Ειλικρίνεια εν τη προσευχή. Αγιού Ιωάννη της Κρονστάνδης

Όταν ο άνθρωπος προσεύχεται εξωτερικώς και με φωνήν, δεν μπορεί πάντοτε να ακολουθή όλας τας κινήσεις της καρδιάς του, αι οποίαι είναι τόσον ταχείαι, ώστε κατ΄ανάγκην ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να προσέχη μάλλον εις την προφορά των λέξεων και την εξωτερικήν μορφήν των. Τοιουτοτρόπως αι προσευχαί πολλών κληρικών, οι οποίοι ταχέως αναγινώσκουν, δεν είναι αληθείς, φαίνονται με τα χείλη των ότι προσεύχονται, φαινομενικώς είναι ευσεβείς, αι καρδίαι των όμως κοιμώνται και δεν γνωρίζουν τι λέγουν τα χείλη των. Γίνεται δε τούτο διότι σπεύδουν εις την ανάγνωσιν και δεν γνωρίζει η καρδιά των τι λέγουν. Πρέπει να προσυχώμεθα δι΄αυτούς, όπως εκείνοι προσεύχονται δι΄ημάς. Πρέπει να προσευχώμεθα, ίνα οι λόγοι των εισδύουν εις τας καρδίας των και εισκομίζουν θέρμην είς αυτάς. Εκείνοι προσεύχονται δι΄ημάς χρησιμοποιούντες τους λόγους αγίων προσώπων, και ημείς δε οφείλομεν επίσης δι΄αυτούς να προσευχώμεθα.