ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΥΧΗ ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΣΙΑ

Έλεγε ο παπα-Τύχων:
- Για να βρεις καλό πνευματικό πρέπει να κάνεις τρεις μέρες προσευχή και
κατόπιν τι ο Θεός θα φωτίσει. Και στο δρόμο που θα πηγαίνεις να κάνεις
προσευχή να τον φωτίσει ο Θεός να σου πει λόγους καλούς.
Έλεγε ακόμη:
- Πάντοτε να κάνεις ευχή πριν αρχίσεις κάθε εργασία. Να λες « Θεέ μου,
δώσε μου δύναμη και φώτιση» και κατόπιν να αρχίσεις την δουλεία σου. Και
στο τέλος «δόξα τον Θεό».
Έλεγε πάλι:
- Η κόλαση έχει γεμίσει από ανθρώπους παρθένους – υπερήφανους. Ταπεινό
άνθρωπο θέλει ο Θεός.

Έκτος από την ταπείνωση και την μετάνοια τόνιζε πολύ την μελέτη του Θεού,
δηλαδή ο νους του άνθρωπου να γυρίζη συνέχεια γύρω από τον Θεό. Επίσης,
τόνιζε την μελέτη της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων: Ευεργετινό,
Φιλοκαλία, Άγιο Χρυσόστομο, Μέγα Βασίλειο, Γρηγόριο Θεολόγο, Άγιο
Μάξιμο, Συμεών Νέο Θεολόγο, Άββά Μακάριο και Άββά Ισαάκ. «Ή μελέτη,
έλεγε ο Γέροντας, θερμαίνει και την ψυχή, καθαρίζει και τον νου και έτσι
ασκείται με προθυμία ο άνθρωπος και αποκτάει αρετές, ενώ, όταν δεν ασκήται,
αποκτάει πάθη».
Μια μέρα ρώτησε το Γέροντα Παΐσιο:
- Εσύ, παιδί μου, τι βιβλία διαβάζεις;
Του απάντησε:
-Άββα Ισαάκ.
- Πά-πά-πά, παιδί μου! αυτός ο Άγιος είναι μεγάλος! Ούτε έναν ψύλλο δεν
σκότωνε ο Άββας Ισαάκ.
Ήθελε με αυτό πού είπε να τονίση την μεγάλη πνευματική ευαισθησία του
Αγίου.

Ό Πάπα – Τυχών προσπαθούσε να μιμηθή τον Άγιο Ισαάκ, όχι μόνο στο
ησυχαστικό του πνεύμα αλλά και στην ευαισθησία της πνευματικής του
αρχοντιάς, και δεν επιβάρυνε κανέναν άνθρωπο. Έλεγε στους Μοναχούς ότι
πρέπει να ζουν ασκητικά, για να ελευθερωθούν από τις μέριμνες, και όχι να
δουλεύουν σαν εργάτες και να τρώνε σαν κοσμικοί. Γιατί το έργο του Μονάχου
είναι οι μετάνοιες, οι νηστείες, οι προσευχές, όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά
και για όλο τον κόσμο, ζωντανούς και πεθαμένους, και λίγη δουλειά για τα
απαραίτητα, για να μην επιβαρύνη τους άλλους, διότι με την πολλή δουλειά
και μέριμνα ξεχνάει κανείς τον Θεό.
Έλεγε χαρακτηριστικά:
- Ό Φαραώ έδινε πολλή δουλειά και πολύ φαγητό στον λαό του Ισραήλ, για
να ξεχάσουν τον Θεό.

Πριν αρχίση τις συμβουλές του ο Γέροντας, είχε τυπικό να κάνη πρώτα
προσευχή, να επικαλεσθή το «Αγιο Πνεύμα, για να τον φώτιση, και αυτό
συνιστούσε και στους άλλους. Έλεγε: «Ό Θεός άφησε το Άγιο Πνεύμα, για να
μας φωτίζη. Αυτό είναι νοικοκύρης. Γι” αυτό και ή Εκκλησία μας αρχίζει με το
Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας». Ενώ έλεγε αυτά για
το Άγιο Πνεύμα, αλλοιωνόταν το πρόσωπο του, και πολλοί ευλαβείς άνθρωποι
την έβλεπαν αυτή την αλλοίωση. Είπε γέρων:
- Κάποτε πήγε ένας μοναχός σ` ένα κελί που ήταν καθαρό, περιποιημένο,
αρχοντικό επίσημο. Είπε: «Όπως είναι η καρδιά του Γέροντα έτσι είναι και το
κελί του».
Πήγε σ` ένα άλλο που ήταν ακατάστατο, αραχνιασμένο κι άνω – κάτω. Είπε:
«Ο Γέροντας είναι καλός, ασχολείται συνέχεια με τα πνευματικά, και δεν έχει
καθόλου καιρό για τα υλικά».
Ήταν αγαθός ο μοναχός αυτός και τα έβλεπε όλα όμορφα. Ότι είσαιαυτό
βλέπεις, ότι ζητάς αυτό βρίσκεις.

http://eikonografies.gr/