματική μας ἀναγέννηση καὶ ἀνάπλαση νὰ γίνει διὰ τοῦ ἀντρός, δηλαδὴ τοῦ δευτέρου Ἀδὰμ καὶ Θεοῦ, ἐπειδὴ ἡ γέννησή μας στὴν φθορὰ ἔγινε διὰ τῆς γυναικὸς Εὔας.

. Καὶ πρόσεχε τὴν ἀκρίβεια τοῦ λόγου: ἀνδρὸς θνητοῦ καὶ φθαρτοῦ ἡ σπορὰ φθαρτοὺς υἱοὺς καὶ θνητοὺς διὰ γυναικὸς γέννησε καὶ γεννᾷ, ἀθανάτου καὶ ἀφθάρτου Θεοῦ ὁ ἀθάνατος καὶ ἄφθαρτος Λόγος ἀθάνατα καὶ ἄφθαρτα τέκνα γέννησε καὶ διαρκῶς γεννᾷ, ἀφοῦ πρῶτα αὐτὸς γενννήθηκε ἀπὸ τὴν Παρθένο ἐν ἁγίῳ Πνεύματι βεβαίως.

. Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν εἶναι Δέσποινα καὶ βασίλισσα καὶ Κυρία καὶ Μητέρα ὅλων τῶν ἁγίων ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἐνῷ ὅλοι οἱ ἅγιοι εἶναι καὶ δοῦλοι της ἀφοῦ εἶναι Μητέρα τοῦ Θεοῦ καὶ παιδιά της ἀφοῦ μεταλαμβάνουν ἀπὸ τὴν πανάχραντη σάρκα τοῦ Υἱοῦ της. Πιστὸς ὁ λόγος: ἡ σάρκα τοῦ Υἱοῦ της εἶναι σάρκα τῆς Θεοτόκου. Μεταλαμβάνοντας καὶ ἐμεῖς ἀπ᾿ αὐτὴν τὴν θεωμένη σάρκα τοῦ Κυρίου, ὁμολογοῦμε καὶ πιστεύουμε ὅτι μεταλαμβάνουμε ζωὴν αἰώνια, ἐκτὸς ἂν ἀναξίως καὶ εἰς κατάκριμα μεταλαμβάνουμε.

. Πράγματι ὅλοι οἱ ἅγιοι εἶναι συγγενεῖς πρὸς τὴν Παναγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ κατὰ τρεῖς τρόπους: Πρῶτον ἐπειδὴ προέρχονται ἀπὸ τὸν ἴδιο πηλὸ μ᾿ αὐτὴν καὶ τὴν ἴδια πνοή, δηλαδὴ τὴν ψυχή. Δεύτερον ἐπειδὴ ἔχουν κοινωνία καὶ μετουσία μὲ αὐτὴν διὰ τῆς προσλήψεως τῆς σαρκός της ἀπὸ τὸν Χριστό. Καὶ τρίτον ἐπειδή, λόγῳ τῆς ἐν Πνεύματι ἁγιωσύνης ποὺ ἐνυπάρχει σὲ αὐτούς, καθένας συλλαμβάνει ἐντός του καὶ κατέχει τὸν Θεὸ τῶν ὅλων, ὅπως ἀκριβῶς καὶ Ἐκείνη τὸν εἶχε ἐντός της. Διότι ἂν καὶ τὸν γέννησε σωματικῶς, ὅμως πάντοτε τὸν εἶχε ὅλον καὶ πνευματικῶς μέσα της καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ τὸν ἔχει καὶ τώρα καὶ πάντοτε ἀχώριστον ἀπὸ Αὐτήν.

. Σ᾿ αὐτὸν πρέπει ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος στοὺς αἰῶνες. Ἀμήν.

imaik.gr

(Ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, Κάλαμος Ἀττικῆς

πηγή christianvivliografia

http://amethystosbooks.blogspot.gr/