Ο σύγχρονος οικουμενιστικός μύθος, αναζητά Χάριν της ενότητος και της Ειρήνης τής ανθρωπότητος, το ΚΟΙΝΟ ΠΟΤΗΡΙΟ, όλων των θρησκειών και όλων των Εκκλησιών. Ο μεγαλοπρεπής βασιλιάς Αρθούρος είναι χωρίς αμφιβολία ο πάπας. Ας δούμε λοιπόν σιγά σιγά τον σύγχρονο Μύθο.
Κατ’αρχάς ο πρωταρχικός μύθος είναι το βασικό Έπος που δημιούργησε με τα τραγούδια των τροβαδούρων, την Ευρωπαϊκή συνείδηση, όπως τα Ομηρικά Έπη δημιούργησαν την Ελληνική.
Στην στρογγυλή λοιπόν τράπεζα του πάπα, Banco disanto spirito, ή του Αγίου Πνεύματος, όπου υπάρχει όλος ο αγιασμός του Σταυρού, συνωστίζονται οι δυνατοί του κόσμου. Όμως λείπει η αθανασία, διότι η οικολογική καταστροφή λόγω υπερπληθυσμού, απειλεί την ελεύθερη κατανάλωση των δυνατών της γής! Πρέπει να βρεθεί το κοινό ποτήριο, δηλ. ένα νόμισμα, μια κυβέρνηση κάτι που θα πετύχει μόνον εάν επηρεαστεί το ασυνείδητο των ανθρώπων, το οποίο γεννά την συνείδηση. Τον αγώνα αυτόν λοιπόν ξεκινούν όλοι οι γενναίοι Ιππότες, οι πατριάρχες, οι επίσκοποι. Αγνά παλληκάρια της φακής, όπως ο Ζηζιούλας με τον στρατηγό Γιαγκάζογλου και τα τάγματα της Ακαδημίας Βόλου, και τον Καλαϊτζίδη με τις ανίκητες αμαζόνες του, τις υστερικές φεμινίστριες.
Ο Βασιλειάδης με τους πεζοναύτες της Θεολογικής Θεσσαλονίκης. Ο Ζηζιούλας δέ, σαν τον αρχαίο Λάνσελοτ, κλέβει την καρδιά του Βατικανού, αλλά δεν θά δεί τελικά την γη Χαναάν, την μεγαλεπήβολη ένωση, διότι ανακηρύσσει στό μεταξύ τον εαυτό του είδωλο προσευχής. Κάτι που θα πετύχει τελικώς ο Παρσιφαλ, ο Αντίχριστος.
Μεγάλοι Ρωσοι και Έλληνες τροβαδούροι τραγουδούν και υμνούν τον Ιερό Αγώνα. Ανάμεσα τους και ο δικός μας Λουδοβίκος, ο οποίος τραγουδά ακούραστα τους πόνους της αγαπημένης του Θεολογίας, στα Μ.Μ.Ε, η οποία θεολογία σαν την αρχαία Πηνελόπη, περιμένει την επιστροφή τής Χαμένης ενότητος. Το κοινό ποτήριον, Ίνα όλοι ώσιν έν.
Εάν υπάρξει ενδιαφέρον μπορούμε να συνεχίσουμε την πληροφόρηση για την οδύσσεια των Ιερών προσώπων, στην ποθητή αναζήτηση. Της Βασιλείας των ουρανών επί της Γής!
Αμέθυστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου