Ο ΚΡΥΠΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

ΚΡΥΠΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗ.

Γέροντα  Ζαχαρία
Ολοι οι δεσμοι της Αγιας Εκκλησιας προσφερονται στον κοσμο για την ανευρεση της βαθειας καρδια, του κεντρου της ανθρωπινης υποστασεως.

Ο Θεος επλασε με ιδιαιτερο τροπο την κάθε καρδια.Σε αυτην στοχευει, σε αυτή εμφανιζεται & σε αυτή κατοικει, όπως βεβαιωνουν οι Αγιες Γραφες.

Εφοσον Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΝΤΟΣ ΗΜΩΝ ΕΣΤΙΝ η καρδια αποτελει το πεδιο της μαχης για την σωτηρια μας ολες οι ασκητικες μας προσπαθειες αποσκοπουν στην καθαρση της από κάθε ρυπαροτητα & στη διατηρηση της καθαροτητας της ενωπιον του Κυριου ΠΑΣΑ ΦΥΛΑΚΗ ΤΗΡΕΙ ΣΗΝ ΚΑΡΔΙΑ, ΛΕΕΙ Ο ΣΟΦΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ Ισραηλ  ΕΚ ΓΑΡ ΑΥΤΗΣ ΕΞΟΔΟΙ ΖΩΗΣ. Οι δρομοι της ζωης διερχονται από την καρδια του ανθρωπου, γι’ αυτό & η αναζωπυρωση της νεκρωμενης από την αμαρτια καρδιας με τη χαρη του θεου συνιστα τον ασβεστο ποθο ολων εκεινων που εκζητουν ακαταπαυστα το Προσωπο του ΖΩΝΤΟΣ ΘΕΟΥ.

Η καρδια είναι ο αληθινος ναος οπου ο ανθρωπος συνανταται με τον Κυριο , γι’ αυτό & απαιτει αισθησιν ΝΟΕΡΑ & ΘΕΙΑ, ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΕΛΘΕΙ ΝΑ ΕΝΟΙΚΗΣΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ.

Από τη δικη του πλευρα ο θεος ως ζηλωτης δεν συγκαταβαινει στο μερισμο της καρδιας γι’ αυτό ακουμε τη φωνη του στην Παλαια Διαθηκη να κραζει: ΔΟΣ ΜΟΙ ΥΙΕ ΣΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ, αλλα & στην καινη Διαθηκη εντελλεται ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΚΥΡΙΟΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΣΟΥ ΕΞ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ & ΕΞ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ & ΕΞ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΣΟΥ& ΕΞ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ  ΣΟΥ. Αυτος είναι που επλασε με μοναδικο & ανεπαναληπτο τροπο την καρδια του κάθε ανθρωπου & γνωριζει τελεια ότι καμμια καρδια δεν είναι ικανη να τον χωρεσει ολοκληρο, γιατι ΜΕΙΖΩΝ ΕΣΤΙΝ ο Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΗΜΩΝ. Εντουτοις όταν ο ανθρωπος κατορθωσει να στρεψει ολη την καρδια του στον θεον τοτε & ο θεος την γονιμοποιει με την αφθαρτη σπορα του λογου του, την σφραγιζει με τον θαυμαστο ονομα του & την λαμπρυνει με τη διηνεκη & χαρισματικη παρουσια του.Την απεργαζεται αχειροποιητο ναο της θεοτητας του, ικανη να αντανακλα το ΕΙΔΟΣ ΤΟΥ, ΝΑ ΚΙΘΑΡΙΖΕΙ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ & ΝΑ ΒΑΣΤΑΖΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑΤΟΥ.

Με έναν λογο ο ανθρωπος εκπληρωνει τον προορισμο της ζωης του, τον σκοπο του στη μεταβατικη υπαρξη αυτου του κοσμου.

Ολη η ανθρωπινη τραγωδια του παροντος αιωνος εγκειται στο ότι ζουμε, μιλουμε , σκεπτομαστε, ακομη & προσευχομαστε στο θεο εξω από την καρδια μας, εξω από τον οικο του Πατρος μας. Και οντως, οικος του Πατρος μας είναι η καρδια μας. Εκει επιθυμει να αναπαυθει το της δοξης & το του θεου Πνευμα, ώστε ΝΑ ΜΟΡΦΩΘΕΙ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΝ ΗΜΙΝ. ΒΕΒΑΙΩΣ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ  ΘΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΟΥΜΕ & ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΘΟΥΜΕ ΩΣ ΥΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΤ ΕΙΚΟΝΑ Της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ υιου & λογου του θεου, ο  οποιος μας δημιουργησε & μας εξαγορασε με το τιμιο αιμα της απεριγραπτης θυσιας του.

Ωστοσο τα παθη, οσο ειμαστε αιχμαλωτοι σε αυτά απομακρυνουν τον νουν από την καρδια μας & τον ωθουν προς τον συνεχως μεταβαλλομενο & ματαιο κοσμοτων φυσικων & κτιστων πραγματων.Απομυζουν ολη την πνευματικη μας δυναμη & καθιστουν αδυνατη την εξ υψους αναγεννηση που θα μας καταστησει τεκνα θεου & θεους κατά χαριν.Στην ουσια με ένα η τον άλλο τροπο ειμαστε ολοι ασωτοι υιοι του ουρανιου πατρος μας. Η Γραφη πιστοποιει ΠΑΝΤΕΣ ΓΑΡ ΗΜΑΡΤΟΝ & ΥΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Η αμαρτια απεσπασε τον νου μας από τη ζωοποιο θεωρια του θεου & οδηγησε  ΕΙΣ ΧΩΡΑΝ ΜΑΚΡΑΝ. Στη μακρινη αυτή χωρα χασαμε την τιμη της πατρικης αγκαλης & γιναμε υποχειριοι των δαιμονων, βοσκοι χοιρων. Παραδοθηκαμε στα παθη μας της ατιμιας & στον φοβερο λοιμο της αμαρτιας, που βιαια εδραιωθηκε ως νομος στα μελη μας.

Από τον φρικτο αυτό αδη της απουσιας του θεου οφειλουμε να επιστεψουμε στον οικο του πατρος μας. Να εκριζωσουμε από μεσα μας τον νομο της αμαρτιας & να εγκαθιδρυσουμε στην καρδια μας τον νομο των εντολων του Χριστου. Δηλαδη να αγαπησουμε τον θεον & τον πλησιον μας με ελευθερη καρδια ολοτελως απαλλαγμενη από την αμαρτια, με ολο το είναι μας.

Ο Δρομος της επιστροφης από την μακρινη & απαρακλητη εκεινη χωρα δεν είναι καθολου ευκολος. Αλλα & δεν υπαρχει πιο φοβερος λιμος από αυτόν της καρδιας που ερημωθηκε από την αμαρτια.Οι ανθρωποι που εχουν καρδια πεπληρωμενη από την παρηγορια της αφθαρτης χαριτος μπορουν να υπομεινουν κάθε εξωτερικη ενδεια & θλιψη μετατρεποντας τες σε πανηγυρι πνευματικης χαρας. Ο λιμος όμως της αναλγητης καρδιας από την οποιοα απουσιαζει η θεια παραμυθια, είναι απαρακλητος & βασανιστικος. Δεν υπαρχει συμφορα από εκεινη της αναισθητης & απολιθωμενης καρδιας που αδυνατει να διακρινει από την φωτεινη οδο της προνοιας του θεου στη ζωη μας, & από την άλλη τη θλιβερη συγχυση των οδων του κοσμου τουτου.Ωστοσο σε ολη τη διαδρομη της ιστοριας υπηρξαν ανθρωποι με καρδιες γεματες από χαρη. Τα εκλεκτα αυτά δοχεια φωτισθηκαν από το πνευμα της προφητειας & γι’ αυτό κατορθωσαν να κανουν τη διακριση μεταξυ του θειου φωτος & του σκοτους του αιωνος τουτου.

Οσο φοβερος & δυσχερης & να είναι ο αγωνας του εξαγνισμου της καρδιας τιποτα δεν πρεπει να μας αποτρεψει από την αναληψη του.Εχουμε με το μερος μας την αφατη αγαθοτητα του θεου, ο οποιος εχει θεσει την καρδια του ανθρωπου ως προσωπικη μεριμνα & στοχο του.Στο βιβλιο του ιωβ διαβαζουμε τα εκπληκτικα λογια: ΤΙ ΓΑΡ ΕΣΤΙΝ ΑΝΘΡΩΠΟς  ότι εμεγαλυνας αυτόν η ότι προσεχεις πρωι & αναπαυσιν αυτόν κρινεις? διατι εθου με κατεντευκτην σου….. βλεπουμε δηλαδη τον ακαταληπτο θεο να κυνηγα την καρδια του ανθρωπου:

