Γιαννούλης Χαλεπάς « Ίδε ο άνθρωπος»

 
 
 






ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ
Γιαννούλης Χαλεπάς… 19 Ιουλίου 1888 φρενοκομείο Κέρκυρας.
-« Ίδε ο άνθρωπος»
- Ο άνθρωπος του Πιλάτου ή το κύκνειο άσμα σου;
-«Ούτε με άκουσε κανείς ποτέ, ούτε με είδε»
Ο πατέρας έφυγε… Έμειναν οι δύο…
-«…Γιατί είμαστε μια μοίρα» μονολόγησε ο Φρειδερίκος.
-Αυτά είναι τα γλυπτά …του πυλού τα όνειρα μου... Μονολόγησε ο Γιαννούλης .
Στο λυκαυγές του 20ου αιώνα ο Χαλεπάς ήταν ‘‘λεύτερος’’ και ο Φρειδερίκος Βίλχελμ Νίτσε ‘‘νεκρός’’.
-«Δεν έχει έρθει ακόμη καιρός για μένα: μερικοί γεννιούνται μετά θάνατον…γιατί είμαι μια μοίρα» είπε.
24 Αυγούστου 1851 γέννηση του Γιαννούλη στον Πύργο της Τήνου. Πρωτότοκος γιος του μεγαλοεπιχειρηματία μαρμαρογλυπτικής Ιωάννη Χαλεπά και της Ειρήνης Λαμπαδίτη.
1869 ο Γιαννούλης γράφεται στο Σχολείο των Καλών Τεχνών με καθηγητές τους Νικηφόρο Λύτρα, Λεωνίδα Δρόση. 1870 Συμμετέχει και βραβεύεται στην β΄ έκθεση των Ολυμπίων και αποφοιτά με διακρίσεις το 1872.
1872-1875 με υποτροφία του Πανελλήνιου Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, σπουδάζει στην Ακαδημία του Μονάχου, στον Μαξ φον Βίντμαν.
1875 εγκαθίσταται στην Αθήνα - πρώτο εργαστήρι στο Σύνταγμα. Μετακομίζει το 1877 στο πατρικό σπίτι στην οδό Μαυρομιχάλη - στη συνοικία κατοικούν οικοδόμοι και τεχνίτες από τις Κυκλάδες, η περιοχή ονομαζόταν Πιθαράδικα λόγω των εργαστηρίων που υπήρχαν μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα και κατασκεύαζαν πιθάρια.
1878 Τελειώνει στο μάρμαρο τον «Σάτυρο» κι εργάζεται για προτομές, επιτύμβια κι άλλες παραγγελίες. Ακολουθεί η «Κοιμωμένη» Α' Νεκροταφείο Αθηνών, στον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη και τον ίδιο χρόνο «Μήδεια» σε φυσικό μέγεθος. Συμμετέχει με ένα έργο στην διεθνή έκθεση του Παρισιού.
1878 Εκδηλώνει καταστροφικές τάσεις. Ακολουθεί το ταξίδι στην Ιταλία 1879, δεν ωφελεί. Επιστροφή στη Τήνο, όπου και εγκαθίσταται. Η οικογένεια βιώνει ήδη την οικονομική κρίση έως την πλήρη καταστροφή του 1887. Ο Γιαννούλης χρεώνεται την καταστροφή και την επιθετικότητα του πατέρα, του πουλά με το ζόρι το γλυπτό ο «Σάτυρος που παίζει με τον έρωτα», στον Κ. Καραπάνο, έναντι του ποσού των 1.500 φράγκων… Ο πατέρας με τις πράξεις του, ‘‘στρώνει’’ το κρεβάτι στο φρενοκομείο της Κέρκυρας… ταξιδεύει μαζί του και τον παραδίδει καταθέτοντας ιστορικό-διάγνωση με υπογραφές των γιατρών Σακελλαρίδη, Δούκα και του ειρηνοδίκη Βαλτάσαρ. Εκεί άφησε τον Γιαννούλη και δεν τον ξανάδε ποτέ…
ΧΡΟΝΟΣ 19.7.1888 - ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΣΥΝΟΛΟ 169 - ΑΝΔΡΕΣ 132, ΓΥΝΑΙΚΕΣ 37.
Ο Γιαννούλης στη λίστα, ο Γιαννούλης αριθμός… Κατά την επιστήμη έχει διέλθει των δύο σταδίων (η συνήθης αντιμετώπιση όσων θεωρούνταν ότι έπασχαν από ψυχικό νόσημα ήταν η παραμονή τους στο οικογενειακό περιβάλλον ή ο εγκλεισμός σε μοναστήρια) …απέμενε το τρίτο. «Γίνηκε επιθετικός», λέει ο πατέρας... «Προσπαθεί ν' αυτοκτονήσει», λέει ο πατέρας… Δηλώνει στους ψυχίατρους ο πατέρας ότι τον χτύπησε και ό,τι άλλο επιβαρύνει … από αλήθειες έως μυθεύματα… συνήθης τακτική των συγγενών. Η οικογένεια έπρεπε να ησυχάσει από το πρόβλημα Γιαννούλη και πάσχιζε για τον εγκλεισμό του ως "πάσχοντα από άνοιαν".
Η ενσωμάτωση των Ιονίων νήσων το 1864 ταχτοποίησε ταυτόχρονα και την δημόσια υγεία με δύο φρενοκομεία, της Κέρκυρας και της Κεφαλονιάς, είχαν ιδρυθεί τη δεκαετία του 1840. Στην Κέρκυρα εφαρμόζεται η «τυπτοθεραπεία»… ξυλοδαρμός. Η ενασχόληση με την τέχνη θεωρείται απ’ τους γιατρούς επιβλαβής, δεκατέσσερα χρόνια σ' έναν θάλαμο και σε υποχρεωτική απραξία… «Κουβαλούσα το νερό με το κοφίνι»…
