Υπομονή και Προσευχή Τέκνον! (τού Πανταζή Ν.) - ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

Γέροντα,

  Παναίρεση. Διωγμός. Σατανοκίνητος Οικουμενισμός. Του Πάπα Πολυχρονισμός. Δεσποτοκρατίας  Ωχαδερφισμός.

"Υπομονή. Μπόρα είναι, θα περάσει..."!

Μα, γέροντα, εδώ μιλάμε για Τσουνάμι! Χαλασμό Κυρίου! Καβαλάρη Αποκαλύψεως!

"Υπομονή και προσευχή τέκνον μου..."!

Γέροντα, 

* ήρθε "το ποθούμενο" το δικό τους!

* Η Ένωση ήδη έγινε!

* Επίσημη Μνημόνευση Ανοικτή.

* Κοινωνία Διαμυστηριακή.

* Εμπέδωση σταδιακή

* εγκαθίδρυση ανεκτική

* αντίδραση μηδαμινή

* συμπόρευση μολυσματική

* υποχώρηση συμβιβαστική

* υποδούλωση καταδικαστική

* και επικοινωνία κολάσιμη.

"Υπομονή και προσευχή τέκνον μου..."!

Μα, γέροντα, έως πότε; Οι πάντα καλώς διεταξάμενοι Άγιοι Πατέρες όρισαν στάση Ορθόδοξη, Αποτειχισιακή, Μνημονεύσεως Διακοπή. Προσδιόρισαν χρόνους, εξόρκισαν καιρούς, αφορίσθησαν ανάμεσα απ' αυτούς. Τις Σειρήνες του ΠΣ"Ε" δεν τις ακούς; Δεν διαβλέπεις τον μολυσμό της ισοπεδώσεως της πίστεως και χαλαρώσεως της συνειδήσεως; Δεν προβλέπεις Μεγίστη προδοσία Χριστού, ανασταύρωση του Υιού;

"Υπομονή και προσευχή τέκνον μου..."!

Γέροντα, ιδού, ο Αντίχριστος καλπάζει επί θύραις. Σφράγισμα Μικροτσίπ RFID. Ναός του Σολομώντα υψώνεται. Διωγμός εξαπολύεται. Σταυροί στήνονται. Οι βηματισμοί του Θεού ακούγονται.

"Υπομονή και προσευχή τέκνον μου..."!

Συγγνώμη, γέροντα, σε επικίνδυνη, υπερπαραπλανητική "απάθεια" σε βρίσκω...

Άιντε, αααιιιντε, Ακάκιε, τα μακαρόνια φρόντισε να είναι Μίσκο!

 paterikiparadosi

ΣΧΟΛΙΟ: Πραγματικά πολύ καίρια και σημαντικη η συμβουλή τού Γέροντα. Περιεκτική όσο καί η καρδιακή προσευχή, γιά τό ξεκίνημα τής πνευματικής ζωής.

"Υπομονή και προσευχή τέκνον μου..."!

Διότι ο σκοπός τού χριστιανού είναι νά υιοθετηθεί από τόν Θεό. Η υπομονή μάς ελευθερώνει από τόν κόσμο τούτο, διότι η εκκλησία δέν είναι εκ τού κόσμου τούτου όπως καί ο Κύριος. Καί διότι χωρίς τόν Κύριο δέν μπορούμε νά κάνουμε τίποτα, ούτε προσευχή. "Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν". Η εκκλησία είναι ο χώρος ο οποίος δέν χωράει τήν δύναμη τού ανθρώπου. Ανύπαρκτη ούτως ή άλλως.

Τό μεγάλο μυστήριο τής πτώσεώς μας, αυτό πού μάς εμποδίζει νά επιστρέψουμε στόν Κύριο είναι τό γεγονός ότι πιστεύουμε πώς αυτό πού βλέπουμε, δέν μάς αφορά. Εμείς είμαστε απέξω από αυτό πού βλέπουμε. Δέν συμμετέχουμε. Καί γι αυτό τό βλέπουμε. Αυτό τό γεγονός γεννάει τό Εγώ. Ο Κύριος όμως ένωσε εν Αυτώ τήν ανθρώπινη φύση, μάς φανέρωσε δηλαδή ότι βλέπουμε αυτό πού βλέπουμε λόγω τής συμμετοχής μας σ'αυτό, διότι είμαστε μέρος τής ιδίας φύσεως. Ο μόνος τρόπος νά βγούμε έξω από τήν κοινή ανθρώπινη φύση, είναι αυτός πού μάς προσφέρει. Νά ενωθούμε μαζί Του, μέ τήν Θεία φύση. Γι αυτό καί η εντολή πού ελευθερώνει τόν δρόμο γιά την σωτηρία μας είναι νά πάψουμε νά βλέπουμε τήν ακίδα στό μάτι τού άλλου γιά νά μπορέσουμε νά δούμε τό δοκάρι στό μάτι τό δικό μας. Αυτή η δοκός μάς δίνει τήν ψευδαίσθηση ότι εμείς είμαστε έξω από αυτό πού βλέπουμε.

Αμέθυστος