Iδου  εστηκα επι την θυρα & κρουω . Εάν τις ακουση της φωνης μου & ανοιξη την θυραν, εισελευσομαι προς αυτόν & δειπνησω μετ’ αυτου & αυτος μετ ‘ εμου. Κρουει εκεινος τη θυρα της καρδιας μας, αλλα & να μας ενθαρρυνει να κτυπουμε & εμεις τη θυρα του ελεους του.Και όταν οι δυο θυρες αυτές της αγαθοτητος του θεου & της καρδιας του ανθρωπου ανοιγουν συντελειται το μεγαλυτερο θαυμα της υπαρξεως :  Η ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ  ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ  ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ τους ΥΙΟΥΣ  ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Ποτε στερουμαστε το πανηγυρι της θεικης αυτης παρακλησεως ; Όχι μονο παραδιδομαστε στη φθορα της αμαριας ΒΟΣΚΟΝΤΑΣ ΧΟΙΡΟΥΣ ΣΕ ΧΩΡΑ ΜΑΚΡΙΝΗ, αλλα επισης & όταν αγωνιζομαστε ελλιπως ενδιδοντας στην αμελεια. Επικαταρατος πας ο ποιων τα εργα του κυριου αμελως , προειδοποιει ο προφητης Ιερεμιας.  Στην πρωτη περιπτωση της βοσκης των χοιρων ο εχθρος διαβολος μας αναθετει επικαταρατο εργο.  Στην δευτερη της αμελειας εμεις οι ιδιοι επισυρουμε πανω μας την καταρα, επιτελωντας το εργο του Κυριου με μιση καρδια ακομη & όταν βρισκομαστε στον οικο του. Ο Θεος δεν ανεχεται τον μερισμο της καρδιας μας. Δεν ευαρεστειται όταν του μιλουμε με μιση καρδια. Επιποθει ολη τηνκαρδια μας στραμενη  & παραδομενη σε αυτόν οποτε εκεινος την γεμιζει με τα δοματα της αγαθοτητας του, τα χαρισματα της ευσπλαχνιας του Ο ΣΠΕΙΡΩΝ ΕΠ’ ΕΥΛΟΓΙΑΙΣ   αναμενει την ιδια διαθεση από μερους μας.

Οι παραπανω σκεψεις μας πειθουν για το ποσο πολυτιμο είναι να στεκομαστε στην παρουσια του θεου με ολη μας την καρδια εκχεοντας την ενωπιον του.Κατανοουμε επισης ποσο επιτακτικο είναι το εργο της ανευρεσεως της καρδιας μας, ώστε να εχουμε τη δυνατοτητα να μιλουμε στον θεον & πατερα μας από τα βαθη της & να εισακουσθουμε για να του δωσουμε το δικαιωμα να επιτελεσει το εργο του ανακαινισμου μας & να μας αποκαταστησει στην πρωταρχικη τιμη της υιοθεσιας.Οσο α ανθρωπος υποκειται στην εξουσια της αμαρτιας & του θανατου παραδομενος στη δυναμικη του κακου ολοενα & περισσοτερο φιλαυτος. Χωρισμενος από τον θεον αγωνιζεται εγωιστικα & απεγνωσμενα να επιβιωσει ενώ το μονο που επιτυγχανει είναι να επισωρευσει επανω του βαρυτερη καταρα & ακομη μεγαλυτερη ερημωση. Οσο όμως & αν φθαρει από τον λιμο της αμαρτιας η αρχεγονη δωρεα της κατ’ εικονα & ομοιωσιν  δημιουργιας του παραμενει αμετακλητη & ανεξιτηλη.  Εχει παντοτε μεσα του τη δυνατοτητα να μεταπηδησει από το βασιλειο του σκοτους στη βασιλεια του φωτος & της ζωης.Η στιγμη αυτή φθανει όταν ελθη εις εαυτον & με πονο ψυχης ομολογησει ΛΙΜΩ ΑΠΟΛΛΥΜΑΙ. Καιρος του ποιησαι τω κυριω όπως λεμε στην αρχη της θειας Λειτουργιας είναι η στιγμη κατά την οποια ο πεπτωκως ανθρωπος ΕΛΘΩΝ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ ΣΤΕΦΕΤΑΙ προς ΤΟΝ ΘΕΟΝ. Ο ανθρωπος εισερχεται με πονο στην καρδια του & ο θεος γνωριζει τωρα ότι μπορει να διαλεχθει σοβαρα μαζι του & να του αποδωσει τη μεγαλυτερη τιμη που επιφυλασσει για το ταλαιπωρο πλασμα του. Όταν ο ανθρωπος εισελθει στην καρδια του & από εκει προσομιλησει στον θεον, εκεινος τον ενωτιζεται με προσοχη επειδη γνωριζει ότι του μιλα με επιγνωση της αληθινης καταστασεως του, με αισθημα ευθυνης & με σοβαροτητα. Τετοιου ειδους ανθρωποι ευαρεστουν στον θεον & τον πειθουν. Αλλωστε ολος ο αγωνας στη ζωη μας διεξαγεται με σκοπο να πεισουμε τον θεον ότι ειμαστε τεκνα του δικοι του & όταν ο ανθρωπος προσκομισει τις απαραιτητες αποδειξεις στον θεον τοτε θα ακουσει στην καρδια του τον μεγαλο λογο του Ευαγγελιου: ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΜΑ ΣΑ ΕΣΤΙ. Τη στιγμη που θα πεισει τον θεον ότι είναι υιος του Εκεινος ανοιγει τους καταρρακτες της ευσπλαχνιας του & ολη η ζωη του θεου γινεται δικη του. Αυτή είναι η ευδοκια του πρωταρχικου θεληματος του θεου & γι’ αυτόν ακριβως τον σκοπο μας δημιουργησε. Αν ο θεος πεισθει ότι του ανηκουμε τροπον τινα θα μας πει: ΟΛΗ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ Ω ΑΝΘΡΩΠΕ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ. Στη συνεχεια εκεινο που ο θεος είναι από τη φυση του το χαριζει στον ανθρωπο ώστε να γινει & αυτος με τη δωρεα του κατά χαριν θεος.Το κατά Λουκα Ευαγγελιο διηγειται ότι ο ασωτος υιος ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ ΕΛΘΩΝ  ειπε ANASTAΣ ΠΟΡΕΥΣΟΜΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ & ΕΡΩ  ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ ΗΜΑΡΤΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ & ΕΝΩΠΙΟΝ ΣΟΥ, ΟΥΚΕΤΙ ΕΙΜΙ ΑΞΙΟΣ ΚΛΗΘΗΝΑΙ  ΥΙΟΣ ΣΟΥ.  Προκεται για μια μεγαλειωδη στιγμη για ένα γεγονος του πνευματικου κοσμου. Η κακοπαθεια, οι θλιψεις & ο απειλητικος λιμος της μακρινης χωρας υποχρεωνουν τον ανθρωπο να κοιταξει μεσα του.   Με μια νευση της χαριτος του θεου η ενεργεια της κακωσεως μετατρεπεται σε μεγαλη τολμη, ώστε να μπορεσει να ερευνησει την καρδια του & να δει ολη την νεκρωση που την λυμαινεται.Αμεσως με προφητικη επιγνωση ομολογει ρωμαλεα ότι ΕΞΕΛΙΠΟΝ ΕΝ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΙ …ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ ΜΟΥ Διαπιστωνει με πονο ψυχης ότι ολη η προηγουμενη ζωη του είναι μια αλυσιδα από αποτυχιες & προσδοκιες στην εκπληρωση των εντολων του θεου & ότι δεν διεπραξε πανω στη γη κανενα καλο, ικανο να αντεξει το αστεκτο βλεμμα του αιωνιου κριτη.Αντικρυζει την αθλια κατασταση του  & όπως ο πολυμαθης Ιωβ  ΑΔΗΣ ΜΟΥ Ο ΟΙΚΟΣ ΜΟΥ.

Ο ανθρωπος βυθισμενος στον απεγνωσμενο αυτό θρηνο & διψωντας μονο την αγαθη αιωνιοτητα του θεου εχει τωρα την δυναμη να στρεψει ολο το είναι του προς τον ζωντα Κυριο.Μπορει να βοηθηση από τα βαθη της καρδιας του προς εκεινον ο ΟΠΟΙΟΣ ΖΩΗΣ & ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΧΕΙ & ΚΑΤΑΓΕΙ ΕΙΣ ΠΥΛΑΣ ΑΔΟΥ & ΑΝΑΓΕΙ.Η στροφη αυτή σηματοδοτει την αφετηρια του εργου της αναπλασεως του ανθρωπου από τον Σωτηρα Θεο.

Οταν ο ανθρωπος επεσε στην αμαρτια ο νους του κινηθηκε προς τα εξω, διασκορπιστηκε στα κτισματα. Όταν όμως ο ανθρωπος ελθει στον εαυτον του με επιγνωση της απωλειας του επιζητωντας τη σωτηρια του πραγματοποιει τη δευτερη κινηση προς τα τα εσω. Τελικα όταν ο νους ηγεμονευσει στην καρδια & σε ολο του  το είναι ,  ο ανθρωπος κανει την τριτη κινηση με την οποια στρεφει προς τον Θεον Πατερα, ολη η υπαρξη  του. Αυτος  ο κυκλος  ολοκληρωνεται σε 3 φασεις , από τις οποιες πρεπει να διελθει το πνευμα του ανθρωπου, για να φθαση στη τελειωση του.

Κατά την πρωτη φαση , όταν ο ανθρωπος ζει & κινειται εξω από την καρδια του, δεχεται υπερηφανες σκεψεις & εμπλεκεται σε ματαιους διαλογισμους, κατ’ ουσια πλαναται. Εχει ασυνετη & σκοτισμενη καρδια. Στην πεσουσα κατασταση του προτιμα να αποδιδει σεβασμο & λατρευτικες εκδηλωσεις ΤΗ ΚΤΙΣΕΙ ΠΑΡΑ ΤΩ ΚΤΙΣΑΝΤΙ. Μενοντας εξω από την καρδια του δεν εχει διακριση & γαρ αυτου ( σατανα) τα νοηματα αγνοει.Οπως ευστοχα αναφερεται στην γραφη ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΚΤΗΣΑΣΘΑΙ ΣΟΦΙΑ ΑΚΑΡΔΙΟΣ ΟΥ ΔΥΝΗΣΕΤΑΙ. ΚΑΘΩΣ Η ΚΑΡΔΙΑ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ  ΜΕΝΕΙ  ΑΔΟΚΙΜΟΣ & ΑΚΑΡΠΟΣ ΑΕΡΑ ΔΕΡΩΝ. Αδυνατει να βαδισει με σταθεροτητα στην οδο του Κυριου οποτε χαρακτηριζεται από ασταθεια & διψυχια.

Στην δευτερη φαση όταν ο ανθρωπος ελθει ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ  αρχιζει να εχει ταπεινους λογισμους, οι οποιοι ελκυον τη χαρη & ευαισθητοποιουν την καρδια. Οι ταπεινες σκεψεις φωτιζουν συγχρονως τη διανοια του.ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΕΣΩΘΕΝ & διευκολυνουν τη διακριση των νοηματων & την επιλογη εκεινων μονο που ενισχυουν την καρδια να παραμενει ασαλευτη στον καθαρισμο της: να ευαρεστησει στον Θεον ειτε δια ζωης ειτε δια θανατου.  Ενώ στην πρωτη φαση ο ανθρωπος παραδιδεται στον φαυλο κυκλο των φθοροποιων λογισμων, στη δευτερη εμπνεομενος από τον λογο του Χριστου, οδηγηται σε σκεψεις που η μια είναι βαθυτερη από την άλλη, βαδιζει από πιστη σε αρτιοτερη  πιστη από ελπιδα σε κραταιοτερη ελπιδα από χαρη σε μεγαλυτερη χαρη & από αγαπη του θεου σε μεγαλυτερο πληρωμα αγαπης. ΟΙΔΑΜΕΝ ΔΕ ΤΟΙΣ ΑΓΑΠΩΣΙ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΠΑΝΤΑ ΣΥΝΕΡΓΕΙ ΕΙΣ ΑΓΑΘΟΝ.

Πραγματι αυτή η εισοδος ΕΙΣ  ΕΑΥΤΟΝ & η ανευρεση τηςκαρδιας είναι εργο της θειας χαριτος. Όταν ο ανθρωπος αποδεχεται την κληση του Θεου & συνεργει με τη χαρη του χορηγειται, η χαρη αυτή συσσωρευεται & ενδυναμωνει ολη του την υπαρξη. ΟΤΑΝ ΕΝΕΡΓΗΣΕΙ Η ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, επερχεται η μεγαλειωδεις στιγμη που προαναφεραμε. Τοτε ο ανθρωπος δεν βλεπει μονο ότι οι μερες του ΕΞΕΛΙΠΟΝ ΕΝ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΙ  ότι ολη η προγενεστερη ζωη του ηταν μια αποτυχια & ότι σε ολες τις περιστασεις προδιδει τον Θεον, αλλα συναισθανεται επιπλεον ότι ο θανατος απειλει να αφανισει όλα οσα αγκαλιασε η συνειδηση του, ακομη & τον θεον. Ειναι  πλεον πεπεισμενος ότι το πνευμα του εχει την αναγκη από αιωνιοτητα & κανενα  κτισμα,ουτε αγγελος ουτε ανθρωπος είναι σε θεση να τον βοηθησει. Η εμπειρια αυτή τον βοηθα να αποσυνδεθει από καθετι κτιστο & από κάθε εμπαθη προσκολληση. Αν τοτε πιστεψει στον λογο του χριστου & στραφει προς ΑΥΤΟΝ, θα ανακαλυψει ευκολα τον τοπο της καρδιας του, γιατι θα είναι ελευθερος. Η πιστη αυτή σωζει, γιατι ομολογει ότι ο Χριστος αποτελει το ΕΙΝΑΙ & ανταμειβει οσους τον αναζητουν. Πιστευει δηλ ότι ο Χριστος είναι ο αιωνιος & παντοκρατωρ Κυριος, ο οποιος ηλθε να σωσει τον κοσμο & παλιν ερχεται να κρινει την οικουμενη με δικαιοσυνη. Με τη σταση αυτή μαθαινει να παραδιδεται με εμπιστοσυνη στον νομο της πιστεως δηλ να κρεμα τα παντα στο ελεος του Σωτηρος Θεου ΠΑΡ ΕΛΠΙΔΑ ΕΠ ΕΛΠΙΔΑ. Προκειται για δικαιη πιστη, όπως εκεινη της χαναναιας, η οποια σαν κυναριο δεχεται την παιδεια του Κυριου, τον ακολουθει ελευθερα & σταθερα ειτε ελεγχεται ειτε ευνοειται, ο θεος μενει γι’ αυτην δικαιος & ευλογητος εις τους αιωνας.Η πιστη αυτή αποκομιζει τον επαινο της υιοθεσιας, γιατι ενεργειται από την ταπεινωση & την αγαπη, & τελικα ελκυει τη θεια χαρη που ανοιγει & ζωοποιει την καρδια.

Όταν ο ανθρωπος πιστεψει & το πνευμα του βρει αληθινη επαφη με το πνευμα του ιησου χριστου εγηγερμενου εκ νεκρων, ο οποιος ζει & βασιλευει εις τους αιωνας, φωτιζεται ώστε να δει την πνευματικη του πτωχεια & ερημωση. Κατανοει επισης ότι η αιωνιοτητα είναι ακομη εξω από αυτόν, γεγονος που τον τρομαζει καθως εχει επιγνωση της απουσιας του θεου από τη ζωη του. Ο θειος φοβος που γεννιεται από την πιστη ενισχυει την καρδια του ανθρωπουγια να αντισταθει στην αμαρτια & να επιδειξει σταθερο καθορισμο στην εκζητηση των αιωνιων αντι των προσκαιρων.Στη ζωη του αρχιζει τωρα να επαληθευεται ο λογος της Γραφης  ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ ΦΟΒΟΣ ΚΥΡΙΟΥ Όταν αργοτερα η καρδια του ανθρωπου πληρωθει με την χαρη του θεου, ο φοβος αυτος θα ενεργει ως ταπεινο & προστατευτικο χαρισμα που θα τον περιφρουρει από την υπερβολικη παρρησια, ώστε να μη φρονει για τον εαυτον του περισσοτερο από οσο πρεπει να φρονει & να φυλαγεται παντοτε με συνεση στα μετρα της κτιστοτητας & της σωφροσυνης του.

Ένα άλλο  αλαθητο μεσο με την βοηθεια του οποιου ο πιστος βρισκει την καρδια του είναι η αποδοχη της αισχυνης για τις αμαρτιες του στο μυστηριο της Ιερας εξομολογησεως. Όπως ο Χριστος μας εσωσε υπομενοντας για χαρη μας τον σταυρο της αισχυνης ετσι & ο πιστος όταν εξερχεται από την παρεμβολη του κοσμου τουτου αψηφωντας την καλη γνωμη για το προσωπο του & την υποληψη του, αναλαμβανει την αισχυνη των αμαρτιων του & ταπεινωνεται η καρδια του. Ο Κυριος δεχεται την αισχυνη του για τις αμαρτιες του ως θυσια ευχαριστιας& του μεταδιδει τη χαρη της δικης του ανυπολογιστης θυσιας του σταυρου. Η χαρη αυτή καθαιρει & ανακαινιζει την καρδια του ανθρωπου σε τετοιο βαθμο, που μπορει μετα να παρισταται ενωπιον του θεου με τροπο αληθινα ευαρεστο σε Αυτόν.Ειναι πολλοι οι τροποι , οι ασκησεις & τα νοηματα που συντελουν στην αφυπνιση, την θεραπεια, τον ανακαινισμο τη συντηρηση, τον φωτισμο & την τελικα, τον χριστοειδη πλατυσμο της καρδιας. Σε ορισμενα από αυτά θα επεκταθουμε στην συνεχεια. Προς το παρον σημειωνουμε μονον δυο, την προσευχη & την μετανοια.

Στην προσευχη του Ιησου, με την επικληση του ονοματος του χριστου, ο πιστος διαμενει στην ζωντανη παρουσια του προσωπικου θεου, του οποιου η ενεργεια μεταδιδεται στην καρδια του ανθρωπου & μεταποιει τον ολο ανθρωπο.Η προσευχη όταν τελειται με ταπεινωση & συνοδευεται από ασκητικη νηψη, κρατει τον νου  προσηλωμενο στην καρδια & καρποφορει τη θαυμαστη & υπερκοσμια παρουσια του ηγαπημενου θεου.

Πανω από κάθε άλλη αθληση ωστοσο, την καρδια καλλιεργει & συντηρει η περιεκτικη ασκηση της μετανοιας. Η μετανοια εχει έναν αγιο & μεγαλειωδη σκοπο:΅να αποδειξει & να μαρτυρησει από τη μια ότι Ο ΖΩΝ ΘΕΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ  είναι ο θεος δικαιος & αληθινος σε ολες τις βουλες, τις οδους & τις κρισεις του & από την άλλη ότι ο ανθρωπος είναι ΨΕΥΣΤΗΣ & πλασμενος από την αμαρτια, στερημενος από την τιμη & την δοξα που του εμπιστευθηκε πρωταρχικα ο θεος.Αυτος που μετανοει αρχιζει από το τελευταιο: ομολογει την αμαρτωλοτητα του, παιρνοντας το πταισμα επανω του με ταπεινη & απαρρησιαστη αυτοκαταδικη. Η μεταστροφη του δεν περιεχει ιχνος θρασυτητας. Με τον τροπο γινεται αληθινος & ελκυει το πνευμα της αληθεια, το οποιο τον καθαριζει από την αμαρτια & τον δικαιωνει. Όπως  ελεγε ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ, το πνευμα μαρτυρει στην καρδια του τη σωτηρια . Αλλα & ο Κυριος δικαιωνεται καθως αποδεικνυεται αληθινος, επιβεβαιωνοντας τους λογους του Προφητη του : ΘΥΣΙΑ ΤΩ ΘΕΩ πνευμα συντετριμενο, καρδια συντεντριμενη & τεταπεινωμενη ο θεος ουκ εξουδενωσει. Όταν ο ανθρωπος ερθει στον εαυτον του & ομολογησει  ελευθερα από τα βαθη της καρδιας του: Στην αρχη ο ανθρωπος μετανοει για τις αμαρτιες του, όταν όμως πληθυνει η χαρη της μετανοιας, θεραπευεται …η αλλοτριωση του από την αιωνια ζωη & διανοιγεται μπροστα του το προαιωνιο σχεδιο του θεου για τον ανθρωπο. Μορφωνεται στην καρδια του το ΕΙΔΟΣ του αρχετυπου Χριστου & κατανοει την κληση του να γινει συμμορφος προς την εικονα του κτισαντος αυτόν. Με τη θεωρια αυτή οδηγειται στο πληρωμα της μετανοιας, η οποια επιτελειται στο οντολογικο επιπεδο & όπως ελεγε ο γεροντας ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ, ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΕΛΟΣ  ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ, γιατι η συγκριση της δεν γινεται με ανθρωπινα μετρα αλλα με το υπερκοσμιο προσωπο ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΙΗΣΟΥ.

Στα σταδια της μετανοιας ο πιστος βασταζει τον μικρο σταυρο που η προνοια του θεου φιλανθρωπα & διακριτικα παραχωρει στη ζωη του καθενος μας. Ο προσωπικος σταυρος διαμοεφωνεται αναλογα με την ιδιαιτερη αναγκη που υπαρχει στον καθενα, προκειμενου να ελευθερωθει αποι κάθε δεσμο & εμπαθη προσκολληση, ώστε με ελευθερη καρδια να αγαπα τον ευεργετη του θεο & να τρεχει με πιστοτητα & σταθεροτητα πισω από αυτόν. Ο μικρος σταυρος που σηκωνουμε χαριν της εντολης της μετανοιας, γινεται το κλειδι για την εισοδο μας στην αιωνια ζωη & την μεγαλη κληρονομια που κατεκτησε για μας ο Χριστος δια του σταυρου & της Αναστασεως του.

Ωστοσο, δεν υπαρχουν ορια στη μετανοια του ανθρωπου. Η υψηλοτερη μορφη μετανοιας που ελκυει & τη μεγαλυτερη χαρη του θεου κατατιθεται όταν ο ανθρωπος, σαν άλλος Αδαμ, συλλαμβανει τις κοσμικες συνεπεις της πεπτωκυιας καταστασεως του & προσφερει κραυγη μετανοιας για ολο το γενος των ανθρωπων. Παραδειγματα τετοιας μορφης μετανοιας βλεπουμε στο προσωπο των αγιων ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΣΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ  ΠΑΥΛΟΥ, στην ταπεινη μεσιτεια ολων των αγιων & τελος, όχι λιγοτερο στον αδαμιαιο θρηνο του Αγ Σιλουανου : δεομαι σου ελεημον Κυριε ινα γνωρισωσι σε εν πνευματι Αγιω παντες οι λαοι της γηςΤο  βαθος της φαινομενικα αυτης προσευχης διακρινεται στον θρηνο του Αδαμ, που είναι & η εκφραση της παγκοσμιας μετανοιας του.

Με ποιο τροπο όμως είναι δυνατον να αναδειχθει η μετανοια παγκοσμια ως προς το περιεχομενο της: καλλιεργωντας την καρδια με το αροτρο της μετανοιας & αρδευοντας την ακαταπαυστα με το ζων υδωρ της χαριτος, θα ερθει καιρος, οποτε ΗΜΕΡΑ ΔΙΑΥΓΑΣΗ & ΦΩΣΦΟΡΟΣ  ΑΝΑΤΕΙΛΗ ΕΝ ΤΑΙΣ  ΚΑΡΔΙΑΙΣ  ΗΜΩΝ.Καποια στιγμη η συσσωρευση της ενεργειας του πνευματος της αληθειας στην καρδια την διανοιγει & την πλαταινει ατελευτητα, για να περιπτυχθει τον ουρανο & την γη & όλα οσα υπαρχουν.Την ημερα αυτή αναγενναται ο αληθινος & συμφωνα με το προφητικο λογο, εξερχεται επι τον αληθινο εργο αυτου & επι την αληθινη εργασια αυτου εως εσπερας της ζωης του . δηλ τοτε πια γνωριζει πως να επιτελει αγιωσυνη εν φοβω θεου : να σκεπτεται & να εργαζεται μονο οσα εστιν αληθη, οσα σεμνα δικαια, οσα αγνα, οσα δικαια, οσα αγνα, οσα προσφιλη , οσα ευφημα ει τις αρετη & ει τις επαινος, όλα οσα συνεισφερουν στην πνευματικη του τελειωση. Στην καρδια του κυριαρχει η ειρηνη του αρχοντος της ειρηνης Χριστου & όταν εκφερει λογο, απηχει τον τελειο θησαυρο που περικλειει μεσα του. Προσφερει παντοτε στους συναθρωπους του το αγαθο περισσευμα της καρδιας του, η οποια εχει πλατυνθει & δεν αποκλειει κανεναν από μεσα της. Το πνευμα του ανεβαινει σε ορη αιωνια & επιβλεπει τις αβυσσους των κριματων της ευσπλαχνιας του θεου. Η προσευχη του αναπεμπεται για κάθε ανθρωπο & προσαγει στον Κυριο κάθε ψυχη, ικετευοντας τον να πληρωσει τις καρδιες ολων των ανθρωπων με την αφθαρτη παρηγορια του πνευματος του.

Όταν κατ’αυτόν τον τροπο η καρδια παραδοθει πληρως στον Παντοδυναμο Ιησου, τοτε Εκεινος την επισκιαζει απλωνοντας πανω της τη μεσσιανικη του εξουσια.Με μια δεξια περιστροφη της θαυμαστης κλειδας του Δαβιδ που εχει στην κατοχη του η καρδια αιχμαλωτιζεται σε όλα τα νοηματα της υπακοης στον Χριστο. Τα ταπεινα αυτά νοηματα εξαπολυουν μεσα της απιστευτα μεγαλη ενεργεια που αυξανει την επνευση & την αντοχη της ψυχης ώστε να ακολουθησει τον αγαθο Κυριο  ΟΠΟΥ ΥΠΑΓΗ ΑΚΟΜΗ & ΣΤΟΝ Αδη. Με αριστερη περιστροφη ωστοσο αρκει για να επιστρψουν όλα τα νοηματα του εχθρου στους κολπους της, γεγονος που υποχρεωνει τον πιστο να τηρει πνευματικη νηψη με αγγελικη ακριβεια. Σταδιακα γινεται μετοχος της υπερκοσμιας νικης του Σωτηρος θεου & η ασκηση του αποκτα σχεδον ολοκληρωματικα θετικο χαρακτηρα & ελαχιστα αρνητικο. Δηλ αγωνιζεται περισσοτερο με ποθο ΤΟ ΟΙΚΗΤΗΡΙΟ ΗΜΩΝ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ ΕΠΑΝΔΥΣΑΣΘΑΙ….ινα καταποθη το θνητον υπο της ζωης.Ζει τοτε μεσα του τη δυναμικη & ατελευτη αυξηση του θεου.

ΟΤΑΝ  η καρδια εξαγνισθει με την χαρη του θεου είναι πολύ ευκολο για τον νου να εδραιωθει εκει με την επικληση του ονοματος του Χριστου οπου & η καρδια με απολυτη φυσικοτητα κραζει ακαταπαυστα             στεναγνοις αλαλλητοις.

Από τη στιγμη που ο Κυριος ενοικει & εμπερπατει στην καρδια ο ανθρωπος γινεται διδακτος θεου. Διδασκεται από αυτόν να διακρινει ποια νοηματα εναρμονιζονται με την παρουσια του & ποια δυσχεραινουν τη διαμονη του θεου μεσα μας. Μυειται δηλ την προφητικη ζωη. Η καρδια διδασκεται να ερευγεται λογους αγαθους, να κατανοει  την γλωσσα του θεου & με αγιο καθορισμο να κραζει αδιαλειπτως: Ετοιμη η καρδια μου ο θεος, ετοιμη η καρδια μου.

Ανα κεφαλαιωνοντας θα λεγαμε ότι  το κυριο εργο του ανθρωπου, το οποιο καταξιωνει τελικα τη ζωη του είναι ο αγωνας για την ανευρεση της βαθειας του καρδιας & η καθαρση της, ώστε να αξιωθει να μακαρισθει με την απεριγραπτη θεωρια του αγιου θεου μας.
πηγή 

trelogiannis. 

 http://amethystosbooks.blogspot.gr/