1888-1901 ο αδελφός του Αριστοτέλης αυτοκτονεί. Η αδελφή του Αικατερίνη τρελαίνεται. Ο πατέρας του πεθαίνει το 1901.
Φρενοκομείο Κέρκυρας. ΧΡΟΝΟΣ 6.6.1902 - ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΣΥΝΟΛΟ 186 - ΑΝΔΡΕΣ 140, ΓΥΝΑΙΚΕΣ 46.
Ο Γιαννούλης δεν καταμετρείται πλέον… η μητέρα Ρήνη τον παίρνει ως «ήσυχον» από το Ψυχιατρείο και τον φέρνει στην Τήνο …
-Η τέχνη αυτή έφταιγε για όλα τα κακά που πάθαμε Γιαννούλη μου…Είπε η μάνα.
Απομόνωση.
1905 τον επισκέπτεται ο γλύπτης Λάζαρος Σώχος.
1914 τον επισκέπτεται ο γλύπτης Α. Σώχος.
1915 ο βουλευτής Θ. Βελλιανίτης αιτεί ετήσια χορηγία του ναού της Ευαγγελιστρίας στον εξαθλιωμένο πένητα. Ο τραπεζίτης Γεώργιος Μαρίνος του διαθέτει 25 δραχμές κάθε μήνα.
29 Νοεμβρίου 1916 θάνατος της μάνας.
Ο Χαλεπάς χαμένος δεν συμμετέχει στο μοιρολόι ούτε στην κηδεία.
1917 πεθαίνει η αδελφή του Αικατερίνη.
Ακολουθούν χρόνια απόλυτης ερημιάς.
1920 πειθόμενος χαρίζει το ανάγλυφο «Φιλοστοργία» στο ιερό ίδρυμα ευαγγελίστριας.
1922 ταξιδεύει ο Θωμάς Θωμόπουλος στο νησί, μαζί με τεχνίτη του Αρχαιολογικού Μουσείου, τραβούν σε γύψο μια σειρά από αντίγραφα των πήλινων προπλασμάτων του.
1924 Τήνος - τον επισκέπτεται ο διευθυντής της εθνικής πινακοθήκης Ζαχαρίας Παπαντωνίου.
31 Μαρτίου 1925 έκθεση στην Ακαδημία Αθηνών - τον παρουσιάζει ο Θωμόπουλος.
25 Μαρτίου 1927 με επίσημη τελετή στη Τήνο, του απονέμεται το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών της ακαδημίας Αθηνών.
1928 έκθεση στο «Άσυλο Τέχνης» με πρωτοβουλία του Νίκου Βέλμου. Κυκλοφορεί τιμητικό το 8 τεύχος του περιοδικού «Φύλλα τέχνης του Φραγγελίου».
1930 ο ανιψιός του Βασίλης, γιος του αδελφού του Νικόλαου, καταγγέλλει τον Νίκο Βέλμο ότι εκμεταλλεύεται την πνευματική αδυναμία του θείου του.
Στον Πύργο θα μείνει έως τις 24 Αυγούστου του 1930 - η σύζυγος του ανιψιού του Βασίλη Χαλεπά, Ειρήνη, τον φέρνει στην Αθήνα. Εγκαθίσταται στην οδό Δαφνομήλη 21 και μετά Δαφνομήλη 35 στους πρόποδες του Λυκαβηττού κι ο Χαλεπάς αποχτά εργαστήρι.
18 Νοεμβρίου 1934 γιορτάζονται τα γενέθλια των Χαλεπά, Προβελέγγιου από την «Λαογραφική και Ιστορική Εταιρεία Κυκλαδικού Πολιτισμού και Τέχνης» στον «Παρνασσό», τους απονέμεται μετάλλιο από το Τμήμα Καλών Τεχνών του Υπουργείου Παιδείας.
1934 απέναντι στον σύνδεσμο ελλήνων καλλιτεχνών και την Ομάδα «Τέχνη» ιδρύεται η «Ένωσις Ελεύθεροι Καλλιτέχναι». Το 1935, στην πρώτη τους έκθεση προσκαλούν τιμητικά τους Χαλεπά, Γαλάνη.
23 Απριλίου 1938 παθαίνει εγκεφαλικό.
15 Σεπτεμβρίου 1938 πεθαίνει.
Το έργο της δεύτερης ζωής, μετά το 1916, του Γιαννούλη Χαλεπά, είναι της γης έργο. Αντλεί από την μυθολογία και οδηγείται από την κόκκινη λάσπη-ύλη στην λαϊκή παραμυθία και στις δονήσεις ρυθμούς του μακραίωνου πολιτισμού μας. Με τα δάχτυλα και ένα σπιρτόξυλο έκανε αυτά τα έργα…..
Έγραψα αυτό το σημείωμα και επαναφέρω γνωστά στοιχεία για την ζωή του Χαλεπά με σκοπό να καταγγείλω τους τυμβωρύχους της ζωής του, που σκυλεύουν παρέχοντας την ηδονική στιγμή της κλειδαρότρυπας. Τακτική θηριωδίας Big Brother, προσκομίζοντας ιατρικά έγραφα ως μίτο των κειμένων τους και τολμούν να καταγγέλλουν όσους δεν τα δημοσιοποίησαν…
-«Η ανθρωπιά μου δεν συνίσταται στο να νιώθω πώς είναι οι άνθρωποι, αλλά στο να αντέχω αυτό που νιώθω μαζί τους» Φρειδερίκος Βίλχελμ Νίτσε…
 https://www.facebook.com/christos.theofilis.1