Ο ΕΝ ΤΟΙΣ ΟΥΡΑΝΟΙΣ.
Όταν απευθυνόμαστε σε Σένα, σηκώνουμε πάντα τα μάτια μας στον ουρανό. Όταν θυμόμαστε τις αμαρτίες μας, κοιτάζουμε κάτω στη γη.Εμείς βρισκόμαστε πάντα χαμηλά, στα βάθη, λόγω των αδυναμιών και των αμαρτιών μας. Εσύ κατοικείς πάντα στα ύψη, όπως αρμόζει στη μεγαλοσύνη Σου και στην αγιοσύνη Σου.
Εσύ βρίσκεσαι πάντα στον ουρανό όταν εμείς είμαστε ανάξιοι να σε υποδεχτούμε. Αλλά χαμηλώνεις και κατεβαίνεις πρόθυμα σε μας, στο επίγειο ενδιαίτημα μας, μόλις Σε ζητήσουμε και Σου ανοίξουμε την πόρτα της καρδιάς μας.
Κι όταν καταδέχεσαι να κατεβαίνεις σε μας, εξακολουθείς να κατοικείς στον ουρανό. Στον ουρανό ζεις, πάνω από τον ουρανό κινείσαι, μαζί με τούς ουρανούς σκύβεις στην κοιλάδα μας.
Ό ουρανός είναι μακριά, πολύ μακριά για κείνους πού ό νους κι ή καρδιά τους Σε έχουν αποστραφεί ή πού γελούν όταν ακούν το όνομα Σου. Αλλά είναι κοντά, πολύ κοντά σε κείνον πού έχει πάντα ανοιχτή την πόρτα της ψυχής του και περιμένει τον ερχομό Σου, Εσένα, τον αγαπημένο μας επισκέπτη.
Αν τολμήσει ακόμα κι ο δικαιότερος άνθρωπος να συγκριθεί μαζί Σου, θα υπερέχεις όσο το στερέωμα του ουρανού υπερέχει από κάποια γήινη κοιλάδα, όσο υπερέχει ή αιώνια ζωή από το βασίλειο του θανάτου.
Είμαστε φτιαγμένοι από φθαρτά υλικά. Πώς θα μπορούσαμε να σταθούμε στο ίδιο ύψος με Σένα, Αθάνατε και Ισχυρέ;
Πατέρα μας, πού βρίσκεσαι πάντα ψηλά, αλλά χαμηλώνεις, έρχεσαι κοντά μας και μας υψώνεις σε Σένα. Τί άλλο είμαστε παρά γλώσσες φτιαγμένες από πηλό για χάρη της δόξας Σου; Ό πηλός θα σιγούσε για πάντα, δε θα μπορούσε να υμνήσει το όνομα Σου χωρίς εμάς, Κύριε. Πώς θα μπορούσε να Σε γνωρίζει χωρίς εμάς; Πώς θα μπορούσες να κάνεις θαύματα με τον άψυχο πηλό χωρίς εμάς;
Ω, Πατέρα μας!
ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ..... ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου