Η ποπ αρτ έδειξε αυτό τον νέο κόσμο "σχέσεων" , που μόνο ως ντεκόρ φαίνεται, ώστε αποκλείοντας κάθε βάθος να αποτελεί μία γυψοσανίδα απολύτου ταυτίσεως.
Το φως δεν λογίζεται η σάρκα στολισμένη με φετίχ κρεμιέται από χρυσά τσιγκέλια στα εμπορικά κέντρα, και ο ανόητος ψωνίζει αποδεχόμενος παθητικά το φρέσκο πλαστικό ανίκανος να αντιδράσει, αποχαυνωμένος με την "λάμψη" της αισθητικής . Tα σύγχρονα αυτά έργα είναι απολύτως ωμά και εν ψυχρό φτιαγμένα. Επί τούτου κατασκευασμένα για να διακοσμούν. H διαφημισμένη τέχνη της Δύσεως υπηρετεί την εξουσία, πάντα αυτό έκανε , και μετά την αναγέννηση η ψευδαίσθηση έγινε το δόλωμα, ως χώρος που ο άνθρωπος μπορεί να βολτάρει δίχως ευθύνη πάνω σε κόκκινα χαλιά, το καρναβάλι στις Κάνες και στο Χόλιγουντ είναι η αποθέωση αυτής της χαύνωσις του ξεπουλήματος.
Ο "πολιτισμός" του κενού στον οποίο περιπαίσαμε, συνεργώντας όλοι αυτοί που θα έπρεπε να αντισταθούν, μοιάζει με το μάτι του τυφώνα που όλα γύρω καταστρέφονται αποδιαρθρώνονται αλλά εσύ αιωρείσαι σε κενό, ευτυχής.
Την δειλία που πωθήσαμε για να ευτυχήσουμε την πληρώνουμε, δίχως ψυχή πλέον
Πίσω από τη γυψοσανίδα του κόμικ βρίσκεται το απολίθωμα .Το κόμικ είναι το φοβικό προσωπάκι μιας θανατερής εξουσίας για να μην υποψιαζόμαστε, γιατί όμως οι καλλιτέχνες συνεργούν ?
Γιατί παραδόθηκαν προς χάριν της επιβιώσεως τους ως ταλέντα .η μεγάλη αρρώστια που μας άφησε άθελά του μοντέρνος κόσμος.
Το κόμικ πρόσωπο είναι το πρόσωπο του ανθρώπου στην κόλαση, είναι ο άνθρωπος που υποφέρει μούγκα
Η έρημος αποτελεί το νέο ιδανικό τοπίο υποβολής μιας αόρατης εξουσίας που απλώνεται σε ορίζοντα άπειρο και η παρουσία του ανθρώπου χάνεται όπως τα ίχνη στην άμμο.
Πρόκειται περί εμπνεύσεως από κόκαλα προϊστορικών θηρίων, μέσα σε αυτά τα κόκαλα εργάζονται ανθρωπάκια ως μικροοργανισμοί υπό τους νόμους μιας θανατερής "αρμονίας".
Η Τέχνη σήμερα υπηρετεί το πνεύμα του κενού. Ο λαγός από μπαλόνι είναι το σύγχρονο αρχέτυπο, της δειλής και άψυχης "ζωής" μας. Σαν δεινόσαυρος με πνευμόνια από μπαλόνι , η δύναμη του σίδερου και το φούσκωμα μαζί,
Ο "έξυπνος" με το ρομποτικό βλέμμα αποτελεί το νέο πετυχημένο μοντέλο ενός project μιας άφαντης επιστημονικής ομάδας που υπηρετεί κάποιο χοντρό βλάκα.
Η εικόνα πλέον στρατολογεί, έπαψε η "ευγένεια" της Μόνα Λίζα, επιβάλλεται πλέον ως μονόδρομος, απαιτεί πίστη στην κυριολεξία της εικόνας.
Η παγκοσμιοποίηση "ρουφάει" ως μαύρη τρύπα και υποβάλει μέσα από απίστευτο σκότος μία εικόνα προς λατρεία.
Το νέο πρόσωπο δεν πρέπει να δείχνει τον άνθρωπο, ουσιαστικά η ταυτότητα θα πιστοποιεί τη σύμπτωσή μας με το "ίδιο".
Κατά κάποιο τρόπο θα πρέπει να δείχνει απόλυτα παθητικό, ως πλαστική κούκλα όπως αυτές που πουλιούνται στα sex shops.
Το κυκλικό χάραγμα μιας νέας πλατείας υπόγειας που υπόσχεται ,το θανατερό πρόσωπο μιας νέας κοσμογονίας .
Ο κρατήρας του νέου κόσμου αποτελεί το δημιουργικό ηφαίστειο μιας τέχνης που έπεται, δηλαδή του αδημιούργητου δημιουργήματος που θα καταλύσει κάθε δεσμό με τη παράδοση.
Τα συμπεράσματα του πειράματος αποτελούν και μόνο πρόσχημα, γιατί όλοι όσοι το φαντάστηκαν ζητούν το πρωτόγνωρο με κάθε τίμημα. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και μία τεράστια καταστροφή θα ήταν μια ενδιαφέρουσα πιθανότητα ενός χαοτικού έργου , απόδειξη μιας λυτρωτικής έκρηξης, από το νόημα.
Η συγκέντρωση τεράστιας ενέργειας μέσα σ΄ αυτό το τεράστιο φίδι οπού με φόρα συγκρούεται με την ουρά του αυτοκαταστρεφόμενο θα επιφέρει τη βία ως αρχή δημιουργίας.
Όλοι εν καιρό ως προς το υπόδειγμα θα συγκεντρωθούμε σε όλο και ασφυκτικότερα μέρη προς χάριν μιας αυτοκαταστροφικής αναδημιουργίας για το καλό του πειράματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου